Το Πρώτο Μπάνιο

 Υπάρχουν κάποιες ταινίες μικρού μήκους που έχουν τόσα πολλά να πουν και το καταφέρνουν τόσο περιεκτικά σε ελάχιστα λεπτά. Δεν έχουν την πολυτέλεια να λοξοδρομήσουν, στοχεύουν κι εκτελούν. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί το "Πρώτο Μπάνιο" του Αλέξανδρου Κωστόπουλου. Αφετηρία της οι Νύχτες Πρεμιέρας, από εκεί στη Βόρεια Ιρλανδία που απέσπασε Ειδική - Εύφημο Μνεία (Special Recognition), στην Ολυμπία και σε αρκετά διεθνή Φεστιβάλ. Ένα ταξίδι που από την πρώτη σκηνή με έκανε να αναρωτηθώ: Είναι τέλος της άνοιξης ή Σεπτέμβρης μετά το καυτό καλοκαίρι;

Ένα ζευγάρι με τη νεαρή τους κόρη πηγαίνουν στη θάλασσα. Σκοτάδι, ακούγεται μόνο ο ήχος. Διαφωνία, ένας δυνατός θόρυβος. Τι έχει συμβεί; Ο σκηνοθέτης σε αυτό το σημείο βάζει το χρώμα στην αφήγησή του. Κατευθείαν μάλιστα κάνει ένα εξαιρετικό πλάνο της φύσης, που θα επαναλάβει αργότερο ως μοτίβο. Παύση ... Θάλασσα, βράχια, όμορφη φωτογραφία. Το κύμα σκάει απαλά στην ακροθαλασσιά. Τίποτα δεν προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν. Οι γονείς χαλαρώνουν κι απολαμβάνουν τη γαλήνη.

Η κόρη αθόρυβα έρχεται αντιμέτωπη με ένα θέαμα που δεν τη σοκάρει. Είναι αθώα, είναι τρυφερή. Φοράει τα μπρατσάκια της σε ένα νεαρό αγόρι και ετοιμάζεται να ταξιδέψουν μαζί σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο. Το παιδί είναι πάντα παιδί. Έχει ανάγκη να παίξει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί στην ευαίσθητη ηλικία που βρίσκεται. Η Μαργαρίτα εξελίσσεται σε πρωταγωνίστρια και τον άνθρωπο που μεταφέρει το καθολικό μήνυμα της αλληλεγγύης και του σεβασμού από την οθόνη σε ολόκληρη την αίθουσα.

Ο Κωστόπουλος κάνει το δικό του σχόλιο για το προσφυγικό, ένα μείζον πρόβλημα που δε λέει να κοπάσει. Η ομορφιά της Μεσογείου κρύβει μέσα της τόσα ένοχα μυστικά. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι έχει μέσα η βάρκα. Ο πατέρας ποτέ δεν πίστεψε το σπλάχνο του. Ίσως πάνω στην έντασή του το μυαλό του να μην πήγε εκεί. Η ευαισθητοποίηση όμως ξεκινάει από τη φύση, από κάτι πιο μακρινό και φτάνει στο ανθρώπινο, στο εγγύς ... το κοντινό. Αν με τόση ευκολία κάνεις το πρώτο βήμα προσπέρασης, τότε είσαι "ικανός" να συνεχίσεις θέλοντας και μη ...

Ο θυμόσοφος λαός λέει, "η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται". Δάφνη Αλεξάντερ και Πέτρος Λαγούτης είναι οι δύο ενήλικοι πρωταγωνιστές. Έχουν ανάγκη την απόδραση από το άστυ, το μυαλό τους όμως δεν είναι καθαρό. Η ψυχή τους; Μετά το "πρώτο μπάνιο" της μικρής τι μένει; Η φωνή δίνει και πάλι τη θέση της στα πανοραμικά πλάνα. Όμορφη Ελλάδα, προικισμένη. Η μάνα φύση έχει τον τελευταίο λόγο σε αυτήν την ταινία μικρού μήκους, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Να το θυμόμαστε και με γνώμονα αυτό να πορευόμαστε.