Kάθε φορά που βλέπω ιρλανδικό Κινηματογράφο, ειδικά σε Φεστιβάλ, μου τραβά την προσοχή. Κάπως έτσι επέλεξα το " Ερασιτέχνες παράνομοι " του Πίτερ Φουτ. Μία ταινία που μου έφερε νωερά στο μυαλό το " Μερίδιο των Αγγέλων " του Κεν Λόουτς, χωρίς να έχει ανάλογη κορύφωση, ώστε να μπει στη λίστα των κορυφαίων της χρονιάς. Είναι όμως μία κοινωνική κωμωδία δρόμου, ευχάριστη, ξεκούραστη και διασκεδαστική.
Βρισκόμαστε στην υποβαθμισμένη επαρχία, Κορκ. Δύο έφηβοι ψάχνουν τρόπο να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη μιζέρια της περιοχής. Προερχόμενοι από προβληματικές οικογένειες, γεμάτοι ψυχολογικά τραύματα κι ελλιπή μόρφωση, προσπαθούν να αλλάξουν περιβάλλον. Εκείνη τη χρονική περίοδο (αληθινή ιστορία του 2007) στα παράλια της περιοχής έχει συμβεί ένα μεγάλο ναυάγιο κι αναζητούνται δέματα ηρωίνης. Αποφασίζουν, λοιπόν, να ρισκάρουν, με την παιδική τους αφέλεια. " H άγνοια είναι στα αλήθεια ευτυχία ", ακούγεται χαρακτηριστικά.
Στο ταξίδι μέχρι τον τελικό προορισμό, θα έχουμε ανατροπές. Θα αγγίξουν την λύτρωση, θα μετατραπεί σε απογοήτευση, θα υπάρξουν έριδες, αλλά τελικά κι οι δύο, κατά ένα περίεργο, θα βγουν νικητές. Κάποιος θα ωριμάσει και θα εκτιμήσει αυτά που έχει στη καθημερινή του ζωή, κερδίζοντας παράλληλα τη χαμένη σχέση με τη μητέρα του. Κάποιος άλλος θα καταλάβει πως η ζωή δεν βγαίνει με μικροκλοπές και παραπτώματα και θα κάνει στροφή 180 μοιρών. Έπαθλο του; Μία νέα οικογένεια, που τόσο πολύ του είχε λείψει κι ένας φίλος-αδελφός.
Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία διαδραματίζουν, oι όμορφες εικόνες της ιρλανδέζικης φύσης, που δηλώνουν την ελευθερία, συμβολίζουν τη ζωή κι η μουσική, που επιτείνει τη δράση. Ένα χρόνο μετά το Glassland, στη Θεσσαλονίκη είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ακόμα μία ταινία, που μιλά για την οικονομική εξαθλίωση, που ωθεί τους νέους σε παράτολμες πράξεις. Αυτή τη φορά βέβαια με δόση χιούμορ, χωρίς να χάνει όμως τον κοινωνικό της ρεαλισμό.
Όταν το κυνήγι του θησαυρού τελειώνει, αρχίζει το επόμενο. Η ελπίδα νίκησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου