ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.

Την αναφορά μας στον Άρη Χατζηστεφάνου (υπογράφει το σενάριο) την ξεκινήσαμε πέρυσι με το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ "Make the economy scream" για την πολύπαθη Βενεζουέλα, το οποίο προβλήθηκε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Επιστρέφουμε σήμερα με το "Fascism inc" που επίσης ήρθε στην πόλη τον Μάρτιο του 2015 και τη 17η διοργάνωση. Μία εξαιρετική δουλειά που διατέθηκε δωρεάν σε δύσκολα χρόνια στην πλατιά μάζα του κόσμου. Τη σκηνοθετική επιμέλεια ανέλαβε ο Άρης Τριανταφύλλου, τη δημοσιογραφική έρευνα οι Λεωνίδας Βατικιώτης και Απόστολος Φωτιάδης, ενώ υπεύθυνος παραγωγής είναι ο Θάνος Τσάντας. Την μουσική έγραψαν οι Ερμής Γεωργιάδης και το συγκρότημα Last Drive.

Μία τεράστια διαδρομή από τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το σήμερα. Σαν ένας ιός που κοιμάται και ξυπνάει όταν του επιτρέψουν οι συνθήκες. Τι είναι όμως αυτός ο περιβόητος Φασισμός που ακούμε συχνά πυκνά και ποια είναι τα βασικά του χαρακτηριστικά; Το αφήγημα περί Αρίας φυλής έχει μείνει στην ιστορία και στα βιβλία της που διδάσκονται στα σχολεία. Είναι μία "εύκολη" εξήγηση που δικαιολογεί πολλά. Ένας παρανοϊκός ηγέτης που εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η δημοκρατία ήταν "κλινικά νεκρή". Τα συγκεντρωτικά καθεστώτα έχουν όμως πολύ βαθύτερες ρίζες. Η συγκεκριμένη ταινία τεκμηρίωσης διεισδύει στα άδυτα της υπόθεσης με όπλο της τη διεξοδική έρευνα κι αναζητεί τη γενεσιουργό αιτία.

Ο Ρούζβελτ Φράνκλιν υποστήριξε ότι ο Φασισμός επικρατεί όταν τα ιδιωτικά συμφέροντα ξεπεράσουν τη δημοκρατική κυβέρνηση. Ξετυλίγοντας το κουβάρι φτάνουμε σιγά σιγά σε αυτούς που χρηματοδοτούν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. "Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι συνεργάτες των ναζί έχασαν τον πόλεμο, στην Ελλάδα βρέθηκαν ξανά στο κεντρικό φόντο, στο προσκήνιο". Κάπως έτσι οδηγούμαστε στη Χούντα των Συνταγματαρχών. Όταν το Θηρίο καρκινοβατεί έρχεται ο κεφάλαιο να του δώσει και πάλι φιλί ζωής. Ο σύλλογος των εφοπλιστών ανακηρύσσει επίτιμο πρόεδρο τον Παπαδόπουλο, ο ίδιος ανταποδίδει με φορο-ασυλία, την ώρα που η κοινωνία ματώνει. Θείο δώρο κι αυτή η κρίση. Αν κάποιος έχει τη διάθεση να ανατρέξει σε ονόματα, θα φτάσει μέχρι το σήμερα.

Η φαινομενική ευημερία των δεκαετιών του 80΄και του 90΄δεν έδωσαν περιθώρια για ανάλογες δράσεις. Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Η φούσκα του χρηματιστηρίου, τα συλλογικά λάθη, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 κι η διαφθορά έφεραν την πατρίδα σε τέλμα. Αυτό μεταφράστηκε σε χιονοστιβάδα από νούμερα το 2009. Η ιστορία γνωστή. Τα διαδοχικά μνημόνια έριξαν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ, εξαφάνισαν το ΛΑΟΣ και ταυτόχρονα αναριχήθηκαν στο πολιτικό σκηνικό η Χρυσή Αυγή, η δίκη της οποίας βρίσκεται σε εξέλιξη κι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ενώ σήμερα υπάρχει η Ελληνική Λύση. Ειδικότερα το κόμμα του οποίου ηγείται ο Νίκος Μιχαλολιάκος ανέπτυξε εγκληματική δραστηριότητα με κορυφή του παγόβονου τη δολοφονία Παύλου Φύσσα.

Ποιος στήριξε οικονομικά αυτή την οργάνωση; Πως τα ΜΜΕ προσπάθησαν να δουν με συμπάθεια τους πρωταγωνιστές της; Συνεχώς πρόβαλαν σκηνές που βοηθούσαν κατοίκους (πάντα γηγενείς), με γεύματα, βοήθεια στα ψώνια και μία υποτιθέμενη αίσθηση ασφάλειας. Πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας τάγματα εφόδου τα έβαλαν με εργαζομένους, με μετανάστες και πρόσφυγες. Ειδικά στην Αθήνα και τον Πειραιά η κατάσταση πολλές φορές ξέφυγε. Ήταν ένα ξεκάθαρο Φασιστικό κίνημα ή αν θέλετε οργάνωση, που προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από εθνικιστικές κορώνες, διαδραματίζοντας τον ρόλο του. Στις εκλογές του Ιουλίου του 2019 ήταν πια "περιττό" και το σύστημα το απέβαλε όπως μας δίδαξε η ιστορία. Μόνιμα ή προσωρινά ο χρόνος θα δείξει.

"Πώς να πει κανείς την αλήθεια για τον φασισμό, όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό που τον προκαλεί"; Είναι ίσως ό, τι πιο σοφό έχει λεχθεί στο ντοκιμαντέρ και πρέπει να μείνει βαθιά χαραγμένο στο μυαλό μας. Απόσπασμα από μία θεατρική παράσταση. Το θετικό είναι πως ο Φασισμός όσο δυνατά στηρίγματα και να είχε διαχρονικά σε όλες τις μάχες που έδωσε ηττήθηκε. Σήμερα βρίσκεται σε μία λανθάνουσα κατάσταση, αλλά τα σημάδια δεν είναι ενθαρρυντικά όσον αφορά το μέλλον. Θέλει πολύ προσοχή, καθώς ολοένα και περισσότερες συντηρητικές κυβερνήσεις με όπλο τους τον λαϊκισμό παίρνουν την εξουσία.