ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΕ… ΚΩΜΑ

 

Γράφει ο Ζήσης Μπούρτζος

Συνιστά ευρεία παραδοχή πως τις τελευταίες δεκαετίες η λεγόμενη ‘’δημοκρατία Δυτικού τύπου’’ φθίνει ,με την ποιότητα της να υφίσταται καίρια πλήγματα.  Το μοντέλο αυτό ,που μεταπολεμικά κυριάρχησε μάλιστα επί μακρόν και ως ‘’πρότυπο’’ δείχνει να βρίσκεται σε τέλμα. Η Δημοκρατία γίνεται όλο και πιο αντιπροσωπευτική ,με τους πολίτες να έχουν ολοένα και μειούμενη πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων (πολλώ δε μάλλον στη διαμόρφωσή τους).

 Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εσχάτως, με πολύ πρόσφατο μάλιστα εγχώριο παράδειγμα, οι πολίτες προτιμούν ηγέτες οι οποίοι προωθούν την ιδέα της αδιαμεσολάβητης και άμεσης σχέσης με τους πολίτες (το αν το επιτυγχάνουν είναι άλλο θέμα), παρακάμπτοντας όλα εκείνα τα ενδιάμεσα θεσμικά επίπεδα που πλέον θεωρούνται από τους πολλούς εμπόδια στην έκφραση των προσδοκιών τους και στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων και συμφερόντων τους.

      Τις τελευταίες δεκαετίες έχει επικρατήσει ένα μοντέλο πολιτικού απόμακρου από το λαό και αποστασιοποιημένου από τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Πολιτικού που προσεγγίζει τα ζητήματα με στείρα οικονονομίστικη αντίληψη ,θαρρείς και βρίσκεται μέσα σε αποστειρωμένη γυάλα. Αντίστοιχα ,η κρίση αυτή σοβεί και στα κόμματα ,που αποτελούν άλλωστε πυλώνα της Δημοκρατίας. Τι συμβαίνει λοιπόν εκεί;

Γινόμαστε μάρτυρες του εξής νοσηρού φαινομένου: οι ηγεσίες τους  απομονώνονται και αυτονομούνται από τη βάση ,με τους βουλευτές και τα στελέχη να μην μπορούν να λειτουργήσουν ως ομάδα πίεσης και να μεταβιβάσουν εμφατικά σε αυτούς τα λαϊκά αιτήματα και προβλήματα, τουλάχιστον σίγουρα όχι στο βαθμό που αυτό παλιότερα συνέβαινε. Πρόκειται θα έλεγε κανείς για έναν ιό που έχει μολύνει το σώμα όχι μόνο των λεγόμενων παραδοσιακών αστικών κομμάτων ,αλλά και κομμάτων με αναφορά (έστω και διακηρυκτική) στην Αριστερά και σε επαναστατικές/ανατρεπτικές διεργασίες.

     Είναι συνεπώς απολύτως απαραίτητο, κατά τη γνώμη του γράφοντος, να  λειτουργούν τάσεις εντός των κομμάτων.  Έτσι διασφαλίζεται η πολυφωνία ,έτσι εμπεδώνεται ο πλουραλισμός ,έτσι εθίζεται και ο λαός σε υγιή ,απαλλαγμένη από στρεβλώσεις , λειτουργία της δημοκρατίας.

  Είναι όμως ,έχοντας πάλι αυτό το πρόσφατο εγχώριο παράδειγμα στο νου, άλλο πράγμα οι τάσεις που καθιερώνουν και πρωταγωνιστούν σε διάλογο επεξεργασμένο , με πολιτικά επιχειρήματα και διατυπωμένες θέσεις  και άλλο τάσεις που λειτουργούν μόνο ως  παραλυτικά ‘’παραμάγαζα’’ εμποδίζοντας την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών και απλώς μεριμνώντας για κατανομή θέσεων και ‘’οφιτσίων’’ στο πλαίσιο του ισχύοντος σε κάθε συγκυρία εσωκομματικού συσχετισμού  δυνάμεων και ανταγωνισμού. Αν το πρώτο είναι δημιουργικό και ζωογόνο ,το δεύτερο απλώς καθηλώνει λειτουργώντας ως τροχοπέδη.