Ξημερώνει Δευτέρα, ίσως η πιο δύσκολη μέρα της εβδομάδας. Έχεις μπροστά σου να ανέβεις τον γολγοθά ενός εξαιρετικά απαιτητικού πενταημέρου. Βρίσκω την ευκαιρία να βρεθώ κοντά στην θάλασσα, στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Από την μία κοιτώ τον Όλυμπο στο βάθος κι αισιοδοξώ πως θα αγγίξω την κορυφή του από την άλλη βλέπω μία μέδουσα, που βασανίζεται φυλακισμένη στα μολυσμένα νερά του Θερμαϊκού.
Τουλάχιστον είμαι ελεύθερος σκέφτομαι. Συνεχίζω, παρατηρώ, ελπίζω. Κάνω στο μυαλό μου την Δευτέρα, Κυριακή και την πλάθω όπως θέλω εγώ. Ο κόσμος συνεχίζει να περνά δίπλα μου, αγχωμένος, νευριασμένος, φορτωμένος. Δεν έχει τον χρόνο να κοιτάξει τον πλούτο που έχει δίπλα του. Κάπως έτσι ζω, ονειρεύομαι, αντλώ δύναμη από τη φύση, που έμεινε και συνεχίζω. Καλή σας ημέρα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου