Υοung Ahmed

Οι αδελφοί, Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν ("Ροζέτα, "Το παιδί με το ποδήλατο") επέστρεψαν στις αγαπημένες τους Κάννες κι έφυγαν από το σπουδαιότερο ευρωπαϊκό Φεστιβάλ με το βραβείο καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον "Νεαρό Aμέντ". Πάντα με ουμανιστική προσέγγιση θέτουν στον κεντρικό πυρήνα ένα αμούστακο αγόρι που παλεύει σε χαλεπούς καιρούς να βρει την ταυτότητά του στο κοινωνικό σύνολο και ταυτόχρονα να εξιλεωθεί για ένα σφάλμα που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραίο.

Βρισκόμαστε στο Βέλγιο. Ένα νεαρό παιδί μουσουλμανικής καταγωγής έχει παρασυρθεί από τα δογματικά λόγια και την ισχυρή επιρροή ενός επιτήδειου Ιμάμη ("ένας μουσουλμάνος δε δίνει ποτέ το χέρι σε γυναίκα"). Είναι έτοιμο να τινάξει τη ζωή του στον αέρα ("είναι πολύ ευγενικοί, δεν μου αρέσουν") για το "Τζιχάντ", τον κατ΄ευφημισμό ιερό πόλεμο που διδάσκει το Κοράνι. Από την αρχή της αφήγησης κατανοούμε πως μιλάμε για μία μονογονεϊκή οικογένεια, ενώ τα προβλήματα στο σπίτι δεν είναι λίγα. Στήνεται ένα δράμα, το οποίο υφαίνεται υποδειγματικά μέχρι την τελική κορύφωση και τη στιγμή της εξιλέωσης. Τότε μονάχα η ψυχή καθαρίζει και ο Αμέντ απελευθερώνεται κι ενηλικιώνεται.

Μέχρι όμως να φτάσει στο τέλος (σκοπός) της διαδρομής ο πρωταγωνιστής μας θα αναγκαστεί να απομακρυνθεί βίαια από τα εγκόσμια, να μεταφερθεί σε ένα είδος αναμορφωτηρίου, να έρθει πιο κοντά με τη φύση, τα ζώα, να γνωρίσει την αξία του αθλητισμού. Βήμα βήμα θα πετύχει την επανένταξή του στo σύνολο. Οι κοινωνικοί λειτουργοί μοιάζουν να είναι εκεί συνεχώς για να βοηθήσουν πραγματικά. Αντιλαμβάνονται το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει και το αδιέξοδο που βιώνει αυτή η αθώα μορφή. Μία ευαίσθητη ηλικία που διαπλάθεις την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα σου. Αφαιρώντας το μίσος, κερδίζουν έναν άνθρωπο.

Την ώρα που όλα δείχνουν πως έχει στιγματιστεί, ακροβατεί για να γλιτώσει. Θα γνωρίσει μία κοπέλα, θα ερωτευτεί, θα αγαπήσει. Οι πεταλούδες θα κατακλύσουν το στομάχι του. Η πίστη του κλονίζεται ("αμάρτησα"), όμως οι ρίζες του προβλήματος είναι τόσο βαθιές που δεν τον αφήνουν να χαρεί ούτε αυτή την μοναδική στιγμή της Άνοιξης. Επιστρέφει στο σημείο μηδέν, λυγίζει, ζητάει την αγκαλιά της μητέρας του, ψάχνει έναν άνθρωπο να μοιραστεί το βάρος. Όσο περνάει ο καιρός το φορτίο γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Ανεβαίνει τον δικό του καθημερινό γολγοθά. Έχει καταδικάσει τον εαυτό του.

Η προσπάθεια διαφυγής είναι διπλή. Από την μία θέλει να ξεφύγει από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Του στερεί την ελευθερία του, έχει γεμίσει τύψεις, δεν μπορεί να κοιμηθεί, υποφέρει καθημερινά. Από την άλλη μάχεται σώμα και πνεύμα με τον εαυτό του να κατασταλλάξει που ανήκει. Είναι όμως τρομερά δύσκολο να σκάσει τη φούσκα που έχει μέσα στο μυαλό του. Παράλληλα όμως είναι κι ο οδηγός, η πυξίδα για να βρει τη δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα της ζωής. Το ημερολόγιο τώρα γράφει τις πρώτες του σελίδες.

Θα "αποδράσει" έξυπνα, δεν αντέχει άλλο τα δεσμά. Θα φτάσει στον πολυπόθητο στόχο. Δεν τον ενδιαφέρει πλέον το κόστος. Η παρορμητικότητα κι άγνοια κινδύνου τον οδηγούν σε μία τρέλα της στιγμής. Ίσως να μην μπορέσει να σηκωθεί ξανά, ίσως να μην ξαναπερπατήσει, έχει ακόμα όμως τα λογικά του, έχει όμως ακόμα τη δύναμη να μιλήσει. Το "χρέος" του είναι να πει μία μεγάλη αληθινή εκ βαθέων, ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Αφού συμβεί αυτό είναι νικητής κι ό,τι θέλει ας ξημερώσει στη συνέχεια ...