Μ'αρέσει να γράφω για τα Χριστούγεννα. Το λατρεύω για την ακρίβεια. Είναι η γιορτή της αγάπης, των χρωμάτων, του καλού. Σαν κάτι να μας φέρνει πιο κοντά. Κάπως έτσι ξεκινώ να γράφω αυτές τις σειρές βαθιά λυπημένος για όσα βλέπω καθημερινά, κάνοντας μία βόλτα κυριολεκτικά στην πόλη μου τη Θεσσαλονίκη, αλλά και γενικότερα Διαδικτυακά παγκοσμίως. Ακόμα ένας χρόνος τελειώνει, μπαίνουμε αισίως στο 2017 κι ο κόσμος συνολικά αντί να βελτιώνεται, γίνεται ολοένα και πιο άσχημος, πιο σκληρός, θέλοντας να εκδικηθεί ποιον άραγε; Έναν αόρατο εχθρό, που πιθανότατα είναι ο κακός του εαυτός και δεν το έχει αντιληφθεί. Απόρροια συμφερόντων των λίγων και χρεοκοπημένων πολιτικών-συστημάτων αυτό που βιώνουμε. Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και τον δίπλα του δεν μπορεί παρά να ευαισθητοποιηθεί και να σκεφτεί, όπως εγώ και τόσοι άλλοι. Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα, δεν υπάρχουν γιορτές, όταν είναι για λίγους. Όταν υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι που ζουν μέσα στο κρύο, σήμερα, τώρα, που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό, που χάνουν τα παιδιά τους και το κακό επιτείνεται μέρα με τη μέρα. Θα μου πείτε βρισκόμαστε σε μία δύσκολη εποχή. Πρέπει να βρεις τρόπο να επιβιώσεις. Μην μένεις ρομαντικός, μην γίνεσαι συναισθηματικός. Όλοι αυτό μου λένε. Εγώ όμως πιστός στις αξίες, την ηθική και τα ιδανικά μου, αρνούμαι να γιορτάσω από σεβασμό και συμπόνοια (σε καμία περίπτωση πάντως λύπηση) προς αυτούς που δεν έχουν τα στοιχειώδη να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Και δεν είναι οι λίγοι που έτυχε να πάρουν λάθος δρόμο στην πορεία, είναι πλέον δυστυχώς οι πολλοί. Οι λίγοι περάσαμε από την άλλη μεριά κι ίσως και για εμάς εν αγνοία μας η κλεψύδρα αδειάζει. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο σε επίπεδο ηγεσίας της ανθρωπότητας. Εμείς επιλέγουμε. Ή θα συνεχίσουμε και θα οδηγηθούμε μαθηματικά, νομοτέλεια στην καταστροφή ή θα κάνουμε την μεγάλη ανατροπή και θα σωθούμε όλοι μαζί, όντας λίγο φτωχότεροι σε χρήματα, γεμάτοι όμως ψυχικά. Τώρα ή ποτέ; Επειδή κάποιοι δεν τόλμησαν είμαστε εδώ. Ο χρόνος (μας) τελείωσε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου