Η υγειονομική κρίση και το delivery

 Tην προηγούμενη εβδομάδα δόθηκε μία μεγάλη κοινωνική μάχη. Για μία ακόμα φορά τα "συστημικά" Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σιώπησαν και τη σκυτάλη για το κάλεσμα ανατροπής πήραν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε η efood του Nίκλας Όστμπεργκ. Προσπάθησε να επωφεληθεί της νομοθεσίας και να θέσει σε καθεστώς "επισφάλειας" του εργαζομένους της. Αυτοί αντέδρασαν μαζικά με συμμετοχή που παρέπεμπε στην εποχή των δυνατών συνδικάτων και σε συνδυασμό με τη λαϊκή κατακραυγή κι αποδοκιμασία η εταιρεία πήρε πίσω την απόφασή της και προχωρά σε προσλήψεις αορίστου χρόνου, αφού πρώτα η εφαρμογή της κατρακύλησε στις σχετικές εφαρμογές σε Αndroid κι iOS.

Προσωπικά αποφεύγω να παραγγέλνω ανεξαρτήτως ώρας και συνθηκών. Λειτουργεί μέσα μου ως άμυνα, ως ένα είδος προστασίας για αυτούς τους ανθρώπους. Μα αν σκεφτόμαστε όλοι με αυτόν τον τρόπο θα μείνουν άνεργοι. Σωστά. Επειδή όμως αυτό δε συμβαίνει προσπαθώ να διατηρώ τη συγκεκριμένη στάση. Σέβομαι τον εργαζόμενο που κάθε πρωί δίνει την μάχη της επιβίωσης στη ζέστη, στον καύσωνα, στο κρύο, στη βροχή, στο χιόνι. Είναι παιδιά που κάποτε ήμαστε συμμαθητές, είναι παιδιά της γειτονιάς, αρκετά απ΄αυτά μάλιστα έχουν πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης. Η ζωή όμως αρκετές φορές δεν τα φέρνει όπως ονειρευόμαστε ή ενδεχομένως αργεί να τα φέρει.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας η αίσθησή μου είναι πως οι μεταφορείς αυξήθηκαν κατακόρυφα. Είναι απόλυτα λογικό. Για λόγους που αφορούν τη δική μου εργασία μετακινούμαι αρκετές ώρες την ημέρα με το αυτοκίνητο. Παντού, στις κεντρικές νησίδες, στα στενά συναντώ ανθρώπους με μία μηχανή στον αγώνα της επιβίωσης. Αρκετές φορές αυτή είναι η δεύτερή τους δουλειά για να τα βγάλουν πέρα (freelancer στη Wolt για παράδειγμα). Συγχωρήστε με αν κάνω λάθος, αλλά όλα αυτά μέχρι το 2010 ήταν μάλλον άγνωστα. Μπαίνουμε όμως στη δεύτερη δεκαετία οξείας κρίσης και δεν ωφελεί να κοιτάμε πίσω. Αυτό δε σημαίνει όμως πως θα μεμψιμοιρούμε και θα παραδοθούμε άνευ όρων ως κοινωνία.

Τα αντανακλαστικά που επιδεικνύουν όσοι ακόμα μπορούν συναισθανθούν δίνουν ελπίδα. Για αρκετούς τα αποθέματα εξαντλήθηκαν το καλοκαίρι του 2015. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν ευαισθητοποιούνται, αλλά ευτυχώς αντιλαμβάνομαι πως ακόμα αποτελούν την μειοψηφία. Το Διαδίκτυο δίνει ένα μεγάλο όπλο στα χέρια των "αδυνάτων" που όμως πρέπει να το χρησιμοποιούν με σύνεση και προσοχή. Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο αποκαλύπτει ειδήσεις (Ν.Σμύρνη, θάνατος Ιάσονα, γεγονότα Σταυρούπολης και πολλά άλλα) και δίνει βήμα στους "αποκλεισμένους" να οργανωθούν, να αντισταθούν, να παλέψουν απέναντι σε έναν αρμαγεδδώνα "νομοθετημάτων" που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα λίγων.

Ο στεγνός εκβιασμός αποτέλεσε τη θρυαλλίδα των αντιδράσεων σε όλα τα επίπεδα. Τα "κόκκινα ποτάμια" ξεχύθηκαν στους δρόμους κι έδωσαν το μήνυμα πως η αξιοπρέπεια παραμένει ζωντανή, πως οι συμβιβασμοί έχουν τα όριά τους, πως ο εργασιακός μεσαίωνας δεν ήρθε για να μείνει. Μία νίκη που έφερε η αλληλεγγύη κι η αυθόρμητη συνεργασία των πολιτών. Ήταν ένα ταρακούνημα, ένα σοκ για την αντίπερα όχθη που δεν περίμενε σθεναρή αντίσταση. Αντιλήφθηκε με εμφατικό τρόπο πως υπάρχει σφυγμός, υπάρχει αντίδραση, όσο "αχόρταγο" κι αν είναι το αφεντικό της που έχει έχει ως moto το "but we are still hungry".

Όλο αυτό ήταν όμως μονάχα ένα επεισόδιο. Καθημερινά ανοίγουν μέτωπα και πρέπει να είμαστε ενεργοί κι ενημερωμένοι. Οι αλλαγές στην μετά COVID19 - εποχή είναι ραγδαίες, καθώς πάντα μία κρίση χρησιμοποιείται ως ευκαιρία. Οι συσχετισμοί δεδομένα θα αλλάξουν προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Στόχος μας είναι να διαφοροποιήσουμε τις ισορροπίες υπέρ των ανθρώπων, υπέρ των πολλών. Όσο μπορούμε σήμερα κι αύριο με όπλο τα κεκτημένα λίγο περισσότερο. Βήμα βήμα με υπομονή κι επιμονή.

πρώτη δημοσίευση parallaxi

Πώς χάνεται μία πατρίδα: Τα 7 βήματα από τη Δημοκρατία στη Δικτατορία

Τον Μάιο του 2020 μετά από ένα "σκληρό lockdown" ανοίγουν τα βιβλιοπωλεία. Η πρώτη μου επιλογή τότε ήταν το "Πώς χάνεται μία πατρίδα: Τα 7 βήματα από τη Δημοκρατία στη Δικτατορία" της Ece Temelkuran - Εκδόσεις Διόπτρα (νωρίτερα είχα προλάβει να διαβάσω το "Τουρκία: Παραφροσύνη και Μελαγχολία"). Σήμερα έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος και θεωρώ πως πρέπει να αφιερώσουμε τις παρακάτω σειρές σε αυτή την πολυδιάστατη προσωπικότητα που μάχεται για την ελευθερία της πατρίδα της με πάθος και ταυτόχρονα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα πολιτικό δοκίμιο απαραίτητο όσο ο πολιτικός Κινηματογράφος στην εποχή μας, καθώς ο λαϊκισμός κι ο εθνικισμός διαβρώνουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας.

Απόφοιτος νομικής, διανοούμενη, δημοσιογράφος που μετά το "πραξικόπημα" του 2016 αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πατρίδα της. Πώς έφτασε όμως σε αυτή τη δύσκολη απόφαση και τι συνάντησε στη συνέχεια; Η άνοδος του Ταγίπ Ερντογάν ήταν ραγδαία. Δημιούργησε αυτό που αναφέρει χαρακτηριστικά ως "πραγματικό λαό". Από την επαρχία και τους "μιναρέδες ..." του 1999,στην εξουσία το 2002 και σήμερα απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κάθε φορά που τα βρίσκει δύσκολα έχει τον τρόπο να εργαλειοποιεί τη θρησκεία και να συσπειρώνει τους υποστηρικτές του. Στην πλειοψηφία τους άνθρωποι με ελλιπή μόρφωση, από τα βάθη της χώρας που στο πρόσωπό του βλέπουν τον ποιμένα που έχουν ανάγκη για να τους οδηγήσει στο μεγαλείο. Βαθιά πληγωμένη η συγγραφέας δε διστάζει να συσχετίσει την κατάσταση ακόμα και με τη Νύχτα των Κρυστάλλων. "Αυτή η νέα Δημοκρατία δε χωράει εμένα".

Δεν είναι όμως μόνο ο "Σουλτάνος". Είναι ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Κατσίνσκι στην Πολωνία, ο Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Πούτιν στη Ρωσία, ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, ο Φάρατζ κι αργότερα ο Μπόρις Τζόνσον στην Μεγάλη Βρετανία με το Brexit. Ακριβώς γι΄αυτόν τον λόγο είχε μεγάλη αξία η εκλογή του Τζο Μπάιντεν τον περασμένο Νοέμβριο. Έβαλε ένα άτυπο φρένο στην κατρακύλα. Ελπίδα δίνει επίσης η επιστροφή στη Σοσιαλδημοκρατία (Σκανδιναβία, Πορτογαλία, Ισπανία, εσχάτως Γερμανία) κι άνοδος των Πράσινων σχηματισμών. Κάπως έτσι οι συσχετισμοί δείχνουν πως η μεγάλη θα δοθεί - δίνεται ήδη - απέναντι στην επανάκαμψη του νέο ή αν θέλετε μετα-φασισμού. Εύλογα κι απολύτως δικαιολογημένα θεωρώ αναγκαία την επαφή, την επικοινωνία, την αλληλεπίδραση ανθρώπων από ολόκληρο τον κόσμο με διττό στόχο την επαγρύπνηση και την αφύπνιση των λαών.

Πώς όμως το τέρας βρίσκει πρόσφορο έδαφος να επανακάμψει; Οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται, η οικονομική κρίση διαλύει την μεσαία τάξη, οι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι κι οργισμένοι με το παρόν σύστημα και τη διαφθορά που το συνοδεύει. Βιώνουμε δίχως άλλο μία πολιτική και ηθική κατάρρευση που χαρακτηρίζεται από "νηπιοποίηση" κι υπεραπλούστευση της γλώσσας (βλέπε επίσης "Τι μας κρύβουν οι λέξεις"-Φιτουσί). Οι εμπεριστατωμένες αφηγήσεις, ειδικά στην περίπτωσή μας μέσω κατανοητών παραδειγμάτων αποτελούν αντίδοτο στις νόσους της ψυχής. Η θύμηση κι η μνήμη μας κρατούν ενεργούς. Δεν μας αφήνουν να υποκύψουμε εξαντλημένοι από την κόπωση των καιρών. Την ώρα που "η κοινοτοπία του κακού μετατρέπεται σε κακό της κοινοτοπίας" αντιλαμβανόμαστε πως όσο κάνουμε ένα βήμα πίσω και δε φωνάζουμε, μοιραία ξεχνάμε κι οδηγούμαστε στην ΜΟΝΑΞΙΑ.

Πώς συμβαίνει αυτό; Θεωρώ ότι κάπου εδώ το περιεχόμενο αρχίζει να αγγίζει ολοένα και περισσότερο τον Έλληνα αναγνώστη. Ειδική μνεία γίνεται στην αισθητική και την αντίληψη που καλλιεργείται από ένα απόλυτα εξαρτημένο συμφερόντων παραγωγής lifestyle. "To νέο είδος ψυχαγωγίας γέννησε ένα νέο είδος ανθρώπου" γράφει η Εce μιλώντας για realities ανάλογα του Survivor. Έννοιες όπως η ντροπή, η αισχύνη, ο οίκτος εξαγνίζονται και χάνουν την πραγματική τους σημασία. Δημιουργείται μία κοινωνία όχι ανοχής, αλλά έλλειψης συναισθημάτων. Η περιφρόνηση της αξιοπρέπειας γίνεται κάτι αποδεκτό για μεγάλο της τμήμα της και κατ΄επέκταση η αναισθησία εξελίσσεται σε "τίτλο τιμής". Οι άμυνες καταρρέουν, η κριτική σκέψη μένει στις σελίδες των δοκιμίων για την Έκφραση-Έκθεση κι οι μάζες φτάνουν στο επίπεδο που επιθυμεί ο "δημαγωγός".

Η εικοσαετία 2000-2020 είχε ως σημείο κατατεθέν της τα πανό "όχι στον πόλεμο" που ανέμιζαν σε κάθε πρωτεύουσα του κόσμου στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας. Στην πραγματικότητα όμως χόρευαν στον σκοπό του κύκνειου άσματος της ηθικής στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Σήμερα περνάμε σε μία νέα εικοσαετία. 2020-2040... Εδώ κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν η πανδημία κι οι ποικίλες συνέπειές της κι η κλιματική αλλαγή που χρόνο με τον χρόνο γινόμαστε μάρτυρες των σοβαρών συνεπειών της. Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας δίνει το δικαίωμα τον Ερντογάν να πιέσει την ταλαιπωρημένη και διαιρεμένη Ευρώπη. Έχουμε επομένως συνολικά μία έκκληση περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, έχουμε ένα γράμμα με την αίσθηση του επείγοντος, έχουμε το χρέος να το διαβάσουμε και να το κοινοποιήσουμε σε όσους περισσότερους μπορούμε σήμερα.

Υ.Γ. Το βιβλίο αποτελεί στα δικά μου μάτια μία "διάλεξη" χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα.  Όπως θα έπρεπε να είναι αυτές των Πανεπιστημίων, ώστε να ανοίγουν τους ορίζοντες των φοιτητών. Ένα μάθημα ζωής. Τέλος σας συστήνω ολοκληρώνοντας αυτό το εξαιρετικό ανάγνωσμα να ρίξετε μία ματιά και στις "ευχαριστίες". Έχει την αξία του.

πρώτη δημοσίευση parallaxi

Αυτήν την Πέμπτη το ΟΛΥΜΠΙΟΝ ανοίγει ξανά

 Πρόγραμμα Προβολών Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου - Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310-378404, www.filmfestival.gr)
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΟΛΥΜΠΙΟΝ: Αφιέρωμα: Χώρα, σε βλέπω. Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά (Προβολές στις 21.00: Πέμπτη 30/09 Λούφα και παραλλαγή, Παρασκευή 1/10 Πρωινή περίπολος, Σάββατο 2/10 Πρόσωπα λησμονημένα, Κυριακή 3/10 Κορίτσια για φίλημα, Δευτέρα 4/10 Δοκιμή, Τρίτη 5/10 Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, Τετάρτη 6/10 Από την άκρη της πόλης.) 

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ:  Ένας θρίαμβος (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη στις 21.30) / Το ταξίδι του Άσκαυλου - Παρέα με το CineDoc (Προβολή:  Παρασκευή 1/10 στις 19.00).  

Ένας Θρίαμβος

 Η ταινία της εβδομάδας έρχεται αυτή τη φορά από την One From the Heart. "Ένας Θρίαμβος" του Eμμάνουελ Κουρκόλ.  Η πρεμιέρα της ήταν προγραμματισμένη για το περσινό Φεστιβάλ των Καννών που ματαιώθηκε εξαιτίας της υγειονομικής κρίσης και των συνέπειών της και αυτήν την εβδομάδα έφτασε στην Ελλάδα, ενώ νωρίτερα είχε κερδίσει το Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας από Ευρωπαϊκής Ακαδημία Κινηματογράφου. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία με πάνω από 200.000 θεατές. Ελκυστικό πακέτο που πιστεύω θα αποζημιώσει τον θεατή που θα την επιλέξει.

To 1985 στη Σουηδία (πού αλλού;!) ο Γιαν Γιένσον ανεβάζει στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κούμλα το "Περιμένοντας τον Γκοντό" του Σάμουελ Μπέκετ. Ο σκηνοθέτης κερδίζει την εύνοια της διοίκησης του σωφρονιστικού ιδρύματος και ξεκινάει μία ιδιόμορφη περιοδεία στη χώρα. Στην πρεμιέρα που είναι προγραμματισμένη στο Γκέτεμποργκ οργανώνεται μία υποδειγματική απόδραση. Μεταφερόμαστε χρόνια αργότερα, στο παρόν. Ο τόπος αλλάζει βρισκόμαστε πλέον στη Γαλλία κοντά στη Λυών. Συνδετικός κρίκος εδώ είναι ο Ετιέν. Ηθοποιός. Η ζωή δεν του τα έχει φέρει όπως θα περίμενε. Καταλήγει μέσα από τα προσωπικά του αδιέξοδα υπεύθυνος ενός θεατρικού εργαστηρίου σε φυλακή.

Στο μυαλό μου καθ΄όλη τη διάρκεια της προβολής γύριζε το ντοκιμαντέρ του Μενέλαου Καραμαγγιώλη με τίτλο "Η επιστροφή". Η Τέχνη, ο Πολιτισμός και τα συνεπακόλουθα ερεθίσματα έρχονται να αναπληρώσουν ως έναν βαθμό τον χαμένο χρόνο. Αυθόρμητα προωθείται μία διαδικασία ενδοσκόπησης. Θέλοντας και μη η ενασχόληση με ένα έργο αποτελεί μία διέξοδο για τον φυλακισμένο και μία "διαδρομή" που νωρίτερα στη ζωή του δεν είχε πιθανότατα την ευκαιρία να γνωρίσει. Σίγουρα η πιο δύσκολη ώρα είναι αυτή της επιστροφής στο κελί όταν βραδιάζει. Υπάρχει όμως η γλυκιά αναμονή για την επόμενη ημέρα, για την επόμενη πρόβα.

Ο εκπαιδευτής, ο δάσκαλος, αναλαμβάνει τον κρίσιμο ρόλο του παιδαγωγού. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές μπορεί να αδυνατούν ακόμα και να διαβάσουν, πόσο μάλλον να αντιληφθούν την αξία της παιδείας και αυτής της επιμορφωτικής διαδικασίας. Αυτός πρέπει να είναι εκεί με κάθε τρόπο με υπομονή κι επιμονή γνωρίζοντας πως πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν με στόχο να κάνει τα "παιδιά" να νιώσουν ελεύθερα στη ψυχή. Ο Ετιέν ξεφεύγει από τα δικά του προβλήματα και δίνεται στους "πρωταγωνιστές" του. Η σχέση είμαι αμφίδρομη. Το μήνυμα της ταινίας γεννά μία ελπίδα που αφορά τη ζωή "μέσα" πριν το "έξω". Διότι η ενσωμάτωση, η επανένταξη στην κοινωνία δεν είναι εύκολη υπόθεση κι οι παγίδες πολλές και γνωστές.

Παρ΄ότι το θέμα δεν είναι ελαφρύ, επιλέγεται ο δρόμος της κωμωδίας για να λειάνει τις πληγές μέσα από το χιούμορ. Σε κανένα σημείο ο εξαιρετικός Καντ Μεράντ (Ετιέν) δε θα ασχοληθεί με το παρελθόν των "μαθητών" του. Με το πως και το γιατί έφτασαν εδώ. Δε θέλει να μάθει, δεν είναι σκοπός του να γνωρίζει. Στόχος του είναι η επανεκκίνηση από μία κοινή αφετηρία. Να σβήσει το παρελθόν, να υπάρξει ένα λαμπρό μέλλον τηρουμένων πάντα των συνθηκών. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μικρές καθημερινές νίκες που θα του δώσουν κίνητρο για το επόμενο βήμα κι εδώ κερδίζουν ταυτόχρονα κι οι δύο πλευρές.

Η Τέχνη συναντάει τη ζωή κι η ζωή την Τέχνη. Είναι αρκετές φορές που συμπλέκονται κι αλληλεπιδρούν με τρόπο που χάνονται τα ευαίσθητα όρια που διαχωρίζουν το πραγματικό από το φανταστικό. Κάπως έτσι ο θεατής καλείται να ταξιδέψει για δύο περίπου ώρες. Να δει τον συνάνθρωπο με σεβασμό, να νικήσει τις προκαταλήψεις του. Κανείς δεν είναι από τη φύση του καλός ή κακός. Για κανέναν (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) η καταδίκη δεν μπορεί να είναι ισόβια. Σημασία έχει ο χρόνος εγκλεισμού να μετατραπεί σε μία περίοδο περισυλλογής, μετάνοιας κι ωρίμανσης με στόχο την επιστροφή, αλλά κυρίως την προσαρμογή στον κοινωνικό ιστό.

ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΞΑΝΑ ΜΕ ΕΠΤΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ

 

Μία δράση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου,

υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021»

 

Μεγάλος Χορηγός

Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας – ΕΚΟΜΕ

 

Με τη χορηγία

του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου,

του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

 

και με την υποστήριξη της Ταινιοθήκης της Ελλάδος

 

 

Χώρα, σε βλέπω: ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά. Το Ολύμπιον ανοίγει ξανά, με επτά αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά, δωρεάν για το κοινό

 

Δέκα μήνες μετά την τελευταία προβολή, το σινεμά επιστρέφει στο σπίτι του: το Ολύμπιον ανοίγει ξανά στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 και υποδέχεται με χαρά και συγκίνηση το σινεφίλ κοινό. Με μια δυναμική επιστροφή γιορτάζουμε το ελληνικό σινεμά και προβάλλουμε δωρεάν για το κοινό επτά ταινίες που άλλαξαν την ιστορία του από ισάριθμους σκηνοθέτες που αγαπήθηκαν από τους θεατές. Την αξέχαστη σατιρική κωμωδία Λούφα και Παραλλαγή του τολμηρού προβοκάτορα Νίκου Περάκη, τη δυστοπική περιπέτεια Πρωινή περίπολος του αιώνιου ρομαντικού Νίκου Νικολαΐδη, το άγνωστο διαμάντι Πρόσωπα λησμονημένα από τον πρωτοπόρο του ελληνικού κινηματογράφου Γιώργο Τζαβέλλα,  το απολαυστικό μιούζικαλ Κορίτσια για φίλημα από τον μαέστρο του είδους Γιάννη Δαλιανίδη, το άγνωστο στο κοινό αντιδικτατορικό φιλμ, Δοκιμή του Ζιλ Ντασέν, όπου εμφανίζονται ο Μίκης Θεοδωράκης και η Μελίνα Μερκούρη, Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας με την αριστουργηματική αποδόμηση της αστικής τάξης από τον αξέχαστο Νίκο Παναγιωτόπουλο, και το αντισυμβατικό και ηλεκτρισμένο πορτρέτο της νέας γενιάς, Από την άκρη της πόλης, που καθιέρωσε τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη ως έναν από τους κορυφαίους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.

 

Οι ταινίες που θα προβληθούν εντάσσονται στη δράση «Χώρα σε βλέπω: Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά», ένα πρόγραμμα διάσωσης, ψηφιοποίησης, προβολής και μελέτης ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του ελληνικού κινηματογράφου του 20ού αιώνα, στο πλαίσιο της επετείου των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Οι ταινίες του αφιερώματος μάς προσκαλούν σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χωροχρόνο, όχι απλώς μιας εθνικής κινηματογραφίας, αλλά μιας ολόκληρης χώρας. Ένας (και πολλοί) αλλιώτικοι τρόποι να απαντήσει κανείς στο ερώτημα «τι είναι η πατρίδα μας;» – καθρεφτίζοντάς την στα έργα των ελλήνων δημιουργών.

 

Στη διάρκεια του αφιερώματος, από την Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου έως την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου, οι ειδικές εκδόσεις του Φεστιβάλ για τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, τον Ζιλ Ντασέν και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο θα είναι διαθέσιμες με έκπτωση 50% στο e-shop του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, στην προβολή της ταινίας Από την άκρη της πόλης, την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου, θα παρευρεθεί ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιάνναρης, ο οποίος θα προλογίσει την ταινία στο κοινό. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το υγειονομικό πρωτόκολλο που θα ισχύσει για την είσοδο των θεατών στο Ολύμπιον θα ανακοινωθούν στις αρχές της προσεχούς εβδομάδας.

 

 

Η είσοδος στις προβολές που ξεκινούν κάθε μέρα στις 21:00 θα είναι δωρεάν για τους θεατές, ενώ θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

 

Ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση των επτά ταινιών που θα προβληθούν στο αφιέρωμα «Χώρα, σε βλέπω»:

 

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Λούφα και παραλλαγή

 

Σκηνοθεσία: Νίκος Περάκης | 1984 | 96´ | Παραγωγή: Συνεργασία ΕΠΕ (Stefi Film), Eλληνικό Kέντρο Kινηματογράφου, Σπέντζος Φιλμ, Νίκος Περάκης Filmproduktion | Σενάριο: Νίκος Περάκης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος | Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου | Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης | Σκηνικά: Γιώργος Κολιοπάντος | Κοστούμια: Χάιντρυν Μπραντ (aka Χάιδω Περάκη) | Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος | Μακιγιάζ: Νίκη Ψιμούλη, Αμαρυλλίς Σινιόσογλου

 

Παίζουν οι: Τάνια Καψάλη, Ιφιγένεια Μακάτη, Ρόκι Τέιλορ, Δημήτρης Πουλικάκος, Αντώνης Μανιάτης, Νίκος Καλογερόπουλος, Γιώργος Κιμούλης, Τάκης Σπυριδάκης, Φώτης Πολυχρονόπουλος, Γιάννης Χατζηγιάννης, Πάρις Τσέλιος, Σταύρος Ξενίδης, Ανδρέας Φιλιππίδης, Χρήστος Βαλαβανίδης, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Νίκος Τσαχιρίδης

 

Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Α´ Ανδρικής Ερμηνείας & Καλύτερου Μοντάζ, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1984. Επίσημο Διαγωνιστικό, Φεστιβάλ Βερολίνου 1985. Ειδική μνεία, Φεστιβάλ Βαλένθια 1985.

 

Στη διάρκεια της αναγκαστικής τους θητείας το 1967 και 1968, πριν και κατά τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα, μια ομάδα στρατιωτών έχουν αποσπαστεί στην τότε νεοσύστατη τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ. Έναν τηλεοπτικό σταθμό υπό τη διεύθυνση της Κινηματογραφικής Ένωσης του στρατού, που μέχρι τότε παρήγαγε μόνο προπαγανδιστικές ταινίες και επίκαιρα και είχε αναλάβει τη διασκέδαση του στρατεύματος. Η ταινία ακολουθεί τις κωμικοτραγικές καταστάσεις της καθημερινότητας των στρατιωτών, βγαλμένες μέσα από αυτοβιογραφικά επεισόδια, σε μια ιστορία μόνο κατά το 95% αληθινή (κι αυτό μόνο και μόνο επειδή η αλήθεια είναι ακόμα πιο παράλογη) που σχηματίζει την εικόνα μιας ολόκληρης εποχής.

 

Μέσα από μια συνθήκη καταπίεσης και ανελευθερίας, ο Νίκος Περάκης βουτά στα προσωπικά του βιώματα και στήνει μια σπαρταριστή σάτιρα όπου ο παραλογισμός καλύπτει την απόγνωση σε μια απολαυστικά δομημένη πολιτική φάρσα. Εμπνευσμένο από αληθινά πρόσωπα και γεγονότα της θητείας του σκηνοθέτη, και με αυθεντικότητα ως προς τη γλώσσα και το ύφος του υλικού εκείνης της εποχής, το φιλμ ζωντανεύει το ξεκίνημα της δικτατορίας μέσα από ένα πικρά κωμικό φίλτρο, και μια εντυπωσιακή άσκηση ισορροπίας τόνου και περιεχομένου. Παιγμένη από ένα χαρισματικό καστ, η κωμωδία του Περάκη σήμερα, δεν χάνει τίποτα από την αιχμή της, την ίδια στιγμή που παραμένει τέλειο δείγμα διασκεδαστικού σινεμά. Απόδειξη, εξάλλου, πως παρά τις μέτριες κριτικές, η ταινία αποτέλεσε την μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία των δεκαετιών 1980-90 και το 2016 η ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ της απένειμε τον τίτλο «Καλύτερη Ελληνική Ταινία 1976-2016».

 

Η ταινία θα προβληθεί σε ψηφιακή κόπια (DCP) με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (CC).

 

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Πρωινή περίπολος

 

Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης | 1987 | 108´ | Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ, Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου | Σενάριο: Νίκος Νικολαΐδης, με αποσπάσματα από έργα των Δάφνη ντι Μωριέ, Φίλιπ Κ. Ντικ, Ρέημοντ Τσάντλερ, Χέρμαν Ράουτσερ | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ντίνος Κατσουρίδης | Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης | Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος | Σκηνικά - Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου | Ήχος: Ηλίας Ιονέσκο, Σίβυλλα Κατσουρίδη

 

Παίζουν οι: Μισέλ Βάλεϊ, Τάκης Σπυριδάκης, Παναγιώτης Θανασούλης, Τάκης Λουκάτος, Ράνια Τριβέλα, Χάρης Μαύρος, Νίκος Χατζής, Λιάνα Χατζή, Βίκυ Καβούρη

 

Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1987. Βραβείο Φωτογραφίας, Βραβείο Σκηνογραφίας & Βραβείο Τεχνικών Επιτεύξεων, Κρατικά Βραβεία Ποιότητας ΥΠ.ΠΟ. 1988. Επίσημη Συμμετοχή στα Φεστιβάλ: Μόντρεαλ 1987, Αβοριάζ 1988,  Σανρέμο 1988, Πορτό Φανταστίκ 1989, Κάιρο 1989, Τετουάν 1989.

 

Σε μια έρημη και κατεστραμμένη πόλη, μια γυναίκα βαδίζει ολομόναχη. Προσπαθεί να διασχίσει την απαγορευμένη ζώνη και να φτάσει στη θάλασσα. Παντού παραμονεύουν παγίδες και η Πρωινή Περίπολος την παρακολουθεί. Οι μηχανισμοί της πόλης λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Ηλεκτρονικές φωνές καλούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη. Ένας άντρας, από τους λίγους επιζώντες, που τώρα φρουρεί την πόλη, εμφανίζεται ξαφνικά κοντά της. Θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, θα προσπαθήσουν να θυμηθούν το παρελθόν. Μια σχέση βίας και θανάτου, μια ιστορία αγάπης σ’ έναν αβάσταχτο κόσμο, τι νόημα μπορεί να έχει;

 

Συμπληρώνοντας το μετα-αποκαλυπτικό όραμα του Νίκου Νικολαΐδη για έναν πιθανό κόσμο του αύριο, η Πρωινή Περίπολος μάς ταξιδεύει σε μια ερειπωμένη Αθήνα όπου τα πάντα μοιάζουν στοιχειωμένα και οι άνθρωποι είναι σαν ηχώ πολιτισμών και σχέσεων ενός κάποιου παρελθόντος. Μέσα από τη χρήση λογοτεχνικών αποσπασμάτων (το συλλογικό μας πολιτιστικό παρελθόν) και κινούμενο σε ένα αποστομωτικά σκληρής ποίησης περιβάλλον, το φιλμ ζωντανεύει έναν εφιάλτη του χτες, του αύριο, του τώρα. Η φωτογραφία του Ντίνου Κατσουρίδη, η καλλιτεχνική διεύθυνση της Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου, η μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου, συνθέτουν τις χροιές στο σκοτάδι του κινηματογραφικού σύμπαντος του Νίκου Νικολαΐδη. Σε μια θαυματουργή ταινία φτιαγμένη με λιγοστά μέσα στην Ελλάδα των 80s, αλλά της οποίας η επίδραση παραμένει ανυπολόγιστη.

 

Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε το 2020 από τους κληρονόμους του Νίκου Νικολαΐδη.

 

Σάββατο 2 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Πρόσωπα λησμονημένα

 

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας | 1946 | 86´ | Παραγωγή: Φίνος Φιλμ, Ωρίων | Σενάριο: Γιώργος Τζαβέλλας | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πρόδρομος Μεραβίδης | Μοντάζ: Φιλοποιμήν Φίνος | Μουσική: Γιώργος Μαλλίδης | Ήχος: Φιλοποιμήν Φίνος | Μακιγιάζ: Σταύρος Κελεσίδης

 

Παίζουν οι: Στέλλα Γκρέκα, Αιμίλιος Βεάκης, Μιράντα Μυράτ, Γιώργος Παππάς, Ζινέτ Λακάζ, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Αθανασία Μουστάκα, Δήμος Σταρένιος, Μαρίκα Φιλιππίδου, Τζόλυ Γαρμπή, Κούλης Στολίγκας, Νάσος Κεδράκας, Αλέκος Γκόνης, Γιώργος Κοκούλης, Σώτος Αρβάνης, Τάκης Σαλιάρης, Γ. Λόγγος

 

Ο Τόνι, ένας περιθωριακός άντρας του υποκόσμου, επιστρέφει στην Ελλάδα από την Αμερική ύστερα από χρόνια. Σε ένα καμπαρέ της Τρούμπας βρίσκει ξανά την παλιά του ερωμένη, την Μαρία, η οποία για χάρη του έχει εγκαταλείψει τον άντρα και την κόρη της κι έχει γίνει πόρνη. Η κόρη της, Άλκη, ετοιμάζεται τώρα να παντρευτεί τον Παύλο, έναν νεαρό πλούσιο άντρα. Έχει ζήσει τόσα χρόνια πιστεύοντας πως η μητέρα της έχει πεθάνει, τώρα όμως ο κόσμος της κινδυνεύει να γίνει κομμάτια. Κι αυτό γιατί ο Τόνι τηλεφωνεί στον πατέρα της Άλκης και του ζητά χρήματα, προκειμένου να μην αποκαλύψει σε εκείνη την αλήθεια για τη μητέρα της. Όμως η Μαρία θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει την κόρη της και να μην αφήσει τα δικά της λάθη να καταστρέψουν την ευτυχία της.

 

Δυο χρόνια μετά τα σημαδιακά Χειροκροτήματα που αποτέλεσαν το ντεμπούτο του, ο σκηνοθέτης-ορόσημο του ελληνικού σινεμά Γιώργος Τζαβέλλας επιστρέφει διχάζοντας με τα Πρόσωπα Λησμονημένα, την πρώτη του συνεργασία με τον Φιλοποίμενα Φίνο. Με την ταινία για πολύ καιρό χαμένη και με τον ίδιο τον δημιουργό να την έχει αποκηρύξει κατά την κυκλοφορία (όταν και συνάντησε εμπορική αποτυχία), οι δεκαετίες που μεσολάβησαν την έχουν βοηθήσει να πάρει τη θέση της ως σημαντικό εκπρόσωπο του μεταπολεμικού σινεμά. Πολλά πρόσωπα της εποχής περνούν από την οθόνη (ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι νέος εδώ), καθώς ο Τζαβέλλας μάς βυθίζει στον κόσμο ενός αγνού μελοδράματος γεμάτο αμαρτωλούς γκάνγκστερ και ξεπεσμένους αριστοκράτες. Με φόντο την αθηναϊκή εικονογραφία και με ήρωες στο έλεος της ηθικής και της μοίρας, ο σκηνοθέτης εμπνέεται από τη λαϊκή λογοτεχνία των επιφυλλίδων και κερδίζει την κριτική της εποχής που χαρακτηρίζει το έργο εφάμιλλο των σημαντικότερων σύγχρονών του παραγωγών σε διεθνές επίπεδο, και μάλιστα σε μια περίοδο που το ελληνικό σινεμά είναι ακόμα αποδεκατισμένο.

 

Η ταινία θα προβληθεί σε ψηφιακή κόπια (DCP) με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (CC).

 

Κυριακή 3 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Κορίτσια για φίλημα

 

Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης | 1965 | 104´ | Παραγωγή: Φίνος Φιλμ | Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Νίκος Καβουκίδης | Μοντάζ: Πέτρος Λύκας | Μουσική: Μίμης Πλέσσας | Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας | Κοστούμια: Α. Σταυροπούλου | Ήχος: Θανάσης Γεωργιάδης | Μακιγιάζ: Νίκος Ξεπαπαδάκος

 

Παίζουν οι: Ζωή Λάσκαρη, Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρθα Καραγιάννη, Κώστας Βουτσάς, Ανδρέας Ντούζος, Χλόη Λιάσκου, Γιάννης Βογιατζής, Αλέκος Τζανετάκος, Γιώργος Γαβριηλίδης, Γιώργος Βρασιβανόπουλος, Άγγελος Μαυρόπουλος, Περικλής Χριστοφορίδης, Νίκος Παπαναστασίου, Ειρήνη Κουμαριανού, Μαρία Γκέκα, Κίτυ Ναυπλιώτου, Έλεν Ρωμανού, Μαρία Μαυριδόγλου, Αλέκα Χρηστίδη, Μάγδα Κιούρκου

 

Όταν μιλάμε για εμπορικό ελληνικό μιούζικαλ, λίγες ταινίες μπορούν να σταθούν δίπλα στην κλασική επιτυχία του Γιάννη Δαλιανίδη, με το απόλυτο all-star cast της εποχής. Πάνω σε μια κλασική δομή παρεξηγήσεων και πλαστοπροσωπίας, στήνεται ένα ξέφρενο θέαμα όπου χαρακτήρες και καταστάσεις μπλέκονται απολαυστικά εν μέσω μουσικής και κλασικών χορογραφιών, σε μια συνταγή τόσο ιδανικά εκτελεσμένη που δικαιολογημένα αποκτά μια σταθερή θέση στις επαναλήψεις και τις προτιμήσεις των θεατών διαμέσου των δεκαετιών της ελληνικής τηλεόρασης. Ιστορικής σημασίας, μιας και για πρώτη φορά έγχρωμη ελληνική ταινία γυρίζεται σε φορμά σινεμασκόπ, το φιλμ του Δαλιανίδη γίνεται εμπορικό φαινόμενο και στην εποχή της, κερδίζοντας τη μάχη των ταμείων ανάμεσα στις 93 ελληνικές ταινίες εκείνης της χρονιάς.

 

Στο φιλμ ακολουθούμε τη Ρένα, διευθύντρια τουριστικού γραφείου στη Νέα Υόρκη, που έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα μαζί με την ανιψιά της, Τζένη. Ο αδελφός της Ρένας χρειάζεται χρήματα για μια δουλειά κι έτσι η Ρένα για να τον βοηθήσει ταξιδεύει στη Ρόδο για να συναντήσει τον επιχειρηματία Πέτρο Ράμογλου. Ο υιός Ράμογλου, ο Ανδρέας, κι ο φίλος του Κώστας ενδιαφέρονται να μπουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα και ξετρελαίνονται με την Τζένη. Αποφασίζουν να τη διεκδικήσουν ακολουθώντας ένα παλαβό σχέδιο αλλαγής ρόλων: Ο Ανδρέας, παριστάνοντας τον φτωχό Κώστα, θα γοητεύσει την Τζένη, ενώ την ίδια στιγμή ο Κώστας παριστάνοντας τον πλούσιο Ανδρέα θα γνωρίσει την Έφη Ράμογλου που έφτασε στο νησί με τον πατέρα της. Αυτή η ανταλλαγή ρόλων θα δημιουργήσει ένα ντόμινο από μπελάδες και παρεξηγήσεις.

 

Η ταινία θα προβληθεί σε ψηφιακή κόπια (DCP) με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (CC).

 

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Δοκιμή

 

Σκηνοθεσία: Ζιλ Ντασέν | 1974 | 88´ | Σενάριο: Ζιλ Ντασέν | Παραγωγή: Μελίνα Μερκούρη για τη Nike Films | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άλαν Μέτζκερ | Μοντάζ: Σούζαν Μπάουμαν | Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης και δύο τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου | Σκηνικά: Νταν Κουίν | Ήχος: Μπιλ Ντέιλι

 

Παίζουν οι: Μελίνα Μερκούρη, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Ρένος Μάντης, Στάθης Γιαλελής, Ρόμπιν Γκούντμαν, Στιβ Ίνγουντ, Ολυμπία Δουκάκη,  Τζέρρυ Ζάφερ, Γιάννης Ιορδανίδης, Τζον Μοράτους, Δημήτρης Χατζής, Τζον Ράντολφ, Τζέρολντ Ζίμαν, Λούις Ζόρικ, Σάλεμ Λούντβιχ, Στιβ Καρπ, Λου Τιάνο, Τομ Ηλιόπουλος, Φίλις Μακμπράιντ, Αριστείδης Φίλιπ Ντιβάλ, Στίβεν Ντιακρούσι, Γιώργος Πανουσόπουλος, Μάικλ Χάρντσταρκ, Μάικλ Μάλινς, Σάρα Κάνινγκχαμ, Τζέιμς Δούκας, Κρέγκ Αντονάτσι, Έλενα Κάραμ, Μπρέντα Κάριν, Βέρα Λόκγουντ, Τομ Όλντριτζ, Ζιλ Ντασέν. Ειδική συμμετοχή:  Άρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολίβιε, Λίλιαν Χέλμαν, Μαξιμίλιαν Σελ, Ρεξ Ριντ

 

Καθώς η αντίσταση κατά της Χούντας κορυφωνόταν, ο Ζιλ Ντασέν μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη σε εξορία από την Ελλάδα συνέχιζαν την επί σειρά ετών αντιδικτατορική τους εκστρατεία σε Ευρώπη και Αμερική. Το 1974, ο Ντασέν δημιούργησε αυτό το θαρραλέα αταξινόμητο φιλμικό δοκίμιο πάνω στις λαϊκές εξεγέρσεις, παρουσιάζοντας τις πρόβες και τα γυρίσματα μιας ταινίας που είχε ως θέμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 καθώς και τα βασανιστήρια των αντιχουντικών.

 

Ο Ντασέν συνδυάζει ντοκουμέντο, αναπαράσταση, μπρεχτικές δομές, πρόζα, μουσική και τις δικές του σκέψεις και εμπειρίες, δημιουργώντας ένα φιλμ γεμάτο ενέργεια, πόνο αλλά και ελπίδα. Ο Θεοδωράκης και ο Μαρκόπουλος εκτελούν ζωντανά τα τραγούδια τους, η Μελίνα Μερκούρη τραγουδάει το Με το Λύχνο του Άστρου από το Άξιον Εστί, ενώ προσωπικότητες διαβάζουν ποιήματα, γράμματα φυλακισμένων και άλλα ντοκουμέντα της εποχής, καθώς παρεμβάλλονται κινηματογραφημένα επίκαιρα και μαρτυρίες. Η Δοκιμή ολοκληρώθηκε με την πτώση της Χούντας και δεν κυκλοφόρησε ποτέ εμπορικά, παραμένοντας στη θέασή της ένα καλλιτεχνικό και πολιτικό αίνιγμα.

 

Η ταινία είναι στα αγγλικά και θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης, με ελληνικούς υπότιτλους.

 

Τρίτη 5 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00

 

Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

 

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος | 1978 | 117´ | Παραγωγή: Alix Film Productions Ltd | Σενάριο: Νίκος Παναγιωτόπουλος (από το μυθιστόρημα τού Αλμπέρ Κοσερί) | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Μπέλλης | Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου | Μουσική: Γκούσταβ Μάλερ (επιλογή από το έργο του) | Σκηνικά: Διονύσης Φωτόπουλος | Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος | Ήχος: Νίκος Αχλάδης | Μακιγιάζ: Φανή Αλεξάκη

 

Παίζουν οι: Όλγα Καρλάτου, Γιώργος Διαλεγμένος, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πουλικάκος, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Κώστας Σφήκας, Ήβη Μαυρίδη, Θανάσης Κονιάρης

 

Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Χρυσό Βραβείο, Φεστιβάλ Λοκάρνο 1978. Β΄ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο Φωτογραφίας, Βραβείο Σκηνογραφία & Βραβείο Μοντάζ – ΠΕΚΚ, 19ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1978. Αργυρό Βραβείο, Φεστιβάλ Σικάγο 1978.

 

Έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα από το Παρίσι κι έχοντας πραγματοποιήσει λίγα χρόνια πριν το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τα Χρώματα της Ίριδας, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στη δεύτερη ταινία του αφήνει ήδη το στίγμα του στο εγχώριο κινηματογραφικό τοπίο με την πιο καθοριστική ίσως ταινία της φιλμογραφίας του. Ένας εύπορος μεγαλοαστός κι οι τρεις γιοι του βρίσκονται σε μια επιβλητική εξοχική έπαυλη όπου αρχίζουν να υποκύπτουν στη νωθρότητα, απαλλαγμένοι από την ανάγκη της οποιασδήποτε εργασίας. Η ακινησία γίνεται μεταδοτική και απλώνεται στον κόσμο τους σε σημείο ώστε πλέον να μοιάζουν με ζωντανούς νεκρούς. Βγαίνουν από τον λήθαργο μόνο για φαγητό και σεξ. Ένας γιος επιχειρεί να φύγει μαζί με την υπηρέτρια, όμως πριν απομακρυνθεί νιώθει την κούραση να καταλαμβάνει το κορμί του, πριν κοιμηθεί επί τόπου, στο σημείο όπου βρίσκεται. Ένας άλλος γιος κοιμάται αδιαλείπτως. Υπάρχει διέξοδος από την ηδονή της τεμπελιάς; Σε αυτόν τον κόσμο νοητικά γερασμένων, οκνηρών αρσενικών, μόνο η γυναίκα υπηρέτρια είναι που εκπροσωπεί μια θετική ενέργεια κίνησης, θέλησης. Ο Παναγιωτόπουλος, σε μια πρώιμη δουλειά του που ανθίζει στο πέρασμα του χρόνου, ολοκληρώνει μια σκοτεινή σάτιρα που κοιτά με οίκτο την αστική τάξη της εποχής εντοπίζοντας εκεί οκνηρία και παρακμή. Απόγονος ενός Μπουνιουέλ και προπομπός ενός ελληνικού σινεμά που έπεται, το φιλμ είναι αλληγορικό δίχως ποτέ να παγιδεύεται στον χρόνο (του), διατηρώντας τη σουρεαλιστική δύναμή του όσο και την ανάλαφρη διάστασή του, που το έχει μετατρέψει σε διαχρονικό classic αγαπημένο.

 

Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης, με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (CC).

 

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου

Ώρα προβολής: 21:00 (παρουσία του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Γιάνναρη)

 

Από την άκρη της πόλης

 

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης | 1998 | 90´ | Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης | Παραγωγοί: Αναστάσιος Βασιλείου, Διονύσης Σαμιώτης | Executive producer: Μαρία Πάουελ | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος | Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου | Μουσική: Άκης Δαούτης | Σκηνικά: Μιχάλης Σαμιώτης | Κοστούμια: Σάννυ Αλμπέρτη | Ήχος: Ντίνος Κίττου | Μακιγιάζ: Ελευθερία Ευθυμίου | Kομμώσεις: Χρόνης Τζήμος | Παραγωγή: Μύθος, Rosebud, Hot Shot Productions, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

 

Παίζουν οι: Στάθης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Παπουλίδης, Θεοδώρα Τζήμου, Κώστας Κοτσιανίδης, Παναγιώτης Χαρτοματσίδης, Ανέστης Πολυχρονίδης, Νίκος Καμόντος, Στέλιος Τσεμπογλίδης, Γιώργος Μαυρίδης, Παναγιώτα Βλαχοσωτηρίου, Σύλβια Βενιζελέα, Αιμίλιος Χειλάκης, Βάσσιας Ελευθεριάδης,΄Εβρη Σωφρονιάδη, Γιάννης Κοντραφούρης, Τάσος Νούσιας

 

Βραβεία / Διακρίσεις /  Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Βραβείο Σκηνοθεσίας & 2ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1998. Επίσημη Συμμετοχή, Πανόραμα Φεστιβάλ Βερολίνου 1999.

 

Η καθημερινότητα μιας μικρής παρέας Ρωσοπόντιων από το Μενίδι, από τις περιπέτειες στη γειτονιά ως τις μικροκλοπές και το ψωνιστήρι στην Ομόνοια. Ο Σάσα, ο Κοτσιάν κι ο Παναγιώτης είναι μετανάστες από το Καζακστάν που ζουν στο Μενίδι και θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ήρθαν στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια και νιώθουν ακόμα αποκλεισμένοι στη νέα τους πατρίδα. Ο Σάσα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τον πατέρα του και με μια δουλειά σε οικοδομή που μισεί. Ο Παναγιώτης φροντίζει μια πόρνη μέχρι ο νταβατζής της να βρει κάποιον να την πουλήσει, αλλά την ερωτεύεται. Καθώς ένας φίλος τους πεθαίνει από νοθευμένη ηρωίνη, οι οργισμένα αδιέξοδες διαδρομές όλων των ηρώων διασταυρώνονται με συνταρακτικά αποτελέσματα.

 

Ένα ηλεκτρισμένο πορτρέτο μιας περιπετειώδους εφηβείας αποκλεισμένης στο περιθώριο, για μια παρέα νέων που αποτολμούν την κατάκτηση της μεγάλης πόλης που απλώνεται μπροστά τους. Μια κατάκτηση που δεν θα είναι παρά το επόμενο απλώς βήμα προς την εκπλήρωση ενός ονείρου που μοιάζει πάντα φευγαλέο. Οι τρεις τους ξεκινούν με ορμή από την άκρη της πόλης, όμως η σύγκρουση είναι πάντα σαρωτική. Η ταινία που θεμελίωσε τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη ως ένα νέο μεγάλο δημιουργό για το ελληνικό σινεμά λίγο πριν την αυγή του 21ου αιώνα και τον Δεκαπενταύγουστο.

 

Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης, με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (CC).

 

ΧΩΡΑ, ΣΕ ΒΛΕΠΩ – Ο ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ / επιμέλεια δράσης (ΕΑΚ): Σύλλας Τζουμέρκας, Ελίνα Ψύκου / συνεπιμέλεια προγράμματος, επιμέλεια έκδοσης και εκπαιδευτικού υλικού: Αφροδίτη Νικολαΐδου, Δημήτρης Παπανικολάου / γενικός συντονισμός δράσης (ΕΑΚ): Φαίδρα Βόκαλη / επιμέλεια ψηφιοποίησης και αποκατάστασης: Γιάννης Βεσλεμές / εργαστήρια εικόνας: AN MAR FILM LAB, STEFILM, AUTHORWAVE / εργαστήριο ήχου: KVARYBOSOUND MFC / συντονισμός παραγωγής: Ιωάννα Ραμπαούνη / βοηθός συντονισμού: Βάιος Γαλάνης / νομική σύμβουλος: Μαρίνα Μαρκέλλου / γραφιστικά: Νίκος Πάστρας, TALC / υπεύθυνη επικοινωνίας: Νατάσσα Πανδή / social media manager: Δημήτρης Τσακαλέας / κείμενα ωρολογίου: Θοδωρής Δημητρόπουλος / συντονισμός φεστιβάλ: Σταύρος Μαρκουλάκης / συντονισμός έκδοσης: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου / μεταφράσεις έκδοσης: Δέσποινα Παυλάκη / υποτιτλισμός & μεταφράσεις ταινιών: AUTHORWAVE / έξτρα μεταφράσεις ταινιών: ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ, STORYTELLER 

 

 

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ 

Αθηνά - Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων, Διόνυσος - Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δικαιωμάτων Ελλήνων Ηθοποιών, Ίδρυμα Μελίνας Μερκούρη, Ισοκράτης - Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων, Μαρί-Λουίζ Νικολαΐδη, Συμεών Νικολαΐδης, Odeon, Πωλίνα Τζεϊράνη, Κρίστυ Τσερκετζή, Feelgood Entertainment, Finos Film