Περπατάς στο δρόμο, ο ουρανός σκοτεινός. Ξάφνου ένα εκκωφαντικός θόρυβος. Τρομάζεις! Στρατιωτικά ελικόπτερα κάνουν πρόβα για την παρέλαση. Ο ήχος προκαλεί φόβο, στην εποχή του " πολέμου ". Τα άρματα σε ετοιμότητα, τα ακονίζουν, τα γυαλίζουν, φουλάρουν καύσιμα. Αλήθεια τι γιορτάζουμε αύριο; Είναι απλά μία αργία; Η θύμηση, οι αναμνήσεις, κρατούν την ιστορία ζωντανή κι αποφεύγονται εκ νέου τα ίδια λάθη. Όταν όμως η λήθη κυριαρχεί, νομοτελειακά οδηγούμαστε στην καταστροφή. Τι συναισθήματα μπορεί να προκαλεί όλη αυτή η κατάσταση σε κάθε ευαισθητοποιημένο νέο κι όχι μόνο; Λύπη, απογοήτευση, ίσως θυμό; Όταν οι αξίες και τα ιδανικά έχουν ισοπεδωθεί, με τι δύναμη να παλέψεις να αλλάξεις τον κόσμο και ποιες οι ρεαλιστικές πιθανότητες να το καταφέρεις; Αναζητάς την ουσία, κανείς δεύτερες σκέψεις. Ψάχνεις πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες. Το είναι και το φαίνεσθαι. Παρέλαση αρμάτων, οδηγεί σε παρέλαση συναισθημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου