H μέθοδος των Γουίλιαμς

 

Πρόκειται για μία από τις ταινίες που βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όσον αφορά την OSCARική κούρσα. Το "Κing Richard" έχει κερδίσει μία Χρυσή Σφαίρα και διεκδικεί έξι χρυσά Αγαλματίδια (καλύτερης ταινίας, α΄ανδρικού και β΄γυναικείου ρόλου, πρωτότυπου σεναρίου, μοντάζ και τραγουδιού), όχι όμως αυτό της σκηνοθεσίας για τον Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν. Έχει τα θετικά της που θα αναλυθούν στη συνέχεια, έχει όμως κι ένα μεγάλο πλην που είναι η χρονική της διάρκεια. Ίσως θέλει να δώσει έμφαση, ίσως θέλει να κάνει κομμάτι του θεατή τον αγώνα μέχρι την καταξίωση, ωστόσο τελικά μάλλον έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ερχόμαστε σε επαφή με μία οικογένεια Αφροαμερικάνων του περιθωρίου. Ένας πατέρας που έχει βάλει στόχο της ζωής του οι κόρες του να ξεφύγουν από την μοίρα του και να ανοίξουν τα φτερά τους. Έχει καταστρώσει το πλάνο ζωής τους πριν καν γεννηθούν και πασχίζει να τους περάσει ως μότο ζωής τη συνεχή βελτίωση. Τα κορίτσια πρόθυμα ακολουθούν τις οδηγίες του. Παλεύουν, προπονούνται σκληρά παρά τα πενιχρά μέσα και περιμένουν μία ευκαιρία να αποδείξουν τι πραγματικά αξίζουν. Ο λόγος για τις Βένους και Σερένα Γουίλιαμς, μετέπειτα θρύλους του παγκοσμίου τέννις και τον πατέρα τους Ρίτσαρντ. 

Ο τελευταίος έχει βιώσει μία σκληρή ενηλικίωση. Έχει συνηθίσει να αντέχει στον πόνο. Είναι αποφασισμένος όμως πως αυτό θα αλλάξει για τις θυγατέρες του. Η κοινωνία τον αντιμετωπίζει ως γραφικό, υποτιμάει τις δυνατότητές του στην προπονητική. Αυτός ψύχραιμος παραμένει προσηλωμένος στον στόχο. "Αμα κοιμάσαι πολύ, μόνο όνειρα αποκτάς". Τίποτα δε θα τους χαριστεί. Στην οθόνη απεικονίζεται θα λέγαμε μία έκφανση του American Dream. Ο στοργικός πατέρας σφυρηλατεί την προσωπικότητα των κορών του. Με υπομονή και επιμονή θα επιτύχουν τον επιθυμητό στόχο.

Η ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ του έδωσε ήδη τη Χρυσή Σφαίρα και τον φέρνει φαβορί ως σήμερα για το OSCAR α΄ανδρικού ρόλου. Πράγματι είναι εξαιρετικός. Οι εκφράσεις του βγαίνουν πηγαία, αυτός οδηγεί την πλοκή. Τόσο στο πρώτο μέρος, όσο και στο δεύτερο έχει τον τρόπο να ξεχωρίσει. Ίσως όχι πάντα για τον σωστό λόγο. Στο πλευρό του η Aunjanue Εllis που ειδικά στη σκηνή του τσακωμού μου έφερε στο μυαλό τη Βαϊόλα Ντέιβις. Δύσκολο θα κερδίσει στην κατηγορία που διαγωνίζεται, ώστε η παρουσία της είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής.

Μέσα από μία σαφή κοινωνικοπολιτική χροιά ενημερωνόμαστε για άγνωστες πτυχές και λεπτομέρειες μίας ιστορίας που ελάχιστοι γνώριζαν στην πραγματικότητα. Βλέπουμε το πόσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή, ειδικά όταν δεν έχεις το απαιτούμενο υπόβαθρο. Κι αυτές οι σπουδαίες κυρίες όχι μόνο έφτασαν στο "Εverest", αλλά διατηρήθηκαν εκεί για χρόνια. Άξιες και πολλά συγχαρητήρια στον μπαμπά που τις πίστεψε πρώτος απ΄όλους. Ενδιαφέρον εγχείρημα, με μία βασική ένσταση που διατυπώσαμε ήδη από τον πρόλογο. 

Τελευταίοι και Πρώτοι Άνθρωποι

 

Έχω συνδέσει την εταιρεία διανομής Carousel Films με την ταινία του Χου Μπο, "Ένας Ελέφαντας στέκεται Ακίνητος". Περίπου τρία χρόνια μετά φέρνει στις ελληνικές αίθουσες το "Τελευταίοι και Πρώτοι Άνθρωποι" του Γιόχαν Γιόχανσον. Κοινό γνώρισμα των δύο δημιουργών, ότι δε βρίσκονται πια στη ζωή. Βαθιά υπαρξιακά έργα, με έντονη φιλοσοφική χροιά που προκαλούν σκέψη σε κάθε σκεπτόμενο θεατή - αναγνώστη. Οι άνθρωποι αναζητούν πάντα τρόπους "άμυνας" απέναντι σε μία πραγματικότητα που τους ξεπερνάει. Μπορούμε να μιλήσουμε άραγε για μία έμμεση προφητεία;

Ασπρόμαυρο φόντο που σε υπνωτίζει και σε κάνει κομμάτι του. Η φωνή της Τίλντα Σουϊντον. Η σημασία της επιστήμης, ο σεβασμός σε αυτήν και η ανακάλυψη μίας ομάδας αστρονόμων που είναι ικανή να συνδέσει το παρόν τόσο με το μέλλον, όσο και με το παρελθόν. Εδώ δε θα πάμε προς το κωμικό στοιχείο όπως στο "Don΄t Look Up" προκειμένου να στηλιτεύσουμε τα κακώς κείμενα. Με βάση το βιβλίο ("Spomeniks") του Oλλανδού φωτογράφου Γιαν Κέμπενερς θα αντικρύσουμε τη δυστοπία κατάματα. Μπορούμε να προσπεράσουμε ελαφρά την καρδία τα τόσα ενδιαφέροντα που μαθαίνουμε, μπορούμε όμως να επιχειρήσουμε μία μεγάλη προσωπική και κοινωνική επανεκκίνηση.

Μέσα στα 80΄της προβολής το μυαλό μου πήγε από τον Μάρκο Αυρήλιο μέχρι τον Χαράρι με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς. Είναι τόσο σύνθετο το νόημα που συνέλαβε ο Ισλανδός δημιουργός, που πιθανώς δεν άντεξε να το δει να υλοποιείται στην πράξη. Ο χαμός του πέρα για πέρα άδικος. Αφήνει όμως παρακαταθήκη αυτή την ταινία, που ειδικά σήμερα αποκτά απόλυτα επίκαιρο χαρακτήρα. Να μιλήσουμε για την πανδημία (μικρόβιο - ιός), να μιλήσουμε για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, να μιλήσουμε για την αίσθηση του κενού και της μοναξιάς που βιώνουν περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι;

Από την μία η ευφορία από την άλλη ο θρήνος, από την μία η χαρά από την άλλη η λύπη. Η ζωή είναι ένας αγώνας, που δεν μπορείς να προγραμματίσεις τα πάντα. Σε όλους μας υπάρχει ο φόβος του τέλους, η αντιμετώπιση της ιδέας του θανάτου. Η εξαιρετική φωτογραφία του Στούρλα Μπραντθ Γκρέβλεν (Rams) μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν την κατάσταση και ταυτόχρονα αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας. Το μεταφυσικό συναντάει την καθημερινότητα και εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να βάλουμε τα όρια. Ως εκεί που φτάνει ο καθένας, ως εκεί που αντέχει ο καθένας ...

Αδιαμφισβήτητα μιλάμε για ένα έργο υψηλής ποιότητας κι αξίας. Αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας, αρκεί να μπορούμε να αφεθούμε και να νιώσουμε το μεγαλείο. Κάτι που φάνταζε ως "επιστημονική φαντασία" παίρνει σάρκα κι οστά κι αυτό συμβαίνει τώρα. "Δύο δισεκατομμύρια χρόνια γήινα χρόνια μετά, στο μέλλον, η τελευταία γενιά ανθρώπων βρίσκεται στο χείλος του αφανισμού". Το ύστατο κινηματογραφικό μήνυμα στους σημερινούς κατοίκους της γη εστάλη και μένει να φανεί ποια θα είναι τα αντανακλαστικά τους.

To πρόγραμμα της εβδομάδας Κολλοσαίον-Φαργκάνη

 ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (Βασ. Ολγας 150, τηλ. 2310-834-996, Προπώληση εισιτηρίων

www.viva.gr/tickets/cinema/kinimatografos-kolossaion/)

Σμύρνη μου αγαπημένη (Προβολές: 17:15, εκτός Σαββάτου και Κυριακής) / Έγκλημα στο Νείλο  (Προβολές: 19:50, Σάββατο και Κυριακή 20:00) / Μια μέρα στη Σαγκάη (Προβολές: 22:00, Σάββατο και Κυριακή 22:10)

ΦΑΡΓΚΑΝΗArt (Αγίου Παντελεήμονος 10,Ιασωνίδου, Καμάρα τηλ. 2310-208-007), Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatotheatro-fargkani-art/

Belfast (Προβολές: 18:00) / Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών (Προβολές: 19:45) / Η Μέθοδος των Γουίλιαμς (King Richard) (Προβολές: 22:30)

Φύλακας Αδελφός

 Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του 39χρονου Φερίτ Καραχάν αφορά ένα οικοτροφείο στα βάθη της Ανατολίας. Βραβείο FIPRESCI στο "Πανόραμα" του Βερολίνου για την απεικόνιση της σύγχρονης Τουρκίας μέσα από μία πολύ σύνθετη ματιά. Ο ανθρωπισμός - ρεαλισμός των αδελφών Νταρντέν, το κλειστοφοβικό θρίλερ του Φαραντί, τα πλάνα του Τσεϊλάν και το χιούμορ του Πούιου (συμπαραγωγή με τη Ρουμανία) έρχονται να δέσουν αρμονικά σε ένα φιλμ που διαρκεί μόλις 85 λεπτά. Η κινηματογραφική αποκάλυψη της εβδομάδας που σας συστήνω να επιλέξετε ανεπιφύλακτα. Ο πρότυπος τίτλος, "Σχολικό Κούρεμα" θεωρώ πως είναι πιο ενδεικτικός από τον αντίστοιχο αγγλικό που τελικά μεταφέρθηκε στα ελληνικά.

Πειθαρχία, τιμωρία, ποικίλης μορφής βία κι ένα σύστημα εκπαίδευσης (όχι απαραίτητα και μάθησης) που βασίζεται στον φόβο. Ο κόσμος του Ερντογάν που απλώνεται από την Μεσόγειο μέχρι τα βάθη της ενδοχώρας. Η υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο της καθηγήτριας. Πασχίζει να επιβληθεί. Μάταια. Είναι όμως όργανο του συστήματος ("δεν υπάρχει κουρδική περιοχή, είναι η ανατολική Ανατολία") και διατηρεί τη θέση της. Γιατί να είναι αυτή όμως η επιλογή της στη ζωή; Διαδοχικοί συμβιβασμοί στον βωμό της επιβίωσης.

Η κατάσταση περιπλέκεται όταν ένα πρωί ο νεαρός Μεχμέτ (Μέμο) δυσκολεύεται να αρθρώσει λέξη και σιγά σιγά καταρρέει. Μεταφέρεται καθυστερημένα στο αναρρωτήριο κι εκεί του χορηγείται ασπιρίνη (!). Είναι το μόνο που έχει και μπορεί να δώσει ο αρμόδιος, που φυσικά δεν έχει γνώσεις ιατρικής. Ο χρόνος κυλάει, η κατάσταση δε βελτιώνεται. Σταδιακά απομακρυνόμαστε από το σύνολο των μαθητών και γινόμαστε κομμάτι του δράματος. Ο μόνος που καίγεται πραγματικά είναι ο φίλος του Γιουσούφ (προσπαθεί κάτι να εξομολογηθεί, αλλά ακόμα κι η μητέρα του στο τηλέφωνο μοιάζει να μη θέλει να ακούσει). Αυτός είναι κι ο μεγάλος πρωταγωνιστής (ας κρατήσουμε το όνομά του, Σαμέτ Γιλντίζ).

Σημαντικό είναι το γεγονός πως ο ίδιος ο σκηνοθέτης έζησε και ενηλικιώθηκε σε ανάλογες συνθήκες τη δεκαετία του 90΄. Επομένως το έργο έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα ως έναν βαθμό. Στο σενάριο τον βοήθησε πολύ η σύζυγός του, Γκιουλιστάν Ατζέτ, ξορκίζοντας μαζί τον εφιάλτη. Η επικοινωνία του προβλήματος θεωρώ πως είναι ο πρωταρχικός στόχος του δημιουργού. Σα να φωνάζει, "υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά". Όπως γράψαμε και παραπάνω θα συνθέσει ένα εξαιρετικό παζλ. Από τον κυνισμό στο χιούμορ, από το κοινωνικό θρίλερ στην μαύρη κωμωδία. Ο μηχανισμός έστω καθυστερημένα ενεργοποιείται κι αναζητεί λύση.

Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι. Συνεχής μετατόπιση. "Ποιος φταίει"; Κανείς δε θέλει να βρεθεί αντιμέτωπος με τον νόμο. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο με τους καθηγητές και τον διευθυντή να εισέρχονται στο αναρρωτήριο και να λένε ακριβώς την ίδια ατάκα, μας δείχνει πολλά για το επίπεδο και τη ρηχή προσέγγιση της κατάστασης. Στο μυαλό μου ήρθε μία αλληλουχία που θύμισε τη λειτουργία του στρατού. Εδώ όμως υπάρχει μία ανθρώπινη ζωή. Πότε θα φτάσει το ασθενοφόρο, η κλεψύδρα αδειάζει απελπιστικά. Διαδοχικές ανατροπές, μία απροσδόκητη τροπή. Η αλήθεια γίνεται γνωστή, έχει πλέον αξία;

Τι απέγινε ο Μέμο, που αντιμετωπίστηκε ως "αναλώσιμος" στα δικά μου μάτια; Γιατί ο επίλογος γράφει με κεφαλαία γράμματα, "τα εμβόλια προστατεύουν"; Θα σας γράψω μία λέξη κι εσείς αναζητήστε σχετικά αφού δείτε την ταινία. Τέτανος (συνδέστε τα κομμάτια του παζλ και φτάνετε ακριβώς εκεί) ... Επιστροφή στα ντουζ. Έφτασε η ημέρα της εβδομάδας που θα παιδιά κάνουν το μπάνιο τους. Η ζωή συνεχίζεται. Τίποτα δεν άλλαξε κι ίσως τίποτα να μην αλλάξει ποτέ. 

Πρόγραμμα στις αίθουσες του Φεστιβάλ Πέμπτη 24/2 – 2/3 2022

 

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310-378404, www.filmfestival.gr)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΝ: Σελήνη, 66 ερωτήσεις (Πέμπτη έως Τετάρτη 18.30, 21.30). 

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Η  μέθοδος των Γουίλιαμς (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 18.00, 21.00).

 

ΑΠΟΘΗΚΗ 1 (τηλ. 2310-378404, www.filmfestival.gr)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ: Φυσικό φως (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 18.00) / Το πάθος (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 21.00).

 

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ:  Τελευταίοι και πρώτοι άνθρωποι (Προβολές: Πέμπτη έως Τρίτη 19.30) / Φύλακας αδερφός (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 21.30).

Η οπτική ταυτότητα του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

24o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης // 10-20/3/2022

 Το φετινό πόστερ του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης υπογράφει ο εικονογράφος και δημιουργός κόμικ Kanellos Cob. Ο πολυσχιδής δημιουργός είχε επίσης αναλάβει την πρωτότυπη εικονογράφηση και την εικαστική επιμέλεια στην ειδική έκδοση «Αντίδωρο» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για το 2021.

 

Το σκεπτικό για το πόστερ του 24ου ΦΝΘ:

 Μια ανθρώπινη μορφή, η άγρια φύση και ένα εξωτικό πτηνό σχηματίζουν το περίγραμμα της ανθρώπινης συνθήκης, της ζωής μας, του κόσμου που μας περιβάλλει. Μια σχέση συμβίωσης, στην οποία αναζητούμε εκ νέου την αρμονική συνύπαρξη που ο άνθρωπος έχει διαταράξει. Η σχέση αυτή δεν αποτυπώνεται μονάχα στα ντοκιμαντέρ περιβαλλοντικού προσανατολισμού, αλλά σε κάθε έργο που μας υπενθυμίζει πως η έννοια της κυριαρχίας είναι ένα αποκλειστικά ανθρώπινο δημιούργημα.

 

Βιογραφικό του καλλιτέχνη:

 Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985. Το 2010, αφού τελείωσε τις σπουδές του στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας, μετακόμισε στη Γαλλία για να σπουδάσει εικονογράφηση και κόμικ στην École Émile Cohl, από την οποία αποφοίτησε με τιμητική διάκριση το 2014. Το 2012 συμμετέχει στη δημιουργία της τοιχογραφίας «Μoebius», ενώ το 2013 εκδίδει το πρώτο του παιδικό βιβλίο, με τίτλο L’arbre (εκδ. Les Mains Sales). Το 2014 αρχίζει να εικονογραφεί άρθρα για τα περιοδικά Acteurs de l’économie, La Tribune και myTOC.fr. Το 2016 εκδίδει το κόμικ Tout nu et tout bronzé (εκδ. Épicerie séquentielle), ενώ το 2017 συμμετέχει στις εκδόσεις κόμικ Guide de Paris και Histoires du timbre en BD (εκδ. Petit à Petit).Το 2018 εκδίδει το κόμικ Αντίο Μπάτμαν, σε σενάριο Τάσου Θεοφίλου (εκδ. Red n’ Noir), το οποίο κέρδισε το βραβείο κοινού στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2019. Την ίδια χρονιά αρχίζει να συνεργάζεται με το περιοδικό Μπλε κομήτης, ενώ παράλληλα εργάζεται ως εικονογράφος για περιοδικά στον Καναδά (Québec Science), τη Γαλλία (Reliefs, Lyon Capitale) και την Αϊτή (Revue 360). Το 2019 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Hadra Trance Festival στη Γαλλία και, παράλληλα, εκδίδει το γκράφικ νόβελ Ο Ζητιάνος του Ανδρέα Καρκαβίτσα (εκδ. Polaris). Το 2021 σχεδιάζει το κόμικ Γυμνά Οστά σε σενάριο Δημοσθένη Παπαμάρκου (εκδ. Polaris).

Πρόγραμμα Βακούρα & Μακεδονικόν (24/2 - 2/3)

 

Μακεδονικόν (Τηλ: ‪2310-261-727‬, Φιλικής Εταιρίας - Δημητρίου Μαργαρίτη, Αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatografos-makedonikon/) 

Μία Μέρα Στη Σαγκάη (Προβολές: 18:00)

Belfast (Προβολές: 20:00)

Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών (Προβολές: 21:45)

Γαλλική Αποστολή (Προβολές: Σάββατο & Κυριακή στις 16:00)

Βακούρα ( Τηλ: 2310 233665, Ιωάννου Μιχαήλ 8, Αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatografos-vakoura/ ) 

Αίθουσα 1

Έγκλημα στο Νείλο (Προβολές: 19:00 & 21:15,  Δευτέρα στις 18:30)

Uncharted (Προβολές: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις  17:00)

Sing! 2/ Τραγούδα! 2 (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 12:00)

Ενκάντο (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 14:00)

Σινεφίλ Δευτέρες (kemes): Ουγκέτσου Μονογκατάρι (Προβολές: Δευτέρα 21:00)

Αίθουσα 2

Γαλλική Αποστολή (Προβολές: 19:30)

Πίτσα Γλυκόριζα/ Licorice Pizza (Προβολές: 21:30)

Σμύρνη μου αγαπημένη (Προβολές: Κυριακή στις 17:00)

Μπάντι, ο Ροκ Σταρ 2 (Προβολές: Σάββατο στις 17:30, Κυριακή στις 11:45)

Σχέδιο Διάσωσης (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 13:30)

Μία Χαρούμενη Οικογένεια 2 (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 15:00)

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ

  Αποτελεί καθολική σχεδόν παραδοχή το ότι η Ελλάδα απολαμβάνει από το 1974 και έπειτα την καλύτερη Δημοκρατία που είχε ποτέ στην Ιστορία της. Ωστόσο αποτελεί συγχρόνως κοινή πεποίθηση ότι απαιτούνται βαθιές περαιτέρω τομές, μεταρρυθμίσεις και βελτιωτικά βήματα ώστε η Δημοκρατία αυτή να μπορεί να χαρακτηριστεί στέρεα και ουσιαστική.

   Διάχυτη είναι σε διόλου ευκαταφρόνητο τμήμα πολιτών η εντύπωση πως το συλλογικό τους πεπρωμένο καθορίζεται μέσα σε κλειστά κονκλάβια των Βρυξελλών. Σε αυτά, σύμφωνα με τούτο το σκεπτικό,  ανάλγητοι τεχνοκράτες λαμβάνουν μέτρα και ενεργούν με γνώμονα όχι το συνολικό καλό αλλά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων και ισχυρών πολυεθνικών ή τραπεζών. Η εξελισσόμενη ταχέως τις τελευταίες δεκαετίες ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (όπως εκδηλώθηκε μέσω της ένταξής μας σε Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και Ευρωζώνη) έδωσε πράγματι την αίσθηση εκχώρησης σημαντικού μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς και εξωθεσμικά, απρόσωπα κέντρα λήψης  και διαμόρφωσης αποφάσεων (με το Ευρωκοινοβούλιο να διαδραματίζει στη συνείδηση πολλών απλώς διακοσμητικό ή διεκπεραιωτικό ρόλο). Αυτή η συλλογιστική πορεία ασφαλώς συνεπάγεται τη μείωση των αρμοδιοτήτων και της δύναμης του ελληνικού κοινοβουλίου και των εκλεγμένων απευθείας από το λαό εκπροσώπων. Όσο και αν ενέχουν το στοιχείο της υπερβολής (και αξιοποιούνται από ακροδεξιούς κύκλους), κανείς καλοπροαίρετα σκεπτόμενος δεν μπορεί να θεωρήσει τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις αυτές εντελώς αβάσιμους.

  Άλλο στοιχείο το οποίο επιφέρει πλήγμα καίριο στην ποιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ολοένα αυξανόμενη αδιαφορία των πολιτών για ενασχόληση με τα κοινές υποθέσεις για συμβολή στην προσπάθεια χάραξης πολιτικών και επίλυσης των προβλημάτων. Πρόκειται για φαινόμενο νοσηρό το οποίο έχει ποικίλες συνιστώσες.  Η παρατηρούμενη πτώση του βιοτικού επιπέδου (όπως εκφράζεται με ελάττωση της αγοραστικής δύναμης, συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και περιστολή των εργασιακών κατακτήσεων)   στη χώρα μας τα τελευταία (τουλάχιστον) 13-14 έτη, έχει μετατρέψει την συμμετοχή στα κοινά σε ‘’ασυγχώρητη και υπερβολική πολυτέλεια΄΄ για πολλούς από τους συμπολίτες μας. Αυτό γιατί ο απαιτούμενος χρόνος -σε συνδυασμό με την αντίστοιχη καταβολή προσπάθειας και κόπωση – δεν μπορεί να διατεθεί (ή αν μπορεί να διατεθεί τότε κατά κανόνα διοχετεύεται σε ανώδυνες μορφές εκτόνωσης) όταν η ίδια η επιβίωση τίθεται  εν αμφιβόλω ενώ αυτοί κατατρύχονται από το άγχος εξασφάλισης της επόμενης μέρας για αυτούς και τις οικογένειές τους. Αν προστεθεί στην εξίσωση και ο φρενήρης ρυθμός ζωής που είναι σήμα κατατεθέν των μεγαλουπόλεων, αντιλαμβανόμαστε τη διάσταση του προβλήματος. Επιπλέον ο νεποτισμός που παραδοσιακά μαστίζει την πολιτική μας ζωή (ποιος δεν έχει ακούσει για τα διαβόητα ‘’τζάκια’’ επαγγελματιών πολιτικών που έχουν εδραιώσει μηχανισμούς διαιώνισης?), αποθαρρύνει πολλούς άξιους αλλά και πρόθυμους από το να ενταχθούν δυναμικά σε αυτήν .Πρόκειται για μια ακόμη στρέβλωση ,η  οποία -μεταξύ άλλων-λειτουργεί και ως τροχοπέδη για ανάπτυξη κοινωνικής κινητικότητας.

 

  Χρήσιμες διαπιστώσεις ,θα πει κάποιος ,αλλά τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι η γειτονική μας Ιταλία έχει δώσει σε ικανοποιητικό βαθμό λύσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ευρύτερο υπόδειγμα : εκεί είναι συνταγματικά και από δεκαετίες κατοχυρωμένη η λεγόμενη ‘’λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία’’ ,η δυνατότητα δηλαδή των πολιτών (από ένα λογικό, βάσει του πληθυσμού της. αριθμητικό όριο και πάνω) να προτείνουν ενυπόγραφα νόμους, οι οποίοι μετέπειτα συζητούνται προς έγκριση στο εθνικό Κοινοβούλιο. Πεδίον λοιπόν δόξης λαμπρόν η επόμενη Συνταγματική Αναθέωρηση, για εμάς! Έχει επίσης αναπτυχθεί μια ενδιαφέρουσα και υγιής κουλτούρα σχηματισμού πολυκομματικών Κυβερνήσεων συνεργασίας (εδώ τις απορρίπτουμε άκριτα με το φθηνό επιχείρημα της αναποτελεσματικότητας και ασυνεννοησίας) οι οποίες συμπεριλαμβάνουν διαφορετικές ιδεολογικές ΄΄ματιές’’ πάνω στο κοινωνικό γίγνεσθαι . Εδραιώνεται και εμπεδώνεται έτσι η τόσο απαραίτητη πολυφωνία και ο πλουραλισμός.  

    Αν σε αυτά (για να έλθουμε πάλι στα δικά μας) προσθέσουμε την καθιερωμένη διεξαγωγή λαϊκών συνελεύσεων και τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο με το αποτέλεσμα να είναι δεσμευτικό για την εκάστοτε Κυβερνητική η Αυτοδιοικητική εξουσία νομίζω ότι επιτυγχάνεται σημαντικά η θωράκιση της Δημοκρατίας μας!

 

Υ.Γ. : Η φωτό απεικονίζει διαδικασίες αμεσοδημοκρατικής λήψης αποφάσεων, ύστερα από συλλογικές συζητήσεις σε κάποιο καντόνι (διοικητικό διαμέρισμα) της "ευήμερης" Ελβετίας! Γιατί όχι προσεχώς και εδώ; (μπας και..ευημερήσουμε κι εμείς)

 

Ζήσης Μπούρτζος

Τα ελληνικά ντοκιμαντέρ του 24ου ΦΝΘ (α΄μέρος)

 

24ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ // 10/3-20/3/2022

Τα ελληνικά ντοκιμαντέρ, γεμάτα δυναμισμό, πολυσυλλεκτικότητα και πλουραλισμό, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως τις 20 Μαρτίου 2022 τόσο σε φυσικούς χώρους όσο και διαδικτυακά. Στο 24ο ΦΝΘ, 77 μικρού και μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ προβάλλονται στα τρία διαγνωστικά τμήματα -Διεθνές Διαγωνιστικό, Newcomers και >>Film Forward-, καθώς και στα τμήματα Ανοιχτοί Ορίζοντες του διεθνούς προγράμματος, Πλατφόρμα και Από οθόνη σε Οθόνη. Οι ταινίες που εντάσσονται στα τρία διαγωνιστικά τμήματα, καθώς και στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες, θα προβληθούν τόσο στις κινηματογραφικές αίθουσες όσο και διαδικτυακά, ενώ οι ταινίες που συγκαταλέγονται στα τμήματα Πλατφόρμα και Από οθόνη σε Οθόνη θα προβληθούν αποκλειστικά διαδικτυακά, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ. Οι συγκεκριμένες ταινίες θα είναι διαθέσιμες καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ ή έως την εξάντληση του αριθμού των διαθέσιμων θεάσεων.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι έλληνες επαγγελματίες του σινεμά στο έργο τους, αλλά και τις επιπρόσθετες δυσχέρειες που προκάλεσε η πανδημία στους κινηματογραφικούς δημιουργούς, το Φεστιβάλ αποφάσισε να στηρίξει έμπρακτα για μια ακόμη χρονιά το ελληνικό ντοκιμαντέρ, καταβάλλοντας για κάθε ελληνική ταινία που θα προβληθεί στο πρόγραμμα του 24ου ΦΝΘ ένα συμβολικό χρηματικό ποσό ως αντίτιμο ενοικίασης προβολής.

 

Στη φετινή διοργάνωση, ο θεσμός των καθολικά προσβάσιμων προβολών θα επεκταθεί για πρώτη φορά στις φυσικές προβολές του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την ταινία Ο μανάβης (2013) του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου σε καθολικά προσβάσιμη προβολή, η οποία θα διεξαχθεί σε συνεργασία με την Alpha Bank, τον χορηγό προσβασιμότητας του Φεστιβάλ. Το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, που είχε αποσπάσει το Βραβείο Κοινού στο 15ο ΦΝΘ, θα είναι προσβάσιμο τόσο στις αίθουσες του Φεστιβάλ όσο και στις διαδικτυακές προβολές του.

 

Πορτρέτα καλλιτεχνών, το προσφυγικό-μεταναστευτικό δράμα, ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα που άφησαν το στίγμα τους στον συλλογικό ψυχισμό, ο αθέατος αντίκτυπος της πανδημίας, ιστορίες γυναικείας χειραφέτησης και έμφυλης βίας, καθώς και λησμονημένες παραδόσεις και έθιμα της ελληνικής λαογραφικής κληρονομιάς, είναι ορισμένες από τις θεματικές που απασχόλησαν τους έλληνες ντοκιμαντερίστες. Τη γνωμοδοτική επιτροπή που ανέλαβε το έργο της προεπιλογής των ταινιών για το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συγκρότησαν η σκηνοθέτιδα και δημοσιογράφος Μαριάννα Κακαουνάκη, ο σκηνοθέτης Ανδρέας Σιαδήμας και ο κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος Τάσος Χατζηευφραιμίδης.

 

Όσο για τις ειδικές προβολές του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, στο πρόγραμμά τους περιλαμβάνονται η κινηματογραφική ταινία Η πόλη και η πόλη των Σύλλα Τζουμέρκα και Χρήστου Πασσαλή, που διατρέχει επτά δεκαετίες της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και της πικρής εμπειρίας της εβραϊκής της κοινότητας, η οποία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα Encounters της φετινής Μπερλινάλε, καθώς και το αξέχαστο ντοκιμαντέρ Tραγωδία του Αιγαίου (1961) του Βασίλη Μάρου, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Επιπλέον, το 24ο ΦΝΘ θα παρουσιάσει 12 κινηματογραφικά διαμάντια από το χρυσό παρελθόν του ελληνικού ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της δράσης «Χώρα, σε βλέπω: Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά» που διοργανώνει η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Η συγκεκριμένη δράση, η οποία φιλοξενήθηκε και στο πλαίσιο του περσινού 62ου ΦΚΘ, τον περασμένο Νοέμβριο, αποτελεί ένα πρόγραμμα ψηφιοποίησης, προβολής και μελέτης ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του ελληνικού κινηματογράφου του 20ού αιώνα.

 

Σας παρουσιάζουμε τα ελληνικά ντοκιμαντέρ του 24ου ΦΝΘ.

 

Διεθνές Διαγωνιστικό

 

Οι γάμοι της Τήλου του Παναγιώτη Ευαγγελίδη

 

Το 2008, ο δήμαρχος του νησιού της Τήλου συμφώνησε να τελέσει τους πρώτους γκέι και λεσβιακούς γάμους στην Ελλάδα. Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία αυτών των δύο πολιτικών γάμων μέσα από υλικό γυρισμένο επιτόπου, το Gay Pride της ίδιας χρονιάς, συνεντεύξεις τύπου και διαδηλώσεις για το ίδιο θέμα.

 

Femicidio της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου

 

Η ταινία Femicidio διερευνεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια, εστιάζοντας σε κάποιες ιστορίες που συγκλόνισαν την ιταλική κοινωνία, και προσπαθεί να αναδείξει τους λόγους της έξαρσης του φαινομένου και να εντοπίσει τις ρίζες του.

 

the Other Half του Γιώργου Μουτάφη

Για 15 χρόνια, ένας φωτορεπόρτερ γίνεται ο αυτόπτης μάρτυρας των μεταναστών, ακολουθώντας τους στα σκοτεινά περάσματα των ευρωπαϊκών συνόρων. Η κάμερα φτάνει σε σημεία απρόσιτα, καταγράφει ιστορίες που ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια και αποκαλύπτει πώς ζει «το άλλο μισό».

 

Διαγωνιστικό Newcomers

 

Λιτή αφθονία των Φραντζέσκας Ρωμανού και Γιώργου Σαβόγλου

 

Ο Βαγγέλης ζει εδώ και χρόνια σε μια αυτοσχέδια καλύβα, στην άκρη ενός βράχου, στον Κάβο Μαλέα. Δεν κλειδώνει, δεν έχει ρεύμα, μετακινείται και τις τέσσερις εποχές του χρόνου με το ποδήλατό του. Επιλέγει να ζει έτσι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Η Λιτή Αφθονία είναι μια ματιά στην απλότητα και στην αυτάρκεια ή μήπως μια χειροπιαστή ουτοπία;

 

Χειροπαλαιστής του Γιώργου Γούση

 

Ο Παναγιώτης, ένας χειροπαλαιστής, που ζει στην επαρχία, δεν αντέχει άλλο τη νοοτροπία της μικρής κοινωνίας και μετακομίζει στην Αθήνα, για να κυνηγήσει τα όνειρά του και να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά με το άθλημα της χειροπάλης. Εκεί, οι επιλογές του θα τον φέρουν αντιμέτωπο σε αγώνα μπρα ντε φερ με τον πιο δύσκολο αντίπαλο, τον εαυτό του.

 

Τέλος χρόνου του Λουκά Παλαιοκρασά

 

Η 16χρονη Σοφία, ο Λορντ και ο Αλέξανδρος δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους σε ένα σχολείο που αγνοεί τις ανάγκες τους και πιέζονται από τις απαιτήσεις των μαθημάτων. Οι ζωές τους μπαίνουν σε αναμονή όταν μια μαθητική κατάληψη επιβάλλει το κλείσιμο του σχολείου…

 

Διαγωνιστικό >>Film Forward

 

Γράμμα στον Νικόλα της Χαράς Καμιναρά

 

Μέσα από αυτήν την ταινία, που παίρνει την μορφή ενός οπτικοακουστικού γράμματος, γεννιέται η μαρτυρία μιας φωτογράφου που αφηγείται στο αγέννητο ακόμα παιδί της την εμπειρία της στο διασωστικό καράβι Ακουάριους, στην κεντρική Μεσόγειο.

 

Τελευταίο ταξίδι του Άρη Χατζηστεφάνου

 

Ο Γιάννης Αγγελάκας και η Όλια Λαζαρίδου διαβάζουν αποσπάσματα από ένα βιβλίο του Καζαντζάκη ενώ ο Άρης Χατζηστεφάνου αντιπαραβάλλει την αφήγηση με εικόνες της σύγχρονης Ιαπωνίας, εμπλουτισμένες με manga, anime και video games. Αφιέρωμα σε δυο ταξίδια που καθόρισαν τη φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του Καζαντζάκη και κόστισαν τη ζωή του.

 

IODINE - Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου του Ορφέα Περετζή

 

Με αφετηρία το ζωγραφικό έργο του Ντελακρουά, «Η Ελλάδα στα Ερείπια του Μεσολογγίου» ο σκηνοθέτης επισκέπτεται το Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσά του. Καταγράφει τις σκέψεις του, την καθημερινότητα της νεολαίας και συνομιλεί με ντόπιους καλλιτέχνες και ποιητές, αναζητώντας μια σύνδεση ανάμεσα στον πίνακα και το σύγχρονο Μεσολόγγι.

Το πρόγραμμα της εβδομάδας σε Κολοσσαίον - Φαργκάνη

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (Βασ. Ολγας 150, τηλ. 2310-834-996, Προπώληση εισιτηρίων

www.viva.gr/tickets/cinema/kinimatografos-kolossaion/)

Σμύρνη μου αγαπημένη (Προβολές: 17:15) / Belfast (Προβολές: 19:50) / Έγκλημα στο Νείλο (Προβολές: 21:35) / Μια χαρούμενη οικογένεια 2 (μεταγλωττισμένο στα ελληνικά) (Προβολές: Σάββατο 15:15)

ΦΑΡΓΚΑΝΗArt (Αγίου Παντελεήμονος 10,Ιασωνίδου, Καμάρα τηλ. 2310-208-007), Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatotheatro-fargkani-art/

Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών (Προβολές: 18:00) / Η Μέθοδος των Γουίλιαμς (King Richard) (Προβολές: 20:35) /  Belfast (Προβολές: 23:00)

Πρόγραμμα Προβολών 17 – 23/2/2022

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310-378404, www.filmfestival.gr)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΝ: Η  μέθοδος των Γουίλιαμς (Πέμπτη έως Τετάρτη 18.00, 21.00). 

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Μεγάλη απόδραση (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 18.30, 21.30).

 

ΑΠΟΘΗΚΗ 1 (τηλ. 2310-378404, www.filmfestival.gr)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ: Φυσικό φως (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 18.00, 21.00).

 

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ:  Φύλακας αδερφός (Προβολές: Πέμπτη έως Τετάρτη 19.00, 21.30).

Πρόγραμμα εβδομάδας Μακεδονικόν και Βακούρα

 

Μακεδονικόν (Τηλ: ‪2310-261-727‬, Φιλικής Εταιρίας - Δημητρίου Μαργαρίτη, Αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatografos-makedonikon/) 

Belfast (Προβολές: 18:00 & 20:00)

Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών (Προβολές: 21:45)

Γαλλική Αποστολή (Προβολές: Σάββατο & Κυριακή στις 16:00)

Βακούρα ( Τηλ: 2310 233665, Ιωάννου Μιχαήλ 8, Αγορά εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinema/festival/kinimatografos-vakoura/ ) 

Αίθουσα 1

Uncharted (Προβολές: 19:00, εκτός Δευτέρας)

Έγκλημα στο Νείλο (Προβολές: 21:15, Δευτέρα στις 18:30, Σάββατο & Κυριακή και στις 16:45)

Sing! 2/ Τραγούδα! 2 (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 12:00)

Σχέδιο Διάσωσης (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 15:00)

Σινεφίλ Δευτέρες (kemes): Εξολοθρευτής Άγγελος (Προβολές: Δευτέρα 21:00)

Αίθουσα 2

Πίτσα Γλυκόριζα/ Licorice Pizza (Προβολές: 19:15)

Ένας Οργισμένος Άντρας Εκδικείται (Προβολές: 21:45)

Σμύρνη μου αγαπημένη (Προβολές: Σάββατο & Κυριακή στις 16:30)

Μία Χαρούμενη Οικογένεια 2 (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 12:00)

Ενκάντο: Ένας Κόσμος Μαγικός (μεταγλ.) (Προβολές: Κυριακή στις 14:00)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ : ΜΙΑ..ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ ΣΧΕΣΗ

 

Στις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου αιώνα κυριάρχησε ένας - στο όνομα της κάλυψης αυξημένων και επιτακτικών στεγαστικών αναγκών - ανορθολογικός και άναρχος τρόπος δόμησης για τις ελληνικές μεγαλουπόλεις. Το στρεβλό αυτό πρότυπο δυστυχώς αναπαράγεται έως σήμερα.  Υπακούοντας στον κανόνα αυτόν -θα έλεγε κανείς αποτελώντας (φεύ)..και χαρακτηριστικό παράδειγμα- η Θεσσαλονίκη πόρρω απέχει από το να θεωρηθεί πόλη που προσφέρει υψηλό βιοτικό επίπεδο στους πολίτες και επισκέπτες της.

   Είναι προφανές ότι η (συχνά κραυγαλέα) ανεπάρκεια σε πράσινο ,συνδυαστικά με τους  (στην καλύτερη περίπτωση) δυσεύρετους ανοιχτούς χώρους ,επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των πολιτών της Θεσσαλονίκης και επιφέρει πλήγμα καίριο στην περιβαλλοντική ισορροπία. Αν στο ακανθώδες αυτό πρόβλημα προστεθεί και η κατά κανόνα ελλιπής ή προβληματική αποκομιδή απορριμμάτων, αντιλαμβάνεται κανείς τις διαστάσεις που λαμβάνει το νοσηρό αυτό φαινόμενο της οικολογικής υποβάθμισης.

    Τα οφέλη από την ύπαρξη χώρων πρασίνου και αναψυχής πολλαπλά και διαπιστωμένα : η θερμοκρασία διατηρείται σε ανεκτά επίπεδα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (δημιουργία μικροκλίματος), ο συχνά ενοχλητικός ήχος που παράγεται από διάφορες αιτίες μονώνεται ,παρέχεται η ευκαιρία  για χαλάρωση και προσωρινή απόδραση  από τους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής ,ενώ (ιδίως σε ότι αφορά στα πάρκα) προσφέρονται δυνατότητες  για κοινωνικοποίηση και διαφυγή από το απρόσωπο στοιχείο που επικρατεί στις σύγχρονες μεγάλες  πόλεις. Θα μπορούσε κάλλιστα κανείς να προσθέσει και την προοπτική άθλησης και σωματικής ευεξίας.

   -Συνεπώς τι μπορεί να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή? Κατά τη γνώμη του γράφοντος πολλά , αρκεί να υπάρξει η απαιτούμενη βούληση από την πλευρά της Πολιτείας και των αρμόδιων δημοτικών αρχών. 

    Αναβάθμιση και φροντίδα των παραμελημένων ήδη υπαρχόντων χώρων πρασίνου του πολεοδομικού συγκροτήματος. Εκτεταμένη δενδροφύτευση ( η οποία να συνάδει με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες της Ελλάδας) σε πλατείες και κεντρικές οδούς. Κατεδάφιση ακατοίκητων κτιρίων -κτισμάτων (αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία η  δυσχέρεια στην εφαρμογή αυτού του μέτρο) και μετατροπή τους σε χώρους παιχνιδιού και αναψυχής για τη νεολαία αλλά και γενικότερα των κατοίκων της περιοχής.

     Ακόμη, εξαιρετικά χρήσιμη θα μπορούσε να αποβεί η δημιουργία των λεγόμενων ‘’πάρκων τσέπης’’. Πρόκειται για χώρους πρασίνου περιορισμένης μεν κλίμακας, οι οποίοι όμως μπορούν να αξιοποιηθούν για τέλεση καλλιτεχνικών δρωμένων αλλά και αθλητικών δραστηριοτήτων· κυρίως όμως για την αλληλεπίδραση μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς . Επιβάλλεται και η θέσπιση σχετικών κινήτρων  ώστε στις διάφορες περιοχές να τοποθετήσουν φυτά στα μπαλκόνια και τις ταράτσες των σπιτιών .

ΥΓ 1 : Τα παραπάνω συνέβησαν και άλλαξαν οριστικά και εντυπωσιακά την όψη πόλεων (σε εξωτερικό αλλά και εντός συνόρων) οι οποίες στερούνται των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που παρουσιάζει η Θεσσαλονίκη με την σπουδαία γεωγραφική θέση! Αντιλαμβάνεται κανείς την πολυεπίπεδη εκτόξευση της πόλεως μας εάν υπάρξει η ανάλογη προσπάθεια!

ΥΓ 2 : Καθοριστικής σημασίας κρίνεται και η ευαισθητοποίηση των πολιτών προς την κατεύθυνση αυτήν (μέσω δημοτικών συνελεύσεων και συγκρότησης των ανάλογων κινήσεων και συλλόγων) αλλά και η απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων σχετικά με το περιβάλλον και την οικολογία ήδη από τις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

ΥΓ 3: Φυσικά το πράσινο δεν αποτελεί το μοναδικό περιβαλλοντικό ζήτημα της Θεσσαλονίκης!! Θα επανέλθουμε...

Ζήσης Μπούρτζος

Το σκοτάδι κυκλώνει τις ζωές μας

 Ξημερώνει νέος μήνας, ξυπνάς να πας στη δουλειά σου και η πρώτη είδηση με την οποία έρχεσαι αντιμέτωπος είναι η δολοφονία ενός 19χρονου αγοριού στη γειτονιά που μεγάλωσες. Προσπαθείς να το συνειδητοποιήσεις, αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν, εύχεσαι ο χρόνος να μπορούσε να γυρίσει πίσω. Μετά το αρχικό σοκ, αντιλαμβάνεσαι πως όλα έγιναν κάτω από τον μανδύα των ποδοσφαιρικών ομάδων. Το παιχνίδι κι ο αθλητισμός είναι όμως γιορτή. Eίσαι ακόμα "κρύος", παλεύεις να εξηγήσεις με τη λογική τι προηγήθηκε. Πώς φτάσαμε ως εδώ; 

Η απάντηση ούτε εύκολη είναι, ούτε δεδομένη. Ποιος μπορεί να δικαιολογήσει μία εν ψυχρώ εκτέλεση με δρεπάνι (!); Μπορεί κάποιος να είναι περήφανος γι΄αυτό του το επίτευγμα; Ζούμε σε δύσκολες εποχές, μεγαλώνουμε σε χαλεπούς καιρούς. Αγωνιζόμαστε να συλλέξουμε τα απαραίτητα εφόδια και να αντέξουμε. Υπάρχουν όμως ειδήσεις σαν αυτή που μας ξεπερνούν. Αναζητώντας τα κίνητρα δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας άνθρωπος σκοτώνει συνάνθρωπο και μάλιστα παιδί, επειδή απλά υποστηρίζει άλλη ομάδα. Αν φτάνει σε αυτό το σημείο είναι παρανοϊκός και χρίζει ιατρικής παρακολούθησης. Δεν ήταν όμως ένας ...

Μία αρρωστημένη κατάσταση διαιωνίζεται σε μία "σκοτεινή" πόλη που θέλει να δείχνει στους επισκέπτες πως λάμπει, αλλά απέχει πολύ απ΄αυτό που ονειρευόμαστε και θα μπορούσε να είναι ιδανικά. Η κοινωνία νοσεί. Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έδωσε πρόσφορο έδαφος σε εθνικιστικές ομάδες να στήσουν ένα πολεμικό σκηνικό. Δε ξεχνώ την επίθεση στον δήμαρχο Μπουτάρη, δεν μπορώ να παραλείψω τα γεγονότα που συνέβησαν πριν τα Χριστούγεννα στη Δυτική πλευρά της πόλης. Συνδέονται όλα αυτά; Πιθανώς.

Για να ξετυλίξεις τον μίτο πρέπει να ενώσεις κομμάτια ενός σύνθετου παζλ. Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά για το σπίτι που έκλεισε, για την μάνα και τον πατέρα που δε θα ξαναδούν το παιδί τους, ωστόσο πρέπει οι Αρχές κι η Δικαιοσύνη να φτάσουν μέχρι τέλους για την μνήμη του νεαρού Αλκιβιάδη (Άλκη) και για το μέλλον όλων μας. Ο φόβος δεν πρέπει να νικήσει. Η ατιμωρησία θα φέρει διάθεση για εκδίκηση - αυτοδικία κι ο φαύλος κύκλος δεν πρόκειται να κλείσει. Εύχομαι αυτό να ήταν το τελευταίο άδικο θύμα που δολοφονείται με πρόσχημα "σώβρακα και φανέλες" όπως έλεγε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης.

Συχνά κόντρες οπαδικού χαρακτήρα χρησιμοποιούνται επικοινωνιακά, ώστε να αποπροσανατολίζουν τον ιστό από τα βασικά προβλήματα της καθημερινότητας από τα ΜΜΕ προς τέρψιν της εκάστοτε κυβέρνησης. Εδώ όμως μετά από δέκα χρόνια ποικιλόμορφης κρίσης βλέπουμε τις συνέπειες της ηθικής πλευράς κι αυτής που αφορά την παιδεία και τον πολιτισμό. Ίσως να συνδέεται και με ένα lifestyle που θέλει τα παιδιά να παίζουν από μικρά στους υπολογιστές games με όπλα. Ίσως να αφαιρείς μία ζωή στα μάτια κάποιων μοιάζει παιχνίδι. Αυτό είναι όμως το υπέρτατο αγαθό.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως γήπεδο σημαίνει παρέα, πειράγματα, χιούμορ, φωνή για την ομάδα που υποστηρίζεις καλώς ή κακώς, αλλά ως εκεί. Τελειώνει η αναμέτρηση, είμαστε φίλοι, είμαστε άνθρωποι. Θα ξεκουραστούμε, θα επιστρέψουμε ο καθένας στο αντικείμενό του και την άλλη Κυριακή ξανά. Φοβάμαι όμως πως το θέμα είναι βαθύτερο και περιμένω με αγωνία τα αποτελέσματα των ερευνών της αστυνομίας. Συλλυπητήρια στους οικείους του παιδιού, δύναμη στον αγώνα που τους περιμένει ...

πρώτη δημοσίευση ROSA

Η εξοικείωση με τους όρους της ως τρόπος ζωής

 

Εδώ κι αρκετές ημέρες προσπαθώ να ξετυλίξω το κουβάρι που οδήγησε στις εκατέρωθεν επιθέσεις και τελικά στη δολοφονική ενέδρα θανάτου στη Χαριλάου Θεσσαλονίκης. Ένα από τα βασικά θέματα που θεωρώ πως διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο είναι η έλλειψη παιδείας, σφαιρικής μόρφωσης και κριτικής σκέψης. Όλο αυτό ξεκινάει από την οικογένεια, προχωράει στο σχολείο και εξέχοντα (ρόλο) στην τελική διαμόρφωση έχει ο Πολιτισμός. Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο οι έφηβοι εξοικειώνονται με ένα "ύπουλο" είδος μουσικής. Ονομάζεται "τραπ" που στα αγγλικά σημαίνει παγίδα. Διαδοχικές μου συζητήσεις με αρκετούς ανθρώπους απ΄όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με κάνει να καταλήγω στο συμπέρασμα πως αυτό το νέο ρεύμα έχει μεγάλη δυναμική κι επηρεάζει, ειδικά τους πιο ευάλωτους.

Η μουσική βιομηχανία μετράει τα πάντα με το κέρδος βάση της εκάστοτε απήχησης. Κατά την περίοδο του lockdown σε πάρκα και πλατείες άκουγα δηλητηριασμένους στίχους (πετάω μπουνίδι, ρίχνω κλωτσίδι είναι από τα πιο ήπια, κ.α.), από τα κινητά των παιδιών, (YouTube, Spotify) που φυσικά προάγουν τη βία, τα ναρκωτικά, τις μπίζνες, το εύκολο χρήμα, ως έναν βαθμό της "πατριαρχία". Πήγα ένα βήμα πιο πέρα κι είδα πως αρκετοί "καλλιτέχνες" αυτής της σκηνής είχαν μπλεξίματα με τις αρχές. Οι πιο γνωστοί στο κοινό είναι οι MadClip (σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν λίγους μήνες), SNIK, Light, SinBoy, Toquel. Το αρνητικό της υπόθεσης συνολικά είναι πως καλλιεργείται μία κουλτούρα που υιοθετεί αυτά άκριτα τα παραπάνω πρότυπα και φανατίζεται στο "άκουσμα" των τραγουδιών.

Αν θελήσουμε να διεισδύσουμε και να ρίξουμε μία ματιά σε ρυθμό και στίχους θα δούμε πως ξεκινούν με αφορμή την κοινωνική - οικονομική κρίση, επομένως μπορούν εύκολα να προσεγγίσουν τους εξαθλιωμένους από τη δεκαετή κρίση και να μιλήσουν στη ψυχή τους. Στοχεύουν ξεκάθαρα στο υποσυνείδητο. Με την επιστροφή στα θρανία τα γυμνάσια, τα λύκεια κι οι τεχνικές σχολές κατακλύζονται απ΄αυτούς τους ήχους. Τα σεξιστικά σχόλια δίνουν και παίρνουν. Δίχως να το συνειδητοποιούν τα υιοθετούν ακόμα και νεαρά κορίτσια μέσα στο κύμα που τις παρασύρει. Πώς όμως οδηγούμαστε στα άκρα και σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα κάτω από τον μανδύα των ποδοσφαιρικών ομάδων;

Σε μία νοσηρή κοινότητα, το περιθώριο προσπαθεί να έρθει στην επιφάνεια με κάθε τρόπο και να τραβήξει την προσοχή. Κανένας ενεργός πολίτης δεν πέφτει από τα σύννεφα, ούτε εκπλήσσεται από την παρακμή που βιώνουμε. Η φαινομενικά συντηρητική κοινωνία καλύπτει όλα αυτά τα ανησυχητικά φαινόμενα. Όταν όμως ο ασκός του Αιόλου ανοίξει - δεν μπορούμε να αποκρύψουμε - πως αυτή η κουλτούρα όχι απλά απλά καλλιεργείται, αλλά τείνει να επικρατήσει. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην περίπτωση της Γεωργίας (κυρίως στο κομμάτι αντίδρασης των πρωταγωνιστών μετά το συμβάν) και φυσικά στην κορυφή του παγόβουνου, δηλαδή τη δολοφονία του άτυχου Αλκιβιάδη από τη Βέροια με πρόσχημα μία κόντρα ΠΑΟΚ-Άρης.

Προσπάθησα να προσεγγίσω γνωστούς - κυρίως παλιούς συμμαθητές της γενιάς μου - που όταν ήταν έφηβοι είχαν ανάμιξη με συνδέσμους οπαδών. Για καλή τους τύχη έχουν αποκοπεί και προχωρήσει μπροστά. Μου τόνισαν χαρακτηριστικά πως ποτέ δεν έβγαινε μαχαίρι, πως υπήρχε στη γλώσσα τους ένας κώδικας τιμής. Σήμερα πρωταγωνιστές των γεγονότων είναι παιδιά 19-25 ετών, επηρεασμένοι από όλα τα παραπάνω να σπέρνουν φόβο και εσχάτως θάνατο. Συχνά μάλιστα η "μυσταγωγία" του ακούσματος αυτών των τραγουδιών συνοδεύονται από χρήση ουσιών και τότε νιώθουν έτοιμοι για όλα. Το κομβικό ερώτημα είναι ένα: Από ποιον υποκινούνται, ποιος είναι ηθικός αυτουργός; 

Η περίοδος του αναγκαστικού εγκλεισμού αποτέλεσε για αρκετούς ένα διάστημα περισυλλογής κι αναδιοργάνωσης. Γι΄αυτούς όμως ήταν μία άτυπη "φυλάκιση". Η ανάγκη για εκτόνωση είναι μεγάλη, ωστόσο ο τρόπος (τέλεση εγκλημάτων εις βάρος τρίτων) είναι ο πλέον λανθασμένος. Κι όλα αυτά προφανώς ξεπερνούν ομάδες και ποδοσφαιρικούς συλλόγους, είναι βαθιά κοινωνικά θέματα κι αυτό θέλω να αναδείξω με τα γραφόμενά μου. Αν πραγματικά κάποια στιγμή θέλουμε να μιλήσουμε για πολύπλευρη ανάπτυξη, για μία νέα Ελλάδα από εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε. Σε διαφορετική περίπτωση έχουμε ήδη ηττηθεί στο παρόν και το μέλλον ...

πρώτη δημοσίευση ROSA