Όταν πριν 23 χρόνια σε μια παραμονή Πρωτοχρονιάς γνώρισα το Δαμιανό Κωνσταντινίδη ούτε που φανταζόμουν την εξέλιξη της πορείας μας. Στο Δαμιανό Κωνσταντινίδη οφείλω την αγάπη μου για το θέατρο.
Ως βοηθός του στο υπόγειο της Λυκης Βυθού στην Αποστόλου Παύλου 10 ανεβάσαμε εξαιρετικά και δύσκολα έργα για το θεατροφιλο κοινό. Βουτήξαμε στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, παίξαμε με το Μαύρο Παραμύθι του Χάινερ Μύλλερ γελάσαμε με τη Φαύστα και συγκινηθήκαμε με τη Νέκυια.
Για λίγα χρόνια κρατούσαμε τα κλειδιά του στρατοπέδου Κόδρα, κάνοντας θέατρο σε έναν ασυνήθιστο χώρο με πολλές δυσκολίες που τον φτιάξαμε απ'την αρχή, απ'τα καθίσματα μέχρι τις ξυλόσομπες. Άλλωστε το ελληνικό θέατρο μεγάλωσε στα υπόγεια και σε δύσκολες συνθήκες.
Με το Δαμιανό ξανασυναντήθηκαμε θεατρικά το 2019 στην παράσταση "Ερκουλιν Μπαρμπεν οι αναμνήσεις ενός ερμαφρόδιτου" στο Μπενσουσαν Χαν που μας αποχαιρέτησε φέτος κλείνοντας τον κύκλο του. Σήμερα με τη ΛΟΥΝΑ μας παίρνουμε τους θεατές μέσα σε ένα λεωφορείο για ένα ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία της πόλης. Για να μάθουμε την ιστορία της Λουνας και της Εβραϊκής κοινότητας και να μην ξεχαστεί ποτέ.
Αντωνία Γεωργίάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου