Κυριακή βράδυ. Λίγο πριν το πάρτυ λήξης. Το μυαλό θολωμένο, το σώμα διαλυμένο, το πνεύμα γεμάτο και μαζί του η ψυχή. Το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έφτασε στο τέλος του. Κάτι σαν ιεροτελεστία δέκα ημερών, που διακόπτει την καθημερινότητα και χρωματίζει την πόλη. Όλα συνηγορούν, ώστε οι στιγμές να μείνουν αξέχαστες. Μπορείς να αφιερωθείς εντελώς σε αυτή τη γιορτή πολιτισμού, γι΄αυτό το διάστημα; Επιβιώνεις, το διασκεδάζεις, γουστάρεις, απολαμβάνεις ... Σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να πιεστείς, να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου και να τα καταφέρεις, αν είσαι δυνατός και φανατικός της μεγάλης οθόνης, συνδυάζοντας αρκετά πράγματα παράλληλα. Παράτολμο εγχείρημα. Όσο για τη φετινή διοργάνωση μπορούμε να πούμε, πως στέφθηκε από πλήρη επιτυχία, με βάση την πληρότητα των αιθουσών, των προσώπων, που φιλοξενήθηκαν και του επιπέδου των ταινιών, που παρακολουθήσαμε. Ήταν μία ισχυρή δόση σινεμά. Σαν αντίδοτο στις νόσους και τα κακώς κείμενα της εποχής. Όπως σημείωνα άλλωστε και πριν λίγες ημέρες, ο Κινηματογράφος είναι ένας από τους τρεις ιδανικούς τρόπους να ταξιδέψεις και να γνωρίσεις πολιτισμούς, κουλτούρες, ήθη κι έθιμα, αλλά και να επικοινωνήσεις. Από τη Λατινική Αμερική μέχρι τις Φιλιππίνες κι από την Αυστραλία μέχρι τον Καναδά. Η τέχνη θέλει θυσίες κι η μόρφωση, θα συμπληρώσω εγώ. Αυτό ήταν καλοί μου φίλοι, το καράβι ρίχνει ξανά άγκυρα στο Λιμάνι. Θα σαλπάρει τον Μάρτη, για το αντίστοιχο event του ντοκιμαντέρ και του χρόνου με το καλό στο 59ο για τους φανατικούς των ταινιών μυθοπλασίας. Εις το επανιδείν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου