ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ: ΣΤΟΧΕΥΣΗ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Η αδόκητη ,πρόσφατη απώλεια της Μ.Γιαννάκου, μιας πολιτικού που διετέλεσε μεταξύ άλλων και  Υπουργός Παιδείας, θυμίζει και θέτει (εξαιρετικά δυσάρεστη η αφορμή) επί τάπητος το ζήτημα της παρεχόμενης στην Ελλάδα εκπαίδευσης. Ακολουθούν οι εξής σκέψεις και επ’αυτού προβληματισμοί:

  -Γνώμη του γράφοντος είναι ότι η εκπαίδευση οφείλει να λειτουργεί ως μοχλός διασφάλισης της κοινωνικής ανόδου (και ευρύτερα κινητικότητας): μια διάστασή της αρκετά παραμελημένη ή ακόμη και συκοφαντημένη. Αυτό, έστω και με στρεβλό/μηχανιστικό  συχνά τρόπο, συνέβη ( σε πείσμα αγκυλώσεων και εμμονών και του λεγόμενου προοδευτικού -μεταξύ άλλων-χώρου) τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα: πολλά παιδιά προερχόμενα από κατώτερα ή μεσαία  κοινωνικά στρώματα κατόρθωσαν μέσω των σπουδών τους να εξασφαλίσουν βιοτικό επίπεδο  διαφορετικό από αυτό που η  προέλευσή τους προ οικονομούσε. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε τη δυνατότητα αυτή ανέλιξης να φθίνει και την άρχουσα τάξη να θωρακίζει ποικιλοτρόπως (υπεραριθμία επιστημόνων, αυξημένες πλέον δυνατότητες απόκτησης αμφίβολης αξίας αλλά δυνατής κατοχύρωσης τίτλων πτυχίων από την αλλοδαπή) τα συμφέροντά της διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο αναπαραγωγής των συσχετισμών που είναι σε ισχύ. Αντλώντας ,θαρρείς, έμπνευση από τις κάστες στην Ινδία ... Λογικό να το επιδιώκει, χρέος της κοινωνίας των πολιτών (κυρίως όμως των θεσμών και οργανωμένων δομών της Πολιτείας) να το αποτρέψει ... Χρησιμότατο να ανατρέξει κανείς και στο συναφές συγγραφικό έργο του εκπαιδευτικού Μ.Κασσωτάκη ..

-  Επιβάλλεται ακόμη η άμεση και στιβαρή σύνδεσή της εκπαίδευσης (άλλο παρεξηγημένο …εκατέρωθεν θέμα αυτό) με τις ανάγκες και τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας. Ασφαλώς όχι με όρους παραγωγής πληθώρας επιστημόνων οι οποίοι μαστίζονται από την επαγγελματική αβεβαιότητα και ανασφάλεια ... Δυστυχώς στο κατώφλι της τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, βλέπουμε μια χώρα εντελώς ανέτοιμη να ανταποκριθεί στις σχετικές προκλήσεις. Μια χώρα που επιμένει στο χρεοκοπημένο  μοντέλο ίδρυσης περιφερειακών Πανεπιστημίων που εξυπηρετούν στενά πελατειακές τοπικές ανάγκες, με πλήρη απουσία σχεδιασμού και μακρόπνοου οράματος. Έχει φερειπείν, προωθηθεί η διάχυση  και αξιοποίηση της (ομολογουμένως αξιοζήλευτου-βάσει διεθνών διαγωνισμών-επιπέδου) γνώσης  που λαμβάνουν οι Έλληνες απόφοιτοι Πολυτεχνείου και συναφών Θετικών Επιστημών στην πράξη? Σε εργαστήρια, βιομηχανίες, μονάδες που θα μπορούσαν να βρίσκονται  πέριξ των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων… Υφίστανται τα απαραίτητα εχέγγυα  για καινοτόμο έρευνα και παραγωγή σχετικά με τον νευραλγικό και ραγδαία εξελισσόμενο τομέα της βιοϊατρικής Τεχνολογίας (συσκευές, μηχανήματα, θεραπευτικές τεχνικές κλπ.) παρότι η χώρας μας διαθέτει 7(!!!) Ιατρικές Σχολές με πανθομολογούμενα υψηλές προδιαγραφές; Τροφή για σκέψη ..(και δράση;)

 

ΥΓ 1: Το ότι ο θάνατος της Μ.Γιαννάκου προκάλεσε τη συγκίνηση και συμπάθεια ακόμη και ορισμένων εκ των πρωταγωνιστών του ρωμαλέου, επί των ημερών της, φοιτητικού κινήματος λέει πολλά… Οι πολιτικοί διαπιστωμένου αξιακού και γνωστικού υποβάθρου, οι πολιτικοί που τυγχάνουν ευρείας -από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού φάσματος αποδοχής- ολοένα και λιγοστεύουν..

 

ΥΓ 2:  Ξεχωριστή μνεία θα γίνει για την σταδιακή απογύμνωση της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων από τις ανθρωπιστικού αλλά και καλλιτεχνικού προσανατολισμού επιλογές … που πλέον εκλαμβάνονται όχι ως εργαλείο όξυνσης του νου και διεύρυνσης οριζόντων αλλά ως περιττή πολυτέλεια ..

 

ΥΓ 3 Ανεπαρκώς αμειβόμενοι ,περιπλανώμενοι επί χρόνια ανά την επικράτεια και τις εσχατιές της εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ως πότε η Πολιτεία θα κωφεύει; Πότε θα δεήσει να επιταχύνει τις διαδικασίες πρόσληψης μόνιμου (αξιολογούμενου, καμία αντίρρηση εάν αυτό συμβαίνει με όρου διαφάνειας!) εκπαιδευτικού προσωπικού στα πολύπαθα Πανεπιστήμιά μας;

 

ΥΓ 4: Μια αναζήτηση στον αγγλικό όρο ‘’vertical mismatch’’ (πάντα λακωνικοί και στοχευμένοι αυτοί οι ... ξένοι) και την ερμηνεία του θα αναδείξει το μέγεθος του σφάλματος…

 

  Ζήσης Μπούρτζος