Tα Αγόρια του Νίκελ

 

Σε έναν κόσμο που επικρατεί η Τεχνολογία με όπλα της την τεχνητή νοημοσύνη και την αξιοποίηση των μετα-δεδομένων είμαστε υποχρεωμένοι (δυστυχώς) να μιλάμε σήμερα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ανάγκη μίας παγκόσμιας κοινωνίας ισότητας και κατανόησης. Το νέο βιβλίο (Τα Αγόρια του Νίκελ) του Κόλσον Γουάιτχεντ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Μυρσίνης Γκανά αναφέρεται στο 1960, αλλά μοιάζει τόσο κοντινό. Πούλιτζερ στην κατηγορία του για το 2020, Kirkus Prize 2019 και τιμητική αναφορά από το Time ως ένα από τα δέκα καλύτερα μυθιστορήματα της δεκαετίας. Ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του, την ώρα που στο Amazon Prime έκανε πρεμιέρα η σειρά "The Underground Raildroad" σε σκηνοθεσία Μπάρι Τζένκινς βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο (Ψυχογιός, 2018) του Whitehead, που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις των περισσοτέρων αναγνωστών.

Αυτή τη φορά παρακολουθούμε την ιστορία του νεαρού Αφροαμερικανού Έλγουντ Κέρτις από το Ταλαχάσι της Φλόριντα. Μεγαλώνει με πυξίδες την ηθική και την μόρφωση, για να κάνει όμως το επόμενο βήμα πρέπει να σπουδάσει. Τα πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά και μοχθεί για να τα καταφέρει. Όταν το όνειρό του είναι έτοιμο να γίνει πραγματικότητα ένα μοιραίο λάθος, μία ατυχής συγκυρία θα τον οδηγήσει ως τρόφιμο στο αναμορφωτήριο. Το αφήγημα επανένταξης αφορά τη σωματική και πνευματική εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή όμως τα μέλη βιώνουν μία επίγεια κόλαση διαδοχικών βασανιστηρίων. Ένας διττός, αργός θάνατος για τους "σπουδαστές". Πρώτα της ψυχής και στη συνέχεια του κορμιού. Η βία ως τρόπος διαπαιδαγώγησης, συμμόρφωσης, αλλά κι ως τρόπος ζωής που καλλιεργείται βήμα βήμα.

Με αφηγηματική δεινότητα, με μαεστρική δεξιοτεχνία ο δημιουργός δίνει παραστατικό τόνο και ζωντάνια στις λέξεις του. Φανταζόμαστε την κινούμενη εικόνα να τρέχει. "Πού είναι άραγε τα μάτια του Κυρίου"; Τεράστιο όνειδος για την υπερδύναμη, αλλά και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Συμπλεγματική διαχείριση ενός τόσο σοβαρού ζητήματος. Ειδικότερα κατά την περίοδο διακυβέρνησης Τραμπ είχαμε αναβίωση, αναζωπύρωση, ανάφλεξη ρατσιστικών κινημάτων που έφτασαν πρόσφατα μέχρι την κατάληψη του Λευκού Οίκου. Ο κυνισμός τους απορρέει από μία ανεξήγητη αίσθησης φυλετικής υπεροχής, την ημιμάθεια και φυσικά από την εξουσία που τους παρέχεται/ανέχεται.

Ο πρωταγωνιστής μας είναι αποφασισμένος όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να ζήσει όπως του αξίζει. Τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ("ο δίσκος έχει μόνο ιδέες") τον συνοδεύουν κάθε στιγμή. Πιστεύει στην ΑΓΑΠΗ, αναζητεί επίμονα τη δικαιοσύνη με αξιοπρέπεια. Αρνείται να αποδεχθεί τον νόμο της σιωπής. Οφείλει (πρώτα απ΄όλα στον εαυτό του) να θυμάται ποιος είναι. Η παιδεία που του έχει δώσει η μητέρα του με τον κινηματογράφο, την μουσική, τον πολιτισμό δεν του αφήνει περιθώρια να χειραγωγηθεί. Λειτουργεί ως ασπίδα με βέλη την κριτική σκέψη. Έχει το "χάρισμα" να μπορεί να διαβάσει, να μελετήσει σε βάθος. Και δεν είναι λίγοι οι Αφροαμερικανοί που είναι μορφωμένοι, αντιθέτως όμως από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης περνάει μία στρεβλή εικόνα, που τους υποβιβάζει διαρκώς στα μάτια της κοινής γνώμης σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

"Εχεις φτιαχτεί για να πλένεις πιάτα". Καμία αιδώς, κανένας σεβασμός. Μοναδική διέξοδος διαφυγής κυριολεκτικής και μεταφορικής οι σπουδές. Αυτές είναι το μοναδικό διαβατήριο, όμως κοστίζουν. Οι άνθρωποι φωνάζουν πως είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Καταλήγουν όμως αριθμοί. Άλλωστε αυτό συνέβη και κατά την περίοδο της πανδημίας. Τα περισσότερα θύματα ήταν Αφροαμερικανοί και Λατίνοι. Θυμάμαι το "I am not your negro" του Τζέιμς Μπάλντγουϊν. Όσο παραμένει ο Έλγουντ στην κρυπτή της φρίκης πρέπει να επιβιώσει δίχως αποκτηνωθεί. Ο Τέρνερ γίνεται συνοδοιπόρος του και του δείχνει το μονοπάτι. Το λυπηρό είναι ότι παραδοσιακά ο κόσμος γνωρίζει, αλλά ... μιλάει όταν είναι πολύ αργά.

Δύο είναι οι πυλώνες του έργου που πρέπει να αντιληφθούμε καλά και να μείνουν στο μυαλό μας ως επιμύθιο. Η κορύφωση των φυλετικών διακρίσεων το 2020 κι η λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες που αδικεί διαχρονικά τους αφρικανικής καταγωγής πολίτες. Στο μυαλό μου έρχεται ο σπαραγμός "Της Νύχτας όλα τα αίματα είναι μαύρα" του Nταβίντ Ντιόπ. Ξεχειλίζει το συναίσθημα, αν θέλετε ακόμα και το παράπονο για τα "παιδιά ενός άλλου Θεού". Ο Γουάιχεντ πετυχαίνει διάνα με την επιλογή του. Κι όλα αυτά έναν χρόνο ακριβώς μετά τη δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ ...

Parallaxi

Το πρόγραμμα των Θερινών στη Θεσσαλονίκη

Ελληνίς: Έξι λεπτά πριν από τα Μεσάνυχτα

Παρασκευή 21:00, Σάββατο 22:35, Κυριακή 22:35, Δευτέρα 21:00, Τρίτη 21:00, Tετάρτη 21:00

Eλληνίς: Soul

Σάββατο και Κυριακή 20:45

Αlex

Τρία υπέροχα κορίτσια

Παρασκευή-Τετάρτη 21:00

Aπόλλων

Παρασκευή 20:45 και 22:40 το Πρόστιμο, Σάββατο-Τετάρτη 20:45 το Πρόστιμο

Σάββατο και Κυριακή 22:40 Soul

Ναταλί

Παρασκευή-Τετάρτη 21:00 Nomadland

Πανόραμα

26/5 21:30 η Ευτυχία

Collective

 

Μία από τις ταινίες που προκάλεσαν έκπληξη και μεγάλη συζήτηση τη φετινή "κινηματογραφική" περίοδο ήταν το Collective του Alexander Nanau. Υποψήφιο για OSCAR τόσο στην κατηγορία της Διεθνούς όσο και στο Ντοκιμαντέρ, όπως πριν δύο χρόνια το "Honeyland" των Tamara Kotevska και Ljubomir Stefanov. Βρίσκεται επίσης στην κούρσα για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το "Another Round" και το "Corpus Christi". Η ιστορία ξεκινάει με αφορμή το δυστύχημα στο κλαμπ Κολέκτιβ του Βουκουρεστίου στις 30 Οκτωβρίου 2015, όταν μία θανατηφόρα πυρκαγιά σκότωσε 64 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 146.

Το σκηνοθετικό δίδυμο παίρνει ως αφετηρία του την τραγωδία, μία άγνωστη ιστορία στο ευρύ κοινό και μας καθοδηγεί μαεστρικά στη διαφθορά των αρμών της εξουσίας στη Ρουμανία. Ο δημοσιογράφος Καταλίν Τολοντάν με θάρρος αψήφησε τις απειλές και τους κινδύνους κι έφτασε την έρευνά του μέχρι τέλους. Το σκάνδαλο ξεκίνησε σε υγειονομικό φόντο ("αντί να σκοτώνουν βακτήρια, σκοτώνουν ανθρώπους"), άγγιξε όμως αλυσιδωτά τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης κι οδήγησε στην παραίτηση του πρωθυπουργού της χώρας. Αργότερα το 2019 το δικαστήριο αποφάσισε κι οδήγησε στη φυλακή 19 υπευθύνους-ηθικούς αυτουργούς. Η ζωές όμως δε γυρίζουν πίσω.

Η διαχείριση της απώλειας στοιχειώνει τις οικογένειες των θυμάτων. Τα παιδιά στην πλειοψηφία τους υπέφεραν φρικτά πριν καταλήξουν. Ένα έμμεσο έγκλημα που αρκετοί γνώριζαν όπως αποδείχθηκε περίτρανα. Οι εκθέσεις αξιωματούχων "κολλούσαν" για χρόνια και χάνονταν σε συρτάρια. Η προσπάθεια συγκάλυψης ήταν πρωτοφανής. Το βαθύ κράτος προσπάθησε να κλείσει στόματα, ήταν όμως ήδη αργά. Τα παραπάνω φέρνουν στο μυαλό μας διάφορες υποθέσεις που ταλαιπωρούν διαχρονικά και την πατρίδα μας. Η Ελλάδα στο πέρασμα των χρόνων "βαλκανοποιείται" με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Χάνει σταδιακά την ταυτότητα και τον κυρίαρχο ρόλο της στην περιοχή. Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, αλλά η υιοθέτηση ενός lifestyle που μας απομακρύνει από τον πολιτισμό και την μόρφωση.

Μένω στο πάθος του Τολοντάν και της ομάδας του. Η δεοντολογία δεν του επέτρεπε να σταματήσει την προσπάθεια. Το λειτούργημα του επαγγέλματός του έδρασε ως πυξίδα ηθικής. "Όταν ο τύπος σκύβει το κεφάλι στις αρχές, οι αρχές κακομεταχειρίζονται τους πολίτες". Τα μεγάλα συμφέροντα "ηττήθηκαν" έστω πρόσκαιρα. Το πείραμα που έλαβε χώρα αποκαλύφθηκε. Οι ψυχές των νεκρών δικαιώθηκαν, αν μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο. Οι πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και κατανόησαν πως λειτουργεί το σύστημα: "Ήταν πολιτική απόφαση, μόνο για τα λεφτά νοιαζόμαστε, κουραστήκαμε αυτά τα 25 χρόνια". Τα επόμενα κεφάλαια μένουν να δείξουν προς τα που βαδίζουμε από τη στιγμή που στην εποχή μας υπάρχει γνώση (υπερπληροφόρηση).

Εδώ όμως κρύβεται και η μεγάλη παγίδα του σήμερα. Απαιτούνται ισχυρά φίλτρα και κριτική σκέψη. Η επιφυλακτικότητα, η δυσπιστία κι ο φόβος μπορούν να οδηγήσουν στην αποχή, στην παραίτηση, στην οργή ειδικά στους νέους και δημαγωγοί να βρουν την ευκαιρία να κλέψουν την εξουσία υπό τον δημοκρατικό μανδύα. Αυτός είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους της εποχή μας. Ξυπνούν φαντάσματα του παρελθόντος και χρέος μας είναι να τα βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μίας για πάντα. Τώρα πρέπει να ορθώσουμε ένα τείχος ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και συνεργασίας τόσο εντός, αλλά κι εκτός συνόρων.
 

Τα λόγια του τραγουδιού της εισαγωγής αποδεικνύονται δυστυχώς προφητικά και δρουν όσον αφορά την πλοκή ως έμμεση προοικονομία. Για κάποιους το μέλλον είναι μπροστά διαμορφωμένο με πολλά προβλήματα. "Οι άνθρωποι συνθλίβονται από τα γρανάζια του κράτους κι ο αντίκτυπος είναι οδυνηρός". Μένουν οι προσωπικές σχέσεις, η διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς, ο αγώνας για διαφάνεια και δικαιοσύνη. Πέρα απ΄αυτά όμως πάντα θα υπάρχει ένας πατέρας να τηλεφωνεί στον υιό του και να τον στηρίζει ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι το Collective ...

Τα διαγωνιστικά τμήματα του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (γ΄μέρος)

Διεθνές Διαγωνιστικό >>Film Forward

 

Οι ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος >>Film Forward δοκιμάζουν τα όρια της φόρμας, κοιτάζοντας το ντοκιμαντέρ μέσα από ένα ριζοσπαστικό πρίσμα. Συμμετέχουν δέκα ντοκιμαντέρ, ανάμεσά τους και δύο ελληνικά. Τα ντοκιμαντέρ διαγωνίζονται για το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος Film Forward», το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ. Τρία από τα ντοκιμαντέρ προβάλλονται σε παγκόσμια πρεμιέρα και ένα σε διεθνή πρεμιέρα.

 

Ανακαλύψτε τα ντοκιμαντέρ του τμήματος:

 

Ανάμνησις / Anamnesis των Κρις Ράιτ, Στέφαν Κόλμπε (διεθνής πρεμιέρα)

Γερμανία, 2021, 111΄

 

Οι σκηνοθέτες πρωτογνώρισαν τον Στέφαν το 2015 στην ψυχιατρική πτέρυγα των φυλακών του Βραδεμβούργου. Καθώς οι δυο τους παρακολουθούν έναν στυγνό γυναικοκτόνο στα τελευταία χρόνια της ποινής του, έρχονται αντιμέτωποι με άβολα ερωτήματα. Μπορεί άραγε κανείς να ξέρει τι συμβαίνει στην ψυχή αυτού του ανθρώπου (ή οποιουδήποτε ανθρώπου); Η αλήθεια και το ψέμα μπλέκονται σε έναν κυκεώνα από υποψίες, σε αυτό το μελετημένο πείραμα πάνω στη μέθοδο που οι σκηνοθέτες ονομάζουν «ταινία εγγύτητας», συνδέοντας διαφορετικές όψεις της πολιτικής τής ταυτότητας και εκδοχές της οικειότητας.

 

 

Γιορτή / Feast του Τιμ Λέιεντεκερ

Ολλανδία, 2021, 85΄

Μια σκοτεινή και ποιητική μεταφορά της διαβόητης υπόθεσης του Χρόνινχεν – ενός περιστατικού κατά το οποίο τρεις άνδρες νάρκωσαν άλλους τρεις για να τους μεταδώσουν τον ιό HIV με το ίδιο τους το αίμα. Μέσα από επτά αυτοτελείς βινιέτες, η καθεμιά από τις οποίες γυρίστηκε από διαφορετικό διευθυντή φωτογραφίας, η ταινία μπλέκει το ρεπορτάζ με τον σουρεαλισμό, με τη δυσπιστία και την ενσυναίσθηση, ξεδιπλώνοντας τις επιπτώσεις μιας συνταρακτικής αλληλουχίας γεγονότων. Ένα ωμό και προκλητικό ντοκιμαντέρ, που διερευνά με μαεστρία ζητήματα ζωής, θανάτου και ηθικής.

 

Ενθύμιον/Memento του Νίκου Ζιώγα (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2021, 75΄

 

Το «Ενθύμιον» ένα λυρικό ντοκιμαντέρ, είναι μια ελεγεία στην Ήπειρο που χάνεται, αλλά και ένας ύμνος στην Ήπειρο που επιβιώνει. Ένα τραγούδι αγάπης για όσους έμειναν κοντά της, για όσους μεταναστεύσανε, για τους μουσικούς της και τη μοναδική της φύση. Mεταφερόμαστε στο Γιρομέρι Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα. Μέσα από τον κινηματογραφικό φακό γινόμαστε παρατηρητές της καθημερινότητας και των ανθρώπων αυτού του μικρού χωριού και αναζητούμε τις ρίζες ενός ξεχωριστού εθίμου. Μέσα από τα τραγούδια, τα λόγια και τους ήχους οι λιγοστοί του κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τους θρύλους και να δώσουν συνέχεια στη ζωή ακόμα και μετά το τέλος της.

 

Όλο φως, παντού / All Light, Everywhere του Τίο Άντονι
ΗΠΑ, 2021, 109΄

Ένα καλειδοσκοπικό πορτρέτο της κοινής ιστορίας της κάμερας, των όπλων, της αστυνόμευσης και της δικαιοσύνης. Καθώς οι τεχνολογίες επιτήρησης εδραιώνονται στην καθημερινότητα, η ταινία διερευνά τη σύνθετη φύση της αντικειμενικής οπτικής γωνίας, εξετάζοντας τις προκαταλήψεις τόσο της ανθρώπινης αντίληψης, όσο και του φακού. Μια αναστοχαστική εξερεύνηση που αφήνει περιθώριο για την αμφισβήτηση και το μεγαλείο, υιοθετώντας στοιχεία του σινεμά βεριτέ, της περφόρμανς και της αρχειακής έρευνας για να προσδιορίσει και να επαναπροσδιορίσει, να υπογραμμίσει και να υπονομεύσει.

 

Οι πικροδάφνες / The Oleanders της Πάολας Ρεβενιώτη (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2020, 65΄

Mια βόλτα στην νυχτερινή Αθήνα μέσα από τα μάτια της Μπέτυς Βακαλίδου, της Εύας Κουμαριανού και της Πάολας Ρεβενιώτη.

 

Ο πόλεμος του Μιγκέλ / Miguel’s War της Ελιάν Ραχέμπ

Λίβανος - Ισπανία - Γερμανία, 2021, 128΄

Εδώ και 37 χρόνια, ο Λιβανέζος Μιγκέλ ζει στην Ισπανία ως εξόριστος ομοφυλόφιλος, ακολουθώντας μια επιτυχημένη καριέρα διερμηνέα. Αλλά καθώς αποζητά συναισθηματική ισορροπία, αποφασίζει να επιστρέψει στη χώρα του και να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μια συναρπαστική, μοναδική και τολμηρή ιστορία για την ανασύσταση της ταυτότητας ενός ανθρώπου που έχει υποστεί τον εξευτελισμό, την καταπίεση και τη βία.

 

Τοπία της αντίστασης / Landscapes of Resistance της Μάρτα Ποπιβόντα

Σερβία - Γαλλία - Γερμανία, 2021, 95΄

Μια αναδρομή στις αναμνήσεις της 97χρονης Σόνιας, αγωνίστριας κατά του φασισμού και μιας από τις πρώτες γυναίκες παρτιζάνους της Γιουγκοσλαβίας, η οποία (συν)ηγήθηκε του κινήματος της αντίστασης στο Άουσβιτς. Ταξιδεύοντας στον χρόνο, πλησιάζοντας τις οργανώσεις της νέας αντιφασιστικής γενιάς και αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν είναι ποτέ αργά για να σκέφτεται και να πράττει κανείς κόντρα στο ρεύμα, η ταινία ανακαλύπτει νέους αισθητικούς και υπαρξιακούς δρόμους για να κατανοήσουμε την αντίσταση ως τρόπο ζωής.

 

Φωλιά / Nest των Γιοσεφίνα Πέρες-Γκαρσία, Φελίπε Σιγάλα (παγκόσμια πρεμιέρα)

Χιλή, 2021, 61΄

Η βιομηχανία ακινήτων έχει αποσταθεροποιήσει το φυσικό περιβάλλον της πόλης Κονσόν στην ακτή της Χιλής, αναγκάζοντας τους κατοίκους και το τοπίο να βρουν νέους τρόπους να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν. Μέσα από τη χρήση μιας ισχυρής, πολυ-αισθητηριακής οπτικής γλώσσας, η ταινία απεικονίζει αυτή την παράδοξη συμβίωση των ειδών, ενώ αποτυπώνει την ταχύρρυθμη μεταμόρφωση που προκαλεί η κατάληψη της φύσης από τον άνθρωπο. Ένα μεθυστικό οικολογικό δράμα που υπογραμμίζει την εντεινόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται το σύμπαν.

 

Χρήστες / Users της Νατάλια Αλμάδα

ΗΠΑ - Μεξικό, 2021, 81΄

Η ταινία ξεκινά με την ερώτηση μιας μητέρας: άραγε τα παιδιά της θα αγαπήσουν αυτές τις τέλειες μηχανές που έχουν στη ζωή τους περισσότερο από την ίδια, την ατελή μητέρα τους; Με αφετηρία αυτό τον φαινομενικά απλό συλλογισμό, η σκηνοθέτις βάζει μπρος μια επική εξερεύνηση του κόσμου στον οποίο η τεχνολογική πρόοδος επιφέρει αυτονόητα και απαρέγκλιτα την κοινωνική πρόοδο. Μέσα από μια σειρά εκθαμβωτικών εικόνων και υπό τη μουσική των Kronos Quartet, η ταινία είναι ένα ταξίδι εμβύθισης στην καρδιά της μεταβαλλόμενης σχέσης μας με τον κόσμο.

 

Rock Bottom Riser του Φερν Σίλβα

ΗΠΑ, 2021, 70΄

Καθώς η λάβα συνεχίζει να ρέει απειλητικά από τον πυρήνα της Γης στη Χαβάη, ξεσπά μια κρίση. Κάποιοι αστρονόμοι σχεδιάζουν να κατασκευάσουν το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο του κόσμου στο ιερό βουνό του νησιού. Αντλώντας από τις μεθόδους αστρικής πλοήγησης της αρχαίας Πολυνησίας, την έλευση των Χριστιανών ιεραποστόλων και την ικανότητα του παρατηρητηρίου να ανιχνεύει την προέλευση του σύμπαντος, η ταινία εξετάζει την επιρροή της πρώιμης αποικιοκρατίας, την αναζήτηση για νοήμονα όντα και την ανακάλυψη νέων κόσμων, καθώς περιεργαζόμαστε τον πλανήτη μας.

Τα διαγωνιστικά τμήματα του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (β΄μέρος)

Διεθνές Διαγωνιστικό Newcomers

Στο διαγωνιστικό τμήμα Newcomers συμμετέχουν πρώτες ή δεύτερες ταινίες δημιουργών. Συνολικά 14 ντοκιμαντέρ, εκ των οποίων τρία ελληνικά, διαγωνίζονται για τον «Χρυσό Αλέξανδρο Newcomers Δημήτρης Εϊπίδης», το οποίο τιμά τον άνθρωπο που υπηρέτησε πιστά επί σειρά ετών τον κινηματογράφο, τον ιδρυτή του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και επί χρόνια διευθυντή του οργανισμού. To βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8.000 ευρώ. Τα ντοκιμαντέρ διαγωνίζονται και για το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ. Συνολικά, πέντε ντοκιμαντέρ πραγματοποιούν στο Φεστιβάλ παγκόσμια πρεμιέρα, έξι διεθνή πρεμιέρα και δύο πανευρωπαϊκή πρεμιέρα.

Οι ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος Newcomers:

 

Αόρατοι / Invisible της Μαριάννας Κακαουνάκη

Ελλάδα, 2020, 80΄

 

Πίσω στην Τουρκία, ο Εμπουμπεκίρ και η Γκόνζα κατηγορούνται για τρομοκρατία. Μετά από τρία χρόνια καταδίωξης καταφέρνουν να δραπετεύσουν στην Ελλάδα. Είναι πλέον ελεύθεροι, αλλά πρέπει να μάθουν να ζουν με μια αβάσταχτη απώλεια... Ο Αχμέτ, που ήταν γιατρός, περνά τις μέρες του σε μια μυστική τοποθεσία μαζί με άλλους αυτοεξόριστους Τούρκους. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνει η επιθυμία τού να πάψει να ζει ως φυγάς και να ενταχθεί στη χώρα που τον φιλοξενεί. Μια ταινία για την τουρκική κοινότητα που διώκεται, τα μέλη της οποίας είναι πια έτοιμα να πουν την ιστορία τους.

 

Γαβριέλα - Η Γερμανίδα με το ποδήλατο / Gabriela - The German with the Bicycle του Δομήνικου Ιγνατιάδη (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2020, 95΄

 

H ιστορία μιας γυναίκας γεννημένης στη μεταπολεμική́ Γερμανία και της ακαταμάχητης ανάγκης της να ζήσει, να αγαπήσει και να έχει αξία. Δυο χρόνια μετά τον θάνατό της, ο γιος της ξεκινά μια ενδελεχή έρευνα στο ημερολόγιό της, την αλληλογραφία της, τους ανθρώπους και τα μέρη που γνώρισε. Ένα ταξίδι από τη Στουτγκάρδη της Γερμανίας μέχρι την Αλεξάνδρεια της Ημαθίας, που διατρέχεται από́ ένα και μόνο ερώτημα: «Τι είδους ζωή́ είναι αυτή́;» Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ο γιος προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη μητέρα του, την πάντα φευγάτη, την πάντα κάπου αλλού: τη «Γερμανίδα με το ποδήλατο».

 

Η γη της επαγγελίας / Land of Milk and Honey των Έκτορ Ντομίγκες-Βιγκέρα, Κάρλος Μόρα Φουέντες, Γκονθάλο Ρέθιο (διεθνής πρεμιέρα)

Ισπανία, 2020, 88΄

 

Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους κάποιοι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά σημεία στο χάρτη αλλά κουβαλούν το ίδιο τραύμα; Το ντοκιμαντέρ διερευνά αυτή την ερώτηση εις βάθος, ακολουθώντας την καθημερινή ζωή των πρωταγωνιστών του: άνθρωποι που έχουν ζήσει τον εκτοπισμό από τους πολέμους στα Βαλκάνια, στη Συρία και στην Αμπχαζία, άνθρωποι που, αν και ζουν στη μέση του πουθενά –σ’ έναν μη τόπο– είναι εξίσου γενναία και σταθερά αποφασισμένοι να συνεχίσουν την αναζήτηση.

 

Ιζήματα / Sediments του Αντριάν Σιλβέστρε (διεθνής πρεμιέρα)

Ισπανία, 2021, 89΄

 

Έξι τρανς γυναίκες κάνουν ένα ταξίδι σε μια μικρή πόλη στην επαρχία Λεόν της Ισπανίας, κατά το οποίο θα εξερευνήσουν όχι μόνο ορισμένα ασυνήθιστα τοπία, αλλά και τα βασικά συστατικά της προσωπικότητάς τους. Αν και το ομαδικό τους πνεύμα δοκιμάζεται, θα μάθουν μαζί πώς να διαχειρίζονται τις διαφορές τους, διαφυλάσσοντας το δικαίωμά τους στη μοναδικότητα. Μια συναρπαστική και διασκεδαστική ιστορία για την ενσυναίσθηση, την ατομικότητα και την ανάγκη του ανήκειν: η ακτινογραφία μιας κολεκτίβας που στρέφεται στον κόσμο του συναισθήματος για να ενισχύσει τις πολιτικές της ταυτότητας στο παρόν και το μέλλον.

 

Μη σταματάς να τρέχεις / Keep Running του Γκετίνγκ Σαν (διεθνής πρεμιέρα)

Κίνα, 2021, 87΄

 

Στην πόλη Γκεν Χε, στην πιο κρύα περιοχή της Κίνας, μια ομάδα εφήβων από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα βγαίνει κάθε μέρα για τρέξιμο υπό αντίξοες συνθήκες. Αυτοί οι νέοι βρήκαν στους κόλπους της αθλητικής ακαδημίας ό,τι δεν μπορούσαν να τους προσφέρουν οι οικογένειές τους: χαρά κι ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ένα τρυφερό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωντάνια, την αισιοδοξία και τη θετικότητα του νεανικού πνεύματος, που μας γνωρίζει μια σειρά από οικείους χαρακτήρες καθώς μας ξεναγεί στο εκθαμβωτικό τοπίο.

 

Η μικρή Σάτσμο / Little Satchmo του Τζον Αλεξάντερ (παγκόσμια πρεμιέρα)

ΗΠΑ, 2021, 60΄

 

Αν κάθε διασημότητα έχει ένα πρόσωπο για τους πολλούς και πολλά για τους λίγους, η ιδιωτική ζωή του εμβληματικού Λούις Άρμστρονγκ συμπεριλάμβανε ένα πρόσωπο μυστικό: ήταν πατέρας μιας κόρης που υπεραγαπούσε, αλλά δεν αναγνώρισε ποτέ δημόσια. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο αυτής της μουσικής ιδιοφυΐας, μια γυναίκα που καταδικάστηκε σε μια κρυφή ζωή σπάει για πρώτη φορά τη σιωπή, συνυπογράφοντας το σενάριο αυτού του απρόσμενου, συναρπαστικού ντοκιμαντέρ.

 

Ο κόμης / The Count του Τζον Μπλέχεντ (παγκόσμια πρεμιέρα)

Σουηδία, 2021, 74΄

Μια προσωπική αποδόμηση του είδους που αφηγείται «αληθινά εγκλήματα», η οποία εστιάζει στη μυστηριώδη φιγούρα ενός συγγενή του σκηνοθέτη: ενός διαβόητου Σουηδού εγκληματία με το ψευδώνυμο «ο Κόμης». Η ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου που θεωρήθηκε τρεις φορές ύποπτος για φόνο, η οποία υπονομεύει την υποτιθέμενα ακόρεστη δίψα του κοινού για ιστορίες βίας. Ένα συναρπαστικό, επίκαιρο και άκρως πολιτικό ντοκιμαντέρ που φτιάχτηκε για να αμφισβητήσει την ανάγκη του κοινού για τέτοιου τύπου αληθινά σενάρια – ένα πραγματικό σκανδιναβικό νουάρ, το πρώτο στο είδος του.

 

Ο στρατιώτης/ The Soldier του Νίκολαϊ Μέλερ (διεθνής πρεμιέρα)

Δανία, 2020, 58΄

 

Ένας νεαρός βετεράνος πολέμου με διαταραχή μετατραυματικού στρες κάνει μια τελευταία απόπειρα να ανακτήσει τη ζωή του. Ταξιδεύει στην καρδιά της ζούγκλας του Αμαζονίου στο Περού, όπου επιχειρεί να γιατρευτεί μέσω της φυτικής ιατρικής – δοκιμάζοντας, μεταξύ άλλων, και το πιο παραισθησιογόνο φυτό στον κόσμο, το οποίο λέγεται πως αποκαλύπτει την πραγματική φύση του σύμπαντος. Μια καθηλωτική ιστορία για τη μάχη ενός ανθρώπου με τους δαίμονές του, η οποία παρουσιάζει και τη μάχη που δίνει η κοινωνία να χειριστεί τους πληγέντες της.

 

Η πίστη και βουνά κινεί / Faith Can Move Mountains της Σίλγιε Έβενσμο Γιάκομπσεν (διεθνής πρεμιέρα)

Νορβηγία, 2021, 79΄

 

Μια ομάδα από ελληνορθόδοξες καλόγριες βρίσκουν απάγκιο σ’ ένα γραφικό χωριό της Νορβηγίας, με σκοπό να χτίσουν ένα μοναστήρι σε μια απόκρημνη βουνοπλαγιά με θέα τα φιόρδ. Με ελλειμματικό ταμείο αλλά περίσσια πίστη προσπαθούν να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον και να κερδίσουν την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα και οι αρχές της περιοχής μπαίνουν στον πειρασμό να μετατρέψουν το μοναστήρι σε τουριστική ατραξιόν. Μια μοναδική και παράδοξη ιστορία για την παγκοσμιοποιημένη διασταύρωση της δύναμης της θέλησης με την υπερβατικότητα και το κέρδος.

 

Πράξεις αγάπης / Acts of Love των Ισιντόρ Μπετέλ, Φρανσίς Λεπλέ (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Γαλλία - ΗΠΑ, 2021, 71΄

Ένας σκηνοθέτης κλείνει ραντεβού με αγνώστους μέσω εφαρμογών για γνωριμίες και τους ζητά να γυρίσουν μαζί μια ταινία. Μετά από μια σειρά αντισυμβατικών επαφών, προκύπτει μια θραυσματική ιστορία για την αγάπη, την απογοήτευση και την επιθυμία. Ερωτικές ιστορίες που δεν βλέπουμε συχνά επί της οθόνης μάς παροτρύνουν σε μια αισθησιακή εξερεύνηση της ομοφυλόφιλης οικειότητας (σε όλες της τις κοινωνικές και σεξουαλικές προεκτάσεις), τρυπώνοντας κάτω από το δέρμα.

 

Στην άλλη πλευρά / On the Other Side του Ιβάν Γκουαρνίσο (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Κολομβία - Ισπανία, 2021, 96΄

Δύο αδέλφια αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι για να βρουν τους αντάρτες του FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia / Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας) που κράτησαν όμηρο τη μητέρα τους για δύο χρόνια. Με τη βοήθεια του ημερολογίου που της είχε επιτραπεί να γράφει κατά τη σύλληψή της, εντοπίζουν τοποθεσίες, αποκρυπτογραφούν ονόματα και ξεκινούν ένα ταξίδι μέσα από ζούγκλες και βουνά, ακολουθώντας το μονοπάτι του πόνου της μητέρας τους, αλλά και τον δρόμο προς τη συγχώρεση. Ένα ανατριχιαστικά οικείο ταξίδι στη μνήμη και στο συλλογικό και προσωπικό μας τραύμα.

 

Τέκνα της Μαφίας / Sons of Honour της Σοφία Λουβαρά (διεθνής πρεμιέρα)

Ολλανδία - Ιταλία, 2020, 86΄

 

Στην Καλαβρία, την πιο βίαιη περιοχή της Ιταλίας, ένας θαρραλέος δικαστής μάχεται την κυριαρχία της μαφίας της Ντρανγκέτα, απομακρύνοντας τα νεαρά αγόρια από τις εξαιρετικά ισχυρές οικογένειές τους. Μέσα από τη ρευστή, σχεδόν αόρατη κάμερα μιας σκηνοθέτιδας που μεγάλωσε σ’ αυτά τα μέρη, παρακολουθούμε στενά την καθημερινότητα των παιδιών που βρίσκονται σε (ένα αμφιλεγόμενο) πρόγραμμα επαν-εκπαίδευσης και γινόμαστε μάρτυρες του πώς το συναίσθημα και η εμπιστοσύνη μπορούν να αναιρέσουν τη διαστρεβλωμένη πραγματικότητα της παράδοσης, των δεσμών αίματος, του καθήκοντος και του φόβου.

 

LUX των Ραφαέλ Ντουμπάκ, Ματέο Ιμπάρα (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελβετία, 2021, 72΄

Στις αρχές του φθινοπώρου του 2019, η Γενεύη αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου κρίση ασφάλειας: την επικείμενη επίθεση από μια αντι-καπιταλιστική τρομοκρατική ομάδα, γνωστή ως Παγκόσμιο Απελευθερωτικό Μέτωπο (GLF). Ο ελβετικός στρατός καλείται αμέσως να βοηθήσει τις αστυνομικές δυνάμεις να περιορίσουν την απειλή για την πόλη του Καλβέν το συντομότερο δυνατό – κυρίως με την επιχείρηση LUX: μια άσκηση προσομοίωσης, ένα παιχνίδι που αγγίζει τις διαστάσεις της ίδιας της ζωής για ν’ αντιμετωπίσει μια αόρατη απειλή. Διερευνώντας τη διφορούμενη σχέση μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, η ταινία εκφράζει, με ποιητικούς όρους, την πρόθεση να αμφισβητήσει τις προκαθορισμένες ιδέες των θεατών γύρω από έναν απ’ τους πιο ιδιαίτερους στρατούς στον κόσμο κι έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους ελβετικούς θεσμούς.

 

Made in Vain του Μιχάλη Κλιούμη (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2021, 90΄

Η καθημερινότητα ενός αρσιβαρίστα περιλαμβάνει προσωπικούς δαίμονες, συνεχόμενες μάχες με τον καθρέφτη, θυσίες, στόχους, καταπιεσμένα συναισθήματα. Και δίαιτες. Η μάχη τους να γίνουν επαγγελματίες αρσιβαρίστες είναι ασταμάτητη και εξαντλητική, μιας που ο ανταγωνισμός είναι έντονος. Όλοι οι μήνες της έντονης προετοιμασίας οδηγούν σε λίγες στιγμές στη σκηνή, μπροστά σε κάποια επιτροπή όπου δείχνουν το σώμα που έχτιζαν όλο αυτόν τον καιρό. Για κάποιους αποτελεί σιδηρούν άθλημα, τρόπο ζωής, ματαιοδοξία, για άλλους θρησκεία. Όλοι όμως συμφωνούν πως αν έχεις υπάρξει κάποτε αρσιβαρίστας, παραμένεις για όλη σου τη ζωή.

Τα διαγωνιστικά τμήματα του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (μέρος α΄)

Συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ από ολόκληρο τον κόσμο συμμετέχουν στα τρία διαγωνιστικά τμήματα του καλοκαιρινού και υβριδικού 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πραγματοποιείται από τις 24 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου σε θερινούς κινηματογράφους στη Θεσσαλονίκη, καθώς και online. Φέτος, το Φεστιβάλ παρουσιάζει περισσότερες πρεμιέρες από κάθε άλλη φορά. Στις συνολικά 36 ταινίες που θα προβληθούν στα Διεθνή Διαγωνιστικά Μεγάλου Μήκους, Newcomers και >>Film Forward, οι 13 είναι σε παγκόσμια πρεμιέρα, οι εννέα σε διεθνή πρεμιέρα και οι έξι σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα.

 

Διεθνές Διαγωνιστικό Μεγάλου Μήκους

 

Το Διεθνές Διαγωνιστικό Μεγάλου Μήκους φιλοξενεί δώδεκα ταινίες –ανάμεσά τους και τρεις ελληνικές–, οι οποίες διαγωνίζονται για τον Χρυσό Αλέξανδρο και το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. Τα ντοκιμαντέρ μάς μεταφέρουν την εύθραυστη καθημερινότητα σε απόμερες γωνιές της Υφηλίου ή αφηγούνται αληθινές ιστορίες που ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας. Πέντε ντοκιμαντέρ πραγματοποιούν παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ, δύο διεθνή πρεμιέρα και τέσσερα πανευρωπαϊκή πρεμιέρα.

 

Το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 15.000 ευρώ, ενώ το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ.

 

Ανακαλύψτε τα ντοκιμαντέρ του Διεθνούς Διαγωνιστικού Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους:

 

Γουχάν Γουχάν / Wuhan Wuhan του Γιούνγκ Τσανγκ (διεθνής πρεμιέρα)

HΠΑ, 2021, 90΄

 

Όταν η πόλη της Γουχάν της Κίνας μπήκε σε λόκνταουν στην αρχή της πανδημίας του Covid-19, ήταν σχεδόν αδύνατο να σχηματίσει κανείς μια ξεκάθαρη εικόνα του τι συνέβαινε. Ωστόσο, ένα κινηματογραφικό επιτελείο κατάφερε να καταγράψει τη ζωή στο επίκεντρο της πανδημίας. Ανάμεσα στα πορτρέτα είναι ένα ζευγάρι που περιμένει παιδί, οικογένειες σε καραντίνα σε ένα δαιδαλώδες καταφύγιο, αφοσιωμένοι επαγγελματίες υγείας, καθώς και μια ψυχολόγος η οποία αντιμετωπίζει τη δική της οικογενειακή κρίση ενώ βοηθάει τους ασθενείς της να διαχειριστούν την άγνωστη απειλή. Σε μια εποχή όπου ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη διαπολιτισμική κατανόηση, το Γουχάν Γουχάν είναι μια πολύτιμη απεικόνιση μιας μεγαλούπολης που ενώνεται ώστε να ξεπεράσει μια κρίση.

 

Η επιστροφή: Η ζωή μετά το Ισλαμικό Κράτος / The Return: Life after ISIS της Άλμπα Σοτόρα Κλούα (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Ισπανία - Ηνωμένο Βασίλειο, 2021, 90΄

 

Το συλλογικό πορτρέτο μιας ομάδας γυναικών από τη Δύση, οι οποίες συντάχθηκαν στα νιάτα τους με το Ισλαμικό Κράτος: οι ίδιες γυναίκες διεκδικούν πλέον το δικαίωμα μιας νέας αρχής στη χώρα τους. Ανάμεσά τους είναι η Σαμίμα Μπέγκουμ, μάλλον η γνωστότερη Βρετανίδα που εντάχθηκε στις τάξεις του ISIS ήδη από τα 15 της, αλλά και η αμερικανίδα Χόντα Μουθάνα, η οποία φέρεται να υποκίνησε άτομα που την ακολουθούσαν στο Twitter να υποστηρίξουν το Ισλαμικό Κράτος. Στιγματισμένες από τα ΜΜΕ, διηγούνται τώρα για πρώτη φορά τις ιστορίες τους.

 

Λουτσαδόρας / Luchadoras των Πάολα Κάλβο και Πάτρικ Τζάσιμ (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Γερμανία - Μεξικό, 2021, 92΄

 

Ένα τρυφερό κινηματογραφικό πορτρέτο τριών γενναίων παλαιστριών από τη Σιουδάδ Χουάρες (μεξικανική πόλη γνωστή για τα υψηλά ποσοστά γυναικοκτονιών της), που αγωνίζονται να αλλάξουν την εικόνα της γυναίκας στην πατρίδα τους – τόσο στο ρινγκ όσο και στην καθημερινότητά τους. Μια ταινία που ανακαλύπτει τον ηρωισμό στην καθημερινή ζωή των πρωταγωνιστριών της, οι οποίες αμφισβητούν την τοπική παράδοση προκειμένου να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Παράλληλα, η ταινία ρίχνει μια καθηλωτική φεμινιστική ματιά σε μια machismo υποκουλτούρα, καθώς και στα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι ηρωίδες της.

 

Μαγκαλούφ, πόλη-φάντασμα / Magaluf Ghost Town του Μιγκέλ Άνχελ Μπλάνκα (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Ισπανία - Γαλλία, 2021, 90΄

 

Η Μαγκαλούφ είναι μια μικρή, ήσυχη πόλη της Μαγιόρκας, που πολλοί φτάνουν στο σημείο να αποκαλούν «Τουίν Πικς των Βαλεαρίδων». Ένα εκατομμύριο τουρίστες κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι τους δρόμους της Μαγκαλούφ, σαν στοιχειά που μετατρέπουν τους δημόσιους χώρους σε λούνα παρκ όπου όλα επιτρέπονται. Ένα κωμικό και συνάμα μυστηριώδες πορτρέτο μιας κοινότητας που παλεύει να επιβιώσει σ' ένα τουριστικοποιημένο περιβάλλον, καθώς κι ένας στοχασμός για το τι σημαίνει να είσαι τουρίστας στην Ευρώπη.

 

 

 

Μέρες και νύχτες της Δήμητρας Κ. / Days and Nights of Demetra K. της Εύας Στεφανή (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2021, 72΄ 

 

Η Δήμητρα είναι εργαζόμενη στο χώρο του σεξ και επί χρόνια πρόεδρος του σωματείου Ατόμων Εργαζόμενων στο Σεξ Ελλάδας. Αγαπάει τη δουλειά της και υπήρξε ιδιοκτήτρια σε ένα από τα παλαιότερα σπίτια της Αθήνας. Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο της Δήμητρας στη διάρκεια δώδεκα χρόνων. Ταυτόχρονα, η κάμερα καταγράφει όψεις της πόλης που αλλάζει σημαδεμένη από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Γνωρίζοντας τη Δήμητρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα στερεότυπα μας για το σεξ, την γυναικεία  επιθυμία, την ατομική ελευθερία, αλλά και τον τρόπο που μας αλλάζουν οι δοκιμασίες σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές.

 

Μέσα από το τζάμι, τρεις πράξεις / Through the Glass, Three Acts του Χρήστου Μπάρμπα (παγκόσμια πρεμιέρα)

Ελλάδα, 2021, 82΄

 

Tον Μάιο του 2020, κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown της χώρας και για δύο μήνες, σ’ ένα γηροκομείο στον Άγιο Στέφανο, βόρεια της Αθήνας, το προσωπικό και οι φιλοξενούμενοι, έζησαν έναν επιπρόσθετο εγκλεισμό, αφού σφράγισαν την μονάδα για προληπτικούς λόγους. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει αυτή την πράξη, που εκείνη τη στιγμή ήταν μοναδική σε εθνικό, ευρωπαϊκό, ίσως και παγκόσμιο επίπεδο.

 

Όταν ο Όλυμπος συγκρούεται με τις πάμπες / When the Olympus Collides with the Pampas των Σολ Μιράλια, Ούγο Μάνσο (διεθνής πρεμιέρα)

Αργεντινή, 2021, 72΄

Ένας εβδομηντάχρονος καλλιτέχνης καλείται να διαχειριστεί τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος στα έργα και στο σώμα του, μα και τους ίδιους του τους φόβους. Γυμνές κολοσσιαίες φιγούρες, σφριγηλά μπράτσα και δυνατοί μύες παλεύουν ενάντια στη λήθη, σμίγουν με το γαλάζιο και χάνονται σαν πουλιά στον ορίζοντα. Πορτρέτο του Ρικάρντο Σινάλι, γυρισμένο ανάμεσα στο Λονδίνο και τις πάμπες, τις αχανείς πεδιάδες της Αργεντινής. Ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης του 21ού αιώνα.

 

Τα πορνό του θείου Τζιμ / Porno Uncle Jim του Στέφαν Μπούκας (παγκόσμια πρεμιέρα)

ΗΠΑ - Ηνωμένο Βασίλειο, 2021, 86΄

 

Η ταινία παρακολουθεί την προσπάθεια ενός άνδρα να μάθει την αλήθεια για τον διαβόητο και αμφιλεγόμενο θείο του, τον Τζέι Τζέι Προφέρες, τον ξεχασμένο βασιλιά του πορνό της Ουάσιγκτον. Ο Τζέι Τζέι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα για τα δικαιώματα των γκέι στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, και η ανάδειξή του σε «Βασιλιά μιας X-Rated Αυτοκρατορίας» είναι η κρυφή ιστορία ενός ανθρώπου που έζησε στα άκρα. Η ταινία φωτίζει την γκέι σκηνή του ’60 και του ’70 και τους αγώνες των ομοφυλοφίλων κατά την περίοδο των νόμων περί προσβολής των ηθών στην Αμερική, καταλήγοντας στην πλήρη ανατροπή της αλλόκοτης ζωής του Τζέι Τζέι.

 

Τραγουδώντας στην ερημιά / Singing in the Wilderness της Ντονγκνάν Τσεν (παγκόσμια πρεμιέρα)

Κίνα, 2021, 96΄

 

Διαβιώντας για έναν αιώνα σε απόλυτη μυστικότητα στα βουνά της Κίνας, μια χορωδία της χριστιανικής εθνότητας των Μιάο υποπίπτει στην αντίληψη της υπηρεσίας προπαγάνδας και προξενεί αίσθηση σε όλη τη χώρα. Δύο νεαρά μέλη αυτής της κοινότητας και οι συγχωριανοί τους καλούνται να συμβιβάσουν την πίστη τους, την ταυτότητά τους και την αγάπη τους με την πραγματικότητα της Κίνας. Μια οδυνηρή εξιστόρηση του αγώνα μιας κοινότητας να διατηρήσει τις αρχές της καθώς ανοίγεται στη νεωτερικότητα, μια ταινία που εγείρει ερωτήματα για όλους εμάς που μπαίνουμε σήμερα σε διλήμματα ανάμεσα στο χρήμα και στο νόημα, στο παρόν και στο παρελθόν, στη μειονότητα και στην πλειονότητα.

 

Η φούσκα / The Bubble της Βάλερι Μπλάνκενμπαϊλ (πανευρωπαϊκή πρεμιέρα)

Ελβετία - Αυστρία, 2021, 90΄

 

Καλώς ήρθατε στη Φιλικότερη Πόλη της Φλόριντα: το «The Villages» είναι η μεγαλύτερη κοινότητα συνταξιούχων της Αμερικής, με 96 κέντρα αναψυχής, 54 γήπεδα του γκολφ, 70 πισίνες, τρεις παλιομοδίτικες πλατείες και περίπου τρεις χιλιάδες λέσχες. Ωστόσο, σ’ αυτή την πάντοτε ηλιόλουστη περιοχή, η καθημερινότητα ίσως να μην είναι τόσο ειδυλλιακή ή καλοδεχούμενη όσο φαντάζονται πολλοί. Ένας γοητευτικός, προκλητικός αλλά και τρυφερός στοχασμός γύρω από τον αμερικανικό τρόπο ζωής, το γήρας και τον θάνατο.

 

 

Χαμένα λουλούδια / Lost Flowers του Φαμπρίτσιο Μαλτέζε (παγκόσμια πρεμιέρα)

Λουξεμβούργο, 2021, 72΄

 

Μάρτιος 2020. Ο Φαμπρίτσιο, φωτογράφος και σκηνοθέτης που ζει στο Λουξεμβούργο, επιστρέφει στην οικογένειά του στην κεντρική Ιταλία όταν ο πατέρας του παθαίνει καρδιακή προσβολή. Είναι η αρχή της πανδημίας και η χώρα βρίσκεται σε λόκνταουν. Ένα προσωπικό ημερολόγιο και μια ωδή στην αγάπη ενός γιου προς τον πατέρα του υπό τις δυσκολότερες συνθήκες που μπορεί κανείς να φανταστεί. Μια ιστορία ανθρώπινη και μύχια, που ξεδιπλώνεται στο πλαίσιο μιας συλλογικής τραγωδίας.

 

Χρυσή Αυγή Υπόθεση όλων μας / Golden Dawn a Public Affair της Ανζελίκ Κουρούνης

Ελλάδα, 2021, 120΄

 

Ποια μπορεί να είναι η αντίσταση στην άκρα δεξιά, τον φασισμό και τον ναζισμό; Η Δημοκρατία μπορεί να απαλλαγεί οριστικά από αυτές τις λαίλαπες, χωρίς να ποδοπατήσει τις αρχές της; Πώς εντέλει πρέπει να αντισταθούμε; Η απάντηση ανήκει στη δικαιοσύνη; Μπορεί να προκύψει από ένα μπαράζ των δημοκρατικών κομμάτων; Χρειάζεται ένα δημοσιογραφικό μποϊκοτάζ; Κοινωνική επαγρύπνηση; Σωστή παιδεία; Ή η αντίσταση πρέπει να είναι πιο δυναμική και μαχητική από τα παραπάνω; Η δίκη που μπορεί να συγκριθεί σε σημασία και ίσως να ξεπερνά τη δίκη της Νυρεμβέργης αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά του νέου ντοκιμαντέρ.

23ο ΦΝΘ: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

 

23^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ [24/6-4/7/2021]

 Τα ελληνικά ντοκιμαντέρ του 23^ου ΦΝΘ

Ανοιχτοί Ορίζοντες:

Αλάστωρ του Μένιου Καραγιάννη

Σε όλες τις εποχές, οι άνθρωποι στέκουν ανήμποροι μπροστά στην ανεξέλεγκτη δύναμη της ανταπόδοσης του κακού. Παρά τη θέσπιση νόμων και ηθικών αξιών, η έννοια της βεντέτας παραμένει ζωντανή. Η λογική σπάνια είναι σε θέση να τιθασεύσει τον δαίμονα της εκδίκησης, ο οποίος στην αρχαία Ελλάδα είχε όνομα: Αλάστωρ. Η ταινία εξετάζει την ανάγκη και τις ρίζες της εκδίκησης. Ζωντανές ερμηνείες από αρχαίες ελληνικές τραγωδίες πλέκονται με σημερινά γεγονότα και εμπειρίες, αναζητώντας απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα: Γιατί σκοτωνόμαστε;

Διορθώσεις του Θοδωρή Σκριβάνου

Η ταινία διεισδύει στο μικρόκοσμο και την καθημερινότητα των χορευτών του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Την ίδια στιγμή, συνιστά το πορτρέτο των ανθρώπων που ζωντανεύουν και πραγματώνουν το έργο αυτού του συνόλου: αποτυπώνει την επίμονη και συντονισμένη συνεργασία μεταξύ των χορογράφων, χορευτών, σκηνογράφων και τεχνικών. Οι πρόβες, οι επαναλήψεις, οι διορθώσεις, το σώμα, η ίδια η δημιουργική διαδικασία της χορογραφίας, βρίσκονται πάντα σε πρώτο πλάνο και αντανακλώνται στο φιλμ με ανθρωπολογικό τρόπο.

Επιστροφή στη γη των Χρύσας Τζελέπη, Άκη Κερσανίδη

Ο Έκτορας Μαυρίδης είναι κεραμίστας. Αφοσιωμένος τα τελευταία χρόνια στο εν εξελίξει έργο του «σβώλοι» διερευνά το αποτύπωμα της αρχέγονης φόρμας στο δημόσιο χώρο. Οι σβώλοι που συλλέγει από το οργωμένο χωράφι είναι η πρώτη ύλη. Η μορφή τους, η μυρωδιά του υγρού χώματος τού ξυπνούν αναμνήσεις. Τους παρατηρεί, τους αγγίζει. Θέλει να τους μεταμορφώσει. Δουλεύει με τη φωτιά, το νερό, το χρόνο. Το σώμα μεταφέρει την ενέργεια, η ψυχή του το βαθύ μπλε χρώμα. Τώρα οι σβώλοι δεν έχουν βάρος, αιωρούνται επάνω από τα στάχυα μαζί με ένα κομμάτι των αναμνήσεων και της ταυτότητας του δημιουργού τους, του Έκτορα.

Καινούργιος Ουρανός: Οι γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας των Γιάννη Ξύδα, Τάσου Κωνσταντόπουλου

Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 ξεκινάει η περίοδος της Λευκής Τρομοκρατίας. Χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καθώς και οι οικογένειές τους, καταδιώκονται από κρατικούς και παρακρατικούς σχηματισμούς. Εμπρησμοί σπιτιών, βιασμοί, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, φυλακίσεις και εξορίες δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό, εξωθώντας τους καταδιωκόμενους να ανέβουν στο βουνό συγκροτώντας εκεί ομάδες, οι οποίες θα αποτελέσουν τη μαγιά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Κρουσώνας: Στα Χνάρια του Καπετάν Σατανά της Βίκης Αρβελάκη

O πόλεμος δεν είναι παραμύθι. Ιστορία ενός λαού δεν είναι μόνο η επική. Πλέκεται υπομονετικά με τις χρυσές μικροϊστορίες των ανθρώπων οι οποίες δημιουργούν τα μεγάλα γεγονότα. Τα βουνά του Κρουσώνα, στις ανατολικές παρειές του Ψηλορείτη, υπήρξαν η μάνα τροφός των ανταρτών της Ομάδας Σατανά. Ήταν εκείνοι που δεν δίστασαν να αγωνιστούν για αυτό που υπαγόρευε η συνείδησή τους. Ποιες ήταν αυτές οι πύρινες ψυχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που επισφράγισαν με την δράση τους την παρουσία τους στον τόπο; Ποιος ήταν εκείνος ο Καπετάν Σατανάς, και πόση φωτιά να είχε στην ψυχή για να τα βάλει με τους δαίμονες;

Λάκμος του Παναγιώτη Παπουτσή

Ο Νίκος Γκίζας, ο Δημήτρης Γείτονας και ο Ηλίας Μπαλάφας, κάθε χρόνο, ίδια εποχή, δίνουν το ίδιο ραντεβού στους πρόποδες του Λάκμωνα, στο χωριό Συρράκο, για να τραβήξουν με τα ζώα τους τη γνώριμη ανοδική πορεία προς τα βοσκοτόπια του βουνού, σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 1700 μέτρα. Επέλεξαν συνειδητά τη ζωή του κτηνοτρόφου, γιατί πιστεύουν ότι ανήκουν στο βουνό. Η ιστορία βάζει επιπλέον στο κάδρο εκτός από τους Γιώργο Βαΐτση, Κωσταντίνο Αντώνη, Κώστα Γεροδήμο, Βασίλη Ντόντορο και έναν ακόμη χαρακτήρα, τον πιο απρόβλεπτο και σαγηνευτικό: το βουνό Λάκμωνα.

Λυαίος του Παντελή Φραντζή

Σε ένα μικρό χωριό, περιτριγυρισμένο από τη θάλασσα, παλιοί ναυτικοί ετοιμάζονται για τον χειμώνα που έρχεται. Το τελετουργικό τους για τη συγκομιδή κρέατος φέρνει στο νου την επίσκεψη ενός ξεχασμένου θεού.

Μια όμορφη μέρα των Δάνη Καραϊσαρίδη, Γιώργου Πατεράκη

Μπορούν τα σχολεία να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας «διαφορετικής» μελλοντικής κοινωνίας; Η ταινία εστιάζει σε δύο αυτό-οργανωμένα εκπαιδευτικά εγχειρήματα προσχολικής ηλικίας στην Ελλάδα, τα οποία χρησιμοποιούν συνδυασμό εναλλακτικών εκπαιδευτικών μεθόδων. Το «Μικρό Δέντρο» στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί με βάση τις αξίες της ελευθεριακής εκπαίδευσης και της βιωματικής μάθησης. Στο Σχολείο του Δάσους «Μικρός Ντουνιάς» στη Λέσβο, κάθε μέρα παιδιά ντόπιων και προσφύγων παίζουν και μαθαίνουν μαζί στη φύση.

Σκοτεινή φλέβα των Στρατή Βογιατζή, Γιώργου Σαμαντά

Από τα νεκροταφεία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα Μπίτολα μεταφερόμαστε στις όχθες του Δούναβη στο Νόβισαντ και από εκεί στα λιγνιτωρυχεία της Κοζάνης, αναζητώντας μέσα από ένα οδοιπορικό στα Βαλκάνια τη σκοτεινή εκείνη φλέβα που διαπερνά αυτούς τους τόπους και ορίζει τη μοίρα τους. Το φιλμ διερευνά το παράλληλο παρελθόν και το παρόν αυτών των περιοχών αναδεικνύοντας τα τραύματα και αντιπαραβάλλοντάς τα με τη συνεχιζόμενη βίαιη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος στα Βαλκάνια σήμερα. Ο πραγματικός αφηγητής είναι το τοπίο, όπου μέσα από ήχους και εικόνες αποκαλύπτει ποιητικά τις σκοτεινές και βίαιες εγχαράξεις των ανθρώπων σε αυτό.

Τι έγινε στη Λάρισα; Μια μουσική ιστορία για τον Nat Birchall των Δημήτρη Παπαδόπουλου, Ιωάννη Κολαξίζη

Ο Nat Birchall είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της βρετανικής σκηνής Jazz. Ο Κώστας Βουλτσίδης είναι ο εμπνευστής του Duende Jazz Bar στη Λάρισα το 2009. Το ντοκιμαντέρ ανιχνεύει τις διαδρομές τους και επικεντρώνεται στη δημιουργία του δίσκου ορόσημου με τίτλο Nat Birchall Quintet: Live In Larissa, ο οποίος έτυχε παγκόσμιας αποδοχής το 2014 από κοινό και κριτικούς. Ένας δίσκος που έγινε η αφορμή μίας βαθιάς ανθρώπινης σχέσης και δημιούργησε νέες προοπτικές στην καριέρα του αντισυμβατικού καλλιτέχνη Nat Birchall. Είναι η χρονιά που πολλοί μουσικόφιλοι αναρωτήθηκαν. Πού είναι η Λάρισα; Τι έγινε στη Λάρισα;

KΕ•HA•'JAS – Ο άνθρωπος της Γης του Γιώργου Κωμάκη

Ένα εθνογραφικό ντοκιμαντέρ γυρισμένο στη Λήμνο, το πεδινότερο από τα νησιά του Αιγαίου. Ο λημνιός γεωργοκτηνοτρόφος, ο κεχαγιάς - κατά την προφορική παράδοση του τόπου που τον γέννησε - αποτέλεσε μια πολυσήμαντη και πολυτάραχη έννοια, ως επί το πλείστον παρεξηγημένη. Το ντοκιμαντέρ, μέσα από τον αφηγηματικό λόγο των κεχαγιάδων και τη βιωμένη τους εμπειρία, έρχεται να καλύψει το ήδη υπάρχον κενό της επίσημης μνήμης και τοπικής Ιστορίας για την ύπαρξη αυτής της ομάδας.

Latin noir του Ανδρέα Αποστολίδη

Το Latin Noir είναι ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που αναζητά τη σύνδεση μεταξύ των αυταρχικών κυβερνήσεων και του αστυνομικού μυθιστορήματος στη Λατινική Αμερική. Διερευνά πώς μια νέα γενιά συγγραφέων οδηγήθηκε στη συγγραφή νουάρ ιστοριών μυστηρίου, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσει την ωμή κρατική βία, την αυξημένη εγκληματικότητα και τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ταινία ταξιδεύει στην Αργεντινή, τη Χιλή, το Μεξικό, την Κούβα και την Ισπανία και ασχολείται με το έργο και τη ζωή των διάσημων συγγραφέων Leonardo Padura, Luis Sepulveda, Paco Ignacio Taibo II, Santiago Roncagliolo, Guillermo Orsi και Claudia Pineiro.

Reduced to ashes του Νίκου Παπαγγελή

Αντικείμενο του μυσταγωγικού αυτού ντοκιμαντέρ είναι τα «Αναστενάρια», ένα πανάρχαιο έθιμο που επιβιώνει σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Σε τροχιά παράλληλη με τον κύκλο της φωτιάς, ένα ταξίδι υπέρβασης και κάθαρσης - από το πύρωμα της φωτιάς και τον χορό πάνω στα αναμμένα κάρβουνα, μέχρι αυτά να γίνουν στάχτη.

Sacralisons της Όλιας Βερροιοπούλου

Η αλλαγή των εποχών. Ο ερχομός της άνοιξης. Η επίδρασή της στο σώμα και τον πολιτισμό. Υπάρχουν τόσοι τρόποι να γιορτάσεις την ανανέωση της φύσης. «Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, την φτιάχνεις...» - Οδ. Ελύτης.

Πλατφόρμα:

2 χλμ από το σπίτι της Τζούλιας Σπυροπούλου

Μέσα από 10 κεφάλαια-στάδια εμπλουτισμένα με δισδιάστατο κινούμενο σχέδιο, νέο και αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και εφημερίδες της εποχής, αυτό το δημιουργικό ντοκιμαντέρ, εστιάζει στη γενοκτονία των Ποντίων. Αναφέρεται στην περίοδο 1914-1923, με αποκορύφωμα την άφιξη του Μ.Κεμάλ στην Σαμψούντα στις 19 Μαΐου 1919, όπου δολοφονούνται πάνω από 353.000 Έλληνες του Πόντου. Συμμετέχουν ακτιβιστές της γενοκτονίας, επιζώντες και οι απόγονοι της γενοκτονίας, που μαρτυρούν τις ιστορίες και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, πλέον φτωχοποιημένοι, ξεριζωμένοι, μέσα στις κακουχίες. Στόχος είναι να προκαλέσει τη σκέψη του θεατή, και να γεννηθεί η ανάγκη για αναζήτηση της αλήθειας.

Αναπληρωτής του Αριστείδη Αγάθου

Ο Βασίλης Κυριακίδης εδώ και δέκα χρόνια είναι αναπληρωτής δάσκαλος. Τα τελευταία πέντε υπηρετεί στους Φούρνους –από επιλογή, όχι από ανάγκη. Η εύθραυστη «κανονικότητα» της ζωής ενός αναπληρωτή, η αβεβαιότητα, ο νομαδισμός, η μοναξιά, το ταλέντο στο πακετάρισμα, η ειλικρινής αγάπη για τα παιδιά είναι μέρος της αφήγησης αυτού του ντοκιμαντέρ.

Άνθρωποι στην πανδημία, συλλογικό έργο φοιτητών/τριων Τμ.Κιν/φου ΑΠΘ

Επτά φοιτήτριες και φοιτητές κινηματογράφου σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός συγκατοίκου τους ή του εαυτού τους στη διάρκεια της καραντίνας.

Από την Κύθνο του Χρήστου Γιαννακόπουλου

Ο Χρήστος και η Λία ζουν στην Κύθνο. Εξασφαλίζουν τα προς το ζην από τη θάλασσα, που τόσο αγαπούν. Είναι μαζί όταν η θάλασσα είναι γαλήνια και παραμένουν μαζί ακόμα και όταν γυρίζουν με τα δίχτυα άδεια. Κάτι που σήμερα συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Με όραμα κάτι καλύτερο για εμάς και για τις γενιές που θα έρθουν, παλεύουν για μια βιώσιμη αλιεία και μια θάλασσα ζωντανή. Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε στο πλαίσιο της εκστρατείας Fish Forward για την υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών.

Δρ. Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου, η «μητέρα» της νεογνολογίας του Αντώνη Κυριτσάνη

Μια προσωπική αφήγηση της Μαρίας Δεληβοριά - Παπαδοπούλου, γνωστής στον ιατρικό κόσμο ως «μητέρα» της νεογνολογίας, από την παιδική της ηλικία, πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι σήμερα. Η επιβίωση στην Ελλάδα της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου, οι σπουδές, η μετανάστευση στις ΗΠΑ, η λαμπρή επιστημονική καριέρα, η αναγνώριση. Μια μυθιστορηματική ζωή γεμάτη προκλήσεις και διλήμματα όπως τη θυμάται η ίδια. Αυτά πάντα με το νου στην Ιθάκη.

Έγκλημα στον σταθμό Βενιζέλου της Χριστίνας Σιγανίδου

Ο φακός παρακολουθεί το έργο της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης, η οποία αντιτίθεται στην απόσπαση των αρχαιοτήτων που ανασκάφηκαν στο σταθμό Βενιζέλου κατά τις εργασίες του μετρό. Καλύπτει τους 15 μήνες από τη γέννηση της Κίνησης μέχρι τα Χριστούγεννα του 2020. Εκτός από τα ερασιτεχνικά βίντεο, που διατρέχουν όλη αυτή την περίοδο, τα γυρίσματα έγιναν κατά το δεύτερο lockdown και επέβαλαν άλλες συνθήκες γυρίσματος, όπως διαδικτυακές συνεντεύξεις ή καταγραφή διαδικτυακών συνεδριάσεων του Σώματος.

Εδώ είναι το ίδιο το είναι της Παρασκευής Αντωνίου

Η περίκλειστη ατμόσφαιρα της Αλβανίας του 1989 συνυφαίνεται με τρεις παράλληλους

μονολόγους ανθρώπων που πέρασαν τα σύνορα φτάνοντας στην Ελλάδα.

Εκεί που κάποτε ζούσαν οι νεκροί των Μάριου Κλεφτάκη, Ισαβέλλας Αλωπούδη

Κάιρο, Αίγυπτος: μια μεγαλούπολη 25 εκατομμυρίων, που προσπαθεί να ξαναβρεί το ρυθμό της. Η Αραβική Άνοιξη, πριν περίπου μια δεκαετία, συγκλόνισε ξανά την πολιτική σκηνή της χώρας. Η ανατροπή του καθεστώτος έφερε ουσιαστικές αλλαγές στην ήδη ταλαιπωρημένη καθημερινότητα. Δίπλα στο κέντρο της χαοτικής πόλης, μια αχανής νεκρόπολη. Μισό εκατομμύριο άστεγοι βρίσκουν καταφύγιο μέσα στους τάφους. Προσπαθούν να επιβιώσουν στην πιο ήσυχη γειτονιά της πόλης, γνωστή και ως Αράφα, η πόλη των νεκρών.

Επτά λεπτά ψυχής του Πάνου ΒλάχουΣτους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 στην Αθήνα, σημειώθηκε ένα από τα πιο θρυλικά κατορθώματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο Σπύρος Λούης βγήκε νικητής του πρώτου επίσημου αγώνα Μαραθωνίου, αφήνοντας τους πάντες άφωνους και προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού, εντός και εκτός Ελλάδας. Το ντοκιμαντέρ Επτά λεπτά ψυχής ακολουθεί την προσπάθεια του Πάνου Βλάχου να διερευνήσει τις ακριβείς συνθήκες που οδήγησαν στο κατόρθωμα του Σπύρου Λούη, να δοκιμάσει τον ίδιο του τον εαυτό σε αυτές, αλλά και να ρίξει φως στον πιο αμφιλεγόμενο Μαραθώνιο μέχρι σήμερα.

Ζαμπέτα των Ελισάβετ Σφυρή, Σοφίας Σφυρή

Η ταινία είναι ένα σπάραγμα από την ζωή της γιαγιάς των δύο σκηνοθετών, η οποία αφηγείται το πώς αναγκάστηκε, από τον σύζυγό της, να μεταναστεύσει στον Καναδά, πώς κατάφερε να δραπετεύσει, να πάρει διαζύγιο στην Ελλάδα του ’60 και να ξαναπαντρευτεί. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια εξερεύνηση στερεοτύπων και αποξένωσης και είναι ένα μικρό προσωπικό αρχείο ιστορίας πατριαρχίας, σεξισμού, παιδείας, σύγκρουσης και θρησκείας στην Ελλάδα και το πώς αυτά μάς ορίζουν ακόμα και σήμερα. Το ντοκιμαντέρ υπονομεύει τις κλασικές δομές αφήγησης, καθώς αιωρείται στα όρια πραγματικότητας και σκηνοθετημένης πραγματικότητας, γυρισμένο σαν από την ίδια την γιαγιά των δύο δημιουργών.

Η αλφαβήτα της καρδιάς της Ζωάννας Υφαντίδου

Πώς μάθαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε; Πόσο παιχνίδι και πόση σοβαρότητα χρειάζεται για να μάθεις μία από τις πιο βασικές ικανότητες στη ζωή; Στην ταινία παρουσιάζεται η διαδικασία εκμάθησης γραφής και ανάγνωσης στην πρώτη δημοτικού. Μια δασκάλα που με ανεξάντλητη υπομονή και αγάπη εξηγεί και δείχνει ξανά και ξανά το κάθε γράμμα και 13 παιδιά που ζωγραφίζουν ψαράκια για να γράψουν, διαφωνούν, γελάνε, δυσκολεύονται, προσπαθούν για κάθε συλλαβή, συγκεντρώνονται στον στόχο τους. Μικρές περιπέτειες μέσα στην τάξη με μολύβια, σβηστήρες και ίσιες (ή και όχι) γραμμούλες.

Η απέναντι όχθη της Σεμέλη Σαφού

Το μεταναστευτικό παρελθόν της οικογένειας της σκηνοθέτιδος και η απαράμιλλη ομορφιά του νησιού από το οποίο κατάγεται. Μέσα από την αέναη επανάληψη της ιστορίας, και με φόντο το νησί της Ικαρίας, παιδικές αναμνήσεις προσφυγιάς συνδέονται με την παρούσα προσφυγική κρίση, αναδεικνύοντας το αβέβαιο του μέλλοντος.

Η εποχή της άρνησης του θανάτου των Χρήστου Δανιηλίδη, Μιχάλη Μαλανδράκη

Ένα χρονολογικό ντοκιμαντέρ αποτελούμενο από επτά συγκοινωνούντα κεφάλαια και ως επί το πλείστον βασισμένο σε συνεντεύξεις κορυφαίων ελληνικών ροκ συγκροτημάτων. Πραγματοποιεί μια κοινωνική και ιστορική ανάλυση της ελληνικής αγγλόφωνης ροκ σκηνής από την δεκαετία του 1990 μέχρι και το 2020. Μέσα σε ένα τεράστιο ντόμινο κοινωνικών εξελίξεων, το ροκ στην Ελλάδα αρνείται να πεθάνει και παλεύει προκειμένου να βάλει μια πινέζα στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Ζει στην εποχή της άρνησης του θανάτου.

Κάλαντα της Τζένης Τσιροπούλου

Ο Νίκος δεν έχει τη χαρά της σωτηρίας της ανθρώπινης ζωής, δεν έχει τη χαρά της επαφής. Σπούδασε Ιατρική αλλά επέλεξε να γίνει ιατροδικαστής. Συνομιλεί με τους νεκρούς που εξετάζει και του αφηγούνται τις ιστορίες τους. Το άγχος θανάτου που κουβαλά βαραίνει όλο και περισσότερο όσο εκείνος μεγαλώνει, όσο τα παιδιά του μεγαλώνουν. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, έξω βρέχει και τα κρεβάτια στο νεκροτομείο είναι γεμάτα. Ο Νίκος αγωνιά. Θα έρθουν τα παιδιά να του πουν τα κάλαντα για να μαλακώσει ο θάνατος;

Κείμενον επί βράχου του Σπύρου Καββαδία

Μια περιπλάνηση στην ιστορία του Λαζαρέτο, της έρημης βραχονησίδας κοντά στην πόλη της Κέρκυρας που λειτούργησε επί αιώνες ως λοιμοκαθαρτήριο και τόπος εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων στον Εμφύλιο, μέσα από θραυσματικές μαρτυρίες και πρωτότυπες πηγές που συνδέονται αντιστικτικά ή συνομιλούν η μια με την άλλη σκιαγραφώντας την ταυτότητα του τόπου.

Κέρκυρα το νησί της τηγανίτας του Σπύρου Μπάντιου

Η Κέρκυρα είναι ένα από τα βορειότερα και πιο πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου. Ποιο ήταν όμως ένα απ’ τα σημαντικότερα συστατικά που συναντάμε κι εδώ που είναι υπεύθυνο για τη διαμόρφωση παραδόσεων και κυρίως την επιβίωση όχι μόνο των Κερκυραίων, αλλά και ολόκληρων λαών ανά την ιστορία; Η τηγανίτα παρασκευάζεται από ένα είδος χυλού φτιαγμένο κυρίως από αλεύρι και νερό και τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι είναι ίσως η παλαιότερη και πιο διαδεδομένη τροφή, με το σχήμα και τη δομή της να ποικίλλει από τόπο σε τόπο.

Μακαμπίρ του Μανόλη Σφακιανάκη

Στην ταινία αναπτύσσονται, παράλληλα, δύο ιστορίες. Δύο επιδημίες πλήττουν την ίδια πόλη και εξελίσσονται σαν να «συνομιλούν» μεταξύ τους. Η πανδημία του κορωνοϊού και η πανούκλα του 1592. Οι κάτοικοι του Ηρακλείου μιλούν για τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας (Μάρτιος – Μάιος 2020) εξαιτίας της Covid – 19. Ένας βενετός αξιωματούχος στέλνει την αναφορά του στην κεντρική διοίκηση και περιγράφει όσα υπέφεραν στην Χάνδακα (Ηράκλειο), εξαιτίας της πανούκλας που έπεσε στην πόλη το 1592 και κράτησε 30 μήνες. Οι δύο ιστορίες, συμπληρώνονται με τις σκέψεις του αφηγητή-σκηνοθέτη, οι οποίες έχουν τη μορφή ενός προσωπικού ημερολογίου.

Μετάλλου μνήμη του Δημήτρη Καλφάκη 

Στο βορειοανατολικό άκρο της Μυκόνου βρίσκεται η περιοχή Μεταλλεία. Το τοπωνύμιο αυτό επικράτησε από το μεταλλείο της αμερικανικής εταιρείας Μύκομπαρ που λειτούργησε στην περιοχή από το 1955 έως το 1983 με μεταλλευτική δραστηριότητα την εξόρυξη βαρύτη. Σήμερα οι ερειπιώνες των εγκαταστάσεων αποτελούν τα μόνα ίχνη αυτής της περιόδου. Μέσα από επιτόπια παρατήρηση, προσωπικές μαρτυρίες και αρχειακό υλικό η ταινία αναδεικνύει τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε το μεταλλείο στην τοπική κοινωνία και ανασυστήνει την βιομηχανική κληρονομία του νησιού.

Μια γραμμή γίνεται γράμμα του Αντώνη Σπανομαρκίδη

Ο Άλκης που ζωγραφίζει με το κεφάλι, που το πινέλο γίνεται η γλώσσα και το χρώμα η μιλιά του. Μέσα από την αφήγηση της μητέρας του και τη ματιά του σκηνοθέτη.

Μια ιδέα είμαστε, Πάσχα 2020 της Εμμανουέλας Σαρούκου

Καθώς τα χρόνια περνάνε και η ζωή αλλάζει, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στην Κάλυμνο, ο καπετάν Μανώλης και η γυναίκα του η Καλλιόπη ετοιμάζονται να περάσουν ένα εντελώς διαφορετικό Πάσχα, εξαιτίας της πανδημικής κρίσης.

Μία ιστορία με 14 λέξεις της Ειρήνης Στείρου

Μία προσωπική μαρτυρία βίαιης ενηλικίωσης ενός νησιώτη πρόσφυγα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από τα μάτια της κινηματογραφίστριας εγγονής του. Ο Νικόλαος Πλάκας εγκαταλείπει, λόγω ανέχειας, το νησί της Ικαρίας το 1942, με προορισμό τη Βόρεια Αφρική, για να πολεμήσει ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Μετά το τέλος των μαχών φυλακίζεται στα «σύρματα», σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στην έρημο, λόγω των αντι-μοναρχικών του πολιτικών πεποιθήσεων. Η ταινία είναι η πειραματική επεξεργασία ενός οικιακού βίντεο, όπου η προσωπική μαρτυρία διακόπτεται απότομα από τα υπόλοιπα επίπεδα εγγραφής της ίδιας κασέτας και από παρεμβολές εικόνων/ήχων αρχείου.

Μικρή μητέρα των Αννίτα Νβέτσο, Ελένης Κασσίμου

Μια προσωπική, ακόμη και χιουμοριστική αφήγηση της Ataa, μιας παιδικής νύφης από τη Συρία, που είναι τώρα στην Αθήνα, χωρισμένη από τον άντρα και τα παιδιά της, αποφασισμένη να πραγματοποιήσει το όνειρό της να γίνει δικηγόρος. Μια παραγωγή από την GlobalGirl Media Greece, μια συλλογική ομάδα ακτιβιστών νέων Ελλήνων και προσφύγων / μεταναστριών.

Μόνοι μαζί του Μάνου Παπαδάκη

Έξι ιστορίες επιβίωσης στην καραντίνα, λόγω της Covid-19. Ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη φορά που απαγορεύτηκε στους ανθρώπους να κυκλοφορούν σε καιρό ειρήνης.

Μπορεί το περπάτημα να είναι τέχνη; του Χρήστου Ιωαννίδη

Μπορεί κανείς να κάνει τέχνη περπατώντας; Μπορείς να περπατήσεις ένα έργο τέχνης όπως ένας ζωγράφος ζωγραφίζει έναν πίνακα ή ένας σκηνοθέτης φτιάχνει μια ταινία; Τι είναι η περιπατητική τέχνη; Παράγει απτά έργα ή άυλες εμπειρίες; Είναι περφόρμανς ή τεχνική; Το 2019 ένα συνέδριο περιπατητικής τέχνης οργανώθηκε στις Πρέσπες. Καλλιτέχνες και θεωρητικοί τέχνης από όλο τον κόσμο, συναντιούνται, συνομιλούν και περπατούν, ανακαλύπτοντας το περιβάλλον, τον χρόνο και τα σώματα τους. Το περπάτημα είτε ως εργαλείο, είτε ως περφόρμανς, είτε ως μέσο διερεύνησης του χώρου χρησιμοποιείται στην τέχνη και οι συντελεστές του καλούν σε διάλογο τον θεατή, μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο.

Ο Δημήτρης, ο Νίκος… και η αρχή της απροσδιοριστίας του Κώστα Αινιάν

Πίσω από τα αποσιωπητικά του τίτλου, η τραγική ειρωνεία της απέλπιδας προσπάθειας του ανθρώπου, να διερευνήσει το μυστήριο της Τύχης. Μέσα από μια μικρή ιστορία των προσφύγων της Πολωνίας και του ελληνικού εμφύλιου, χωρίς ερμηνείες του. Ιχνηλάτες στα αποκαΐδια και τα βήματα ενός παιδιού, που εγκαταλείφθηκε στο δάσος, χωρίς πιθανότητες επιβίωσης. Παρόμοια εμπειρία, με αυτήν ενός επαναστάτη του 1821, σήμερα που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την απελευθέρωση, όπου μας μιλάει ο ίδιος για την συμφιλίωση δυο εχθρών, εκείνου του εμφύλιου. Μέσα στη δίνη μιας πανδημίας - «εμφύλιου», αδέσποτες σφαίρες, καιροφυλακτούν, πίσω από ανθρώπινες εκδηλώσεις επιθυμίας για προσέγγιση και επαφή.

Ο θαυμαστός κόσμος του Ιόλα του Χριστόφορου Αντωνιάδη

Το δραματοποιημένο αυτό ντοκιμαντέρ είναι η αναζήτηση του χαμένου ονείρου, με όχημα τη ζωή ενός ανθρώπου που πίστεψε ότι μπορεί να καταφέρει το αδύνατο. Ο

Αλέξανδρος Ιόλας, ένας ταλαντούχος πιανίστας, κορυφαίος χορευτής μπαλέτου και ιμπρεσάριος της τέχνης, που η ζωή του ήταν σαν παραμύθι, αλλά ο θάνατος του σαν τον επίλογο αρχαίας τραγωδίας, μπορεί ακόμα, 33 χρόνια μετά το θάνατό του, να αποτελέσει έμπνευση για έναν καλλιτέχνη. Ρεαλισμός και σουρεαλισμός μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι αισθήσεων και παραισθήσεων, το φως ξεπροβάλει και η καλλιτεχνική δημιουργία είναι η μια και μοναδική λύτρωση.

Οι μη χαμένες πατρίδες της Ευτυχίας Φράγκου

«Οι Μη Χαμένες Πατρίδες» ακολουθούν την ιστορία 12 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που έζησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955.Το μόνο πογκρόμ τέτοιας έκτασης που πραγματοποιήθηκε στη σύγχρονη ιστορία όχι εν καιρώ πολέμου αλλά εν καιρώ ειρήνης. Με ένα μοντάζ γρήγορου ρυθμού και animated κείμενα επί της οθόνης, ο θεατής μεταφέρεται σε ένα νοητό τραπέζι, όπου όλοι μαζί χωρίς να γνωρίζονται συνομιλούν απαντώντας και συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο. Ένας εξ αυτών επιστρέφει στο σπίτι του μετά από 46 χρόνια με τον εγγονό του. Γιατί τέλος δεν υπάρχει. Γιατί η ιστορία είναι κυρίως οι ιστορίες των ανθρώπων που έγραψαν ιστορία.

Όσο ακόμα μπορείς να μάθεις για την πέτρα του Αργύρη Καράγιωργα

Μια εξερεύνηση της παραδοσιακής τέχνης της πέτρας στα Τζουμέρκα, σε μια αφήγηση που κινείται γύρω από τα πρόσωπα της δίμηνης μαθητείας μαστόρων και του 12ημερου εργαστηρίου πέτρινης δόμησης που από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 πραγματοποίησε στην περιοχή της Πλάκας το Περιοδεύον Εργαστήριο για τις Παραδοσιακές Τεχνικές Δόμησης «Μπουλούκι», μια ομάδα τεσσάρων νέων αρχιτεκτόνων και ενός πολιτικού μηχανικού.

Ουτοπίες στην Αθήνα του Ιωάννη Κουτούζη

Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στην καλοσυνάτη ουτοπία που κινητοποιεί την αλληλέγγυα ζωή, τη μετανάστευση, την ξενιτιά, αλλά επίσης την επιστροφή στην ουσία – μακριά από φανφαρονισμούς – που σκιαγραφεί μια απάντηση, βασισμένη στην κοινοτική ζωή, τον ποιητικό λόγο και την αλληλέγγυα δράση. Επίσης, στην βεβαιότητα ότι η ουτοπία δεν είναι πλέον ένα ξεδιάντροπο όνειρο, αλλά μία απάντηση χωρίς συμβιβασμούς στις καθημερινές προκλήσεις.

Παρόντες του Γιώργου Αυγερόπουλου

Πριν προλάβει να επουλώσει τις πληγές της δεκαετούς οικονομικής τραγωδίας, η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας. Οι πρωταγωνιστές της διαχείρισης της πανδημίας μπλέκονται με τις ιστορίες των αφανών ηρώων της. Πολιτικές αποφάσεις και παρασκηνιακοί χειρισμοί μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αντιπαρατίθενται με τις μάχες όσων σηκώνουν το βάρος των επιπτώσεων της νέας κρίσης. Μέσα από την ελληνική περίπτωση ο Γιώργος Αυγερόπουλος αναδεικνύει την παγκόσμια δημόσια συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει: Ότι η οικονομία της ελεύθερης αγοράς έδειξε τα όρια της και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο είναι επειγόντως αναγκαίο.

Ποιος είναι ο Eugenio Barba της Μαγδαληνής Ρεμούνδου

Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, θεατρολόγοι παρουσιάζουν τον άνθρωπο που επαναπροσδιόρισε την Τέχνη του Θεάτρου. Μια αφήγηση για την προσέγγιση στη θεατρική τέχνη, του παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτη και θεωρητικού του Θεάτρου Εugenio Barba. Στις 3 Ιουλίου 2019 ο Εugenio Barba αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Επίσης, πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών ένα τριήμερο συνέδριο – αφιέρωμα στον μεγάλο θεατράνθρωπο, 4, 5, 6 Ιουλίου 2019, όπου ακαδημαϊκοί του Θεάτρου ανέλυσαν την τέχνη του Εugenio Barba και της θεατρικής ομάδας που δημιούργησε στη Δανία, το Θέατρο ODIN. Ο θίασος του ODIN, παρών στο μεγάλο αυτό αφιέρωμα, παρουσίασε παραστάσεις και εργαστήρια.

Στα σπίτια της μνήμης του Βαγγέλη Λουκίσα

Στα πλαίσια πρακτικής άσκησης στο μάθημα «Αρχιτεκτονική Ανάλυση Παραδοσιακών Κτηρίων» στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, 230 φοιτητές με τους καθηγητές τους, ήρθαν τον Οκτώβριο του 2016, για πέντε ημέρες στην Άνδρο και σε ομάδες μελέτησαν 19 αρχιτεκτονικά ιδιαίτερους οικισμούς του νησιού.

Τα ακόρντα του Νότου του Νικόλα Τσιαμαντάνη

 Μία βιωματική καταγραφή της εργασίας στα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα του ΟΑΕΔ στο Βόλο. Πρωταγωνιστές είναι οι εργάτες που συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα και κατ’ επέκταση οι υπάλληλοι στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου. Βρίσκουμε ανθρώπους χτυπημένους από την οικονομική κρίση, μεσήλικες, μακροχρόνια άνεργους που αμείβονται με πολύ λίγα χρήματα, διεκδικώντας παράλληλα ανανέωση και μονιμοποίηση των θέσεων εργασίας τους. Μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις σκιαγραφείται ο Νεοέλληνας της ανασφάλειας, του μόχθου και του Πίκι Πίκι Ραμ.

Τα λουλούδια λείπουν των Ίλμα Τυμπετάρι, Αλέξανδρου Καντόρου

Σε ένα μικρό χωριό που το λένε Drisht, έχουν απομείνει ελάχιστοι κάτοικοι, λόγω μετανάστευσης. Από αυτούς μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει την δική της καθημερινότητα μακριά από αυτούς που αγαπά. Ενώ το χωριό και οι άνθρωποι φαίνονται εγκαταλελειμμένοι, η φύση ανθίζει απρόσκοπτα, εμπλουτίζοντας την ζωή τους.

Το θολό ποτάμι του Μπαασίμ του Θωμά Σίδερη

Μια ιστορία που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2013 στη Συρία και συνεχίζεται ακόμη. Ο ποιητικός λόγος ενός πρόσφυγα που ενηλικιώθηκε στην περιπλάνηση. Το ανθρώπινο ποτάμι των προσφύγων και το ποτάμι-πέρασμα ως άξονας αναφοράς για τα περιπλανώμενα σώματα. Ανυπεράσπιστα σώματα στον χώρο, τυλιγμένα από συρματοπλέγματα, υπό την επιτήρηση αστυνομικών και στρατιωτικών φρουρών και θερμικών καμερών. Πρόσφυγες-νομάδες του χώρου σε απρόσμενες συνθήκες κατοίκησης.

Το ταξίδι του άσκαυλου του Γιώργου Αρβανίτη

Ένα ταξίδι στο Αιγαίο πέλαγος, κατά το οποίο ο άσκαυλος, η αρχαία ελληνική γκάιντα, αναβιώνει στα χέρια μουσικών, οι οποίοι κρατούν ζωντανή μια αρχαία παράδοση. Το όργανο βρίσκει αργά, αλλά σίγουρα το δρόμο του προς την πόλη, όπου οι σύγχρονοι μουσικοί το φέρνουν στη σύγχρονη μουσική σκηνή. Ο θεατής γίνεται μάρτυρας αυτής της αναβίωσης και, μαζί με τους πρωταγωνιστές, ανακαλύπτει κάτι που σχεδόν έχει χαθεί: τα έθιμα και το ήθος των ανθρώπων μιας άλλης εποχής, και μια προφορική παράδοση που κάποτε ήταν τρόπος ζωής, διατηρούμενη κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Φυσική ζωή, φυσική δόμηση του Τηλέμαχου Μάνου

Οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να μας εξοικειώσουν με την ιδέα της ανακύκλωσης, της αυτονομίας, της φροντίδας για το περιβάλλον, επισημαίνοντας πόσο αρνητικό αντίκτυπο έχουν ο σύγχρονος τρόπος ζωής και κατανάλωσης στο περιβάλλον και τον πλανήτη. Παράλληλα, αναφέρονται σε λύσεις που μπορούν να βρεθούν μέσα από την ανταλλακτικότητα και τον εθελοντισμό. Μας εξηγούν πως οι άνθρωποι μπορούν να υποστηριχθούν μεταξύ τους και να πετύχουν τους στόχους τους, χτίζοντας ισχυρούς δεσμούς και φιλίες.

Χορεύοντας την επαφή του Γιάννη Αδρίμη

Η Thérèse Vandamme είναι από τους πρώτους ανθρώπους που άρχισε να διδάσκει το body contact στην Ελλάδα. Mε επιρροές από το θέατρο, περνώντας από το κλασικό μπαλέτο στον σύγχρονο χορό, μελετώντας εντατικά την κίνηση, θεωρώντας το ανθρώπινο σώμα σαν ναό, εξερευνώντας την ρίζα και την αρχέγονη επιθυμία της κίνησης, έχοντας γνώσεις από εναλλακτικές θεραπείες, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, μελετώντας για δεκαετίες τους ήχους και τα συναισθήματα του σώματος και τη φωνή έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα πολύ ξεχωριστό είδος μαθήματος και χορού, δουλεύοντας με μικρές ομάδες ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές ηλικίες, επαγγέλματα και κοινωνικό υπόβαθρο, για πάνω από τρεις δεκαετίες.

Ψωμί και μια κουβέρτα του Δημήτρη Γκρίντζου

Είναι Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων καίγεται από τον στρατό κατοχής της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός, συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα μείνει στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.

Daylighting του Ιωάννη Κουτουζή

Ένας τοίχος από το παρελθόν ανοίγει το διάλογο για την αποκατάσταση των εγκιβωτισμένων ποταμών πίσω στο φως, μια διαδικασία που είναι γνωστή ως «Daylighting». H ταινία καταγράφει την ιστορία ενός αστικού ποταμού, παρακολουθώντας την πορεία του υγρού αυτού στοιχείου που αθόρυβα υπάρχει για χρόνια εντός της πόλης, σε μια προσπάθεια προστασίας των τελευταίων φυσικών ποταμών εντός της Αττικής. Εξιστορεί ένα μέρος της αστικής μας μνήμης, τη διαδρομή του ανθρώπου των πόλεων, εκείνου που έχει λησμονήσει ότι αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου οικοσυστήματος.

Grand tour a film in-debt(ed) του Φώτη Μπεγκλή

Το ντοκιμαντέρ είναι εμπνευσμένο από τα γραπτά ευρωπαίων ταξιδιωτών του 18ου αιώνα στην Ελλάδα. Μέσα από τις αφηγήσεις αυτών των ταξιδιωτών και μέσα από μία μετα-αποικιοκρατική προοπτική, μπορούμε να αξιολογήσουμε τις εξελίξεις που σημειώθηκαν στην ελληνική κοινωνία μετά την ελληνική Επανάσταση του 1821. Εξελίξεις που οδήγησαν σε διαδοχική συσσώρευση χρέους, αθετήσεις υποχρεώσεων και αύξηση της εξάρτησης από το εξωτερικό. Η ταινία αναφέρεται, επίσης, στο χρέος του σύγχρονου δυτικού κόσμου στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το συσσωρευμένο οικονομικό χρέος της Ελλάδας προς την Ευρώπη και στη διφορούμενη σχέση μεταξύ αυτών των δύο ξεχωριστών χρεών.

Letters του Αναστάση Δαλλή

Το ντοκιμαντέρ αφηγείται τέσσερις πραγματικές ιστορίες LGBTQ+ ανθρώπων στην Ελλάδα του 2020, οι οποίοι δεν έχουν μιλήσει για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις στους γονείς τους. Έτσι, λοιπόν, τους στέλνουν ανώνυμα γράμματα, εκφράζοντας τις σκέψεις τους. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται σε θέματα ομοφοβίας και αποδοχής μέσα στην ελληνική οικογένεια.

M 12 του Γιάννη Λάσκαρη

Μ12 είναι η κατηγορία βετεράνων αθλητών του τζούντο άνω των 85 ετών. Παγκοσμίως ο μοναδικός εκπρόσωπος σ' αυτή την κατηγορία είναι ο κ. Νίκος Κλουβάτος. Όντας ήδη 90 χρονών, εξακολουθεί να προπονείται τρεις φορές την εβδομάδα ανελλιπώς.

No heroes του Γιώργου Βιτσαρόπουλου

Για την αγωνιστική σεζόν 2018-19 η ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων (ΑΣΚΑ) Αμαρουσίου, επέτρεψε σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο να ακολουθεί τις διαδικασίες της, από τις προπονήσεις και τους αγώνες, μέχρι τις μετακινήσεις της. Τα μέλη της παραχώρησαν συνεντεύξεις γύρω από το άθλημα, τις συνθήκες διεξαγωγής του στην Ελλάδα, όπως και γύρω από την διάδρασή τους με το αμαξίδιο. Το αποτέλεσμα είναι ένα ντοκιμαντέρ που αποτελεί πρώτα από όλα μία άσκηση παρατήρησης των δυναμικών σχέσεων που διαμορφώνονται.

Shipwreck Industry LTD. του Αλέξανδρου Σικαλιά

Ο Κώστας, ένας 56χρονος οξυγονοκολλητής που εργάζεται στη βαριά ναυπηγική βιομηχανία από το 1981, αγωνίζεται να επιβιώσει από την οικονομική κρίση που αποσταθεροποιεί την Ελλάδα και έχει οδηγήσει την εταιρεία στο χείλος της χρεοκοπίας. Το ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το πρόβλημα της διάλυσης των Ναυπηγείων της Ελλάδας από μια ανθρωποκεντρική οπτική γωνία που απεικονίζει την κατάσταση πίσω από απρόσωπες εταιρείες, αριθμούς και τα επιφανειακά γεγονότα.

Sotos, ζω-γράφος αειπράγμων του Γιάννη Φραγκούλη

Η ζωή και το έργο του ζωγράφου Σώτου Ζαχαριάδη, που υπογράφει ως Sotos, ο οποίος έχει δραστηριοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη και στο εξωτερικό. Παράλληλα με την αναφορά στην καλλιτεχνική του δραστηριότητα, όπως και στις εκπαιδευτικές του ασχολίες, το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στην καλλιτεχνική κίνηση της Θεσσαλονίκης από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα, μέσα από τις συνεργασίες και τις διοργανώσεις που αφορούν τον ζωγράφο. Για αυτόν μιλούν φίλοι και συνεργάτες. Ένα δρώμενο βάζει τον θεατή στη δημιουργική διαδικασία από την ιδέα μέχρι την πραγμάτωση των έργων.

Super 8 της Άννας Πούπου

Μια ερασιτεχνική ταινία για τον κινηματογράφο των ερασιτεχνών. Γιατί η αισθητική των home movies και η υλικότητα του super 8 μας γοητεύουν στην εποχή των ψηφιακών μέσων; Η επιμονή στην αυτόνομη δημιουργία και οι συλλογικότητες που δημιουργήθηκαν γύρω από το super 8 μέσα από τις κινηματογραφικές λέσχες, τα περιοδικά, την διάχυση της τεχνογνωσίας και της σινεφιλίας.

Από οθόνη σε Οθόνη:

Γιάννης Αδαμάκος – Η τέχνη είναι ενιαία του Μιχάλη Λυκούδη

Ο κριτικός Τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος έγραψε για τον ζωγράφο Γιάννη Αδαμάκο: «Ποιο είναι το ουσιώδες σε μια ζωγραφική όπως αυτή του Αδαμάκου; Η αναζήτηση του κενού, η επίμονη προσπάθεια του καλλιτέχνη να απεικονίσει το κενό, αποτελεί μέρος της αβεβαιότητας για την οποία γίνεται λόγος. Το κενό εδώ είναι το ουσιώδες… Κάποια πρωϊνά σήκωνε το κεφάλι κι απ’ το πίσω παράθυρο του εργαστηρίου του, κοιτούσε την γκρίζα πόρτα του απέναντι κτιρίου και φανταζόταν τους προγόνους ζωγράφους να αιωρούνται στο φως της αυγής. “Ευχαριστώ, σας ευχαριστώ” μουρμούριζε. Τους ευγνωμονούσε όλους -όλους τους ζωγράφους που είχαν μοχθήσει για να νικηθεί ο Φόβος και η απόγνωση, για να εξεικονισθεί το κενό».

Με ένα τακούνι της Νικόλ Αλεξανδροπούλου

Η ταινία ερευνά τη ζωή της Άννας Κουρουπού, τρανς γυναίκας και εργάτριας του σεξ και καταγράφει μοναδικές στιγμές με τη μητέρα της. Σε ένα μπαρόκ σκηνικό, συνομιλεί με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο για όλα όσα την καθόρισαν ως γυναίκα. Παράλληλα, μοιράζεται τις σκέψεις της με τη Νικόλ Αλεξανδροπούλου, σε μία εξομολόγηση ψυχής για το τι σημαίνει να είσαι τρανς γυναίκα στην Ελλάδα σήμερα.

Σπέτσες ’21, στο σταυροδρόμι της Ιστορίας του Πάνου Α. Θωμαΐδη

Στις παραμονές της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, οι Σπετσιώτες συνευρίσκονται και συνομιλούν, μεταφέροντας τις εκδοχές της ιστορίας όπως αυτή έχει διασωθεί μέσα από την προφορική παράδοση, αλλά και όπως ξαναγράφεται μέσα από τη διαρκή και ενδελεχή μελέτη των τεκμηρίων. Με φόντο το νησί και τη θάλασσα, απόγονοι πρωτεργατών της Επανάστασης, προυχόντων, καραβοκύρηδων, αλλά και λαϊκών ναυμάχων, ενώνουν τις φωνές τους με τοπικούς ιστοριοδίφες, φύλακες των πολύτιμων τεκμηρίων της ιστορίας, συνεχιστές των λαϊκών

παραδόσεων και της ναυτοσύνης και απλώνουν ψηφίδα-ψηφίδα την ιστορία σαν ένα διαχρονικό σπετσιώτικο βοτσαλωτό.