Ο Πόλεμος των Φτωχών

 

Το νέο βιβλίο του Eric Vuillard (Ημερήσια Διάταξη - Βραβείο Γκονκούρ 2017, Κονγκό, 14η Ιουλίου) "ο Πόλεμος των Φτωχών κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση Γιώργου Φαράκλα. Έφθασε μάλιστα μέχρι την τελική διεκδίκηση του International Booker, το οποίο απονεμήθηκε στο "Τη νύχτα όλα τα αίματα είναι μαύρα του Νταβίντ Ντιόπ (Εκδ.Πόλις). Πρόκειται για 83 σελίδες που κρύβουν μέσα τους τεράστιο πλούτο ιστορικών γνώσεων και σκέψεων. Μία ταξική μάχη που εδώ τοποθετείται γεωγραφικά στη Νότια Γερμανία το 1524, αλλά μεταφέρει ένα μήνυμα επίκαιρο και συγχρόνως οικουμενικό και διαχρονικό. 

Πρώιμη Αναγέννηση. Ο πόλεμος των χωρικών αποτέλεσε τον πρόδρομο της Γαλλικής Επανάστασης. Πρωταγωνιστής ένας νεαρός θεολόγος. Ο Τόμας Μύντσερ. Τον ακολουθεί ένα τραυματικό παρελθόν που έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στη ψυχή του. Θεωρεί τον πόνο μία κρίσιμη εμπειρία που σφυρηλατεί τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Αναρωτιέται πως η θρησκεία που βασίζεται στον λόγο του Θεού δημιουργεί τον δικό της ταξικό διαχωρισμό ("Οι πατρίκιοι στην Παναγία, οι πληβείοι στην Αγία Αικατερίνη). Προσπαθεί να κάνει τη Βίβλο προσιτή στην πλατιά μάζα του λαού με βάση τον ορθό λόγο. Χρησιμοποιεί τα λατινικά κι όχι τα γερμανικά και πατάει σε μία γενικά αποδεκτά ηθική.

Γλαφυρές περιγραφές, παραστατικότητα και ζωντάνια. Αποφυγή παγίδων και κουραστικών επαναλήψεων. Η ιστορία συμπλέκεται με την μυθοπλασία και τα όρια χάνονται στην αφήγηση. Mοιραία έρχεται η επίκληση στο συναίσθημα του αναγνώστη. Οι λέξεις βράζουν, οι φράσεις καίνε. "Μην κολακεύετε τους ηγεμόνες. Σε διαφορετική περίπτωση καταδικάζετε τους εαυτούς σας να καταστραφούν μαζί τους. Η διαπραγμάτευση είναι πολεμική τέχνη". Μεντεσέδες των παλιών αξιών ξεχαρβαλώνονται. Οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται. "Οι δυνατοί δεν εκχωρούν ποτέ τίποτα, ούτε νερό, ούτε ελευθερία".

Η αμφισβήτηση αποτελεί την αφετηρία κάθε επανάστασης. Ο Μύντσερ έχει ως πυξίδα του τον Θεό της πείνας, της αρρώστιας, της ταπείνωσης, των αδυνάτων. "Ο λαός βρωμάει, μουγκρίζει, αλλά ακόμα σκέφτεται". Στηλιτεύει τα κακώς κείμενα κάθε μορφής εξουσίας. Αντιλαμβάνεται πολύ νωρίς πως το χρήμα κι οι έμποροι της εποχής (μετέπειτα επιχειρηματίες και βιομήχανοι) κινούν τα νήματα σε παγκόσμια κλίμακα. "Η αγγλική είναι η γλώσσα του εμπορεύματος και το εμπόρευμα είναι ο ΘΕΟΣ". Για να υπάρξει αντίδραση επιβάλλεται η άριστη γνώση της κατάστασης. Μία ακροβασία ανάμεσα στο χρέος και την υποταγή.

Άνισος αγώνας από τη γέννησή του. "Η αιωνιότητα δε θέλει άλλη αιματοχυσία, αλλά η στρόφιγγα δε λέει να κλείσει. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Δεν τελειώνει ποτέ". Ο ίδιος ο συγγραφέας ζει έτοιμος να υποστηρίξει κάθε εξέγερση με δίκαια αιτήματα. "Αν δεν αφήσεις πίσω σου έστω μία λέξη πέφτεις για πάντα στην αφάνεια". Όπως και τότε, έτσι και σήμερα ο "Θεός μένει σιωπηλός". Τα γεγονότα που μας διηγείται ο Βυϊγιάρ δεν είναι ευρέως γνωστά στους περισσότερους. Αυτό συνέβη επειδή κάποιοι γραφιάδες δέχτηκαν να "πλαστογραφήσουν" κι η μνήμη των κατατρεγμένων σβήστηκε.

Από το παρελθόν στο παρόν με φόντο το μέλλον. Είναι σαφές πως έχουμε πάρει λάθος δρόμο κι η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου. Εξαιρετικά αυτή την ιδέα έχει συλλάβει ο Μπονγκ Τζουν-χο με τα "Παράσιτα". Εδώ έρχεται ένα βιβλίο να συμπληρώσει μία ταινία και να ανοίξουν έναν ιδιαίτερο διάλογο στο μυαλό του θεατή-αναγνώστη. Αυτός είναι ο Πολιτισμός, αυτές είναι οι Τέχνες κι ο ρόλος τους. Να κρατούν τη σκέψη ενεργή και να ακονίζουν την κριτική ικανότητα. Ο Μύντσερ είναι εξουθενωμένος πλέον κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η μοίρα προδιαγεγραμμένη. "Μόνο η νίκη είναι ευκταία. Θα τη διηγηθώ" ...

πρώτη δημοσίευση DOC tv

Στην ίδια ανάσα

 

Το 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποτέλεσε ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία δεύτερη επιλογή (μετά το "Wuhan Wuhan") που αφορά το μείζον ζήτημα της διάδοσης κι εξάπλωσης του κορονοϊού αποτελεί το "Στην ίδια ανάσα" της Νανφού Γουάνγκ. Τη γνωρίσαμε στην πόλη μας το 2016 τότε με το "Hooligan Sparrow", τώρα με μία βαθιά προσωπική ταινία τεκμηρίωσης έρχεται να φωτίσει δύο πλευρές των υπερδυνάμεων σχετικά με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στα πρώτα της στάδια. Από την μία η Γουχάν της επαρχίας Χιουμπέι στην Κίνα κι από την άλλη η Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία πρωτόγνωρη συνθήκη, η οποία προκάλεσε σύγχυση και χάος. Στα πρώτα στάδια είχαμε μία προσπάθεια αποσιώπησης του μεγέθους του προβλήματος. Η προπαγάνδα οδήγησε τον κόσμο σε λάθος συμπεράσματα. Οι πρώτοι επιστήμονες ("οχτώ άτομα διέδιδαν φήμες για μία άγνωστη πανδημία") που προσπάθησαν να αναφέρουν τους κινδύνους τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. Αποτέλεσμα της συνολικής επιπολαιότητας, η ταχεία εξάπλωση σε παγκόσμια κλίμακα. Σύντομα τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται και μαζί τους τα θύματα. "Έχανες τον άνθρωπο σου δίχως αποχαιρετισμό. Ο ιός είναι χειρότερος από τον καρκίνο".

Στην Ασία απαιτήθηκαν σκληρές αποφάσεις. Τα ΜΜΕ επένδυαν ταυτόχρονα στον φόβο και την ελπίδα. Οι τραυματικές εμπειρίες της απώλειας στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα τους ανθρώπους. Την ίδια ώρα τόσο η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ, όσο κι η Ευρώπη άργησαν να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος. Τα συνεχή "ήξεις-αφίξεις" μείωσαν την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης προς τις κυβερνήσεις. Η κάμερα της Νανφού και των συνεργατών της θέλει να γίνει ενοχλητική και να αποκαλύψει. Προσπαθεί να μας δείξει όσα περισσότερα μπορεί και παράλληλα να μας εξηγήσει πως φτάσαμε ως εδώ. Το συμπέρασμά της είναι πως οι άνθρωποι δε θα είναι ποτέ ξανά ίδιοι.

Παρ΄όλα αυτά η ζωή θα συνεχιστεί με βάση της θεωρία της εξέλιξης. Με τις λύπες και τις μικρές χαρές που έρχονται να μας ανανεώσουν. Στην Κίνα επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο. Τα κατάφεραν σε πρώτη φάση, όμως ταυτόχρονα έδωσαν το απαιτούμενο βάρος στον τομέα της  πρόληψης. Eμβολιασμοί, συνεχή tests, επένδυση στην έρευνα και την τεχνολογία για την επίτευξη του "προλαμβάνειν". Αντιθέτως ο υπόλοιπος κόσμος τρέχει πίσω από τις εξελίξεις με αργούς ρυθμούς. Η οικονομία προσπαθεί να ανακάμψει, ωστόσο οι μεταλλάξεις του ιού δε λένε να την αφήσουν να μπει ξανά σε σταθερή τροχιά. 

Το μεγάλο πλεονέκτημα του ντοκιμαντέρ είναι πως μπορεί να δώσει μία διττή εικόνα με αξιοσημείωτη αλληλουχία γεγονότων. Δίνεται μέσα από συγκεκριμένη οπτική η εικόνα των υπερδυνάμεων Κίνας κι Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μπορεί η στοχευμένη προπαγάνδα να κατάφερε να κάνει την κρίση ... ευκαιρία, αντί αφορμή για αλλαγή (Plandemic), στην ιστορία θα μείνουν όμως οι μικρές ιστορίες των απλών ανθρώπων. Οι ευθύνες της εξουσίας είναι αντικειμενικά μεγάλες. Ο αυταρχισμός βρίσκεται σε άνοδο. Ακραίος διχασμός, πόλωση, αναζωπύρωση κινημάτων, εκλογές θα έρθουν ως φυσικό επακόλουθο.

Σπουδαία δουλειά που θεωρώ θα μείνει στην ιστορία κι αρκετοί θα ανατρέξουν σε αυτήν στο μέλλον. Μία ταινία τεκμηρίωσης που ουσιαστικά μιλάει για το παρόν. Μία νέα πραγματικότητα που αναδύεται μέσα από τα λάθη διαχείρισης της πανδημίας σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως ακριβώς ο Γιώργος Αυγερόπουλος ("Παρόντες"), όπως ο Γιουνγκ Τσανγκ ("Wuhan Wuhan"). Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι απλή υπόθεση. Αποτελεί μία ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί. Μία διαδρομή ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.

Πώς να αποφύγουμε μία κλιματική καταστροφή-Bill Gates

 

Κλιματική αλλαγή υπάρχει, κλιματική κρίση βιώνουμε, το ζήτημα είναι πως θα αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή. Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα. Η διάρκεια παραμονής του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μας γύρισε χρόνια πίσω. Ο πρώην Πρόεδρος ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει το πρόβλημα. Όπως εύστοχα έγραφε η Ναόμι Κλάιν λίγο πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020 με την πιθανή εκλογή του Μπάιντεν η ελπίδα θα μείνει ζωντανή, σε διαφορετική περίπτωση θα "πεθάνει". O Μπιλτς Γκέιτς ιδιοκτήτης της Microsoft αποφασίζει να τεθεί στην πρώτη γραμμή του "New Green Deal". Στο νέο του βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Αντώνη Καλοκύρη προτείνει λύσεις και καινοτομίες που χρειαζόμαστε για να σώσουμε το "σπίτι μας".

Από τις πρώτες σελίδες δε διστάζει να πλέξει το εγκώμιο των ακτιβιστών. Ακολουθεί όμως μία τεχνοκρατική προσέγγιση που ξεπερνάει το συναίσθημα. Ως ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη αντιλαμβάνεται το μέγεθος του φλέγοντος ζητήματος και δεν επαναπαύεται. Είναι αποφασισμένος να βρεθεί σε ρόλο οδηγού στην μετάβαση στην Πράσινη εποχή. Σίγουρα πολλοί, ανάμεσά τους κι εγώ είμαστε επιφυλακτικοί, καθώς μοιάζει οξύμωρο το γεγονός ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Δεν έχουμε όμως ούτε τον χρόνο, ούτε την πολυτέλεια να αρνηθούμε τη βοήθεια ενός πραγματικού κολοσσού που λειτουργεί με πλάνο κι αυτό το ομολογούν οι επιτυχίες σε όλους τους τομείς με τους οποίους ασχολήθηκε. Μάλιστα δεν μένει στα λόγια, αλλά προχωρά σε έμπρακτη βοήθεια έχοντας ιδρύσει την "Breakthrough Energy" με στόχο το ισοζύγιο άνθρακα, μεθανίου και συναφών αερίων να αγγίξει το μηδέν. 

Είναι αποφασισμένος να φλερτάρει με μία ΟΥΤΟΠΙΑ που σήμερα μοιάζει μακρινή. Γνωρίζει πολύ καλά τους όρους του παιχνιδιού και πως η ανατροπή θα έρθει μόνο με τη συμβολή των ανώτερων κλιμακίων. Προσπαθεί να πείσει όπως μας εκμυστηρεύεται όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους του κύκλου του να ενισχύσουν την προσπάθειά του. Παράλληλα επενδύει στους κορυφαίους επιστήμονες. Ο δρόμος έχει δύο σκέλη: Από μία εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (ηλιακή, αιολική, ακόμα και πυρηνική ενέργεια) με τις ιδανικές μεθόδους κι από την άλλη η συνεχής "εφεύρεση" καινοτομιών που θα συμβάλλουν προς όφελος του συνόλου. Αντιλαμβάνεται πως για ένα έχει μέλλον ο κάθε σημερινός κροίσος πρέπει να ξεκινήσουμε τον αγώνα για τη σωτηρία μας σήμερα.

Τα γεγονότα έχουν μία λογική αλληλουχία. Οι συνέπειες λειτουργούν ως αλυσίδα και φτάνουν μέχρι τη προσφυγική κρίση, καθώς διάφορα μέρη του κόσμου καθίστανται ακατοίκητα μέρα με την ημέρα (Bruno Latour, David Wallace-Wells). Όσο συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση, τόσο το πρόβλημα διογκώνεται κι οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Ο Γκέιτς έχει σκοπό στο επίκεντρο της νέας εποχής να θέσει την Παιδεία και την Υγεία. Θεωρεί απαραίτητα αυτά τα εφόδια για τις μάχες που έρχονται. Συνθέτει το ποσοστιαίο παζλ της ρύπανσης (κατασκευές, συνδέσεις, αγροτικός τομέας, μεταφορές, θέρμανση-ψύξη) και δείχνει όσο πλησιάζουμε προς το τέλος (σκοπός) τη διαδρομή προς την απανθρακοποίηση του ενεργειακού μας δικτύου.

O Tζο Μπάιντεν είναι ηθικά υποχρεωμένος να υιοθετήσει μεγάλο μέρος της ατζέντας του Μπέρνι Σάντερς. Οι Δημοκρατικοί αντιλαμβάνονται πως σε διαφορετική περίπτωση είναι καταδικασμένοι απέναντι στο κύμα "τραμπισμού" που ενισχύεται καθημερινά. Παράλληλα στην Κίνα, την έτερη χώρα με τα μεγαλύτερα ποσοστά εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου γίνονται προσπάθειες μείωσής τους και κατά τη διάρκεια της πανδημίας φάνηκε ένα πρώτο ελπιδοφόρο αποτέλεσμα. Η επιστροφή στη συμφωνία του Παρισιού δεν είναι αρκετή, καθώς χάθηκε πολύτιμος χρόνος εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών. Στην Ευρώπη ρόλο εκφραστή προσπαθεί να αναλάβει το DiEM25 σε συνεργασία με τους Πράσινους. 

Μπορεί επί τους παρόντος να φαίνεται πως για μία ακόμα φορά η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ κερδίζει την μάχη απέναντι στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ωστόσο ο συγγραφέας θεωρεί πως υπάρχουν τα περιθώρια ελιγμού κι ευελιξίας για την μεγάλη ανατροπή. Ένας άνθρωπος που δε φοβάται να κάνει αυτοκριτική, θέλει να μαθαίνει συνεχώς και δίνει ένα ξεκάθαρο εναλλακτικά σχέδιο για μία παραγωγή που δε θα βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα. Αποφάσισε να γράψει για να επικοινωνήσει ένα δύσκολο εγχείρημα σε ολόκληρο τον κόσμο και επειδή πιστεύει και πως πρέπει, αλλά κυρίως πως ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τα καταφέρουμε.

πρώτη δημοσίευση DOC tv

Kαταδικασμένοι να ζουν "εξαπατημένοι"

Δεν πέρασαν παρά μόνο μερικές ημέρες από το άρθρο μου με τίτλο "Αναβρασμός προ των πυλών" σε αυτήν εδώ τη στήλη. Χθες ταυτόχρονα στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας υπήρξαν μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με πρόσχημα ένα τεχνητό κύμα "αντιεμβολιαστών". Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν πως οι ελευθερίες τους περιστέλλονται, αλλά αποφασίζουν να λειτουργήσουν πρώτα απ΄όλα αυτοκαταστροφικά. 'Εχουν χαράξει μία συγκεκριμένη πορεία την τελευταία δεκαετία. Ήταν πρωταγωνιστές για διαφορετικούς λόγους απ΄αυτούς που συνάδουν με την κοινή λογική τόσο προσπαθώντας να εισχωρήσουν στο κίνημα των "Αγανακτισμένων", όσο και στους υποστηρικτές του "ΟΧΙ" του καλοκαιριού του 2015. Αργότερα τους είδαμε κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και σήμερα κατά της "υποχρεωτικότητας".

Αν μελετήσει κανείς σε βάθος το δοκίμιο του Johann Chapoutot, "H πολιτιστική επανάσταση του ναζισμού" θα κατανοήσει τη γοητεία που ασκεί διαχρονικά αυτή η γραμμή. Φλερτάρει με τον άνθρωπο, έχει τη δυνατότητα να τον μαγέψει με τις σειρήνες της και να τον οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια. Αυτοί που υποκινούν τις απογοητευμένες μάζες γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Εδώ όμως μιλάμε για πανδημία, έχουμε μπροστά μας μία σειρά μεταλλάξεων, μετράμε ήδη 13.000 νεκρούς και ημερήσιο μέσο κρουσμάτων που αγγίζει τις 3000. Τα περιθώρια είναι στενά. Η κάνουλα των χρημάτων κλείνει και το Εθνικό Σύστημα Υγείας προετοιμάζεται και πάλι να δοκιμάσει τα όριά του. Από την μεριά της η Κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της, να ζητήσει ένα "συγγνώμη" και να προσπαθήσει να ενώσει. Αντιθέτως διχάζει κι οδηγεί σε ακραία πόλωση. Αποτέλεσμα αυτής οι σκηνές που είδαμε χθες.

Οι αναστολές συμβάσεων εργασίες για τους μη εμβολιασμένους και στο βάθος ... οι απολύσεις διαμορφώνουν ένα τοπίο εργασιακής επισφάλειας. Ο κόσμος προσπαθεί να διαχειριστεί τον φόβο και τις αμφιβολίες του. Το φετινό καλοκαίρι είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Υπάρχει μεγάλη ανησυχία για το τι θα συμβεί μετά τις 15 Αυγούστου. Οι χθεσινές εικόνες σόκαραν το "μεσαία κοινό". Πιθανώς όμως έμεινε σε αυτές και δεν πληροφορήθηκε τη σπουδαία είδηση της ημέρας. H έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας με τίτλο "Ελλάδα: Η ελευθερία της συνάθροισης σε ρίσκο και παράνομη χρήση βίας της εποχή του COVID-19". Όπως σημειώνει ο Θανάσης Καμπαγιάννης: "κανένας δημοκρατικός πολίτης δε νιώθει ευχάριστα που η χώρα μας συγκαταλέγεται στη χορεία αυταρχικών κι ανελεύθερων καθεστώτων που καταπατούν δικαιώματα κι ελευθερίες".

Εκεί πατούν και χτίζουν το αφήγημά τους συγκεκριμένες οργανώσεις με σαφή πολιτικό προσανατολισμό ακρο-δεξιά της σημερινής κυβέρνησης. Η μίνι ανακωχή του 2018-2019 για την πολιτική αλλαγή φαίνεται πως ανήκει στο παρελθόν. Ρόλο κλειδί από εδώ και πέρα θα διαδραματίσει η Εκκλησία που ασκεί επιρροή στους χιλιάδες πιστούς. Και χθες είδαμε στην πρώτη γραμμή ιερείς, την ώρα που ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας Ιερώνυμος προσπαθεί να διατηρήσει μία ισορροπία με φόντο την κοινωνία. Όσον αφορά τα λάβαρα. Σημαίες της Επανάστασης του 1821 (ναι 200 χρονιά! μετά την κήρυξή της), σημαίες της Μακεδονίας, Χριστιανικά Λάβαρα. Προσπάθεια συσπείρωσης που κάποιοι όμως εκμεταλλεύονται.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζουν εξαπατημένοι, εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδά τους. Το τρυπάκι των συνωμοσιών σε εξουθενώνει. Ο εθνικο-λαϊκισμός και ο νεοεθνικισμός αναβιώνουν. Η αίσθηση του "ανήκειν" σε μία συλλογικότητα καλύπτει κενά και πνίγει απωθημένα. Μπορεί η Χρυσή Αυγή να καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση, αλλά όπως έγραψα πριν λίγες ημέρες ο "χρυσαυγιτισμός" δεν έσβησε. Είναι ο σπόρος του Μπάνον που περιμένει τους καρπούς του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Τραμπ ηττήθηκε, ο "τραμπισμός" όμως βγήκε νικητές στις εκλογές του 2020 με αποκορύφωμα την είσοδο ενός ετερόκλητου κύματος στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών με την ανοχή της αστυνομίας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο πρέπει να επιστρατευτεί η κριτική σκέψη κι ο λόγος απ΄όλους μας. Οι παγίδες στο εξής θα είναι πολλές και οι "πειρασμοί" άπειροι. 

 πρώτη δημοσίευση parallaxi

20+3 στιγμές του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

 Το υβριδικό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε. Θεωρώ πως πέτυχε κάτι σημαντικό ειδικά στο δεύτερο κομμάτι του. Να φέρει τον κόσμο ξανά κοντά. Εκατοντάδες άτομα μοιράστηκαν την εμπειρία της κοινής θέασης μίας προβολής σε έναν από τους εννέα Θερινούς Κινηματογράφους. Πάμε να δούμε μαζί 23 στάσεις, 23 στιγμές αν θέλετε που μας μένουν απ΄αυτή τη διοργάνωση, με την ευχή του χρόνου να ζήσουμε το δεκαήμερο του Μαρτίου κανονικά κι ας υπάρχει υποστηρικτικά κι η πλατφόρμα.

23) Στο πρώτο μέρος του Μαρτίου υπήρξαν στο online menu εξαιρετικά ντοκιμαντέρ. Κάποια φετινής παραγωγής μας όπως οι "Φωνές μας" της Σόνια Μαδρίδ στο τμήμα NextGen κι άλλα προηγούμενων ετών όπως το "Μidnight Traveller" του Χασάν Φαζιλί και το "Κεντρικό Αεροδρόμιο THF" του Καρίμ Αϊνούζ.

22) Μένω για λίγο ακόμα στον κομμάτι της άνοιξης. Στα θετικά η ευελιξία της πλατφόρμας. Οι θεατές δεν είχαν προβλήματα με καθυστερήσεις και με υπότιτλους. Ήταν μία άρτια προετοιμασμένη διαδικασία που έδειξε τον δρόμο για αρκετά Φεστιβάλ του κόσμου. Συγχαρητήρια αξίζουν οι Ελίζ Ζαλαντό, Ορέστης Ανδρεαδάκης κι όσοι εργάστηκαν μαζί τους.

21) Το Βραβείο Κοινού στην κατηγορία Τop Docs κέρδισε το "Mole Agent" της Μάιτε Αλμπέρντι (υποψήφιο για OSCAR). 

20) Στη συνέχεια (22-25/4) και χωρίς απαραίτητα να ανήκει στον κορμό του Φεστιβάλ έγινε μία σπουδαία δράση με φόντο την Παγκόσμια Ημέρα Γης. Εκεί προβλήθηκαν τρία συναρπαστικά ντοκιμαντέρ με μεγάλη αξία (I am Greta, Παιδί της Φύσης και Κλιματική Έξοδος).

19) Φτάνουμε σιγά σιγά στο κομμάτι του καλοκαιριού. Η Θεσσαλονίκη βιώνει ένα κύμα καύσωνα που δε λέει να κοπάσει. Πρεμιέρα στις δύο νέες αίθουσες του Λιμανιού (Σταύρος Τορνές και Τζον Κασσαβέτης Οpen Air) με την "Tina". Μία διεισδυτική ματιά στη λαμπερή καριέρα και την εκρηκτική ζωή της Τίνα Τέρνερ.

18) Δεν μπορώ παρά να πλέξω το εγκώμιο των εθελοντών. Τα παιδιά ξεπέρασαν τον εαυτό τους, ώστε να αντέξουν τις συνθήκες τις εξουθενωτικής ζέστης. Μαζί τους κι οι εργαζόμενοι ...

17) Μία βραδιά αφιερωμένη στην μνήμη του Σταύρου Καπλανίδη. Φόρος τιμής στον σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή το 2019. Στο πλαίσιο της συγκινητικής τελετής προβλήθηκε η τελευταία του ταινία "Ο Τέος κι ο Σταύρος".

16) Με μεγάλη επιτυχία για ακόμα μία διοργάνωση ολοκληρώθηκε το κομμάτι της ΑΓΟΡΑΣ και στη συνέχεια ανακοινώθηκαν τα αντίστοιχα ΒΡΑΒΕΙΑ για τους νικητές.

15) Η παγκόσμια πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ "Η μικρή Σάτσμο" του Τζον Αλεξάντερ με την κόρη (Σάρον Πρέστον-Φόλτα) του θρυλικού Λουίς Άρμστρονγκ να έρχεται στη Θεσσαλονίκη.

14) Το τελευταίο Σαββατοκύριακο τις εντυπώσεις έκλεψε το δίδυμο Λιούι και Νόα Κλόστερ. Δύο αδέλφια που πειραματίζονται με το animation με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Στην ταράτσα του Μεγάρου Μουσικής μία πραγματικά απολαυστική βραδιά.

13) Στα αξιοσημείωτα οι δύο αίθουσες στα Δυτικά της πόλης. Δύο όμορφοι Κινηματογράφοι που οι σινεφίλ της πόλης είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν. Σινέ  Άλσος του Δήμου Νέαπολης-Συκεών και Τζένυ Καρέζη στον Δήμο Παύλου Μελά. 

12) Agora Talks με τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη και θέμα "Αόρατοι Ορατοί". Οι δράσεις του που εντάσσονται στο πλαίσιο "Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους" έχουν φέρει στο Φεστιβάλ της πόλης μας αρκετές αξιόλογες ταινίες τεκμηρίωσης.

11) Προβολές μετά από σχεδόν έναν χρόνο σε κλειστές αίθουσες. Η "Γη της Επαγγελίας" στον παραδοσιακό Τζον Κασσαβέτη στην Αποθήκη 1 και "Ιεροτελεστία μία άνοιξης" και "Latin Noir" αντίστοιχα στον Σταύρο Τορνέ.

10) Τα πολλά και καλά ελληνικά ντοκιμαντέρ. Μεγάλη αποκάλυψη το "Ενθύμιο" του Νίκου Ζιώγα που πήρε το Βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ το Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου κέρδισαν οι Χρύσα Τζελέπη και Άκης Κερσανίδης για το "Back to Earth".

9) Η Τζένιφερ Άμποτ ("Η εταιρεία") συναντά τον Τζόελ Μπάκαν και μαζί αποφασίζουν να μας ταξιδέψουν στον κόσμο του σήμερα. Πυξίδα τους το βιβλίο του δεύτερου (Τhe New Corporation: How "Good" Corporations Are Bad For Democracy").

8) Δεύτερη στάση για έργο του Καρίμ Αϊνούζ - Βραβείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με την ταινία του "Nardjes A." σε συμπαραγωγή Γαλλίας, Αλγερίας, Κατάρ, Βραζιλίας και Γερμανίας.

7) Η πρεμιέρα του "Έγκλημα στον σταθμό Βενιζέλου" της Χριστίνας Σιγανίδου. Μία υπόθεση όλων των πολιτών της Θεσσαλονίκης που άργησαν να συνειδητοποιήσουν την τεράστια πολιτισμική κληρονομιά που βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους.

6) Δύο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ με φόντο την πανδημία από δύο γνωστούς δημιουργούς στο κοινό. "Wuhan Wuhan" του Γιουνγκ Τσανγκ και "Στην ίδια ανάσα" της Νανφού Γουάνγκ.

5) Η πρεμιέρα του "Χρυσή Αυγή-Υπόθεση Όλων μας" της Ανζελίκ Κουρούνης. Ένα έργο ζωής που ήρθε ως συνέχεια του "Χρυσή Αυγή-Προσωπική Υπόθεση". Μάλιστα μία μέρα μετά την προβολή συνελήφθη ο φυγόδικος Χρήστος Παππάς. 

4) Η μεγάλη, τρομακτική λέξη από Σ" της Γιαέλ Μπριτζ. Στην εποχή μας η κυριαρχία του καπιταλισμού κι ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός δεν αφήνει περιθώρια για οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση. Μέσα απ΄αυτήν την εξαιρετική προσπάθεια προκύπτει ένας νέος δρόμος.

3) Η sold out προβολή των "Αόρατων" της Μαριάννας Κακαουνάκη. Παρουσία μάλιστα του πρωταγωνιστή Άχμεντ. Το παρών έδωσε κι ο πρώην δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης.

2) Χρυσός Αλέξανδρος για το "Mαγκούλοφ-πόλη φάντασμα" του Μιγκέλ Άγχελ Μπλάνκα από την Ισπανία. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής για τους "Luchadoras" των Πάολα Κάλβο και Πάτρικ Τζάσιμ σε συμπαραγωγή Γερμανίας και Μεξικό.

1) Η συλλεκτική έκδοση του Φεστιβάλ για τον Δημήτρη Εϊπίδη. "Ναι ίσως έχεις δίκιο ... Τα μάτια ... Αυτά κάνουν τη διαφορά ... Για μία ταινία .. Για έναν θεατή κάθε φορά". Από το κείμενο του Ορέστη Ανδρεαδάκη και τι του έχει μείνει απ΄αυτήν τη σπουδαία προσωπικότητα.

Αναβρασμός προ των πυλών

Τα καλοκαίρια συνήθως είναι ήσυχα κι οι Έλληνες έχουν την πολυτέλεια να απολαύσουν τη θάλασσα και τον ήλιο. Υπάρχει μια εκεχειρία όσον αφορά κάθε είδους συγκρούσεις κι ο λαός πηγαίνει για τα μπάνια του όπως λέγεται χαρακτηριστικά από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ακόμα και το περσινό θέρος σε γενικές γραμμές πέρασε ήπια μέχρι τουλάχιστον τα μέσα του Αυγούστου όταν οι μάσκες επανήλθαν ... για να μείνουν. Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διαμορφώνεται μία οριακή κατάσταση και μία σπίθα αρκεί να ανάψει φωτιά που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε γενικευμένη σύρραξη. 

Η περιπέτεια του κορονοϊού, οι δύο μεγάλες περίοδοι του αναγκαστικού εγκλεισμού, οι κοινωνικές ανισότητες, η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων άλλαξαν την καθημερινότητά μας. Σήμερα διαμορφώνεται ένα σκηνικό διαρκούς δομικής επισφάλειας. Κυριαρχούν ο φόβος κι η αμφιβολία. Τα πολυπόθητα εμβόλια ήρθαν, όχι όμως κι η θεραπεία (μονοκλωνικά αντισώματα). Η πατρίδα μας για δεύτερη διαδοχική χρονιά άνοιξε τις πύλες της με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και υποδέχθηκε τους τουρίστες. Δυστυχώς η "ασπίδα ανοσίας" δε δημιουργήθηκε και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα τέταρτο κύμα στην καρδιά του Ιουλίου. Η διαχείριση της κατάστασης γίνεται εξαιρετικά δύσκολη.

Παράλληλα στην κοινωνία καλλιεργείται η πόλωση. Δεν είναι η κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης όπως θέλει να την παρουσιάσει η πρώτη, αλλά οι απειλές που προέρχονται από πρωτοκλασάτους Υπουργούς προς τους ανεμβολίαστους. Από τον ταξικό διαχωρισμό, στον "εμβολιαστικό". Ο σεβασμός κερδίζεται με πράξεις και την αρετή της πειθούς, όχι με απειλές "πτώχευσης". Όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο έχουμε χρεοκοπήσει πρώτα ηθικά και μετά οικονομικά. Απαιτείται κοινωνική συστράτευση, ευαισθητοποίηση και ενσυναίσθηση. Τα νούμερα παρά την αρχική αισιοδοξία μένουν στάσιμα στο κομμάτι των εμβολίων. Δεν μπορεί οι ευθύνες να είναι μόνο ατομικές.

Οι θεωρίες συνομωσίας δημιουργούν σύγχυση στην κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ προσπαθούν να δώσουν στην πλειοψηφία αυτό που θέλει να ακούσει. Η λειτουργία της "εφαρμογής" όπως προαναγγέλθηκε στον τύπο της Κυριακής σε όλες τις δραστηριότητες ενισχύει τα σενάρια απόλυτου "φακελώματος" βούτυρο στο ψωμί των επιτηδείων. Τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο στο κορυφαίο επίπεδο αποφάσεων. Όπως όλη η Ευρώπη, έτσι κι η Ελλάδα βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις και τις ακολουθεί ασθμαίνοντας, μην έχοντας πάρει το μάθημά της από τις χώρες τις Ασίας που επενδύουν τεράστια ποσά στην πρόληψη και την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Σαφώς είμαστε σε λάθος δρόμο. Είναι αδιαπραγμάτευτο.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το έδαφος θα λέγαμε πως είναι ναρκοθετημένο. Απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί και μία στροφή προς την κατεύθυνση ανάπτυξης κριτικής σκέψης. Η υπεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης με σεβασμό στην κοινωνία για έναν και πλέον χρόνο, δίνει τη θέση της στην καλλιέργεια ενός μετώπου με βασικούς άξονες τη διατήρηση και την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας κι αντίστοιχα Παιδείας, Έρευνας και Καινοτομίας μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης. Κι όσον αφορά το τελευταίο, ειδικά το "New Green Deal" κι η Πράσινη μετάβαση δεν απηχούν ιδιαίτερα στην πατρίδα μας. Μία ματιά στις δικές μας προτάσεις και τις αντίστοιχες των Πορτογαλίας και Ισπανίας έχει ενδιαφέρον.

Αναζητούμε πυροτεχνήματα όπως η έλευση των Αντόνιο Μπαντέρας και Ντάνιελ Κρεγκ σε Θεσσαλονίκη και Πόρτο Χέλι αντίστοιχα για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος από τα καθημερινά προβλήματα. Όσα έχουν συμβεί από το καλοκαίρι του 2019 μέχρι και σήμερα δίχως να ανοίξει μύτη θα ήταν αδιανόητα το 2013 και το 2014. Οι αγανακτισμένοι επιστρέφουν στους δρόμους και απαιτεί τεράστια απειλή η στροφή προς την "ακροδεξιά" που υιοθετώντας τις ιδέες τις Αριστεράς (Chapoutot, 2021) και φτιάχνει ένα κράμα ικανό να προσελκύσει τους απογοητευμένους που δεν έχουν καθαρό μυαλό να δουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων. 

πρώτη δημοσίευση parallaxi

Χρυσή Αυγή-Υπόθεση όλων μας

 Τον Μάρτιο του 2016 είδαμε στο κατάμεστο Ολύμπιον το "Χρυσή Αυγή-Προσωπική Υπόθεση" της Ανζελίκ Κουρούνης. Πέντε χρόνια μετά κι αφού το πολιτικό μόρφωμα έχει χαρακτηριστεί επισήμως από το Δικαστήριο σε πρώτο βαθμό ως εγκληματική οργάνωση και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του έχουν φυλακιστεί στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και στο Θερινό Ναταλί παρακολουθήσαμε το "Χρυσή Αυγή-Υπόθεση όλων μας". Η Ανζελίκ κι ο Τομά πιστοί στο ραντεβού τους με την ιστορία έρχονται να συνεχίσουν από εκεί που άφησαν την ιστορία του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Μεγάλη πρωταγωνίστρια δεν μπορεί να είναι άλλη από την Μάγδα Φύσσα. Μία γυναίκα που βίωσε την μέγιστη απώλεια με την πολιτική δολοφονία του υιού της Παύλου κι είναι αποφασισμένη όταν τον συναντήσει να τον κοιτάξει στα μάτια και να του πει πως έκανε τα πάντα για να μείνει ζωντανή η μνήμη του. "Στον Παύλο χρωστάτε". Mέχρι όμως εκείνο το μοιραίο βράδυ, αλλά και στη συνέχεια για ένα μεγάλο διάστημα η Χρυσή Αυγή απολάμβανε πολιτική ασυλία. Όπως και μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη ο κόσμος δεν μιλούσε. Γνώριζε, αλλά φοβόταν να πάρει θέση. Τα Τάγματα Εφόδου προκαλούσαν τρόμο στο πεζοδρόμιο. "Τι σημαίνει οι ξιφολόγχες να ακονίζονται στα πεζοδρόμια";

Ρόλο διαδραμάτισαν ακόμα και στα γεγονότα του "Μακεδονικού". Ευχόμαστε να ήταν η τελευταία τους παράσταση. Κατά τη ρήση, "Ο Τραμπ έφυγε, ο τραμπισμός παρέμεινε" μπορούμε να πούμε ότι η "Χρυσή Αυγή έφυγε, ο νεοφασισμός όμως αναβιώνει". Καλύτερο ανάγνωσμα δεν υπάρχει από το "Άγρια Ιστορία για μεγάλα παιδιά" του Κωστή Παπαϊωάννου. Θεωρώ καίρια την παρέμβαση του Νίκου Δένδια μέσα σε αυτή την ταινία τεκμηρίωσης: "Ακόμα και στο δικό μου κάποιοι θεωρούσαν τη Χ.Α. παραστρατημένο αδελφό μας που αν του φερθούμε καλά θα τον φέρουμε πίσω". Αυτή η κυνική ομολογία εξηγεί πολλά. 

Για τη χαροκαμένη μάνα όμως πάντα θα μένει το "γιατί"; "Πώς έφτασε η χώρα σε αυτό το σημείο, να έχουν βγει οι ναζιστές στον δρόμο και να σκοτώνουν"; Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να τους "κανονικοποιήσουν" και να εντάξουν στο Δημοκρατικό τόξο αυτούς τους ανθρώπους. Δυστυχώς η κοινή γνώμη ξεχνά εύκολα. Από τον Κορυδαλλό μέχρι το Εφετείο η Μάγδα ήταν καθημερινά εκεί. Έδωσε όλες τις μάχες με ψηλά το κεφάλι. Άκουσε αποκρουστικά πράγματα. "Τα ισόβια εμείς τα έχουμε φάει", λέει χαρακτηριστικά στην κάμερα. Παράλληλα αναπτύχθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης κι αντιφασιστικής δράσης που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη συρρίκνωση και τελικά στον αφανισμό μετά τις εκλογές του 2019.

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής (Καμπαγιάννης, Παπαδάκης, Χρύσα Παπαδοπούλου κι οι υπόλοιποι νομικοί) αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση μέχρι την τελική δικαίωση. "Ναζισμός δίχως έγκλημα δεν υπάρχει". Ο κόσμος που τους υποστήριξε το 2012 και το 2015 ήξερε, αλλά ήταν απελπισμένος, όπως είναι και σήμερα. Οι περισσότεροι δεν ήταν ναζί, έδειξαν όμως μία ανοχή που τραυμάτισε θανάσιμα της Δημοκρατία μας, η οποία παλεύει να κρατηθεί ζωντανή. Η "ορμπανοποίηση" του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος προκαλεί θλίψη και συγχρόνως κρούει έναν κώδωνα για διαρκή επαγρύπνηση. "Η απάντηση στον Φασισμό είναι η πολιτική".

Ένα έργο ζωής για τη σκηνοθέτη που δεδομένα στην πορεία συνάντησε αντιξοότητες και απειλές. Ένιωσε πως αυτό ήταν το ελάχιστο χρέος της προς όλους εμάς κι εμείς οφείλουμε να το ανταποδώσουμε διαδίδοντας το ντοκιμαντέρ της. Όσο κοινότυπο κι αν ακουστεί πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία στο δρόμο για τη χάραξη μίας ορθής παιδείας. Η αντίδραση σε κάθε φαινόμενο φασισμού πρέπει να είναι δυναμική και μαχητική. Το μυστικό είναι να νικήσεις τον ΦΟΒΟ και να τον μεταφέρεις στην αντίπερα όχθη.

#Σιγά μη κλάψω

#Υιέ μου νικήσαμε

Έγκλημα στον σταθμό Βενιζέλου

 

Είναι ένα μείζον θέμα που δυστυχώς δεν πήρε την έκταση που έπρεπε στο σωστό χρόνο. Μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για απόσπαση των αρχαιοτήτων που ανασκάφηκαν στον σταθμό Βενιζέλου έχει δημιουργηθεί ένα ρεύμα αντίδρασης. Εμείς στο ντοκιμαντέρ της Χριστίνας Σιγανίδου παρακολουθούμε το έργο της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης και τον αγώνα τους να αποτρέψουν την απόσπαση την πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η πόλη μας ήδη έχει θυσιάσει μεγάλο μέρος της ομορφιάς της. Δεν έχουμε το δικαίωμα να διαπράξουμε μία ακόμα ύβριν.

Οι άνθρωποι που από την πρώτη ημέρα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή δεν είναι δυνατόν να "καπελωθούν" κομματικά. Το τελευταίο διάστημα μαίνεται μία πολιτική σύγκρουση με φόντο το ζήτημα. Η κυβέρνηση έχει ταχθεί υπέρ της αφαίρεσης και της επανατοποθέτησης, όπως κι ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας, ενώ η αντιπολίτευση μάχεται ετεροχρονισμένα για την αποφυγή του "εγκλήματος". Εμείς όμως βλέπουμε κάτι πολύ μακρινό από αυτό. Έναν ειλικρινή ακτιβισμό με αίσθηση ευθύνης και συλλογικότητας. Η πόλη διχάζεται για μία ακόμα φορά, ωστόσο σε ένα τόσο σημαντικό ραντεβού με την ιστορία δε δίνεται η επιλογή να κάνεις πίσω.

Για τους πρωταγωνιστές η διατήρηση έχει γίνει στόχος ζωής, αυτοσκοπός. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν σε ολόκληρη την πόλη την αξία του εγχειρήματος. Η περιπέτεια της πανδημίας δε στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια. Η διεθνής κοινότητα ευαισθητοποιήθηκε. Το ψήφισμα του ICOMOS αποτελεί οδηγό. Σπουδαίες προσωπικότητες τοποθετήθηκαν υπέρ της λύσης in situ (παράδειγμα το Μοναστηράκι στην Αθήνα). Σημασία έχει όμως ποια Θεσσαλονίκη θέλουμε εμείς. Θα μπορούσε να είναι μία μικρή Ρώμη και το ιστορικό της κέντρο να αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες. Η Βυζαντινή κληρονομιά είναι ένα δώρο, το οποίο μένει ανεκμετάλλευτο εδώ και δεκαετίες.

Χρειάζεται όμως ο σταθμός Βενιζέλου; Ας μιλήσουμε για την ουσία. Το μετρό έχει καταντήσει ανέκδοτο. Το έργο πηγαίνει από αναβολή σε αναβολή και τουλάχιστον το πρώτο κομμάτι του ελάχιστους θα εξυπηρετεί πραγματικά. Δεν μπορεί να υποστηριχθεί θεωρείτε χωρίς τον συγκεκριμένο σταθμό; Ακόμα και το οικονομικό σκέλος αν εξετάσουμε ενδελεχώς η παραμονή είναι η καλύτερη λύση. H Aττικό Μετρό κι ο Άκτωρ δε θέλησαν να πάρουν θέση. Βλέποντας τη σύγχρονη Πομπηία να χάνεται, οι ενεργοί πολίτες συνεχίζουν κι ελπίζουν. Το θέμα έχει φτάσει στον πρωθυπουργό, Κυριακό Μητσοτάκη ο οποίος καλείται να πάρει μία σπουδαία απόφαση.

Παράλληλα οι δράσεις συνεχίζονται. Οι υπέρμαχοι της λύσης "κατά χώραν", υπέρ της αυθεντικότητας είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι το τέλος. Στο μυαλό όλων έχει μείνει χαραγμένη η νύχτα που στη συμβολή Βενιζέλου με Εγνατία μαζεύτηκαν αυθόρμητα πάνω από 3000 ψυχές. Οι υπόλοιποι πού ήταν όμως; Διαδικτυακά τρέχει ένα ψήφισμα στην πλατφόρμα Avaaz. Μετράει πάνω από 60.000 ταυτοποιημένες υπογραφές. Πρωτεργάτες οι Φωκίων Δεληγιάννης, η Δέσποινα Κουτσούμπα, ο Γιάννης Μπουτάρης, ο Βασίλης Κονιόρδος, ο Γιάννης Μυλόπουλος κι άλλοι που πιθανώς αδικώ που δεν τους αναφέρω ονοματικά.

Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κι αύριο το βράδυ Τρίτη 6 Ιουλίου στις 21:00 θα προβληθεί στο Ελληνίς και θα ακολουθήσει συζήτηση. Κόντρα στο ρεύμα των συστημικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που λειτουργούν βάση άνωθεν εντολών. Αξίζει να βρεθούμε εκεί. Να ακούσουμε, να πληροφορηθούμε, να μάθουμε. Είναι μία δική μας υπόθεση που έχουμε αμελήσει. Τα βυζαντινά χρόνια δεν πρέπει απλά να μείνουν στα βιβλία της ιστορίας. Δίνεται μία πρώτης τάξης ευκαιρία να αντιληφθούμε το μεγαλείο που κρύβεται κάτω από τα πόδια μας.

Τα βραβεία του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

 

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο φέτος πραγματοποιήθηκε υβριδικά, με online προβολές τον Μάρτιο (4-14/3), αφιερώματα και εκπαιδευτικές προβολές την άνοιξη και φυσικές και online προβολές από τις 24 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2021. O κόσμος του σινεμά συναντήθηκε ξανά, ενάμιση χρόνο μετά, στις αίθουσες, στον φυσικό χώρο του Φεστιβάλ, μέσα σε κλίμα προσμονής, χαράς και συγκίνησης. Σε δέκα μέρες προβλήθηκαν 92 ταινίες στους εννέα θερινούς κινηματογράφους του Φεστιβάλ και 142 ταινίες online.

 

Στους φυσικούς χώρους πραγματοποιήθηκαν προβολές με πληρότητα 75% των κινηματογράφων και έγιναν 80 προβολές, έναντι 300 προβολών που πραγματοποιήθηκαν στην 21^η διοργάνωση τον Μάρτιο του 2019. Συνολικά, 48.000 θεατές παρακολούθησαν τις προβολές του υβριδικού 23^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, 3.500 ακροατές από όλο τον κόσμο άκουσαν τα podcasts που συμμετείχαν στο νεοσύστατο τμήμα του Φεστιβάλ. Στο πλαίσιο της Αγοράς πραγματοποιήθηκαν 310 συναντήσεις με έλληνες και ξένους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου online και σε φυσικούς χώρους, στη διάρκεια των οποίων κλείστηκαν σημαντικές συμφωνίες για μελλοντικά κινηματογραφικά σχέδια.

 

Ευχαριστούμε πολύ όλους τους δημιουργούς που συμμετείχαν και τις κριτικές επιτροπές για το έργο τους και μοιραζόμαστε μαζί σας τα βραβεία του Φεστιβάλ.

 

 

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

 

To επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνει δώδεκα ταινίες άνω των 70 λεπτών.

 

Η κριτική επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους του 23^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποτελείται από τους:

 

Γιούρι Αβέρωφ, παραγωγό, συγγραφέα, μοντέρ

Κατερίνα Πατρώνη, σκηνοθέτιδα

Ίβα Ραντιβόγιεβιτς, καλλιτέχνιδα, σκηνοθέτιδα

 

Το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 15.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Μαγκαλούφ, πόλη-φάντασμα / Magaluf Ghost Town του Μιγκέλ Άνχελ Μπλάνκα (Ισπανία, Γαλλία)

 

Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Λουτσαδόρας / Luchadoras σε σκηνοθεσία Πάολα Κάλβο, Πάτρικ Τζάσιμ (Γερμανία, Μεξικό)

 

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ NEWCOMERS

 

Νέοι σκηνοθέτες δοκιμάζουν με το πρώτο ή δεύτερο ντοκιμαντέρ τους να αποτυπώσουν την πραγματικότητα με τα δικά τους μοναδικά εργαλεία. Φέτος, για πρώτη φορά, ο Χρυσός Αλέξανδρος του τμήματος Newcomers μετονομάζεται σε «Χρυσός Αλέξανδρος - Δημήτρης Εϊπίδης», ως ελάχιστος φόρος τιμής στον άνθρωπο που ίδρυσε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και μας έμαθε να βλέπουμε το φεστιβάλ με άλλα μάτια.

 

Τα μέλη της φετινής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Newcomers είναι οι:

 

Νίκος Μεγγρέλης, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης

Αννέτα Παπαθανασίου, ηθοποιός, συνιδρύτρια του ανεξάρτητου θεάτρου Eliart, ντοκιμαντερίστρια

Μπλέιν Ρέινινγκερ, συνθέτης, συνιδρυτής του συγκροτήματος Tuxedomoon, ηθοποιός

 

Το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος – Δημήτρης Εϊπίδης» που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Στην άλλη πλευρά / On the Other Side σε σκηνοθεσία Ιβάν Γκουαρνίσο (Κολομβία, Ισπανία)

 

Το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Ιζήματα / Sediments σε σκηνοθεσία Αντριάν Σιλβέστρε (Ισπανία)

 

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ >>FILM FORWARD

 

Το διαγωνιστικό τμήμα >>Film Forward παρουσιάζει το έργο νέων, τολμηρών σκηνοθετών που αμφισβητούν τη σχέση μας με την πραγματικότητα και επιχειρούν να την αναδιαπραγματευτούν πέρα από τις συμβάσεις των κινηματογραφικών ειδών.

 

Η κριτική επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό >>Film Forward του 23^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποτελείται από τους:

 

Χρήστο Καρακέπελη, σκηνοθέτη

Μαρία-Θάλεια Καρρά, επιμελήτρια τέχνης, συνιδρύτρια του αστικού μη

κερδοσκοπικού οργανισμού τέχνης locus athens και του project space TAVROS

Μπερνάρ Κουόμο, αρχιτέκτονα

 

Το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος »Film Forward» που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο 3.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Τοπία της αντίστασης / Landscapes of Resistance σε σκηνοθεσία Μάρτα Ποπιβόντα (Σερβία, Γαλλία, Γερμανία)

 

Ειδική μνεία της επιτροπής απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Οι πικροδάφνες / The Oleanders σε σκηνοθεσία Πάολας Ρεβενιώτη (Ελλάδα)

 

 

ΒΡΑΒΕΙΟ PODCAST

 

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι το πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ στην Ευρώπη που παρουσιάζει τμήμα podcast.

 

Η κριτική επιτροπή αποτελείται από τους:

 

Καλλιόπη Αλπίτση, διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρίας ελc productions, διευθύντρια του ελculture

Νάντια Δρακούλα, δημοσιογράφο, συγγραφέα, παραγωγό ντοκιμαντέρ, ραδιοφωνική παραγωγό του Best 92,6 Radio

Λευτέρης Χαρίτος, σκηνοθέτη, λέκτορα στο SAE Creative Media College, ιδρυτικό μέλος του pod.gr

 

Το βραβείο, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 2.000 ευρώ, απονέμεται στο podcast:

 

Εναλλάξ των Δανάης Δημοπούλου και Ελπινίκης Παπαδοπούλου (Ελλάδα)

 

Το σκεπτικό της επιτροπής:

 

«Ξεχωρίσαμε το συγκεκριμένο έργο καθώς πιστεύουμε ότι συγκεντρώνει αρετές και στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα άρτιο και πρωτότυπο podcast. Ανάμεσά τους η παραγωγική πληρότητα, η έρευνα, η καλλιτεχνική πρόθεση και αφηγηματική δομή, η πρωτοτυπία στο περιεχόμενο και στο ύφος, η ισορροπία ανάμεσα στη συναισθηματική διέγερση του ακροατή και στην ελευθερία επεξεργασίας της πληροφορίας».

 

Ειδική Μνεία απονέμεται στο podcast:

 

Maid in Hell των Λίνε Φαμπρίσιους, Άννα Στέεν Χάνσεν (Δανία)

 

Το σκεπτικό της επιτροπής:

 

Το podcast «πραγματεύεται ένα θέμα που απασχολεί την ανθρώπινη ιστορία έως και σήμερα, αυτό της σύγχρονης δουλείας, μέσα από ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αφηγήσεις και πολύπλευρη προσέγγιση».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ «MERMAID»

 

Το Mermaid Award είναι το βραβείο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για την καλύτερη ταινία LGBTQI+ θεματικής του επίσημου προγράμματος του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Η φετινή επιτροπή αποτελείται από τους:

 

Μαρίνα Δανέζη, σκηνοθέτιδα, παραγωγό

Αλέξανδρο Διακοσάββα, αρχισυντάκτη στη LiFO

Μαξίμ Σιρλάν, σκηνοθέτη, σεναριογράφο, συνιδρυτή του φεστιβάλ Queer Voices

Film Festival και της πλατφόρμας MOLDOX για την προώθηση του ντοκιμαντέρ

 

 

 

Το βραβείο απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Χρώματα του Τόμπι / Colors of Tobi σε σκηνοθεσία Αλέξα Μπακόνι (Ουγγαρία)

 

«για την απεικόνιση της non binary ταυτότητας και της αναζήτησής της με όρους απόλυτα σημερινούς, για τη γεμάτη ευαισθησία κινηματογράφηση και επειδή αποτελεί μια ισχυρή φωνή για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, στη χώρα της Ευρώπης όπου ίσως καταπατούνται περισσότερο αυτήν τη στιγμή».

 

Ειδική μνεία απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Οι πικροδάφνες / The Oleanders σε σκηνοθεσία Πάολας Ρεβενιώτη (Ελλάδα)

 

«για την τολμηρή, old-school, νοσταλγική καταγραφή των τρανς εμπειριών και της εργασίας στο σεξ από τρεις εμβληματικές μορφές του αθηναϊκού underground».

 

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»
 
Ο Τηλεοπτικός Σταθμός της Βουλής των Ελλήνων απονέμει το καθιερωμένο βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» σε ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος Newcomers. Την κριτική επιτροπή απαρτίζουν οι:
 

Άρης Φατούρος, ιδρυτικό στέλεχος του Τηλεοπτικού Σταθμού της Βουλής, όπου εργάζεται έως σήμερα ως Σύμβουλος Προγράμματος, παραγωγός και σκηνοθέτης

Βασίλης Δούβλης, προϊστάμενος του Τομέα Προγράμματος στον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής και σκηνοθέτης ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ

Κώστας Δήμος, Συντονιστής Προγράμματος του Τηλεοπτικού Σταθμού της Βουλής

Το βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες» απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Στην Άλλη Πλευρά / On The Other Side του Ιβάν Γκουαρνίσο (Κολομβία, Ισπανία)

 

Σκεπτικό επιτροπής:

 

«Ο Τηλεοπτικός Σταθμός της Βουλής των Ελλήνων απονέμει το βραβείο “Ανθρώπινες Αξίες” σε μια ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος “Newcomers”, που αφηγείται το συγκλονιστικό ταξίδι δύο αδερφών καθώς, ιχνηλατώντας το μονοπάτι της ομηρείας της μητέρας τους στη ζούγκλα του εμφυλίου πολέμου, βρίσκουν τον δρόμο της συμφιλίωσης και της συγχώρεσης στο πρόσωπο του δεσμοφύλακα και σωτήρα της».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΡΤ

 

Η ΕΡΤ απονέμει το πρώτο βραβείο της, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 3.000€, στην ελληνική παραγωγή που κερδίζει το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI. Το βραβείο απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Χρυσή Αυγή υπόθεση όλων μας / Golden Dawn A Public Affair σε σκηνοθεσία Ανζελίκ Κουρούνης (Ελλάδα)

 

Το βραβείο ΕΡΤ - Thessaloniki Pitching Forum αξίας 2.000 ευρώ για ελληνικό πρότζεκτ απονέμεται στο:

 

Secrets of the Owl

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Βουρλούμη, Παραγωγή: Λεωνίδας Λιάμπεης - Long Run Productions, Ειρήνη Βουρλούμη, Ελλάδα

 

 
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Στο πλαίσιο του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) απονέμει βραβείο αξίας 3.000€ σε ντοκιμαντέρ πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη / πρωτοεμφανιζόμενης σκηνοθέτιδος του Ελληνικού Προγράμματος, διάρκειας άνω των 50 λεπτών, που πραγματοποιεί την ελληνική του πρεμιέρα στο Φεστιβάλ.

 

Η κριτική επιτροπή του ΕΚΚ αποτελείται από τις:

Ελένη Χανδρινού, αντιπρόεδρος του ΔΣ του ΕΚΚ, παραγωγός

Αθηνά Καλκοπούλου, διευθύντρια προώθησης (Hellas Film)

Ηλιάνα Ζακοπούλου, υπεύθυνη προώθησης ταινιών (Hellas Film)

Το βραβείο απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Ενθύμιον / Memento σε σκηνοθεσία Νίκου Ζιώγα (Ελλάδα)

 

Σκεπτικό:

 

«Πρόκειται για μία ταινία όπου συναντιούνται η προσωπική ιστορία και το συλλογικό βίωμα, το παρόν και η ανάμνηση, το πένθος και η μουσική. Ένα κινηματογραφικό ταξίδι στα βουνά της Ηπείρου μάς επαναφέρει στα απλά και ουσιώδη».

 

Ειδική Μνεία απονέμεται στην ταινία:

 

Μια όμορφη μέρα σε σκηνοθεσία Δάνη Καραϊσαρίδη και Γιώργου Πατεράκη (Ελλάδα, Γερμανία)

 

Σκεπτικό:

 

Το ντοκιμαντέρ «μάς δείχνει πως όταν τα παιδιά μεγαλώνουν ως (μελλοντικοί) πολίτες, μπορούμε να ελπίζουμε σε κοινωνίες όπου επικρατεί ο σεβασμός και η αποδοχή,  όπου κάθε άνθρωπος έχει χώρο να αναπτυχθεί μέσα στο σύνολο, και όπου το σύνολο εξελίσσεται μαζί με τον κάθε άνθρωπο».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ
 
Τη φετινή κριτική επιτροπή για το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας που απονέμεται σε ταινία για τα ανθρώπινα δικαιώματα απαρτίζουν οι:

Έφη Βουτυρά, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Επιστημονικός Εταίρος, Κέντρο Προσφυγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης,

Άρης Δημοκίδης, δημοσιογράφος-συγγραφέας,

Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς, ΜΒΑ, Υποψήφιος Διδάκτορας στο Business School του City University of London School,

Mαριάννα Λεονταρίδου, Μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας

Γιάννης Χαριτίδης, σκηνοθέτης-παραγωγός

Το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Πεθαίνοντας για ένα διαζύγιο / Dying to Divorce σε σκηνοθεσία Κλόι Φεργουέδερ (Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία, Γερμανία, Τουρκία)

 
ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (FIPRESCI)

Η φετινή κριτική επιτροπή της FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) απαρτίζεται από τους:

 

Ιζαμπέλ Ντεμπισί (Λουξεμβούργο)

Γιάν Στούρε (Νορβηγία)

Κώστας Ζαλίγκα (Ελλάδα)

 

Το βραβείο FIPRESCI σε ντοκιμαντέρ του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος Μεγάλου Μήκους απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Λουτσαδόρας / Luchadoras σε σκηνοθεσία Πάολα Κάλβο, Πάτρικ Τζάσιμ (Γερμανία, Μεξικό)

 

Σκεπτικό επιτροπής:

 

«Η ταινία αποτυπώνει με ένταση και δυναμισμό τη ζωή ορισμένων γυναικών στη μεξικανική πόλη Σιουδάδ Χουάρες, που βρίσκεται δίπλα στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Οι γυναίκες αυτές είναι ανύπαντρες μητέρες και αληθινές μαχήτριες. Η Lady Candy, η Baby Star και η Mini Serenita μάς προσκαλούν με γενναιοδωρία στα ενδότερα της ζωής τους, καθώς μας διηγούνται πώς συνδυάζουν την καθημερινή μάχη, μια κανονική δουλειά και τη μητρότητα. Οι σκηνοθέτες Πάολα Κάλβο και Πάτρικ Τζάσιμ επιδεικνύουν τρυφερότητα και σύνεση τόσο στην κινηματογράφηση όσο και στο μοντάζ».

 

Το βραβείο FIPRESCI σε ελληνικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που συμμετέχει στο Διεθνές Πρόγραμμα του φεστιβάλ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Χρυσή Αυγή υπόθεση όλων μας / Golden Dawn A Public Affair σε σκηνοθεσία Ανζελίκ Κουρούνης (Ελλάδα)

 

Σκεπτικό επιτροπής:

 

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ετυμηγορία που ανακοινώθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020 στην Αθήνα, μετά από μια μακρά δίκη, ότι η νεο-φασιστική Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση, είναι καίρια και ιστορική για το μέλλον της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Έχοντας αυτό κατά νου, η σκηνοθέτις Ανζελίκ Κουρούνης κατάφερε να συλλάβει τις πολλές πτυχές αυτής της μακράς δίκης δίνοντας στους θεατές όλες τις σημαντικές πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζουν. Είναι μια ταινία σημαντικής ιστορικής αξίας, μια ταινία που παρακολουθείται χωρίς ανάσα, γυρισμένη από μια γυναίκα που έχει ασχοληθεί με τη Χρυσή Αυγή στο παρελθόν, με κάμερα στο χέρι και η οποία γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΠΕΚΚ

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) απονέμει το βραβείο της Ένωσης στην καλύτερη ελληνική ταινία του Επίσημου Προγράμματος.

 

Το βραβείο απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Επιστροφή στη γη / Back to Earth σε σκηνοθεσία Χρύσας Τζελέπη, Άκη Κερσανίδη (Ελλάδα)

 

«για τη δημιουργική σύνθεση κινηματογραφικών εικόνων και ήχων με ένα απτικό έργο τέχνης εν εξελίξει, το οποίο προέρχεται από τη γη και επιστρέφει σε αυτήν, μεταμορφώνοντας το τοπίο σε δημόσιο γλυπτό, λες και το έφτιαξε η φύση με τα ίδια της τα χέρια».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ WIFT GR

Το Βραβείο WIFT GR απονέμεται από το ελληνικό παράρτημα του WIFT (Women in Film & Television – Γυναίκες στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση) σε γυναίκα δημιουργό ταινίας, επιλεγμένης για το επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

 

Τα μέλη της φετινής επιτροπής είναι οι:

Ρέα Βαλντέν, θεωρητικός κινηματογράφου
Πόλυ Βλάχου, σκηνοθέτρια
Μαρίνα Στυλιανού, financial director

 

Το βραβείο WIFT GR απονέμεται στην Εύα Στεφανή για το ντοκιμαντέρ:

 

Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ. / Days and Nights of Demetra K. (Ελλάδα)

 

«για την τολμηρή και τρυφερή της ματιά, που –υπερβαίνοντας προκαταλήψεις, αλλά και ταυτίσεις, και χωρίς να εξομαλύνει τις αντιφάσεις– δίνει το πορτραίτο μιας γυναίκας, ενός επαγγέλματος, και τελικά της ελληνικής κοινωνίας».

 

ΒΡΑΒΕΙΟ WWF ΕΛΛΑΣ

 

Το βραβείο απονέμει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς στην καλύτερη ταινία περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Tην επιτροπή αποτελούν οι:

 

Αντρέα Μπονέτι, φωτογράφος, φωτορεπόρτερ

Ιάσονας Κάντας, Επικεφαλής Επικοινωνίας και Ευαισθητοποίησης

Χοακίμ Όντελμπεργκ, Explorers Club Fellow, βραβευμένος ρεπόρτερ (φωτογραφία-βίντεο)

 

Το βραβείο απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Η σιωπή της παλίρροιας / Silence of the Tides σε σκηνοθεσία Πίτερ-Ριμ ντερ Κρόομ

(Ολλανδία, Γερμανία, Δανία)

 

Το σκεπτικό της επιτροπής:

 

«Ένα ντοκιμαντέρ με εξαιρετικά δυνατή και άρτια φωτογραφία, η αφήγηση του οποίου  όμως δεν εξαντλήθηκε απλώς στη δύναμη της εικόνας. Με ισορροπία και αρμονία καταφέρνει να αφηγηθεί τη συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης σε ένα από τα σημαντικότερα υγροτοπικά συστήματα του κόσμου».

 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
 
Eπιμέλεια Επιτροπής Βραβείου Νεότητας: Απόστολος Καρακάσης, Αναπληρωτής καθηγητής Τμήματος Κινηματογράφου ΑΠΘ.

 

Η φετινή τριμελής επιτροπή απαρτίζεται από τους: Στέφανο Ευαγγελόπουλο, Λίνα Κουντουρά και Ανδριάνα Μαστροσάββα.

 

Το βραβείο καλύτερης ταινίας απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Μια όμορφη μέρα / A Beautiful Day σε σκηνοθεσία Δάνη Καραϊσαρίδη και Γιώργου Πατεράκη (Ελλάδα, Γερμανία)

 

Σκεπτικό επιτροπής:

 

«Το ντοκιμαντέρ Μια όμορφη μέρα μάς σύστησε δύο δομές ελευθεριακής εκπαίδευσης στη χώρα, δύο σημαντικά καταφύγια ενός ανεπαρκούς συστήματος. Οι ομάδες του Μικρού Δέντρου και του Μικρού Ντουνιά βασίζονται στην αυτοοργάνωση και την άμεση δημοκρατία και δεν περιμένουν την αλλαγή, αλλά την κάνουν πράξη στο εδώ και στο τώρα. Οι δημιουργοί πιστοί στην φιλοσοφία των δύο ομάδων, κατεβάζουν την κάμερα στο ύψος των παιδιών και με όρους ισότητας καταγράφουν απόψεις και εμπειρίες, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο τους ως ολοκληρωμένα και ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ελπίζουμε το ντοκιμαντέρ να αποτελέσει αφορμή για πολλές όμορφες μέρες».

 

Το ειδικό βραβείο της επιτροπής απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Χρυσή Αυγή υπόθεση όλων μας / Golden Dawn A Public Affair σε σκηνοθεσία Ανζελίκ Κουρούνης (Ελλάδα)

 

Σκεπτικό επιτροπής:

 

«Για το ειδικό βραβείο της επιτροπής μας επιλέγουμε την ταινία Χρυσή Αυγή υπόθεση όλων μας ως ένα σημαντικό τεκμήριο της σύγχρονης ιστορίας. Ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο η οργή  μετατρέπεται σε θάρρος και το θάρρος σε ψύχραιμη καταγραφή και διερεύνηση όχι μόνο μιας σημαντικής δίκης, αλλά μιας ολόκληρης εποχής. Μέσα από ανατριχιαστικούς παραλληλισμούς και συγκλονιστικές μαρτυρίες, μας υπενθυμίζει την ευθύνη αντίστασης που έχουμε όλες μας και όλοι μας απέναντι στον φασισμό».

 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER

 

Τέσσερα Βραβεία Κοινού απονέμονται σε δύο ελληνικές και δύο ξένες ταινίες (άνω και κάτω των 50΄ αντίστοιχα).

 

Για διεθνή ταινία άνω των 50΄ το Βραβείο Κοινού Fischer απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Λουτσαδόρας / Luchadoras σε σκηνοθεσία Πάολα Κάλβο, Πάτρικ Τζάσιμ (Γερμανία, Μεξικό)

 

Για διεθνή ταινία έως 50΄ το Βραβείο Κοινού Fischer απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Πέρα από το Ρότερνταμ - Με τη Σάρα Ντράιβερ / Stranger than Rotterdam, with Sara Driver σε σκηνοθεσία Λιούι και Νόα Κλόστερ (ΗΠΑ)

 

Για ελληνική ταινία άνω των 50΄ το Βραβείο Κοινού Fischer απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Μέσα από το τζάμι, τρεις πράξεις / Through the Glass, Three Acts σε σκηνοθεσία Χρήστου Μπάρμπα (Ελλάδα)

 

Για ελληνική ταινία έως 50΄ το Βραβείο Κοινού Fischer απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:

 

Ζαμπέτα / Zabeta σε σκηνοθεσία Ελισάβετ Σφυρή, Σοφίας Σφυρή (Ελλάδα)

 

ΒΡΑΒΕΙΟ AGORA LAB

Οι σύμβουλοι του Agora Lab:

Cecilie Bolvinkel, σύμβουλος ντοκιμαντέρ, παραγωγός, Rough Cut Service  - Δανία

Ελένη Χανδρινού, παραγωγός  - Ελλάδα

Γρηγόρης Ρέντης, μοντέρ, σκηνοθέτης, BYRD - Ελλάδα

Αντιγόνη Παπαντώνη, σύμβουλος ντοκιμαντέρ, CIRCLE Women Doc Accelerator, Ελλάδα (σύμβουλος και συντονίστρια προγράμματος)

 

Απονέμουν το Guidance Award της Paradiddle Pictures (Δανία) σε πρότζεκτ από την Ελλάδα που συμμετέχει στο Agora Lab. Το βραβείο απονέμεται στο:

STATION ATHENS
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Παραγωγή: Γιολάντα Μαρκοπούλου - Polyplanity Productions, Δάφνη Καλαφάτη - SAVEFRAG

«για την ευρηματική απεικόνιση της διαχείρισης του τραύματος και τις ιστορίες έμπνευσης για τη δύναμη που μπορούμε να αντλήσουμε μέσω της τέχνης».

Όλα τα βραβεία της Αγοράς μπορείτε να τα δείτε στο παρακάτω link: https://www.filmfestival.gr/el/news/27636-ta-vraveia-tis-agoras-2

Το 23^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του προγράμματος ΕΣΠΑ του ΠΕΠ Κ. Μακεδονίας 2014-2020 και του προγράμματος MEDIA. Πολύτιμη είναι η στήριξη της ΕΡΤ, της COSMOTE TV Mεγάλου Xορηγού του Φεστιβάλ, της Alpha Bank χορηγού προσβασιμότητας, της Mastercard επίσημης κάρτας πληρωμών, της Aegean επίσημου αερομεταφορέα, της Fischer χορηγού βραβείων κοινού και της ΒΕΛΜΑΡ χορηγού μετακίνησης. Ευχαριστούμε τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ), το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ) και τον Δήμο Θεσσαλονίκης.