Συμπληρώθηκαν χθες, 9 Σεπτεμβρίου, 47 χρόνια από το θάνατο του ,όπως αποκλήθηκε , ’Μεγάλου Τιμονιέρη’ , του πολύ σημαντικού επαναστάτη και μετέπειτα ηγέτη της Κίνας (μιας χώρας πολυπληθούς και πάντοτε αποτελούσας σημείο αναφοράς ), του Μάο Τσε Τούνγκ. Δεν αποτελεί σκοπό του παρόντος άρθρου να κουράσει τον αναγνώστη , απαριθμώντας εκτενώς τα θετικά και αρνητικά (υπαρκτά μεν αλλά και σκοπίμως διογκωμένα από τη συστημική ,Δυτική ιστοριογραφία που για προφανείς λόγους κατατάσσονται στους επικριτές του) ενός από τους πλέον επιδραστικούς ηγέτες του 20ου αιώνα.
Αν επιχειρηθεί κάποια αποτίμηση του έργου του αλλά και της παρακαταθήκης που αφήνει , δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο μεστή και εύγλωττη τοποθέτηση από αυτή του κορυφαίου Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν Λυκ Γκοντάρ ,όταν ρωτήθηκε σχετικά : ‘’ Αν μη τι άλλο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο μάγειρα της Ιστορίας!! Κατάφερε και τάισε ρύζι μερικά δισεκατομμύρια ανθρώπων! ‘’
Καταληκτικά ,ο υπογράφων αναγνωρίζει ως μεγαλύτερη ίσως από τις αρετές του Μάο ,την προσαρμογή της κομουνιστικής θεωρίας (αντί της πιστής και άκαμπτης της εφαρμογής της ως δόγμα) στις ιδιαιτερότητες και στα δεδομένα της κινεζικής κοινωνικής πραγματικότητας. Για αυτό άλλωστε και το εγχείρημα του αγκαλιάστηκε από το λαό και στέφθηκε από επιτυχία!
Ζήσης Μπούρτζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου