Δύο χρόνια μετά τη " Δεύτερη Ευκαιρία ", o Mενέλαος Καραμαγγιώλης επιστρέφει στις φυλακές ανηλίκων και μας περιγράφει μία διττή επιστροφή. Από την μία αυτή στο κελί, κάθε βράδυ, που είναι επίπονη και ψυχοφθόρα κι από την άλλη, την προετοιμασία για την επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο, με αξίες, μόρφωση και πολιτισμό. Θέση πρωταγωνιστή πλάι στους φυλακισμένους, ένας άνθρωπος, που ξεκίνησε εθελοντικά μία προσπάθεια για να σώσεις τις ζωές και να λυτρώσει τις ψυχές τους.
Το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν ήταν στη γέννησή του. Πολύ ευαίσθητη υπόθεση. Τα παιδιά τόλμησαν. Δοκίμασαν. Έγιναν μέλη μίας (θεατρικής) ομάδας. Κατάφεραν να ενταχθούν, να συνεργαστούν, να επικοινωνήσουν κι εν τέλει να πετύχουν έναν μεγάλο στόχο, διευρύνοντας τους ορίζοντές τους. Στην πλειονότητα τους, άτομα, που ποτέ δεν είχαν ανάλογα ερεθίσματα παρελθόν.
Πόσο εύκολο ήταν να δεχτούν το φακό της κάμερας, να συνοδεύει τις προσπάθειές τους; Kαθόλου, μίας κι η δυσπιστία κυριαρχούσε. Ο σκηνοθέτης όμως είχε τον τρόπο του, με μαεστρία να εκμαιεύσει τις αληθινές εμπειρίες, αυτών των ανθρώπων. Οι περισσότεροι μάλιστα χρησιμοποίησαν τα πλάνα στα δικαστήρια, για να ελαφρύνουν ή να απαλλαχθούν από τις ποινές τους. Κάποιοι τα κατάφεραν. Δε ξέχασαν τον αρωγό της προσπάθειας. Ακόμα συναντιούνται. Δυστυχώς κάποιοι ξανακύλησαν. Ήταν της μοίρας τους γραφτό.
Η αποκοπή από τον εθισμό της παραβατικότητας, δεν είναι ένας εύκολος δρόμος. Γίνεται σε στάδια. Πρέπει να καταφέρουν να ελέγξουν τον εαυτό τους, να συγκροτήσουν σταδιακά μία ισχυρή προσωπικότητα και να κατανοήσουν τι είναι λάθος και τι σωστό. Είναι μίας πρώτης ευκαιρία για περισυλλογή, μετάνοια, απόκτηση ισορροπίας και κάθαρση. Το σχολείο βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ίδιο κι η θεατρική ομάδα. Η πειθαρχία τους κάνει, πιο δυνατούς. Πιστεύουν σε ένα καλύτερο αύριο και περιμένουν την ώρα της ελευθερίας καρτερικά.
Η επιτυχία της προσπάθειας, τους κάνει να νιώσουν σημαντικοί. Δίνεται άδεια η παράσταση να ανέβει και σε άλλες φυλακές. Ανδρών και γυναικών. Πλήθος επώνυμων, αγκαλιάζει την ενέργεια και χειροκροτεί τους πρωταγωνιστές, που ξεχνούν για λίγες ώρες, πως είναι έγκλειστοι στο σωφρονιστικό ίδρυμα και ταξιδεύουν στον κόσμο της Τέχνης. Αφήνονται, δημιουργούν, χτίζουν τον δικό τους κόσμο.
Ο " χαμένος " χρόνος μετατρέπεται σε μία εποικοδομητική περίοδο, κατά την οποία θα καθαρίσει το μυαλό και θα καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη. Οι λόγοι που απορρίφθηκαν από τον κοινωνικό ιστό, τείνουν πλέον να εκλείψουν κι όλα δείχνουν πως θα έχουν μία νέα, μεγάλη, ευκαιρία. Ο καθοδηγητής τους ανοίγει το παράθυρο κι αυτοί βλέπουν τον ήλιο, από τα βάθη του Σπηλαίου και θέλουν να τον γευτούν ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου