Sibel

Ένα από τα διαμαντάκια του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν το " Sibel " των Τσάλα Ζεντζιρτζί και Γκιγιόμ Ζοβανετί, ζευγάρι στην τέχνη και τη ζωή. Η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια και προκάλεσε τον ενθουσιασμό για την προσπάθεια και συγχρόνως την ευαισθητοποίηση του κοινού για το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το σκηνοθετικό δίδυμο. Πριν από μία τριετία ήταν το Mustang του Ντενίζ Γκαμζέ Έργκιουβεν, που κέρδισε το Βραβείο LUX, τώρα αυτό και πάλι από τα ενδότερα της Τουρκίας.

Βρισκόμαστε στα Βορειοανατολικά της γειτονικής χώρας, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Η Σιμπέλ είναι μία νεαρή κοπέλα που δεν μπορεί να μιλήσει. Μονάχα σφυρίζει. Με αυτόν τον τρόπο εκφράζει τα πάντα. Πατέρας της ο δήμαρχος του χωριού. Μία περιοχή που ζει ακόμα κάτω από το βάρος των μύθων, των προκαταλήψεων και των δεισιδαιμονιών. Η γέννησή της θεωρείται κακός οιωνός για το μέρος. Αρχίζει λοιπόν, έναν αγώνα για την ΑΠΟΔΟΧΗ της. " Όλοι θα με ευχαριστούν όταν φέρω τον λύκο νεκρό ".

Εδώ ακριβώς γίνεται η σύνδεση με την μυθοπλασία, καθώς ο λύκος είναι ένα κατασκευασμένο τέρας από την πατριαρχική, ανδροκρατούμενη κοινότητα, ώστε να ελέγχουν τις γυναίκες, να ενυπάρχει ο φόβος και να κατοχυρώνουν μίας μορφή υποτέλειά τους. Η Σιμπέλ είναι αποφασισμένη σε πρώτη φάση να θάψει τα γυναικεία στοιχεία, το σεξισμό της και να επαναστατήσει. Ντυμένη σαν κυνηγός, με ένα όπλο στο χέρι μας ξεναγεί στην άγρια φύση της εξωτικής Τουρκίας και παράλληλα μας δείχνει πως η ζωή μπορεί να μετατρέψει μία τόσο όμορφη γυναίκα σε έναν άνθρωπο με άγρια όψη.

Η απόδραση έρχεται σε στάδια. Αρχικά, αφήνει την μαντίλα και κυνηγάει τον λύκο στο δάσος, στη συνέχεια όμως γνωρίζει τον άνθρωπο, που θα της αλλάξει τη ζωή. Ο Αλι είναι ο πρώτος που θα τη δει διαφορετικά. Θα την αγαπήσει, θα την ξεκλειδώσει, θα την κάνει να αισθανθεί ξανά γυναίκα και να βρει τον εαυτό της. Mαζί θα ζήσουν τον έρωτα και θα φέρουν μία νέα αύρα. Η ατίθαση κι ο δραπέτης, δύο φαινομενικά απόκληροι, που τολμούν να ενωθούν και να κερδίσουν. Πρώτα ο ένας τον άλλον.

Ένα ξεκάθαρο πολιτικό σχόλιο για το καθεστώς και τον Σουλτάνο. Ένας ύμνος για τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ, που βιώνουν καθημερινά πολύ δύσκολες καταστάσεις. Η ανεξαρτησία έρχεται μέσα από θυσίες κι η πρωταγωνίστριά (Damla Sonmez) μας είναι έτοιμη για την μεγάλη σύγκρουση με κάθε κόστος. Τι κι αν ο πατέρας της ακούγεται να λέει στα όργανα της τάξης,  " συγχωρέστε την είναι ανάπηρη ", αυτή ξέρει πλέον καλά τον δρόμο για να είναι υγιής. Υψώνει το ανάστημά της και γίνεται σημαία, οδηγός για ένα καλύτερο αύριο με πυξίδα την ελπίδα.

Eπίκαιρο αλληγορικό δράμα για τους ρόλους των δύο φύλων, τη χειραφέτηση του ασθενούς και τους καθημερινούς ήρωες, που αγωνίζονται για τα στοιχειώδη κάτω από αντίξοες συνθήκες. Με όπλα την αυτοπεποίθηση, το πείσμα, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, η Σιμπέλ στέλνει ένα μήνυνα σε ολόκληρο τον κόσμο, πως για να κερδίσεις τη ζωή πρέπει να δοκιμάσεις τα όριά σου και σε καμία περίπτωση να αποδεχτείς μία προκαθορισμένη για σένα μοίρα.