Aναζητώντας την ταυτότητα σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται
To Oλύμπιον άνοιξε τις πύλες του για τη νέα κινηματογραφική χρονιά κι εμείς βρεθήκαμε στην πρεμιέρα του Broadway του Χρήστου Μασαλλά που συνεχίζει το ταξίδι του στα Φεστιβάλ του κόσμου. Σε αυτό το σκηνοθετικό ντεμπούτο ο δημιουργός προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει κάθε έκφανση της ζωής στη σύγχρονη Αθήνα. Επιλέγει την πλευρά των απόκληρων του συστήματος και προσπαθεί μέσα από τις ιστορίες τους να συνθέσει ένα παζλ της μεγαλούπολης των αντιθέσεων και του υποκόσμου που κινεί τα νήματα ... στα παρασκήνια. "Υπάρχουν σημάδια στην πόλη, αρκεί να ξέρεις να διαβάζεις".
Η Νέλλυ, ο Μάρκος, ο "παππούς" (στην επανεμφάνιση του Χρήστου Πολίτη), o Ρούντολφ, ο Μοχάμαντ κι ο Γιόνας που μετατρέπεται σε Μπάρμπαρα. Ένα ετερόκλητο μίγμα που συνεργάζεται για να επιβιώσει. Όλοι τους έχουν όμως ένα κοινό σημείο αναφοράς. Βρίσκονται στην πλευρά των ηττημένων της ζωής όσο είναι στο Μπρόντγουεϊ. Μπορεί να τους δίνει στέγη και μία στοιχειώδη ασφάλεια, ωστόσο η ζωή τους βαλτώνει και η εξέλιξή τους αναβάλλεται επ΄αόριστον. Η μοναδική που ίσως το συνειδητοποιεί, αλλά είναι αδύναμη να αποδράσει είναι η πρωταγωνίστριά μας.
Έχει στηθεί ένα μεγάλο κόλπο, αλλά όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποιος "πέφτει" στη φάκα. Η συνθήκη αλλάζει, όπως κι οι ανάγκες. Νέοι δεσμοί, πιο δυνατοί αναπτύσσονται. Το συναίσθημα κυριαρχεί, υπάρχει μία ψευδαίσθηση ελευθερίας ... με όρια. Η κλεψύδρα αδειάζει, η επιστροφή δε θα αργήσει και τότε ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. "Πρόσεχε δαγκώνει". Άπαντες θα τεθούν προ των ευθυνών τους. Ο μεγάλος έχει δώσει τις κατευθύνσεις του κι απλά περιμένει τον κατάλληλο χρόνο για την "ανταλλαγή".
Μετά το μικρού μήκους "Copa - Loca" με επιτυχημένη πορεία και αναγνώριση, ο Μασαλλάς μας συστήνεται εκ νέου. Το έργο του μέχρι περίπου την μέση κυλάει αβίαστα. Είναι η μετάβαση των λεγόμενων "μικρομηκάδων" στις μεγάλου μήκους ταινίες. Στη συνέχεια υπάρχει ένα μπέρδεμα, το σενάριο αρχίζει και χωλαίνει. Προσπαθεί να το σώσει, αλλά δεν είμαστε σίγουροι πως τελικά τα καταφέρνει. Σίγουρα όμως μιλάμε για μία ταινία καλών προθέσεων και εξαιρετικής αισθητικής. Επίσης στο μοντάζ συναντάμε τον υποψήφιο για OSCAR, Γιώργο Λαμπρινό και στην μουσική επένδυση τον Γκάμπριελ Γιαρέντ.
Κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης της πλοκής η δυναμική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Έλσα Λεκάκου (θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια) και τον Φοίβο Παπαδόπουλο. Δεν είναι τυχαίο πως το καλύτερο διάστημα του φιλμ είναι αυτό που η κάμερα κεντράρει στα δικά τους κάδρα. Δύο νέοι άνθρωποι που αναζητούν διέξοδο από την πρωτεύουσα, τις επιλογές του, τη χώρα. "Κρυβόμαστε σε κοινή θέα και συνεχίζουμε να χορεύουμε". Αυτή ακριβώς η αίσθηση των κινήσεων γεννά ίσως και τη χαραμάδα που οδηγεί στο φως.
Το "Βroadway" παραμένει κυρίαρχο μέχρι το λυτρωτικό φινάλε. Ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του και πιθανώς να πάρει αυτό που του αξίζει. Τίποτα όμως δεν πρόκειται να χαριστεί σε κανέναν. Είναι μεγάλη υπόθεση να διεκδικήσεις και να πετύχεις. Σου δίνει φτερά. Ακόμα κι αν ένας μεγάλος έρωτας πήρε αναβολή, μένει το χαμόγελο για την κατάληξη και η ελπίδα για μία συνάντηση στο μέλλον τώρα που η Νέλλυ γνωρίζει που και πως κατέληξε ο Γιόνας.
πρώτη δημοσίευση TheOpinion
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου