Ωριμότητα, προνόμιο λίγων ...

Στην Ελλάδα του 2016 η ωριμότητα αποτελεί προσόν λίγων ανθρώπων, ανεξαρτήτου ηλικίας. Δεν είναι απαραίτητο, ότι οι πρεσβύτεροι είναι και πιο ώριμοι. Παρά την εμπειρία και τις παραστάσεις ζωής, πολλές φορές φορούν παρωπίδες και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές, να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα, ακόμα κι αν υποστηρίζουν πως είναι ανοιχτόμυαλοι. Δυστυχώς αρκετοί απ΄αυτούς προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από προσωπεία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καλύψουν την μοναξιά που ζουν και την προβληματική σχέση που έχουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιδίδονται σε ένα ανελέητο παιχνίδι κοινωνικοποίησης για το θεαθήναι κι όταν πέσει το ρεύμα, υπαρξιακό κενό, το απόλυτο. Στον κόσμο των likes, επιβιώνουν οι μη έχοντες ή οι ελάχιστοι που το χρησιμοποιούν σωστά. Τους υπόλοιπους τους καταπίνει το τέρας, το σύστημα και τους αποξενώνει από τους κανονικούς ανθρώπους. Τόσα χρόνια πώς επιβίωσε το είδος μας; Αλήθεια τι σημαίνει φίλος ή οικογένεια; Αρεστός και καλός είναι αυτός που σε εκθειάζει, σου κάνει κομπλιμέντα και πίσω από την πλάτη σου γελά με έναν κοινό σας γνωστό. Λυπηρό στα δικά μου μάτια. Εφήμερες σχέσεις ενός μήνα, χωρίς ηθική και αξίες. Αχαριστία. Η ζωή είναι για να την ζεις με τους ανθρώπους. Μία γυναίκα που θα συγκινήσει, φίλοι, παρέες. Η ζωή είναι έξω από την οθόνη. Ο υπολογιστής και το κινητό αποτελούν μέσα για την εργασία μας. Κι όταν κάποιος ξεφεύγει από την μάστιγα της εποχής, είναι ανεπιθύμητος, μου θυμίζει τον μύθο του Σπηλαίου από την Πολιτεία του Πλάτωνα. Αυτός που θα πει το αυτονόητο και θα έχει διάθεση να δώσει, γίνεται ξαφνικά αποδιοπομπαίος τράγος. Τότε ξεκινά ένα σχέδιο απομυθοποίησης του, όσο ικανός κι αν είναι. Ψεύτικος κόσμος, ψεύτικα λόγια, βαρύγδουπες κουβέντες, δίχως ρεαλιστικό υπόβαθρο. Σχέσεις πίσω από οθόνες, απουσία παρουσίας. Κι όμως άνθρωποι επιλέγουν αυτόν ακριβώς τον δρόμο και ξεγελούν. Αντί να είναι σεμνοί και ταπεινοί, δίνοντας το καλό παράδειγμα. Είναι αυτό ωριμότητα; Είναι αυτό μάθημα στις νέες γενιές ή παραδείγματα προς αποφυγή; Είναι αυτό ανθρώπινο; Όχι κυρίες και κύριοι. Ο σεβασμός κερδίζεται με κόπο κι αγώνα, δεν επιβάλλεται. Πιο εκλαικευμένα ο μάγκας ξεχωρίζει, για το μεγαλείο της ψυχής του και την αρσενική του συμπεριφορά. Όλα τα άλλα είναι να΄χαμε να λέγαμε. Ο προβληματικός, ο ψυχικά ανισόρροπος, δεν έχει χρόνο για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό του και τον άκρατο εγωισμό του και φτάνει τυφλωμένος να κατηγορεί τους άλλους γι΄αυτό. Νοσηρό. Τραγικό. Καλή τύχη ...