To OSCAR Διεθνούς Ταινίας στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Με άρωμα ΟSCAR το φετινό 60ό επετειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που σήμερα ανοίγει τις πύλες του και δίνει χρώμα στην μουντή από χθες πόλη. Το Χρυσό Αγαλματίδιο Ξενόγλωσσης ταινίας, μετονομάστηκε σε Διεθνούς κι οι Σινεφίλ θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αρκετές απ΄αυτές που σε λίγους μήνες θα διαγωνιστούν για να διαδεχθούν το "Roma" του Αλφόνσο Κουαρόν. Μεγάλο φαβορί πάντως στα δικά μου μάτια συνεχίζει να αποτελεί το Parasite του Μπουνγκ Τζον-Χο. Η υποψηφιότητα της Νοτίου Κορέας, που νωρίτερα κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Πάμε όμως σιγά σιγά να ρίξουμε μία ματιά πιο αναλυτικά στο πρόγραμμα. Από την Αλγερία έρχεται το "Papicha"- Μούνια Μεντούρ. 1997. Στο επίκεντρο τοποθετούνται νεαρές φοιτήτριες. Μία έκθεση μόδας μετατρέπεται σε ένα συμβολικό μήνυμα απέναντι στον σκοταδισμό. Συνέχεια με την Αυστραλία και το "Βuoyancy", ελληνικός τίτλος "Άνωση". Ένα 14χρονο αγόρι στα βάθη της καμποτζιανής ενδοχώρας αναζητεί την ελευθερία. Ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια. Για να επιβιώσει πρέπει να συγκρουστεί.

Από την Ευρώπη έρχονται άλλες τρεις επίσημες συμμετοχές. Ξεκίνημα από την Ιταλία και τον βετεράνο σκηνοθέτη, Μάρκο Μπελόκιο, που έρχεται στο Ολύμπιον με την νέα του ταινία, 'The Traitor", με ελληνικό τίτλο "Ο Προδότης". Πόσο δύσκολο είναι ένας άνθρωπος να αποκυρήξει τους όρκους στη Κόζα Νόστρα; Ο πρότερος βίος τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Επόμενη στάση στην Πολωνία και το "Corpus Christi", "Σώμα Χριστού"-Γιαν Κομάσα. Ένα πνευματικό οδοιπορικό στην πίστη και την αμαρτία, στις δομές εξουσίας και τις ταξικές συγκρούσεις.

Κατηφορίζουμε στα Βαλκάνια και τη Ρουμανία. Συναντάμε έναν γνώριμο σκηνοθέτη. Ο λόγος για τον Κορνέλιου Πορουμπόιου. "Τhe Whistlers", "Οι σφυρίχτρες". O Κρίστι (πρωταγωνιστής) είναι ένας διεφθαρμένος αστυνομικός. Φαινομενικά είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά στην ουσία καταλήγει κομπάρσος μέσα στο σύστημα που εξυπηρετεί. Kι από εκεί στην Παλαιστίνη, για το "It Must be Heaven"-Eλία Σουλεϊμάν. Η αναζήτηση μίας αίσθησης πατρίδας μακριά από τη γενέθλια γη. Από τη γενέτειρα στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και το ταξίδι συνεχίζεται. " Όπου γης πατρίς".

Φύγαμε για την Κεντρική και τη Λατινική Αμερική με τρεις επιλογές. Οι "Monos"-Αλεχάντρο Λάνες από την Κολομβία συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό. Μία ομάδα εφήβων κρατάει όμηρο μία αμερικανίδα. Σταδιακά ο κόσμος τους καταρρέει και επικρατεί χάος στο μυαλό τους, που μεταφράζεται σε ένα κρεσέντο ωμής βίας. Από την Oυρουγουαή μας ήρθε το εξαιρετικό "Α Τwelve Year Night" πέρυσι και φέτος επιλέγουμε το "Μoneychanger", το ξέπλυμα του χρήματος. Μία σαρκαστική μαύρη κωμωδία που μας ταξιδεύει στο Μοντεβιδέο του 1975. Μία σκοτεινή περίοδος της Λατινικής Αμερικής ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή. Κλείνουμε με την υποψηφιότητα της Βραζιλίας, " Η αόρατης ζωής της Ευριδίκης Γκουσμάο".  Ένα φόρος τιμής στις γυναίκες που στερήθηκαν τη δυνατότητα να διαθέσουν το πνεύμα τους όπως επιθυμούσαν.

Τέλος συμμετέχουν τα "Delegation" (Αλβανία), "Αga" (Βουλγαρία), "Τel Aviv on Fire" (Λουξεμβούργο), που είδαμε στα πλαίσια του 59ου Φεστιβάλ, πέρυσι τέτοια εποχή. 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΙΔΙΟΙ»

«Τα ίσα δικαιώματα και η δικαιοσύνη είναι σαν τον αέρα που αναπνέουμε: τα έχουμε όλοι ή κανένας.»

Μάγια Αγγέλου

Το σινεμά έχει τη δύναμη να γεφυρώσει τα χάσματα, να απαλύνει τον πόνο, να αμβλύνει τις διαφορές, να προσφέρει παρηγοριά σε όσους έχουν βρεθεί στο περιθώριο. Το 60^ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σας προσκαλεί στο αφιέρωμα «Διαφορετικοί αλλά Ίδιοι» το οποίο θα παρουσιαστεί με ελεύθερη είσοδο για το κοινό και περιλαμβάνει ταινίες που, με κοινό άξονα τον σεβασμό απέναντι στις μειονότητες και τη διαφορετικότητα, παραδίδουν πολύτιμα και οικουμενικά μαθήματα ζωής με τρόπο όχι διδακτικό, αλλά απόλυτα ουσιαστικό.  

Πρόκειται για πέντε ταινίες που προβάλλονται σε πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη και κατεδαφίζουν κάθε νοοτροπία που υψώνει φραγμούς και τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μια νεαρή κοπέλα που ανακαλύπτει τον θησαυρό της αυτοεκτίμησης, μια τραγωδία που γίνεται αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα, ένα συναρπαστικό καλοκαίρι αφύπνισης, η περιπέτεια της ενηλικίωσης, η δύναμη θέλησης που πηγάζει από μέσα μας, πέντε ιστορίες που ξεδιπλώνουν μια αυτονόητη και οικουμενική αλήθεια: είμαστε διαφορετικοί, αλλά απόλυτα ίδιοι.          

Οι ταινίες:

Η νεαρή Ζουλιέτ της Αν Εμόν (Καναδάς): Η δεκατετράχρονη Ζυλιέτ, δέχεται διαρκώς πειράγματα και κοροϊδίες από τους συμμαθητές της εξαιτίας του βάρους της. Αυτό, όμως, δεν την εμποδίζει απ’ το να απολαμβάνει τη ζωή, να είναι χαρούμενη, αστεία και επαναστάτρια. Θέλει να οργανώνει τα πιο υπέροχα πάρτυ, να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη για να βρει τη μητέρα της και να τα φτιάξει με το πιο όμορφο αγόρι του σχολείου. Η εφηβεία μπορεί να θεωρείται  δύσκολη υπόθεση αλλά, καμιά φορά, το να την κάνεις εύκολη είναι απλώς θέμα επιλογής.

Φωτογραφία με τη Γιούκι του Λάχεζαρ Αβράμοφ (Βουλγαρία):  Ένας άνδρας από τη Βουλγαρία και μια γυναίκα από την Ιαπωνία, μετανάστες και οι δύο στον Καναδά, γίνονται ζευγάρι κάτω από αντίξοες συνθήκες. Καθώς αντιλαμβάνονται ότι η σχέση τους οδεύει σε τέλμα, αρχίζουν τις προσπάθειες για να κάνουν ένα παιδί. Παρά τις αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες και τις δυσκολίες στα οικονομικά τους, δεν τα παρατάνε, ώσπου ένα τραγικό γεγονός τους αναγκάζει να επανεξετάσουν την κατάσταση μεταξύ τους. Είναι η αγάπη ή η μοναξιά που τους σπρώχνει στο να δημιουργήσουν μια νέα ζωή;

Το καλοκαίρι του Άνταμ του Ρις Ερνστ (ΗΠΑ): O Άνταμ, ένας αμήχανος έφηβος που μόλις έχει τελειώσει το σχολείο, αποφασίζει να περάσει το καλοκαίρι της αποφοίτησης με τη μεγαλύτερή του αδερφή, στη Νέα Υόρκη. Εκείνη τον φέρνει σε επαφή με την ακτιβιστική ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα του Μπρούκλιν, πείθοντάς τον να την ακολουθεί σε διάφορα queer μπαρ και πάρτυ. Σ’ ένα από αυτά, ο Άνταμ θα γνωρίσει την όμορφη Τζίλιαν, μια έξυπνη, γοητευτική κοπέλα που θα τον περάσει για διεμφυλικό άνδρα και θα τον ερωτευτεί. Προκειμένου να μην τη χάσει, ο Άνταμ θα την αφήσει να πιστεύει στην πλάνη της, πράγμα που θα προκαλέσει μια σειρά από κωμικοτραγικά γεγονότα.

Μια φορά κι έναν ποταμό της Χαρούλα Ρόουζ (ΗΠΑ): Η Μάργκο, μια έφηβη κοπέλα με ινδιάνικες ρίζες, μεγαλώνει με τον πατέρα της από τότε που η μητέρα της τους εγκατέλειψε. Ένα βράδυ, η Μάργκο, πέφτει θύμα κακοποίησης απ’ τον θείο της και βρίσκεται να κατηγορείται απ’ τα ξαδέρφια της ότι υπεύθυνη για ό,τι συνέβη είναι η ίδια. Μια σειρά από περιστατικά που θα ακολουθήσουν, θα φέρουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του πατέρα της και τη φυγή της Μάργκο απ’ την κοινότητα, σε αναζήτηση της εξαφανισμένης μητέρας της. Η ενηλικίωση ως επικίνδυνη περιπέτεια.

Ντάφνε του Φεντερίκο Μπόντι (Ιταλία): Μια 35χρονη γυναίκα με σύνδρομο Down, όπου τα πηγαίνει πολύ καλά στη δουλειά της και έχει πολλούς φίλους που την αγαπούν, βλέπει τη ζωή της να αλλάζει μετά τον θάνατο της μητέρας της. Όχι μόνο θα πρέπει να διαχειριστεί αυτή την τόσο σοβαρή απώλεια αλλά και να στηρίξει τον πατέρα της, ο οποίος μετά τον χαμό της συζύγου του, κινδυνεύει να βυθιστεί στην κατάθλιψη. Πατέρας και κόρη, θα αποφασίσουν πάνε μια εκδρομή στην ορεινή πόλη που γεννήθηκε η εκλιπούσα, κι αυτό το ταξίδι θα τους βοηθήσει να ξαναγνωριστούν απ’ την αρχή.

Όλοι οι χώροι προβολής του αφιερώματος «Διαφορετικοί αλλά Ίδιοι» είναι προσβάσιμοι σε άτομα με αναπηρία.

Το αφιέρωμα «Διαφορετικοί αλλά Ίδιοι» υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Πρόκειται ουσιαστικά για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που ασχολείται με την εκπαίδευση και την απασχόληση. Μερικοί από τους στόχους της προσπάθειας αφορούν:

• Στην ανάπτυξη και αξιοποίηση των ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας,
• Στη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, της Δια Βίου Μάθησης, της ευαισθητοποίησης για την περιβαλλοντική εκπαίδευση,
• Στη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και
• Στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ένταξης ευάλωτων κοινωνικά ομάδων (ΕΚΟ).

Είναι η τέταρτη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» χρηματοδοτεί αφιέρωμα.

Κρατικά Μυστικά

Την πολύκροτη υπόθεση της Κάθριν Γκαν έρχεται να επαναφέρει στην επικαιρότητα ο Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης, Γκάβιν Χουντ, σκηνοθέτης του "Tsotsi", που τιμήθηκε με το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας το 2005. Συνιστώ σε όσους δε γνωρίζουν τα δεδομένα της να μην ανατρέξουν να ενημερωθούν διεξοδικά πριν την παρακολουθήσουν στην μεγάλη οθόνη, ώστε να βιώσουν το πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ μέχρι το φινάλε του.

Μεταφερόμαστε στο 2003. Δε φαντάζει τόσο μακρινό, μα είναι ήδη δεκαέξι χρόνια πριν. Μία γυναίκα εργάζεται στις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας. Καθημερινά "παρανομεί". Από τα αυτιά περνούν χιλιάδες συνομιλίες μέσω υποκλοπών. Ένα πρωί όμως θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη συνείδησή της. Ένα απόρρητο μέιλ φθάνει στην οθόνη του υπολογιστή της. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν. Προσεγγίζει την υπόθεση ρομαντικά, βαθιά ουμανιστικά και είναι έτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Ποιον ενδιαφέρει όμως αυτό; Oι αποφάσεις έχουν παρθεί στα ανώτερα κλιμάκια κι απλά πρέπει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών να σφραγίσει ή καλύτερα να συγκαλύψει με την υπογραφή του τα εγκλήματα πολέμου.

Σε αυτή τη διαδρομή η ανεξάρτητη δημοσιογραφία διαδραματίζει κομβικό ρόλο. Το "Observer" γίνεται αρωγός υπέρ των πολλών. Ο Μάρτιν Μπράιτ ρισκάρει την καριέρα του και το έντυπο τη διατάραξη της καλής του σχέσης με την κυβέρνηση Μπλερ. Στην αντίπερα όχθη χτίζεται ένα αφήγημα με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμεβρίου του 2001. Η ταινία έρχεται σαν μία συνέχεια, σαν μία απάντηση στο Vice του Adam Mckay. Κι αυτός ακριβώς είναι ο Κινηματογράφος. Ένας διάλογος, μίας μόρφής επικοινωνία μέσω της Τέχνης για επίμαχα θέματα του τότε που έρχονται ξανά στο προσκήνιο σήμερα.

Αποκάλυψη αποτελεί η πρωταγωνίστρια Κίρα Νάιτλι. Ενσαρκώνει πλήρως τον ρόλο της με θαυμαστή δραματουργία. Επωμίζεται το βάρος της Κάθριν και το κάνει δικό της. Μία πολύ πολύ δυνατή ερμηνεία, από τις κορυφαίες της τρέχουσας περιόδου. Αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους. Όλα ή τίποτα. "Ας ζητήσουμε τα έγγραφα". Κατά τα άλλα η ταινία μπορεί να μη φτάνει σε μία κορύφωση με την ένταση του "Τhe Post" του Στίβεν Σπίλμπεργκ, αλλά σίγουρα πρόκειται για μία καλή προσπάθεια που αξίζει να δει το σινεφίλ κοινό λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης.

Ανατριχιάζω μόνο και μόνο στην ιδέα και ταυτοχρόνα αναρωτιέμαι πόσα τέτοια έγγραφα έχουν μείνει κλειδωμένα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Πόσοι άνθρωποι κράτησαν τη δουλειά τους, αλλά ταυτόχρονα πούλησαν την ηθική και τα πιστεύω τους. Τη ψυχή τους για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτή όμως πάλεψε, έφτασε στα όρια να διαλύσει τον γάμο και της ζωή της. Σε μία δισκέτα της περιόδου επιχείρησε να καταγράψει την ιστορία της εποχής της, αν κι η καρδιά της ξέρει μονάχα τι πέρασε. Το παράδειγμά της λειτουργεί ως πυξίδα και για τη σημερινή εποχή και τη νέα γενιά. Όλα στο φως.

Mία νεαρή ιδεαλίστρια τόλμησε κάτι το οποίο ήταν πολύ πάνω από τις δυνάμεις της. Η ηθική της ακεραιότητα έγινε σημαία και σύντομα η τόλμη της αναγνωρίστηκε από τον κοινωνικό περίγυρο. Μέσα από μία διαδικασία εσωτερικής πάλης επέλεξε τη σωστή πλευρά. Μόνο περήφανη μπορεί να νιώθει τόσο η ίδια, όσο κι αυτοί που την αγάπουν κι έδωσαν τον αγώνα μαζί της. Από τον σύζυγό της μέχρι τη δικηγορική ομάδα που ταυτίστηκε πλήρως  με την υπόθεση κι έδωσε όλο της το είναι για την επιτυχία.

Οι βιτρίνες του ΟΤΕ στους ρυθμούς του Φεστιβάλ

Η πόλη ετοιμάζεται για μία μεγάλη γιορτή του ανεξάρτητου Σινεμά. Ο λόγος για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το οποίο ξεκινά την προσεχή Πέμπτη 31.10 και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 10 Νοεμβρίου. Έχει φορέσει από νωρίς τα καλά της και μία βόλτα στο κέντρο της είναι αρκετή να πιστοποιήσει το παραπάνω. Σε πάνω από 180 καταστήματα κάθε είδους έχει τοποθετηθεί η χαρακτηριστική ένδειξη και η αφίσα της 60ής επετειακής διοργάνωσης. Sites, free press, ραδιοφωνικοί κι οι τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί στις επάλξεις. Δεν είναι τυχαίο, πως ακόμα κι από το εξωτερικό έρχονται άνθρωποι κάθε Φθινόπωρο, συνδυάζοντας το Φεστιβάλ με τις διακοπές τους στη Νύμφη του Θερμαϊκού.

Την Κυριακή το πρωί αποφάσισα να κατέβω μία βόλτα στο ήσυχο "κέντρο" της πόλης, καθώς οι περισσότεροι εκμεταλλεύτηκαν το τριήμερο, ώστε να αποδράσουν με σύμμαχο τον εξαιρετικό καιρό. Περπάτησα τη συνήθη διαδρομή από τα Πανεπιστήμια μέχρι την Πλατεία Αριστοτέλους. Λίγο πριν φτάσω στον τελικό προορισμό μου το μάτι σταμάτησε στις βιτρίνες του ΟΤΕ, τις οποίες επιμελείται ο Γιάννης Αργυριάδης. Μία αχτίδα πολιτισμού στη συμβολή των οδών Καρόλου Ντηλ κι Ερμού που φωτίζει το σημείο. Έτοιμη να δώσει βήμα σε κάθε νέο εικαστικό, καλλιτέχνη που θέλει να εκφραστεί και να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο στο κοινό της Θεσσαλονίκης.

Οι ρυθμοί της καθημερινότητα εξαντλητικοί. Οι περισσότεροι απλά τρέχουν να προλάβουν. Ελάχιστοι σταματούν και ρίχνουν ένα βλέμμα. Είναι όμως μία πράξη ατομικής-προσωπικής αντίστασης. Η Τέχνη διαχρονικά μπορεί να είναι παραμελημένη, αλλά κάθε τέτοια προσπάθεια πρέπει να επικοινωνείται και να αναδεικνύεται. Η Cosmote αποτελεί άλλωστε ένας από τους μεγάλους χορηγούς και της φετινής διοργάνωσης. Και οι εικόνες του Φεστιβάλ δε θα μπορούσαν να λείψουν από τις βιτρίνες της. Οι δύο αφίσες στην πρόσοψη και πίσω στους, στο φόντο εκατοντάδες λέξεις που συνδέονται με τη διοργάνωση.

Είναι μία μοναδική καινοτομία, που σπάνια συναντάς ακόμα κι αν έχεις ταξιδέψει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μία πρωτοβουλία που δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπο και τις ευαισθησίες του οργανισμού. Η πόλη μας αποτελεί σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, ανταλλαγής κουλτούρας κι ιδεών. Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να διαγράψουν από την μνήμη μας την πραγματική ιστορία, εμείς είμαστε εδώ να τους θυμίζουμε την αλήθεια και τα γεγονότα. Με μία έκθεση, με τη ακατανίκητη δύναμη της μουσικής, του κινηματογράφου, της ποίησης, του θεάτρου, του καλού βιβλίου ...

Μία στάση για λίγα λεπτά μου έφτιαξε το πρωινό, μου έδωσε τροφή για σκέψη και με αγωνία περιμένω την επόμενη επιλογή για το διάστημα μετά το Φεστιβάλ. Ως τότε όμως έχουμε μπροστά μας πολλά να δούμε και να πούμε. Αρχικά με τις προτάσεις ταινιών και στη συνέχεια με τις συνεχείς ανταποκρίσεις μας από ταινίες, παράλληλες εκδηλώσεις, parties, φωτογραφίες από τους χώρους πρόβολων κι άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα. Ξεκινάμε, συντονιστείτε και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα του σπουδαίου αυτού πολιτιστικού γεγονότος, που δίνει ζωή την πόλη. Από τον Λευκό Πύργο μέχρι το Λιμάνι και φυσικά στους συνεργαζόμενους δήμους, Νεάπολης-Συκεών και Παύλου Μελά.

Οδηγός Φεστιβάλ (μέρος πρώτο)

Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Σινεφίλ απ΄όλη την Ελλάδα και τον κόσμο συγκεντρώνονται στην ηλιόλουστη, φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη για την γιορτή του Κινηματογράφου (31 Οκτωβρίου-10 Νοεμβρίου). Το 60ο επετειακό Φεστιβάλ της βρίσκεται προ των πυλών και μαζί πάμε να εξερευνήσουμε τι θα δούμε στις σκοτεινές αίθουσες. Φέτος προστίθεται μάλιστα κι η θρυλικός κινηματογράφος Μακεδονικόν. Το αφιέρωμά μας χωρίζεται σε δύο μέρη όπως κάθε χρόνο. Πάρτε θέση και ξεκινάμε να τρέξουμε με σταθερό ρυθμό τον μαραθώνιο ...

Την Πέμπτη έχουμε την τελετή έναρξης με την προβολή της ταινίας, "Μarriage Story" του Νόα Μπόμπακ. Μία παραγωγή του Νetflix, όπως αντίστοιχα πέρυσι είχε παρουσιαστεί το Roma του Αλφόνσο Κουαρόν. Στη συνέχεια το ραντεβού όλων δίνεται στην Αποθήκη Γ΄ (Warehouse C) για το πάρτυ έναρξης, το πρώτο αντάμωμα περίπου έξι μήνες μετά τον Μάρτη. Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις κι όσοι θέλουν να παραβρεθούν θα πρέπει να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους, προκειμένου να μην υπάρξει σύγχυση στην είσοδο.

Οι προβολές για το ευρύ κοινό ξεκινούν την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου. Aφετήρια μας η αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη στις 15:00 για το Dafne του F.Bondi από την Ιταλία. Μία νέα κοπέλα με σύνδρομο Down καλείται να διαχειριστεί την απώλεια της μητέρας, μένοντας πίσω με τον πατέρα της. Ένα οδοιπορικό ανιδιοτελούς συντροφικότητας δίχως μελοδραματικές κορόνες. Συνέχεια στις 18:00 με το Papicha-Μounia Meddour (Μακεδονικόν), την υποψηφιότητα της Αλγερίας για το Oscar διεθνούς (κι όχι ξενόγλωσσης πια) ταινίας. Mεταφερόμαστε στη χώρα της Αφρικής στο 1997. Μία επίδειξη μόδας, οργανωμένη από φοιτητές, με συμβολικές διαστάσεις αντίστασης ενάντια στον σκοταδισμό. Εναλλακτικά στην ίδια ζώνη ώρας (17:45 Στ. Τορνές) έχουμε και το What a Country-Vinko Bresan του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια. Πολιτική σάτιρα που αγγίζει ευαίσθητα ταμπού. Ήρθε η ώρα για αυτοκριτική κι αναθεώρηση της πορείας. Όλα αυτά στη γειτονιά μας. Η ημέρα κλείνει με το υποψήφιο για βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, "Υπάρχει Θεός, το όνομα της είναι Πετρούνια" (20:30 Στ.Τορνές). 6 Γενάρη, Φώτα. Μία γυναίκα βουτάει στα παγωμένα και πιάνει τον τίμιο Σταυρό. Γροθιά στο συντηρητισμό και την ανδροκρατούμενη κοινωνία, που έχει το θράσος να την κατηγορήσει για ασέβεια.

Σάββατο 2 του Νοέμβρη. Για όσους δεν το παρακολούθησαν το καλοκαίρι στους θερινούς κινηματογράφους η πρόταση μου είναι ο "Έκπτωτος" του Ροντρίγκο Σορογκόνεν στο πλαίσιο της Ενότητας για το βραβείο LUX (12:00 Στ. Τορνές). Μία σκληρή πραγματικότητα, ένα ψυχολογικό θρίλερ. Αφορά όλες τις δημοκρατίες του σύγχρονου κόσμου με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ένα αιχμηρό κοινωνικοπολιτικό σχόλιο. Η ύβρις κι η τιμωρία. Για όσους το παρακολούθησαν στις 13:00 Νοbadi-Karl Markovics από την Αυστρία (Φρ.Λιάππα). Δύο άντρες, εκπρόσωποι ολότελα διαφορετικών και τάχα αντιμαχόμενων κόσμων θα συνδεθούν σε μία δραματική βραδιά γενναίων εξομολογήσεων και εσωτερικών ανακαλύψεων. Στις 21:00 έχω ξεχωρίσει το "Ξέπλυμα του Χρήματος" (Φρ.Λιάππα). Μία σαρκαστική μαύρη κωμωδία που μας ταξιδεύει στο Μοντεβιδέο του 1975. Μία σκοτεινή περίοδος της Λατινικής Αμερικής ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή. Κλείνουμε με δύο επιλογές, ίσης αξίας και σημασίας στα δικά μου μάτια. Για κακή μας τύχη προβάλλονται μόνο μία φορά στο Φεστιβάλ. Η νέα ταινία του Ρόι Άντερσον, "About Endlessness (23:00 Oλύμπιον) και το Whistlers, η νέα ταινία του Ρουμάνου, Κορνέλιου Πουρουμπόιου (23:15 Στ. Τορνές). Όσον αφορά την πρώτη, πρόκειται για μία διαβολικά πνευματώδη ανορθόδοξη κωμωδία. Πρέπει να γνωρίζεις το σινεμά του Άντερσον για να αντιληφθείς το βαθύτερο νόημα. Στη δεύτερη, ο Κρίστι (πρωταγωνιστής) είναι ένας διεφθαρμένος αστυνομικός. Φαινομενικά είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά στην ουσία καταλήγει κομπάρσος μέσα στο σύστημα που εξυπηρετεί.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου. Στο ίδιο πνεύμα με το Σάββατο, έχουμε στις 12:00 (Στ.Τορνές) τον "Κλειστό Φάκελο Χάμαρσκελντ". Ένα ντοκιμαντέρ που είδαμε στο περασμένο Φεστιβάλ της πόλης και κλείνει την τελική τριάδα υποψηφίων για το βραβείο LUX. Επιχειρώντας τη διαλεύκανση μίας τραγωδίας-μυστήριο, ο Δανός σκηνοθέτης δεν αφήνει αμφιβολία στο ακροατήριο, το οποίο βγάζει τη δική του ετυμηγορία μέσα από τα στοιχεία που παρατίθενται. Το μεσημεράκι θα μας βρει στο Μακεδονικόν. (15:30 Yπογραφή Σερζ). Ανορθόδοξη δραμεντί, φάρσα μυστηρίου, μαύρη κωμωδία κι όλα αυτά με δόση ανελέητου σαρκασμού. Στις 18:00 Oλύμπιον για το Διεθνές Διαγωνιστικό. "Θα΄ρθει φωτιά"- Οliver Laxe. Aπό τη φυλακή και την ποινή για εμπρησμό, στη φωτιά που έρχεται σαν σκοτεινή αυτοεκπληρούμενη προφητεία, για να πυροδοτήσει μία αναπόδραστη τραγωδία. Στις 22:15 ανεβαίνουμε στον Παύλο Ζάννα για το "Αbou Leila". Mία φετινή συμπαραγωγή Αλγερίας, Γαλλίας και Κατάρ. Η πραγματικότητα κι η φαντασία διαπλέκονται σε ένα ταξίδι δύο φίλων μέσα στη δίνη του εμφυλίου σπαραγμού. Ένα γουέστερν γεμάτο συμβολισμούς και σουρεαλιστικές πινελιές.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου εκκίνηση με Διεθνές Διαγωνιστικό στο Ολύμπιον και το Rialto-P.M.Burns (15:00). H καταπιεσμένη σεξουαλικότητα ενός μεσήλικα έρχεται στην επιφάνεια μετά τον θάνατο του αυταρχικού πατέρα του. Ένα χαμηλόφωνο δράμα για την προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να ισορροπήσει ανάμεσα στις επιθυμίες και τα πρέπει των άλλων. Στην μεγάλη αίθουσα της πλατείας Αριστοτέλους θα συνεχίσουμε και στις 20:00 με το "While at War-A.Amenabar. Mία διαχρονική προειδοποίηση απέναντι στην παθητικότητα και την αφέλεια. Άπαντες σε εγρήγορση πριν ζήσουμε το μαύρο για μία ακόμα φορά. Και πάλι το κλείσιμο της ημέρας θα μας βρει στον Π.Ζάννα (22:00) για το "Σώμα Χριστού". Ένα πνευματικό οδοιπορικό στην πίστη και την αμαρτία, στις δομές της εξουσίας και τις ταξικές συγκρούσεις.

Τρίτη κι οι ρυθμοί ανεβαίνουν και πάλι. Ξεκινάμε με την "Άνωση"-Ροντ Ραθιέν (17:30 Tζ.Κασσαβέτης), την υποψηφιότητα της Αυστραλίας για το Οscar Διεθνούς ταινίας. Ένα δεκατετράχρονο παιδί διψά για ανεξαρτησία. Η ζωή του έχει μετατραπεί σε μαρτύριο. Ύστερα από μία δαιδαλώδη διαδρομή αντιλαμβάνεται πως ο δρόμος για την ελευθερία περνά από τη βία. Kι από το Βερολίνο στην Αποθήκη Α΄του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ο λόγος για το έργο του Σύλλα Τζουμέρκα. "Το θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών". 20:00 (Kασσαβέτης) και μισή ώρα μετά απέναντι στον Στ. Τορνέ. Δύο γυναίκες, μία αστυνομικός και μία εργάτρια συναντιούνται σε εργοστάσιο παραγωγής χελιών στη Δυτική Ελλάδα. Ένας μυστηριώδης θάνατος φέρνει τα πάνω-κάτω ... Κλείνουμε το πρώτο μέρος του αφιερώματος με το "Just 6.5" από το Ιράν (23:00 Φρ.Λιάππα). Μία σισύφεια μάχη που αφήνει άπαντες ηττημένους. Ο εχθρός μοιάζει με Λερναία ύδρα κι είναι αδύνατο να ηττηθεί.

Συνέχεια με τις επόμενες πέντε ημέρες, που ετοιμάζονται την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτό το άρθρο ...

The Laundromat

Ο Oσκαρικός σκηνοθέτης, Στίβεν Σόντεμπεργκ επιστρατεύει την Μέριλ Στριπ, τον Αντόνιο Μπαντέρας και τον Γκάρυ Όλντμαν για να μας μιλήσει για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της σύγχρονης ιστορίας, τα Panama Papers. Συμβουλή μου να διαβάσετε μερικά πράγματα για τη συγκεκριμένη υπόθεση πριν παρακολουθήσετε την ταινία κι ακόμα καλύτερα να δείτε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Άλεξ Γκουίντερ, που αφορά την πολύκροτη αυτή υπόθεση και προβλήθηκε στο περσινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Τα πάντα ξεκίνησαν το 2015 όταν ένα μέιλ έφτασε στην οθόνη του Γερμανού δημοσιογράφου, Μπάσταν Ομπερμάγιερ. Αυτός κινήθηκε αστραπιαία κι οργάνωσε μία ομάδα επίλεκτων θιασωτών της αμερόληπτης δημοσιογραφίας, προκειμένου να ξετυλίξουν τον μίτο της Αριάδνης και προβούν σε αποκαλύψεις πριν τους προλάβει ... ο χρόνος. Η προσπάθειά τους οδήγησε στο Πούλιτζερ δημοσιογραφίας, ενώ το όνομα του πληροφοριοδότη δεν έγινε ποτέ γνωστό. Μία σειρά αποκαλύψεων που άγγιξε από πολιτικούς μέχρι και ποδοσφαιριστές.

Αυτά κάπως ως εισαγωγή για να μπείτε στο πνεύμα, καθώς η ταινία έχει δημιουργηθεί για "μυημένους" στην υπόθεση. Ξεκινάει με μία ιστορική αναδρομή για να δείξει με σαφήνεια τη σημασία του χρήματος στο πέρασμα των χρόνων. Η ταινία καθ΄όλη της τη διάρκεια ακροβατεί μεταξύ της λεπτής ειρωνείας που προσδίδουν οι δύο αφηγητές και του δράματος, που βιώνει η πρωταγωνίστρια. Μία κυνική ματιά και σύγχρονως μία έμμεση παραδοχή πως ο κόσμος είναι για τους λίγους, που έχουν συγκεντρώσει τον πλούτο.

Επόμενος στόχος η νομιμοποίηση της διαφθοράς μέσω έξυπνων τεχνασμάτων, φωτογραφικών τροπολογιών, αθόρυβων νόμων και γραφειοκρατικών τεχνασμάτων. Άλλο η φοροδιαφυγή κι άλλο η φοροαποφυγή. Έτσι; Έτσι ... Οι υπεράκτιες εταιρείες συνεχίζουν και υφίστανται και πιθανώς καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Οι Μossack-Fonseca αποφυλακίστηκαν ύστερα από τρεις μήνες και το σύστημα ξανά προς τη δόξα τραβά. Το κεφάλαιο σε συνεργασία με τους δικηγορούς και τις τράπεζες έχει οικοδομήσει έναν κολοσσό δικλίδων ασφαλείας, προκειμένου να θωρακίσουν τις επόμενες κινήσεις τους.

Ο Σόντεμπεργκ δίνει πανανθρώπινες διαστάσεις στο θέμα που πραγματεύεται. Η ταινία του δεν είναι σπουδαία ως δημιούργημα αυτό καθ΄αυτό, αλλά αποτελεί αφετηρία για περαιτέρω προσωπική έρευνα. Σου δίνει το ερέθισμα και εσύ πρέπει να πάρεις τη σκυτάλη. Ίσα ίσα με τις συνεχείς εναλλαγές μεταξύ της ιστορίας μας και των αφηγητών μπορεί να κουραστείς, να μπερδευτείς, να βαρεθείς και να αφήσεις το φιλμ, αλλά η ουσία είναι πως πρέπει να αναζητήσεις, να αμφισβητήσεις. Από εκεί ξεκινάει η γνώση. Και δεν νομίζω ότι ο κόσμος δε θέλει να σωθεί, όπως ακούγεται στην ταινία. Ψάχνει απλά τον δρόμο, τη φλόγα που θα βάλει τη φωτιά στις πληγωμένες ψυχές.

Mε έναν μανδύα ιδιωτικότητας γίνεται η συγκάλυψη των ανεξέλεγκτων εξυπηρετήσεων συμφερόντων. Το χρήμα κινεί τα πάντα. Το "λευκό χάντι" διατηρεί πάντα καθαρούς αυτούς που πρέπει. Η παραδοχή, πως "η Δημοκρατία" απέτυχε είναι μία μαχαιριά για εμάς που τη γεννήσαμε. Δεν είναι όμως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που απέτυχε, αλλά ο τρόπος εφαρμογής της από τους κραταιούς του κόσμου. Αυτοί πυροδότησαν την ανθρωπιστική κρίση και σε αυτούς μαθηματικά θα γυρίσουν μπούμερανγκ οι συνέπειες της ... Ως τότε η ανθρωπότητα, η μεγάλη πλειοψηφία από άκρη σε άκρη συνεχίζει να επιβιώνει ηρωϊκά και περήφανα.

Strategia

Mε μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησα χθες βράδυ το ντοκιμαντέρ για το σκάνδαλο Νοvartis της ιταλόφωνης τηλεόρασης στην Ελβετία (RSI). Μία γενναία προσπάθεια των Mαρία Ροζέλι και Μάρκο Ταλιαμπούε που αποφάσισαν να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι και να αγγίξουν με το έργο τους έναν κολοσσό της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας. Η χώρα μας κατέληξε να αποτελεί σημείο αναφοράς και φυσικά όχι για κάποιο σπουδαίο επίτευγμά της, αλλά για μία διαδικασία ξεπλύματος- "πλυντηρίου" μαύρου χρήματος σύμφωνα με όσα μαρτυρούν οι τρεις άνθρωποι, που ακούγονται κι ανακρίθηκαν διεξοδικά από τις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μία χώρα που βιώνει μία δεκαετία κρίσης με εκατοντάδες θύματα, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σκάνδαλο ολκής, που τα Μέσα εσωτερικού αποσιωπούν ή παρουσιάζουν ως σκευωρία με τη σφραγίδα της απερχόμενης κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει άραγε ηθική; Πού έχει πάει βόλτα ο όρκος του Ιπποκράτη και το λειτούργημα του γιατρού; H υπερσυνταγογράφηση έπαιξε κομβικό ρόλο στο άνοιγμα της τρύπας του δημοσίου χρέους. Η εταιρεία από το 2006, έφτασε σε μία τετραετία με πρακτικές εκβιασμών και παράνομου χρηματισμού να γίνει νο1 στην πατρίδα μας, όπως τονίζουν οι τρεις μάρτυρες, πρώην στελέχή της.

Και δεν μιλάμε για εικασίες, αλλά για μία έρευνα που έφτασε στο FBI. H κάμερα ταξιδεύει από την Αθήνα στην Αμερική. Άγρυπνοι φρουροί δίπλα σε αυτούς που τολμούν να ανοίξουν τον Ασκό του Αιόλου. Ένας μαύρος κόσμος ξετυλίγεται μπροστά μας. "Ο τιμές έφταναν σε στρατοσφαιρικά επίπεδα". Κι ως αποκορύφωμα έρχεται η κυνική μαρτυρία πρώην υπουργού υγείας να λέει στην κάμερα, "Η Novartis μπορεί να δίνει χρήματα σε γιατρούς και πολιτικούς, αλλά από την άλλη σώζει ζωές". Για την ιστορία η εν λόγω φαρμακευτική, διπλασίασε τα κέρδη και τις πωλήσεις της στα χρόνια της κρίσης.

Η Ελλάδα κατέληξε να είναι ένα σημείο πειραματισμού σε όλα τα επίπεδα. " Η τιμή του φαρμάκου στην Ελλάδα, διαμόρφωνε την αντίστοιχη σε 300 χώρες της Ευρώπης". Σημεία των καιρών θα πει κάποιος, λύπη και μία βαθιά πληγή για όσους αρνούνται να συμβιβαστούν κι αναζητούν μία διέξοδος φωτός. Θέλουν να σβήσουν την ελπίδα, να οδηγήσουν στην παραίτηση και να ωθήσουν την πατρίδα σε μία άτακτη "βαλκανοποίηση" με την εξάλειψη της μεσαίας τάξης και τη διεύρυνση των άκρων. Κι όμως αυτή η πολιτισμικότητα κι αυτή η δύναμη των ανθρώπων του μεσαίου εισοδήματος είναι η δύναμή μας. Αυτή μας έδωσε χαρακτήρα κι αυτή μας κράτησε ζωντανούς.

Στο φινάλε ακούγεται, "Η έρευνα του FBI ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2019, δίκη ή συμφωνία". Τα στοιχεία προφανώς αδιάσειστα. Μένει να δούμε αν θα συγκαλυφθεί ή θα υπάρξουν ποινές. Έχουμε περάσει σε μία εποχή άκρατης Φαρμακο-οικονομίας. Αυτό είναι το ζητούμενο, καθώς πάνω απ΄όλα μιλάμε για εταιρείες, που ζητούμενο είναι το μέγιστο κέρδος με κάθε τρόπο και μέσο. Ο Φαρμακοποιός, ο επιστήμονας υγείας περνάει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι, ένα φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, μία αυτοάνοση ασθένεια ή ένα αντίστοιχο για μία μορφή καρκίνου μπορεί να έχει βρεθεί, αλλά θα κυκλοφορήσει όταν κι αν κριθεί πως είναι προσοδοφόρο. Απάνθρωπο, αλλά αληθινό.

Αν μία λέξη μπορεί να το περιγράψει, είναι συγκλονιστικό(!) και φυσικά κάνει τον γύρο του κόσμου. Οι αληθινοί πατριώτες κι όχι οι πατριδοκάπηλοι προσπάθησαν να φέρουν στο φως μία εξαπάτηση δημοσίου συμφέροντος. Αυτοί είναι σύγχρονοι ήρωες κι όχι απλά ... προστατευόμενοι μάρτυρες. Ήδη παραβάτες του νόμου, μετανιωμένοι, που αναζητούν εξιλέωση για όσα διέπραξαν, ως μέλη της αλυσίδας. Κι εδώ μιλάμε για την υγεία, για τους ανθρώπους, για τις ζωές τους. Μάχη κατά της διαφθοράς που φυσικά είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δικαίωση ή μία ακόμα υπόθεση στο αρχείο;

Νέο Διαγωνιστικό τμήμα: «Meet the Neighbors»

Ένα νέο διαγωνιστικό τμήμα με τίτλο Meet the Neighbors κάνει το ντεμπούτο του στο 60^ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.    

Το διαγωνιστικό αυτό τμήμα περιλαμβάνει 10 ταινίες, ανάμεσά τους και δύο ελληνικές. Στο τμήμα συμμετέχουν νέοι δημιουργοί από την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, της μεγάλης «γειτονιάς μας», με την πρώτη ή τη δεύτερη ταινία τους.

Οι δέκα ταινίες θα διαγωνιστούν για τον Χρυσό Αλέξανδρο, ο οποίος συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής είναι: Ταρίκ Ακτάς (σκηνοθέτης), Μαρία Κριαρά (visual artist) και Παμελά Μπιενζονμπά (κριτικός κινηματογράφου).

Οι ταινίες του τμήματος «Meet the Neighbors»:

Γάτα μέσα στον τοίχο / Cat in the Wall των Μίνα Μιλέβα, Βεσέλα Καζακόβα (Βουλγαρία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία 2019, 90΄)

Η Ιρίνα, μια ανύπαντρη μητέρα από τη Βουλγαρία, μένει στις εργατικές κατοικίες στα προάστια του Λονδίνου. Όπως είναι αναμενόμενο, η ζωή της είναι κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή: οι προσπάθειες να αξιοποιήσει το πτυχίο Αρχιτεκτονικής που έφερε από την πατρίδα πέφτουν στο κενό, καθώς η δουλειά στο μπαρ και οι καθημερινοί καβγάδες με τους γείτονες την απομακρύνουν ολοένα περισσότερο από τα όνειρά της. Ώσπου, μια μέρα, κάνει την εμφάνισή της μια αδέσποτη τσαχπίνα γάτα… Ένα στιβαρό δείγμα κοινωνικού ρεαλισμού στα χνάρια της ένδοξης βρετανικής κινηματογραφικής παράδοσης, όπου ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός εξελίσσεται σε αλληγορία για τη μισαλλοδοξία, την προκατάληψη, την ξενοφοβία.

Ανήκειν / Belonging  του Μπουράκ Τσεβίκ (Τουρκία, Καναδάς, Γαλλία 2019, 73΄)

Ένας αθέατος αφηγητής εξιστορεί, ψυχρά, τη δολοφονία που διέπραξαν αυτός και η σύντροφός του. Θύμα η μητέρα της γυναίκας, η οποία δεν ενέκρινε τη σχέση τους. Η αφήγηση διαπλέκεται με εικόνες ενός μουντού αστικού τοπίου, όπου κυριαρχεί η μελαγχολία. Στη συνέχεια, σε τόνους πιο ζεστούς και εγκάρδιους, γινόμαστε μάρτυρες του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος των δύο μετέπειτα δολοφόνων. Αντλώντας έμπνευση από μια αληθινή ιστορία, τη δολοφονία της γιαγιάς του από τη θεία του και τον εραστή της, ο σκηνοθέτης στοχάζεται, δίχως να κρίνει, τις υπόγειες και ακατανόητες δυνάμεις που σμιλεύουν τα ανθρώπινα κίνητρα.

Ο εγκληματίας/ The Criminal Man  του Ντμίτρι Μαμούλιγια  (Γεωργία, Ρωσία 2019, 135´)

Ο Γκιόργκι, ένας εσωστρεφής εικοσιοκτάχρονος μηχανικός, βρίσκει τυχαία στην άκρη του δρόμου το άψυχο σώμα ενός διάσημου τερματοφύλακα. Ενθουσιασμένος με την αναπάντεχη και μακάβρια ανακάλυψή του, δεν αναφέρει τίποτα σε κανένα, όμως σύντομα απογοητεύεται καθώς το σπουδαίο μυστικό του παίζει πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια. Πιο ζωντανός από ποτέ, χάρη στο συμβάν αυτό που του έχει γίνει έμμονη ιδέα, ο Γκιόργκι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνος του τον δολοφόνο, προσπερνώντας στην πορεία κάθε ηθικό φραγμό. Ένα κράμα ψυχολογικού θρίλερ και αστυνομικού μυστηρίου, που σταδιακά ξεδιπλώνεται σε μια ντοστογιεφσκικού τύπου παραβολή για την ανθρώπινη συντριβή.

Καθημερινές γυναίκες/ Simple Women της Κιάρα Μάλτα (Ιταλία, Ρουμανία 2019, 80΄)

Τι κρύβεται πίσω από μια εικόνα; Οι εικόνες συχνά μας εξαπατούν. Γι’ αυτό πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση. Όταν η Φεντερίκα, μία σκηνοθέτις, κάνει μια ταινία με την Ελίνα Λόβενσον, την οποία θαύμαζε στα νιάτα της, τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά. Η Φεντερίκα παθαίνει κρίση επιληψίας κι όλα ανατρέπονται στο μυαλό της. Κι εκεί που η κατάσταση φαίνεται να μπερδεύεται, με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, τα πράγματα βρίσκουν μια νέα προοπτική.

Τλαμές / Tlamess  του Αλά Εντίν Σλιμ  (Τυνησία, Γαλλία 2019, 122΄)

Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ένας νεαρός στρατιώτης ονόματι «S» παίρνει άδεια μίας εβδομάδας από τα καθήκοντά του και επιστρέφει σπίτι. Όταν καλείται να επιστρέψει στο στρατόπεδο, λιποτακτεί και περιφέρεται, εξαθλιωμένος και καταζητούμενος, σε μια δυστοπική ερημιά. Η «F» είναι μια έγκυος, εγκλωβισμένη σε μια οκνηρή ζωή σε ένα απομονωμένο πολυτελές παλάτι. Δυο χαμένες ψυχές, που θα έρθουν σε επαφή κάτω από αλλόκοτες συνθήκες και θα συνδεθούν με τρόπο υπερβατικό. Μια συρραφή μυθολογικών στοιχείων, σε έναν καμβά που συνδυάζει τον ανόθευτο ρεαλισμό και τον ελεγειακό λυρισμό.

Οροσλάν / Oroslan του Ματιάς Ιβανίσιν (Σλοβενία, Τσεχία 2019, 71΄)

Η είδηση του θανάτου του Οροσλάν κάνει γρήγορα τον γύρο του χωριού, προκαλώντας βαθιά θλίψη στους κατοίκους. Σύμφωνα με τις παραδοσιακές τελετουργίες του πένθους, η κοινότητα καλείται να μοιραστεί το βίωμα της απώλειας και να αποχαιρετήσει τον θανόντα, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στη φυσική ροή των πραγμάτων και οι ζωντανοί να συνεχίσουν την πορεία τους. Στην αγρυπνία που ακολουθεί, οι συγχωριανοί αφηγούνται προσωπικές ιστορίες για τη ζωή του εκλιπόντος, που συνυφαίνονται με λαϊκές δοξασίες για τους νεκρούς. Μια νατουραλιστική πραγματεία για τη ζωή και τον θάνατο, σε τρεις πράξεις.

Αφρική / Africa του Όρεν Γκέρνερ (Ισραήλ 2019, 82΄)

Σε ένα χωριό στη Δυτική Όχθη, ο Μεΐρ, ένας συνταξιούχος μηχανικός  (μια δραματοποιημένη εκδοχή του πατέρα του σκηνοθέτη), χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, όταν ενημερώνεται ότι δεν θα αναλάβει την οργάνωση του τοπικού φεστιβάλ μετά από δεκαετίες σε αυτό το πόστο. Ο Μεΐρ διοχετεύει την απογοήτευσή του σε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ χειρωνακτικής εργασίας, σε μια προσπάθεια να ξανανιώσει χρήσιμος και ζωντανός. Η γεμάτη ενέργεια αφοσίωσή του είναι μια πράξη αντίστασης απέναντι στη φθορά του σώματος, την πληγωμένη ανδρική υπερηφάνεια, το ξεθώριασμα του νοήματος στη ζωή. Μια τρυφερή και παρηγορητική ματιά στην οδύνη του χρόνου που περνά ανεπιστρεπτί, στην αποδοχή της θνητότητας.

Αντάρτης / Guerilla του Γκιόργκι Μορ Καρπάτι  (Ουγγαρία, 85΄)

Αύγουστος του 1849, και οι αυστριακές δυνάμεις πνίγουν στο αίμα την εξέγερση των Ούγγρων κατά της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Ο Μπόρναμπας αναζητεί απεγνωσμένα τον αδερφό του, σε ένα καλοκαιρινό τοπίο εμποτισμένο από απερίγραπτη ομορφιά και ανείπωτη φρικαλεότητα. Όταν διασταυρωθεί με τους συμπολεμιστές του τραυματία αδερφού του, καθώς υποχωρούν στο δάσος, ο Μπόρναμπας αναγκάζεται να τους ακολουθήσει, αποκρύπτοντας ότι είχε αποφύγει τη στράτευση. Το τέλος βρίσκεται προ των πυλών, και ο θάνατος είναι πάντα σε απόσταση αναπνοής. Μια μινιμαλιστική μα διαπεραστική ματιά που αιχμαλωτίζει τη βασανιστική προσμονή του αναπόφευκτου, κατεδαφίζοντας κάθε υπόνοια ψεύτικου και κατασκευασμένου ηρωισμού.

Δε θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό του Γιώργου Γεωργόπουλου (Ελλάδα 2019, 100΄)

O Άρης είναι ένα πετυχημένο στέλεχος μιας μεγάλης εμπορικής εταιρίας. Η ζωή του θα αλλάξει οριστικά, όταν μάθει πως είναι φορέας ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου ιού, θανατηφόρου μόνο για τις γυναίκες. Η ελπίδα για τη δημιουργία ενός εμβολίου μετατίθεται πάνω του, καθώς θα πρέπει να βρει ποια από́ τις πρώην σχέσεις του τού μετέδωσε το αρχικό́ στέλεχος του ιού́. Ο Άρης ξεκινάει ένα υπαρξιακό ταξίδι συναντήσεων με τις πρώην του και θα έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του.   

Ο Πύραυλος του Στέφανου Σιταρά (Ελλάδα, Ιταλία 2019, 105΄)

Ο Στάθης, γνωστός για τη μυθομανία του, αναγκάζεται να αποδείξει στους φίλους του την ύπαρξη ενός «απόρρητου πυραύλου» (που μόνο εκείνος ξέρει), προκειμένου να μην τους χάσει. Μια ταινία γυρισμένη αποκλειστικά με μη ηθοποιούς στην πορεία τεσσάρων ετών, Ο πύραυλος αφηγείται την πραγματική ιστορία μιας παρέας, την τελευταία νύχτα του καλοκαιριού του 2015.

Οι τρεις υποψήφιες ταινίες για το βραβείο LUX στο 60ό ΦΚΘ

Για όγδοη συνεχή χρονιά, οι θεατές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις τρεις ταινίες που διαγωνίζονται για το βραβείο LUX, το οποίο απονέμει κάθε χρόνο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ Κλειστός φάκελος Χάμαρσκελντ  του Μαντς Μπρούγκερ (Δανία/Νορβηγία/Σουηδία/Βέλγιο) και τα φιλμ μυθοπλασίας Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια  της Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα (Βόρεια Μακεδονία / Βέλγιο / Σλοβενία/Κροατία/Γαλλία) και Ο Έκπτωτος του Ροντρίγκο Σορογκόγιεν (Γαλλία/ Ισπανία).

Το βραβείο LUX, που καθιερώθηκε από το 2007, είναι το κινηματογραφικό βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μέσα από το βραβείο LUX, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στηρίζει την πολιτιστική πολυμορφία και βοηθά στην οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών. Οι προβολές των τριών ταινιών που συμμετέχουν στον επίσημο διαγωνισμό για το βραβείο LUX πραγματοποιούνται στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ίδια χρονική περίοδο, το φθινόπωρο του 2019. Όσο για το κοινό, η γνώμη του είναι η ψήφος του. Έχετε τη δυνατότητα να ψηφίσετε την ταινία της προτίμησής σας στην ιστοσελίδα luxprize.eu ή στην αντίστοιχη σελίδα στο facebook. Το αποτέλεσμα της γνώμης του κοινού θα ανακοινωθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι, τον Ιούλιο του 2020.

Οι ταινίες:

Κλειστός φάκελος Χάμαρσκελντ | Cold Case Hammarskjöld του Μαντς Μπρίγκερ | Mads Brügger (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Βέλγιο, 2019, 119΄ Έγχρωμο) – Ντοκιμαντέρ

To 1961, ταξιδεύοντας προς το Κονγκό για να συμμετάσχει σε ειρηνευτικές συνομιλίες, ο Σουηδός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Νταγκ Χάμαρσκελντ βρίσκει τραγικό θάνατο σε αεροπορικό δυστύχημα, κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Μισό αιώνα μετά, το θέμα έρχεται ξανά στο προσκήνιο, καθώς νέα στοιχεία βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Επιχειρώντας να διαλευκάνει μια τραγωδία-μυστήριο, το ντοκιμαντέρ καταλήγει να αποκαλύψει άλλα αθέατα εγκλήματα και ένοχα μυστικά.

Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια | God Exists, Her Name Is Petrunya της Τεόνα Στρουγκάρ |  Teona Strugar Mitevska (Βόρεια Μακεδονία, Βέλγιο, Σλοβενία, Γαλλία, Κροατία, 2019, 100΄ Έγχρωμη)

Θεοφάνεια. Σε μια μικρή πόλη, κάπου στη Βόρεια Μακεδονία, ο αγιασμός των υδάτων είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές για την κοινότητα, καθώς επικρατεί η πεποίθηση πως το πρόσωπο που πιάνει τον σταυρό θα έχει ευλογία και καλή τύχη στη ζωή του. Τη μεγάλη μέρα, κόντρα σε ό,τι ορίζει η παράδοση, μια άνεργη ανύπαντρη γυναίκα βουτάει στο νερό και πιάνει τον σταυρό. Εξοργισμένοι που έμειναν με άδεια χέρια, οι άντρες την κατηγορούν για ασέβεια. Η γυναίκα, όμως, αρνείται να παραδώσει τον σταυρό. Διότι είναι πια έτοιμη να αντισταθεί στα έμφυλα στερεότυπα ενός κόσμου συντηρητικού.

Ο Έκπτωτος | The Realm του Ροντρίγκο Σορογκόγιεν | Rodrigo Sorogoyen (Ισπανία, Γαλλία 2018, Έγχρωμη 131΄)

Ο Μανουέλ είναι ένας αδίστακτος πολιτικός, διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τις αχόρταγες φιλοδοξίες του και να ανελιχθεί στην ιεραρχία του κόμματος. Όταν έρθει αντιμέτωπος με κατηγορίες υπεξαίρεσης και διαφθοράς, θα βαλθεί να περισώσει ό,τι γίνεται να σωθεί. Καθώς συνειδητοποιεί ότι το κόμμα του τον προορίζει για αποδιοπομπαίο τράγο, ο Μανουέλ θα ριχτεί με λύσσα στον αγώνα για πολιτική επιβίωση. Ένα αδυσώπητο χρονικό που καταγράφει την αλυσιδωτή κατάρρευση ενός ντόμινο εξουσίας, περιδιαβαίνοντας τους σκοτεινούς διαδρόμους της λυκοφιλίας και της μηχανορραφίας. Ένα πολιτικό θρίλερ καταιγιστικού ρυθμού και χειρουργικής ακρίβειας, που φέρνει στο νου τους κολοσσούς του είδους του.

Ματιές στα Βαλκάνια

Οι καλύτερες ταινίες της πρόσφατης παραγωγής από τα Βαλκάνια, εξαιρετικές μικρού μήκους δημιουργίες, καθώς κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο σέρβο σκηνοθέτη Ντούσαν Μακαβέγιεφ συμπεριλαμβάνονται στο τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια του 60ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Επιλεγμένες ταινίες από τα Βαλκάνια

Ανοιχτή πόρτα του Φλόρεντς Πάπας (Αλβανία, Κόσοβο, Ιταλία, Βόρεια Μακεδονία)

Η Ρουντίνα κουβαλά ολομόναχη στις πλάτες της ένα βουνό από ευθύνες: σπίτι, δουλειά, ηλικιωμένα πεθερικά και, κυρίως, τη φροντίδα του μικρού της γιου. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν επιστρέφει στην Αλβανία η Έλμα, η μικρότερη αδερφή της, η οποία περιμένει παιδί εκτός γάμου. Στο ταξίδι τους στο απόμερο ορεινό χωριό όπου ζει ο παλαιών αρχών πατέρας τους, οι δύο αδερφές θα έρθουν αντιμέτωπες με τις προκαταλήψεις και τον συντηρητισμό μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Μια σφιχτοδεμένη ταινία δρόμου για τα οικογενειακά δεσμά, η οποία μας ξεναγεί σε μια χώρα που αναζητά ταυτότητα και προοπτική στο μεταίχμιο παράδοσης και σύγχρονου κόσμου.

Αδερφή της Σβέτλα Τσοτσόρκοβα (Βουλγαρία, Κατάρ)

Μια μητέρα και οι δύο κόρες της παλεύουν να επιβιώσουν στη σύγχρονη Βουλγαρία. Η Ράινα μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή της και τη μητέρα τους κατασκευάζουν μινιατούρες και χρηστικά αντικείμενα από πηλό, τα οποία πωλούν σε τουρίστες και περαστικούς. Στο φτωχικό εργαστήρι, η αιθεροβάμων Ράινα επινοεί διαρκώς ιστορίες, στην προσπάθεια να προσθέσει λίγο χρώμα στη μουντή ζωή της. Σύντομα, ωστόσο, τα ευφάνταστα ψέματά της θα ξεπεράσουν κάθε όριο, εκτροχιάζοντας τις οικογενειακές ισορροπίες. Ένα τραχύ φιλμ που συνδυάζει το κοινωνικό πορτρέτο με το ψυχολογικό θρίλερ και το οικογενειακό δράμα σε μια ιστορία που οδηγεί απ’ την ανάποδη στον τόπο της αλήθειας.

Ο πατέρας των Πέταρ Βαλτσάνοφ, Κριστίνα Γκρόζεβα (Βουλγαρία, Ελλάδα)

Στη ζωή πορεύεσαι με αυτά που σου δίνονται, ως γνωστόν, αλλά τι συμβαίνει στην περίπτωση που η ζωή σε κερνάει μονάχα συσσωρευμένη πικρία; Ο Βασίλ και ο Πάβελ έχουν μια τεταμένη σχέση πατέρα-γιου, η οποία επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο μετά την αιφνίδια απώλεια της συζύγου και μητέρας, που λειτουργούσε καταπραϋντικά. Η κατάσταση πολύ σύντομα θα διολισθήσει στον ακραιφνή παραλογισμό, καθώς μια γειτόνισσα επιμένει πως η εκλιπούσα τής τηλεφώνησε λίγο μετά τον θάνατό της. Μια κωμωδία λυτρωτικής αποφόρτισης, η οποία εξερευνά τις τρελές διαδρομές που διανύουμε προκειμένου να ξεθάψουμε τους θησαυρούς της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης.

Μα τι χώρα! του Βίνκο Μπρέσαν (Κροατία, Σερβία, Πολωνία)

Ένας κροάτης στρατηγός βασανίζεται από ενοχές και αυτοκτονικό ιδεασμό. Ένας υπουργός της κροατικής κυβέρνησης επισκέπτεται τις φυλακές και, για αδιευκρίνιστους λόγους, κλειδαμπαρώνεται σε μια αίθουσα αφιερωμένη στους ήρωες της πατρίδας. Μια ομάδα υπερήλικων συνταξιούχων κλέβει τα λείψανα του πρώτου προέδρου της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν. Ιδού τα κεντρικά πρόσωπα αυτής της ξέφρενης πολιτικής σάτιρας, που τολμά να αγγίξει εθνικά ταμπού, προτρέποντας μια ταλαιπωρημένη χώρα να κάνει το πρώτο βήμα προς τον αυτοκριτικό (ανα)στοχασμό.

Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια της Τεόνα Στρουγκάρ Μιτέφσκα (Βόρεια Μακεδονία, Βέλγιο, Σλοβενία, Γαλλία, Κροατία)

Θεοφάνεια. Σε μια μικρή πόλη, κάπου στη Βόρεια Μακεδονία, ο αγιασμός των υδάτων είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές για την κοινότητα, καθώς επικρατεί η πεποίθηση πως το πρόσωπο που πιάνει τον σταυρό θα έχει ευλογία και καλή τύχη στη ζωή του. Τη μεγάλη μέρα, κόντρα σε ό,τι ορίζει η παράδοση, μια άνεργη ανύπαντρη γυναίκα βουτάει στο νερό και πιάνει τον σταυρό. Εξοργισμένοι που έμειναν με άδεια χέρια, οι άντρες την κατηγορούν για ασέβεια. Η γυναίκα, όμως, αρνείται να παραδώσει τον σταυρό. Διότι είναι πια έτοιμη να αντισταθεί στα έμφυλα στερεότυπα ενός κόσμου συντηρητικού.

Ιβάνα η Τρομερή της Ιβάνα Μλαντένοβιτς (Ρουμανία, Σερβία)

Έπειτα από μια περιπέτεια με την υγεία της, η Ιβάνα, σέρβα ηθοποιός που ζει και εργάζεται στο Βουκουρέστι, αποφασίζει να περάσει το καλοκαίρι στη γενέτειρά της, στην απέναντι όχθη του Δούναβη. Ψυχικά ευάλωτη, δέχεται την πρόταση του δημάρχου να γίνει το κεντρικό πρόσωπο σε ένα τοπικό φεστιβάλ. Όταν βλέπει την ερωτική ζωή της να γίνεται πρώτο θέμα στα κουτσομπολίστικα πηγαδάκια της μικρής πόλης, η Ιβάνα καταρρέει, καθώς βιώνει πια την αποξένωση σε αμφότερες τις πλευρές του γαλάζιου συνόρου. Μια δραματοποιημένη αναπαράσταση της κρίσης που βίωσε στην πραγματική της ζωή η σκηνοθέτις Ιβάνα Μλαντένοβιτς, ένας ιλαροτραγικός στοχασμός για τη ματαίωση των προσδοκιών.

Τέρατα. του Μάριους Ολτεάνου (Ρουμανία)

Η Ντάνα επιστρέφει από ένα επαγγελματικό ταξίδι, αλλά αποφασίζει να μην γυρίσει σπίτι και προσφέρει χρήματα σε έναν ταξιτζή, ώστε να την αφήσει να κοιμηθεί στο αμάξι του. Την ίδια στιγμή, ο Άρτουρ κανονίζει ένα παράνομο ερωτικό ραντεβού που καταλήγει σε σεξουαλική συνεύρεση με έναν άντρα. Το επόμενο πρωί, η Ντάνα και ο Άρτουρ θα συναντηθούν στο συζυγικό τους κρεβάτι και θα περάσουν ολόκληρη τη μέρα μαζί, ίσως για τελευταία φορά. Ένα χαμηλόφωνο δράμα σχέσεων, που ξεδιπλώνεται σε τρεις πράξεις και αποτυπώνει τη χειροπιαστή μοναξιά και την αποξένωση της εποχής μας.

Οι σφυριχτές του Κορνέλιου Πορουμπόιου (Ρουμανία, Γαλλία, Γερμανία)

Ο Κρίστι, ένας διεφθαρμένος Ρουμάνος αστυνομικός που αλλάζει στρατόπεδο ανάλογα με το συμφέρον του, καταφθάνει στη Λα Γκομέρα, στα Κανάρια Νησιά, έχοντας ως αποστολή να βοηθήσει έναν μαφιόζο της περιοχής να αποδράσει από τη φυλακή. Προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή του όμως, πρέπει να μάθει στην εντέλεια τη σφυριχτή (και πάνω απ’ όλα μη αντιληπτή) γλώσσα των ντόπιων, η οποία έχει χρησιμεύσει ως μυστικός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ κακοποιών εδώ και πολλές γενιές. Μια ραφινάτη απόδοση τιμών στα νουάρ ήθη και στα γκάνγκστερ έθιμα, καρυκευμένη με έναν απολαυστικό αέρα φάρσας και έναν ήρωα που παριστάνει τον πρωταγωνιστή ενώ προσελήφθη για κομπάρσος.

Τρεις αδερφές του Εμίν Αλπέρ (Τουρκία, Γερμανία, Ολλανδία, Ελλάδα)

Τρεις αδερφές, που είχαν σταλεί παρακόρες σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, όταν αναγκάζονται, για διαφορετικούς λόγους, να επιστρέψουν στο πατρικό τους σε ένα φτωχό χωριό της ορεινής Ανατολίας. Στη σκιά των χιονισμένων βουνοκορφών, υπό το βλέμμα του αυταρχικού πατέρα, οι τρεις γυναίκες μοιάζει να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος, σε ένα ζοφερό υπνωτιστικό παραμύθι που συνδυάζει Τσέχοφ και αδερφούς Γκριμ. Με φόντο ένα μαγευτικό αλλόκοσμο τοπίο, που τη νύχτα μεταμορφώνεται σε τρομακτικό τόπο αθέατων κινδύνων, η ζωή αποτυπώνεται ως αέναη κυκλική πορεία –πολλές σκηνές μάλιστα φαίνεται να επαναλαμβάνονται–, η οποία οδηγεί αναπόδραστα στην καταστροφή.

Γη του Νώε του Τζενκ Ερτούρκ (Γερμανία, Τουρκία, ΗΠΑ)

Έχοντας διαγνωστεί με μια ανίατη ασθένεια, ο Ιμπραήμ, που νιώθει το τέλος να πλησιάζει, ζητά από τον αποξενωμένο του γιο να τον μεταφέρει στη γενέτειρά του, ένα απομακρυσμένο χωριό στην τουρκική επαρχία. Η τελευταία του επιθυμία είναι να ταφεί στον ίσκιο του ελαιόδεντρου που –όπως ισχυρίζεται– φύτεψε ο ίδιος πριν από μερικές δεκαετίες. Ωστόσο, τα πράγματα περιπλέκονται, αφού οι ντόπιοι πιστεύουν πως πρόκειται για δέντρο ιερό, το οποίο προήλθε από τον σπόρο που έθαψε στη γη ο Νώε, αμέσως μετά τον Κατακλυσμό. Μια ευρηματική παραβολή για τη μετάνοια, την εμπιστοσύνη και τη δύναμη της συγχώρεσης στις ανθρώπινες σχέσεις.

Μικρά Μεγάλα

Μία σειρά από ταινίες μικρού μήκους συστήνουν τα ταλέντα του αύριο στο 60^ο Φεστιβάλ και επικεντρώνονται στη σχέση πατέρα - παιδιού: Το φορτηγό του Ερενίκ Μπετσίρι (Γαλλία, Αλβανία), η περιπέτεια ενός νεαρού, που στην προσπάθειά του να βγάλει χρήματα, παίρνει μέρος σε παράνομους αγώνες πυγμαχίας μέσα σε φορτηγό, το Παραπαίδι του Άνγκελ Νταμιάν από τη Ρουμανία μία τραχιά ιστορία ενηλικίωσης, τα Σανδάλια του Ντέμιεν Γκρόουβς (Ρουμανία), ένα λεπτοδουλεμένο animation που διδάσκει την αυταπάρνηση και το θάρρος απέναντι στην απώλεια, Η τελευταία εικόνα του πατέρα του Στέφαν Τζόρτζεβιτς από τη Σερβία, ένα τρυφερό οδοιπορικό, με αφετηρία την οδύνη και τερματικό σταθμό την παρηγοριά και η Πλημμύρα του Κρίστιαν Κράιντσαν (Σλοβενία, Κροατία), η περιπέτεια που ζουν ένας πατέρας με τον γιο του όταν ξεσπά καταιγίδα στο βουνό.