Η αποχή δεν είναι η απάντηση

Τα χρόνια που βιώνουμε είναι δύσκολα, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα, όπου επίκεινται θεμελιώδεις αλλαγές. Ένα σπίρτο, μία αφορμή είναι ικανό να πυροδοτήσει τις εξελίξεις και δεν αποκλείεται το Brexit να είναι απλά η απαρχή της διάλυσης της Ένωσης με τη σημερινή της μορφή και την αναδιοργάνωση της, προς όφελος του παράγοντα άνθρωπος. Πάντα ήμουν εναντίον της αποχής στις εκλογές. Χθες στην Ισπανία ο μισός πληθυσμός σχεδόν δεν πήγε να ψηφίσει. Εικόνες ντροπής. Όσο μεγάλη κι αν είναι η απογοήτευση, όσο και να μην μας εκφράζει κάτι, πρέπει να κάνουμε το χρέος μας, πηγαίνοντας στην κάλπη, όσο το δυνατόν καλύτερα ενημερωμένοι. Οι νέοι γύρισαν την πλάτη στο μέλλον τους. Πλέον, πρέπει να επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον απέχει, ειδάλλως η νικήτρια θα είναι αυτή από εδώ και στο εξής, ενώ σημαντική θα είναι η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων σε όλα τα κράτη, καθώς έχουν φανατικούς υποστηρικτές. Πριν πάτε για μπάνιο λοιπόν, σκεφτείτε πως αφήνεται το μέλλον του τόπου σας σε χέρια άλλων, άβουλοι, γι'αυτά που θα σας βρουν στη συνέχεια. Καλημέρα ...

Brexit και σκέψεις

Καλημέρα φίλες και φίλοι. Θεωρείται δεδομένο πλέον, ότι η Μεγάλη Βρετανία χαράζει δικό της δρόμο κι αποσχίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Άγγλοι κι οι Ουαλοί έδειξαν τον δρόμο. Πλέον, ξημερώνει μία καινούρια μέρα για την Ευρώπη. Το σοκ είναι μεγάλο. Μία ματιά στα διεθνή χρηματιστήρια ενδεικτική. Όταν έχεις ισχυρή οικονομία δεν φοβάσαι κι όταν θες να είσαι κύριος του εαυτού σου και τον σέβεσαι πας σε αυτήν την λύση, με την πιο δημοκρατική διαδικασία, το δημοψήφισμα. Θα μπορούσε να το κάνει άραγε η Ελλάδα το 2009; Ναι θα πω θα εγώ. Θα είχε επιπτώσεις. Θα είχαμε όμως το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Συμβιβάστηκε τότε. Τώρα αργά για δάκρυα κυρίες και κύριοι. Οι Βρετανοί σήμερα έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα. Αποχώρησαν οικειοθελώς. Ήξεραν καλά πως θα συμβεί, γι'αυτό κράτησαν όλα αυτά τα χρόνια το δικό τους νόμισμα. Από την στιγμή που η Ένωση έχασε τις αξίες και τα ιδεώδη της, η διάλυση ήταν κάτι νομοτελειακό, μοιραία. Όσο συντομότερα, τόσο καλύτερα για την ανθρωπότητα και πιθανότατα για την Ελλάδα. Όσον αφορά το Brexit, που είναι το θέμα μας, προφανώς το Ενωμένο Βασίλειο δεν μπορούσε να παίζει άλλο τον ρόλο του κομπάρσου, της μαριονέτας σε μία συμμαχία που κυριαρχούν τα συμφέροντα άλλων κι ας μην το επηρεάζουν άμεσα. Πέρυσι οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ στην λιτότητα και τον εξευτελισμό της αξιοπρέπειας τους. Το σημερινό είναι ένα ηχηρό χαστούκι στον μηχανισμό Ε.Ε., θα ακολουθήσουν κι άλλα (οριακή η κατάσταση στην Γαλλία), θέλει όμως χρόνο και υπομονή για να πέσει το σαθρό κι απάνθρωπο σύστημα συμφερόντων. Η προοδευτική Ευρώπη, έναντι της συντηρητικής, αυτή των αξιών και της ηθικής θα επιστρέψει. Μακάρι να ζούμε ως τότε να το απολαύσουμε. Κουράγιο ...

Y.Γ. Ευτυχώς πλέον υπάρχει το Internet και τα στημένα ΜΜΕ ξεφτιλίζονται με τον πιο εμφατικό τρόπο. Τα ίδια στην Ελλάδα, τα ίδια στην Αγγλία, τα ίδια στον κόσμο όλο.

Υ.Γ. 2 Ο φόβος νικήθηκε μετά την Ελλάδα και στην Μεγάλη Βρετανία. Ψήφισαν ΟΧΙ. Για διαφορετικούς λόγους, αλλά ΟΧΙ.

Ο πόλεμος μαίνεται, πίσω από το χιτώνιο της γιορτής

To Εuro είναι η μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου της Ευρώπης. Δεδομένο. Το φετινό όμως διαφέρει από τα υπόλοιπα. Πάντα το ποδόσφαιρο, όντας το Σπορ του λαού, ήταν συνυφασμένο με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Οι συγκρούσεις που μένονται στη Γαλλία μόνο τυχαίες δεν είναι. Ο λαός εκεί είναι εξαγριωμένος και ξεσπά σε κάθε αφορμή. Την ίδια ώρα οι Άγγλοι, που δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά, εν μέσω του δημοψηφίσματος για το Brexit, ρημάζουν ό,τι βρουν στο διάβα τους. Οι Ρώσοι βρίσκονται μέσα στον πυρήνα (Γαλλία-Γερμανία) της Ευρωπαικής Ένωσης και ζουν στο μυαλό τους την δική τους επανάσταση με οδομαχίες και βλαχομαγκιές. Ο πρώτος νεκρός ήταν από την Βόρειο Ιρλανδία. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και μάρτυρες περιγράφουν γλαφυρά, πως είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα δυστυχώς. Χθες είχαμε τον δεύτερο νεκρό. Αυτή την φορά, ένας Βέλγος σε πούλμαν, πιθανότατα από καρδιακό επεισόδιο. Ο πόλεμος μαίνεται σε όλη την ανθρωπότητα για τα καλά, η μάζα λειτουργεί και πάλι ως όπλο του συστήματος, άθελά της.Αποπροσανατολισμός και κάθε μέρα και χειρότερα συμβάντα. Μέσα σε όλα ο ISIS αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση στον Ορλάντο (50 νεκροί)  και την χθεσινή διπλή δολοφονία στην Γαλλία. Τι περιμένετε λοιπόν για να σταματήσετε όλο αυτό; Ουσιαστικά δεν υπάρχει γιορτή, όταν ο φόβος ελλοχεύει και το άγχος κυριεύει. Σφυρίξτε την λήξη πριν είναι αργά!

Εξεταστική, μία επίγεια κόλαση

Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σαφές, ότι είναι δομημένο σε σάθρα θεμέλια. Η πίεση γίνεται έντονη, όταν σου επιβάλλουν να είσαι αριστούχος από νεαρή ηλικία, ενώ μεγαλώνοντας οι ευθύνες αυξάνονται. Πολλοί θεωρούν πως οι Πανελλήνιες εξετάσεις εκεί ο μεγαλύτερος γολγοθάς. Εξαρτάται σε ποια σχολή θα περάσεις. Ποια θα είναι η επιτυχία σου. Δυστυχώς όμως εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχει το "θέλω", η κλίση, το τάλαντο, η επιλογή, παρά μόνο το "πρέπει", η επιβίωση. Να σπουδάσουμε, κάτι το οποίο θα μας επιτρέψει να ζήσουμε στην χώρα μας και να μην μεταναστεύσουμε, όπως χιλιάδες νέοι. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος, στη σημερινή Ελλάδα. Πέρασα από το παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης, από την γυμναστική ακαδημία και κατέληξα στην Φαρμακευτική, για να διεκδικήσω αυτό το δικαίωμα. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Ιούνιος, περίοδος εξεταστικής. Κάποιοι το απολαμβάνουν, άλλοι, μαζί κι εγώ, νεκρώνονται ως προσωπικότητες, προκειμένου να διαβάσουν. Δεν προλαβαίνουν να κάνουν τίποτα εποικοδομητικό. Να γράψουν, να γυμναστούν,  ούτε να χαμογελάσουν. Μία επίγεια κόλαση μπροστά στα μάτια μας, μέσα στην ψυχή μας. Κι όλο αυτό το υπομένουμε σαν κάτι φυσιολογικό. Ίσως τελικά αυτό μας αξίζει, αφού δεν επαναστατούμε!

Ωριμότητα, προνόμιο λίγων ...

Στην Ελλάδα του 2016 η ωριμότητα αποτελεί προσόν λίγων ανθρώπων, ανεξαρτήτου ηλικίας. Δεν είναι απαραίτητο, ότι οι πρεσβύτεροι είναι και πιο ώριμοι. Παρά την εμπειρία και τις παραστάσεις ζωής, πολλές φορές φορούν παρωπίδες και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές, να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα, ακόμα κι αν υποστηρίζουν πως είναι ανοιχτόμυαλοι. Δυστυχώς αρκετοί απ΄αυτούς προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από προσωπεία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καλύψουν την μοναξιά που ζουν και την προβληματική σχέση που έχουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιδίδονται σε ένα ανελέητο παιχνίδι κοινωνικοποίησης για το θεαθήναι κι όταν πέσει το ρεύμα, υπαρξιακό κενό, το απόλυτο. Στον κόσμο των likes, επιβιώνουν οι μη έχοντες ή οι ελάχιστοι που το χρησιμοποιούν σωστά. Τους υπόλοιπους τους καταπίνει το τέρας, το σύστημα και τους αποξενώνει από τους κανονικούς ανθρώπους. Τόσα χρόνια πώς επιβίωσε το είδος μας; Αλήθεια τι σημαίνει φίλος ή οικογένεια; Αρεστός και καλός είναι αυτός που σε εκθειάζει, σου κάνει κομπλιμέντα και πίσω από την πλάτη σου γελά με έναν κοινό σας γνωστό. Λυπηρό στα δικά μου μάτια. Εφήμερες σχέσεις ενός μήνα, χωρίς ηθική και αξίες. Αχαριστία. Η ζωή είναι για να την ζεις με τους ανθρώπους. Μία γυναίκα που θα συγκινήσει, φίλοι, παρέες. Η ζωή είναι έξω από την οθόνη. Ο υπολογιστής και το κινητό αποτελούν μέσα για την εργασία μας. Κι όταν κάποιος ξεφεύγει από την μάστιγα της εποχής, είναι ανεπιθύμητος, μου θυμίζει τον μύθο του Σπηλαίου από την Πολιτεία του Πλάτωνα. Αυτός που θα πει το αυτονόητο και θα έχει διάθεση να δώσει, γίνεται ξαφνικά αποδιοπομπαίος τράγος. Τότε ξεκινά ένα σχέδιο απομυθοποίησης του, όσο ικανός κι αν είναι. Ψεύτικος κόσμος, ψεύτικα λόγια, βαρύγδουπες κουβέντες, δίχως ρεαλιστικό υπόβαθρο. Σχέσεις πίσω από οθόνες, απουσία παρουσίας. Κι όμως άνθρωποι επιλέγουν αυτόν ακριβώς τον δρόμο και ξεγελούν. Αντί να είναι σεμνοί και ταπεινοί, δίνοντας το καλό παράδειγμα. Είναι αυτό ωριμότητα; Είναι αυτό μάθημα στις νέες γενιές ή παραδείγματα προς αποφυγή; Είναι αυτό ανθρώπινο; Όχι κυρίες και κύριοι. Ο σεβασμός κερδίζεται με κόπο κι αγώνα, δεν επιβάλλεται. Πιο εκλαικευμένα ο μάγκας ξεχωρίζει, για το μεγαλείο της ψυχής του και την αρσενική του συμπεριφορά. Όλα τα άλλα είναι να΄χαμε να λέγαμε. Ο προβληματικός, ο ψυχικά ανισόρροπος, δεν έχει χρόνο για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό του και τον άκρατο εγωισμό του και φτάνει τυφλωμένος να κατηγορεί τους άλλους γι΄αυτό. Νοσηρό. Τραγικό. Καλή τύχη ...