ΠΕΡΙ ΑΝΟΜΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ.. ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

 

Είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή η συχνότητα με την οποία ο κυρίαρχος λόγος καταφεύγει στην ανάγκη πάταξης εστιών ανομίας (πραγματικών η μη..) στα Πανεπιστήμια της χώρας. Το φαινόμενο λαμβάνει ιδιαίτερη ένταση όταν το συνολικότερο αφήγημα δεν πείθει (όπως καλή ώρα τώρα) ή αρχίζει να έχει τρωτά σημεία. Αποσκοπώντας ασφαλώς στην ενεργοποίηση των πλέον αντιδραστικών αντανακλαστικών των πολιτών: για την ακρίβεια του τμήματος εκείνου που περιγράφεται ή αποκαλείται κάπως απλουστευτικά ως ΄΄φιλήσυχοι νοικοκυραίοι΄΄ και προβαίνει παραδοσιακά σε συστημικές εκλογικές επιλογές.

  Αποτελεί πάγια θέση του γράφοντος και της στήλης ότι το βασικό πρόβλημα που μαστίζει διαχρονικά τα ελληνικά Α.Ε.Ι. είναι η υποχρηματοδότηση (η οποία δυστυχώς βαίνει εντεινόμενη και είναι εμφανής στις απαρχαιωμένες υποδομές, τα υποστελεχωμένα εργαστήρια στα ακαλαίσθητα και ασυντήρητα κτίρια, στον ελλιπή εξοπλισμό), η απουσία σχεδιασμού  ως προς την ορθολογική κατανομή και κατεύθυνση των - έστω λιγοστών αυτών - πόρων (αλήθεια έχει ποτέ διεξαχθεί αξιόλογη έρευνα για περιπτώσεις διασπάθισής τους?), η αθρόα ίδρυση τμημάτων σε περιφερειακά κυρίως ΑΕΙ τα οποία εξυπηρετούσαν βραχυπρόθεσμες πελατειακές σκοπιμότητες και πάντως αμελητέο μόνο επαγγελματικό/στην αγορά εργασίας  αντίκρισμα προσέφεραν. Ιεράρχηση και ταξινόμηση προτεραιοτήτων ... αναζητείται.  Είναι ακόμη τροχοπέδη για μια υγιή τριτοβάθμια εκπαίδευση ο νεποτισμός και η αδιαφάνεια που παρατηρείται στην επιλογή των μελών Δ.Ε.Π. (αν και η προκήρυξη τέτοιων μόνιμων  θέσεων πλέον ... σπανίζει, αφού θεωρείται πολυτέλεια ), η μη επικαιροποίηση της ύλης των μαθημάτων ώστε να είναι εναρμονισμένη με τις σύγχρονες εξελίξεις, το ανεπαρκές  ενδιαφέρον για την επαγγελματική τύχη των αποφοίτων .

   Σίγουρα δεν αποτελεί βασικό τους πρόβλημα, ούτε ‘’κακώς κείμενα’’ η ύπαρξη φοιτητικού συνδικαλισμού (ασφαλώς καταδικαστέα και χρήζοντα διερεύνησης τα σχετικά φαινόμενα συναλλαγής) , παρατάξεων, πολιτικών και καλλιτεχνικών  εκδηλώσεων! Εκτός αν στηλιτεύουμε ως περιττή την ενασχόληση των φοιτητών με τις κοινές υποθέσεις, τη διατύπωση προβληματισμού για τα τεκταινόμενα στην κοινωνία, τις ευρύτερες ζυμώσεις, τη διασφάλιση ελευθερίας της έκφρασης. Τότε, πολύ φοβάμαι ότι βαδίζουμε σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς . Αλίμονο εάν το Πανεπιστήμιο, αυτή η τόσο σημαντική ψηφίδα στο μωσαϊκό που είναι του κοινωνικού γίγνεσθαι λειτουργούσε μόνο ως φορέας παροχής στείρων γνώσεων, παθητικοποίησης, ατομικού δρόμου!! Και η ρημάδα η διαμόρφωση της  (πολυσχιδούς και πολύπλευρης) προσωπικότητας;

 

ΥΓ 1 : Πρόβλημα τέλεσης παράνομων πράξεων σε ελληνικά ΑΕΙ ασφαλώς και υπάρχει!!Μόνο που δεν διαπιστώνεται καμία ειλικρινής (παρά μόνον προσχηματική και συχνά αποπροσανατολιστική) προσπάθεια  αντιμετώπισής τους. Πώς; Επαρκής φωτισμός, περισσότερα απογευματινά μαθήματα , εκδηλώσεις των φοιτητικών συλλόγων, ασφαλώς και λελογισμένη επέμβαση των Αρχών μετά την τέλεση αξιόποινων πράξεων (και όχι για το ..θεαθήναι, επί δικαίων και.. αδίκων ) θα ήταν ίσως μια καλή αρχή…

 

ΥΓ 2: Μια απλή   πληκτρολόγηση σε κάποια δημοφιλή μηχανή αναζήτησης του Διαδικτύου με το όνομα α) νυν Υπουργού της Κυβέρνησης με ιδιαίτερη αδυναμία σε ..κοπτικά εργαλεία και β) νυν Υφυπουργού της Κυβέρνησης με αγάπη στην εκτόξευση λίθων θα δημιουργούσε μεγάλη αμηχανία ως προς την προέλευση και το ιδεολογικό πρόσημο της ενδοπανεπιστημιακής βίας .. Δοκιμάστε το!

 

 Ζήσης Μπούρτζος