Η Μελίσα Ελισόντο Μορένο από το Μεξικό ήρθε στη Θεσσαλονίκη και προκάλεσε αίσθηση. Το να είσαι δάσκαλος αποτελεί λειτούργημα. Ο συγκεκριμένος ρόλος στην πατρίδα μας έχει παρεξηγηθεί. Στην επαρχία, Τσιάπας του Μεξικού, ο Μπαρτολομέ μας διδάσκει πως η παιδαγωγική δε βασίζεται αποκλειστικά στα σχολικά εγχειρίδια κι αποφεύγει να στριμώξει τους μαθητές του στους τέσσερις τοίχους μίας αίθουσας.
Πρόκειται για μία καθημερινή κατάθεση ψυχής. Αποθέωση του συλλογικού πνεύματος και της φιλίας, που δημιουργείται ανάμεσα σε νεαρά παιδιά. Ένας πραγματικός σπορέας γνώσης ξετυλίγει τη φιλοσοφία και τη μέθοδό του μπροστά στον φακό και γίνεται φάρος ελπίδας για την οικοδόμηση ενός πανανθρώπινου μοντέλου εκπαίδευσης.
Η φτώχεια οδηγεί στη περιθωριοποίηση κι όπως είναι φυσικό, όχι στην ανάπτυξη. Ευαίσθητες περιπτώσεις νέων, που ονειρεύονται, που έχουν φιλοδοξίες κι είναι έτοιμοι να κυνηγήσουν τους στόχους τους. Έχουν αίσθημα ευθύνης και θέλουν να αλλάξουν την μοίρα τους. Αρωγός ο δάσκαλος, που τονίζει πως δεν μπορεί να παραμελήσει κανέναν, σαν " χαλασμένο φρούτο ". Είναι όλα παιδιά του.
Παίζουν, κολυμπάνε, τρέχουν ... Η γύμνια συμβολίζει την αγνότητα. Δεν υπάρχει πρόστυχη σκέψη. Ο σεβασμός κι αγάπη, είναι ο βασικοί πυλώνες της εκπαίδευσης. Οι αξίες κι η ηθική χάνονται, όταν υπερτερεί η βία και τα πρωτόγονα ένστικτα. Σε μία κοινωνία, που παραπαίει, το σχολείο στον Δυτικό Κόσμο κάνει τα παιδιά μηχανές. Αδύνατο να επεξεργαστούν ορθά, τον όγκο των πληροφοριών.
Φυσιογνωμίες, που δεν είναι εξοικιωμένες με την κάμερα. Μοιάζουν να τα έχουν χαμένα στη θέα του εξοπλισμού. Ντρέπονται, λακίζουν. Ένα πολιπολιτισμικό κράμα, που μαθαίνει με χαρά. Μέρα, τη μέρα βάζει ένα λιθαράκι, σκαρφαλώντας σκαλοπάτι σκαλοπάτι τον δρόμο της ζωής κι ανάγεται σε κάτι εξειδανικευμένο. Μόνο τυχαίο δεν είναι, πως τον ελεύθερό τους χρόνο, ασχολούνται με το σκάκι, το πλέον εποικοδομητικό παιχνίδι, για την καλλιέργεια του μυαλού.
Η γαλούχηση είναι το σημαντικότερο. Ο άνθρωπος δηλαδή, που θα σου ανοίξει τα μάτια. Πρώτα πρέπει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι και μετά ... επιστήμονες. " Τα παιδιά του Πειραιά ", που ακούγεται από τη χορωδία αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, για να το λατρέψει κάθε Έλληνας. Μία ταινία για όλες τις ηλικίες και ιδανικό για σχολεία, κάθε ηλικίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου