Addthis

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Τα OSCARS 2016

2016 Oscar Awards







Best Picture "Spotlight"

Best Actor Leonardo DiCaprio, "The Revenant"

Best Actress Brie Larson, "Room"

Best Director Alejandro González Iñárritu, "The Revenant"

Best Foreign Film "Son of Saul"

                                        

Best OriginaScore "The Hateful Eight" ENNIO MORRICONE 

               Best Song "Spectre" WRITING ON THE WALL


Best Cinematography "The Revenant"

Best Supporting Actor "Mark Rylance, "Bridge of Spies"

Best Supporting Actress "Alicia Vikander, "The Danish Girl"

Best Original Screenplay "Spotlight"

Best Adapted Screenplay "The Big Short"

Best Documentary Feature "Amy"

Best Documentary Short Subject "A Girl in the River"

Best Short Film, Live Action "Stutterer"

Best Animated Feature "Inside Out"

Best Short Film, Animated "Bear Story"

Best Digital Effects "Ex Machina"

Best Film Editing "Mad Max: Fury Road"

Best Costume Design "Mad Max: Fury Road"

Best Makeup and Hairstyling "Mad Max: Fury Road"

Best Production Design "Mad Max: Fury Road"

Best Sound Editing "Mad Max: Fury Road"

Best Sound Mixing "Mad Max: Fury Road"

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Mediterranea-Jonas Carpignano




Mία ταινία με κέντρο τον άνθρωπο, χωρίς υπερβολές και συναισθηματισμούς, αλλά με σκληρό ρεαλισμό είναι το Mediterranea του Ιταλού, Γιόνας Καρπινιάνο, που γεννήθηκε στην Ιταλία κι έζησε μεταξύ της γενέτειράς του και της Νέας Υόρκης. Μέσα από ένα φιλμ διάρκειας 110΄, που αγγίζει τα όρια του ντοκιμαντέρ, είδαμε τον αγώνα του κεντρικού πρωταγωνιστή, Αγίβα, να γλιτώσει από τα δεινά της Αλγερίας και να βρεθεί στη Ιταλία, προκειμένου να δουλέψει και να ζήσει την οικογένειά του που άφησε πίσω στην πατρίδα. Συνοδοιπόρος του στο μακρύ ταξίδι ο φίλος του, Αμπάς.


Το πρώτο φόντο αφορά  τη ζωή στην Αφρική, όπου καραβάνια ανθρώπων εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο, που δεν ξέρουν αν θα υπάρξει, αλλά η ελπίδα τους ωθεί στο ρίσκο. Είδαμε την εκμετάλλευση που υφίστανται από τους διαμεσολαβητές, τους κινδύνους κατά την μεταφορά, τόσο στο περιστατικό με τους αντάρτες, όσο και στο ναυάγιο, που χάθηκαν ανθρώπινες ζωές και τις ψεύτικες υποσχέσεις, που μένουν στα λόγια.



Με τα πολλά ο πρωταγωνιστής έφτασε στην Ιταλία. Aναγκάστηκε να κλέψει, να τρέξει, να δουλέψει σκληρά για να επιβιώσει. Βήμα βήμα κατέκτησε τα προς το ζην. Παράπονό του όμως στα όρια του απωθημένου παρέμενε η απόσταση που τον χώριζε από την αδελφή του και κυρίως την κόρη του.




Κι ενώ τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπος με την τοπική κοινωνία, ελέω ρατσιστικών αντιλήψεων. Ο ίδιος παρασύρθηκε κι έφτασε στα άκρα, παρ΄όλα αυτά ήταν αποφασισμένος να παραμείνει και να συνεχίσει τον αγώνα του, έτσι απαλλάχθηκε από τον φανατισμό.



Μέσα από μία πολύ γλαφυρή σκηνή, κάνοντας κλήση skype με την κόρη του, σκιαγραφείται ο ψυχολογικός-ψυχικός του κόσμος. Τα θέλω και τα πρέπει. Το τίμημα σκληρό, η απουσία τον κατατρώει, ωστόσο δεν έχει άλλη επιλογή, αν θέλει να δει την κόρη του χαρούμενη, χωρίς να τις λείψουν τα απαραίτητα αγαθά.



Θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς, μα γιατί δεν τις έφερε στην Ιταλία; Ποτέ λόγω της γραφειοκρατίας δεν κατάφερε να πάρει μόνιμη άδεια, αναλώθηκε σε μεροκάματα. Δουλειές για γυναίκες δεν υπήρχαν, παρά μόνο στην πορνεία, ενώ το ταξίδι ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο. Επομένως επέλεξε αυτόν τον (μονο)δρόμο.



Οι δυνατές εικόνες λίγο πριν το φινάλε με συγκίνησαν. Η πρώτη με τα πρόβατα, προδίδει την αγνότητα του Αγίβα και τον ανιδιοτελή του αγώνα για τις αξίες και τα ιδανικά του (αξιοπρεπή ζωή, οικογένεια). Η δεύτερη στο πάρτυ, την τελική του απόφαση. " Θα μείνω εδώ, θα παλέψω να ενσωματωθώ στην κοινωνία, να γίνω ένα με τους γηγενείς, γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσω εγώ κι οι δικοί μου ".


Σε μία πρώτη ανάγνωση της ταινίας, ο θεατής δεν ενθουσιάζεται, καθώς δεν υπάρχουν ανατροπές και μεγάλες συγκινήσεις, ωστόσο μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή της από την Ε.Ε. μέσα στην τριάδα των υποψηφίων ταινιών για το βραβείο LUX του 2015 (The Lesson, Mustang), ενώ βραβεύτηκε κι ως καλύτερη ταινία στο Φεστιβάλ του Καίρου. Ένα έργο επίκαιρο για την χώρα μας, που κάθε μέρα δέχεται χιλιάδες πρόσφυγες. Βλέπουμε κατάματα τις πτυχές ενός σύγχρονου πολιτικοκοινωνικού προβλήματος, που μαζί με την τρομοκρατία είναι τα πλέον σημαντικότερα. Κι επανέρχομαι στα ερωτήματά μου, είναι δυσκολότερο να ζεις Έλληνας στη σημερινή Έλλάδα, ή ξένος στην προσπάθεια μετάβασης για ένα καλύτερο αύριο; Μιλάμε άραγε πέρασμα από τον τρίτο κόσμο στον Παράδεισο της Δύσης, όπως φαίνεται ή μήπως όχι;