Addthis

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

H oμορφιά της ύπαρξης


Ο Σουηδός Ρόυ Άντερσον ολοκλήρωσε την άτυπη τριλογία ("Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο", "Εσείς οι Ζωντανοί","Ένας Περιστέρι Έκατσε σε ένα κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξή του") του κι αφήνει ένα ευαίσθητο υστερόγραφο, το οποίο τιμήθηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Βενετίας με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας κι έκανε Πανελλήνια Πρεμιέρα στο 60ό επετειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Φθινοπωρινή μελαγχογλία, το καλοκαίρι μόλις έχεις ολοκληρωθεί. Ψιλόβροχο κι υγρασία διαβρώνουν τα κόκκαλα των ανθρώπων. Η ώρα της εσωτερικής περισσυλογής και αυτοκριτικής έχει φτάσει.

Μέσα από ξεχωριστές μικρές μικρές ιστορίες (βινιέτες) προσπαθεί να εξηγήσει την κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα σήμερα. Δεν μένει όμως στο φαίνεσθαι και διεισδύει με χειρουργική ακρίβεια στο είναι. Μία διεξοδική εξερεύνηση και σύμμαχός του η εξαιρετική μουσική που σαγηνεύει τα πλήθη κι εντείνει το αίσθημα της ματαιότητας των πάντων. Ο κύκλος της ζωής είναι ταυτόχρονα είναι μεγαλύτερη ευλογία, αλλά κι η μεγαλύτερη δοκιμασία. Μάχη, πάλη, πολλά τα δεινά, ελάχιστα τα καλά. Πρέπει να αντέξεις ...


Λεπτοκεντημένο έργο τέχνης με έμφαση στη λεπτομέρεια. Σε έναν κόσμο σκληρό, κυνικό, βαθιά πληγωμένο όλοι μας αναζητούμε μια αγκαλιά παρηγοριάς και λίγη κατανόηση. Υπάρχει διάχυτη ανάγκη για απευθείας επικοινωνία. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να ντύσει αυτό το μακάβριο θέαμα με ισχυρές δόσεις χιούμορ ως αντισταθμιστικό. Πάνω που πάει η κατάθλιψη να μας κλείσει το μάτι, εμείς παίρνουμε ανάσα και συνεχίζουμε τον αγώνα. Αυτό είναι το παιχνίδι, το ζήτημα να βάλεις τους δικούς σου κανόνες και να το αντιμετωπίσεις αισιόδοξα. Διαφορετικά έχασες εκ προοιμίου.

Οι "σιωπές" που ακολουθούν τα λόγια της αφηγήτριας μας δίνουν τον χρόνο να σκεφτούμε. Η εικόνα ως ένα κάδρο ζωγραφικής γίνεται η αφορμή και ταξιδεύουμε τόσο νοητικά, όσο και με τις αισθήσεις μας. Ο Άντερσον συνδέει τον κινηματογράφο, την μουσική, τις εικαστικές τέχνες. Δημιουργεί μία αλυσίδα διαφυγής. Σουρρεαλιστικές εικόνες, σαρκαστική διάθεση για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Από την καθημερινή ρουτίνα που πρέπει να "σκοτώσουμε" και να αποδράσουμε, μέχρι τον φασισμό που αναβιώνει και κινείται απειλητικά εκμεταλλευόμενος της ιστορικές συγκυρίες.


Κανείς όμως δεν έχει όρεξη να (σε) ακούσει. -"Τι θα κάνω τώρα που έχασα την πίστη μου"; -"Συγγνώμη κλείνουμε"... Ένα αέναο υπαρξιακό αδιέξοδο. Όσοι έχουν βάλει το προσωπικό τους τρένο στις ράγες συνεχίζουν, οι υπόλοιποι σταδιακά χάνουν την ελπίδα τους κι αρνούνται να παλέψουν. Αδύναμοι πια, ευάλωτοι όσο ποτέ. Ξετυλίγεται ένας κόσμος ψυχικά νοσούντων από άκρη σε άκρη. Από στη Στοκχόλμη μέχρι την Κολωνία και τη Δρέσδη κι από εκεί στην Αυστραλία που φλέγεται και την Αμερική που δείχνει έτοιμη να ξεκινήσει έναν ακόμα πόλεμο εν όψει εκλογών Προέδρου.

Ο δημιουργός προσπαθεί να δώσει αξία στα αληθινά μεγάλα. Προτείνει τον δικό του τρόπο ιδιότυπης ψυχοθεραπείας. Περιγράφει το "χάος", αλλά δεν το αποδέχεται, δεν έχει εγκλωβιστεί. Αρνείται να σταυρωθεί κι έχει σκοπό να μην ανέβει τον Γολγοθά. Αναζητεί τη λύτρωση μέσα από άλλους τρόπους, ακολουθεί μία διαφορετική διαδρομή. Μόνο η ΑΓΑΠΗ είναι ικανή να σε οδηγήσει στο εξιδανικευμένο. "Δεν είναι φανταστικά"; Τέρμα το άγχος, τέρμα το στρες κι η υπέρμετρη πίεση. Μία πλάκα είναι η ζωή ... απόλαυσέ την.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου