Addthis

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Αποδημητικά Πουλιά


Ο Σίρο Γκέρα επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη και μαζί με την Κριστίνα Γκαλέγκο, παραγωγό " στην αγκαλιά του φιδιού ", δημιουργούν ένα απόλυτα ελκυστικό φιλμ βασισμένο σε αληθινή ιστορία, που έφτασε μέχρι τις εννέα κορυφαίες για το OSCAR ξενόγλωσσης ταίνιας, ως πρόταση της Κολομβίας, αλλά τελικά αποκλείστηκε από την τελική πεντάδα (Roma, Cold War, Shoplifters, Νever Look Away, Capernaum). Παρ΄όλα αυτά μετράει ήδη 11 Βραβεία σε Φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χωρισμένο σε πέντε διακριτά τραγούδια-κεφάλαια, τα οποία όπως έχουν συνέχεια, παρακολουθούμε την μετάλλαξη των γηγενών κατοίκων μίας περιοχής της Κολομβίας μεταξύ 1960 και 1980. Είναι η εποχή που αρχίζουν να αναπτύσσονται τα καρτέλ ναρκωτικών. Από την πρωτόγονη αγνότητα, φτάνουμε στο άλλο άκρο. " Ζήτω ο καπιταλισμός ".  Ο Ραπαγιέτ γλυκαίνεται από το εύκολο χρήμα, οι άνθρωποι γύρω του από ξυπόλυτοι στην άμμο, χτίζουν κάστρα-φρούρια. Η πλήρης διαφθορά κι η απληστία όμως τους οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο θανάτου.


Ταξιδεύουμε μακριά από τον Δυτικό Κόσμο. Η οικογένειες είναι ακόμα μητριαρχικές. Η κοινωνία ολόκληρη. Η αρχηγός έχει εξέχουσα θέση. Αυτή αποφασίζει, κρατάει τα κλειδιά και το φυλαχτό της φυλής. Ο λόγος της έχει βαρύνουσα σημασία. Ο λόγος τιμής ισοδυναμεί με ΕΙΡΗΝΗ. Αναπόφευκτη η μετάβαση στο μεταφυσικό, καθώς πρέπει να ενστερνιστούμε, ότι μιλάμε για αυτόχθονες κατοίκους που για χρόνια ζουν κι επιβιώνουν μεταφέροντας πιστά τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά. " Τα όνειρα είναι απόδειξη, ότι υπάρχει ψυχή ".

Όπως ακριβώς τα αποδημητικά πουλιά συμμορφώνονται στους νόμους της φύσης και μεταναστεύουν ανάλογα με την εποχή και τον καιρό από μέρος σε μέρος, έτσι κι οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν στη ζωή. Σημασία έχει να καταφέρεις αυτόν τον χρόνο να είσαι εποικοδομητικός, το δυνατόν να αφήσεις έργο για τις επόμενες γενιές και να περάσεις όμορφες στιγμές με ασφάλεια. Η " μεγάλη ζωή " φέρνει έντονες συγκινήσεις, αλλά το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο κι όχι καλό. Με ένα μαύρο συννεφιασμένο ουρανό να κυριαρχεί πάνω από το σκηνικό, την ώρα του μεγάλου ξεκληρίσματος.


Η σύνδεση με τη χώρα μας γίνεται μέσα από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Η ύβρις θα φέρει αργά ή γρήγορα την τιμωρία (νέμεσις και στην περίπτωση μας τίσις), η οποία προοικονομείται μέσα από τα όνειρα, ίσως και προς τέρψιν των θεατών (κάθαρση). Όποιος σήκωσε όπλο κι αφαίρεσε ζωή είναι καταδικασμένος να πληρώσει. Η ταινία αποκτά γκανγκστερικό χαρακτήρα, με στοιχεία νεό-western. Πρόσωπα καλυμμένα. Σήμερα είσαι θύτης, αύριο το θύμα. Υπάρχει άραγε νικητής κι ηττημένος;  Φτάνουμε λοιπόν, στην δραματική παραδοχή, λίγο πριν το φινάλε. " Έτσι κι αλλιώς όλοι είμαστε νεκροί ". Μοιραία όμως είσαι καταδικασμένος να το συνειδητοποιήσεις, όταν είναι ήδη αργά.

Όσους το σύστημα αποφάσισε να μην τους υποτάξει με τα όπλα, όρισε την μοίρα τους έμμεσα. Έτσι ακριβώς η κινητήρια δύναμη του χρήματος, διαβρώνει τους δεσμούς και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, εξαθλιώνει, εξαφανίζει πολιτισμούς, ήθη κι έθιμα χρόνων. Στην αρχή όλα είναι όμορφα και στο βωμό του εύκολου πλουτισμού είσαι έτοιμος να απαρνηθείς κάθε κληρονομιά, που με κόπο κράτησαν ζωντανό οι προηγούμενες γενιές. Τι γίνεται όμως και πολύ περισσότερο τι μένει στο φινάλε; Η βροχή απλά ξεπλένει το αίμα, που μόνο αυτό έχει μείνει, σαν τελικά λύτρωση ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου