Ι lost my body

Προπαραμονή Χριστουγέννων ο κόσμος βγαίνει να απολαύσει τον χαρούμενο στολισμό της πόλης για έναν καφέ με αγαπημένα πρόσωπα. Κλινήρης μέσα στους τέσσερις τοίχους με καλή μουσική αναζητώ μία ταινία. Πνεύμα ανήσυχο δεν θέλω να χάσω ούτε ώρα. Δεκάδες DVD κι η πλατφόρμα του Netflix στη διάθεσή μου. Tίποτα δεν συγκρίνεται με την μεγάλη οθόνη, ωστόσο πρέπει να συμβιβαστώ για να γίνω καλά και να απολαύσω τις ελάχιστες ημέρες ξεκούρασης που μένουν. Στάση σε ένα ακόμα animation. To τρίτο για τον Δεκέμβριο. "'Εχασα το σώμα μου" του Ζερέν Κλαπέν βασισμένο στο βιβλίο του Γκιγιόμ Λοράν. Μεγάλο Βραβείο στην εβδομάδα των Σκηνοθετών στις Κάννες.

Ένα νεαρό αγορί μεγαλώνει μέσα στην ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής. Ονειρεύεται να γίνει μουσικός κι αστροναύτης. Τον μαγεύουν οι νότες και το διάστημα. Έρχεται όμως μία έμμεση προοικονομία από τον πατέρα να μας ταράξει. "Δεν κερδίζεις πάντα, έτσι είναι η ζωή". Το κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Λίγα λεπτά αργότερα ένα τραγικό συμβάν θα αλλάξει τις ισορροπίες. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν ποτέ ξανά. Ο μικρός Ναουφέλ χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Θα βρεθεί στο απόλυτο κενό. Είναι αποφασισμένος να τα καταφέρει. Από τα συντρίμμια του να ξεναγεννηθεί.

Tα μεγάλα όνειρα κι οι σπουδές πάνε περίπατο. Φοράει τη φόρμα εργασίας και ρίχνεται άμεσα στη βιοπάλη. Κάνει δουλειές που ολοφάνερα δεν του ταιριάζουν. Πνίγει τον πόνο του στις ατέλειωτες ώρες εργασίας και περιμένει καρτερικά κάποιον να του δώσει σημασία. Ένα χέρι να κρατηθεί, έναν άνθρωπο να μιλήσει, να επικοινωνήσει, να τον εμπιστευτεί. Να μοιραστεί τον πόνο του. Η στιγμή του δυστυχήματος γυρίζει συνεχώς στο μυαλό του όταν μένει μόνος στο κρεβάτι και κοιτάει τον ουρανό. Νιώθει ενοχές, δεν μπορεί όμως να γυρίσει τον χρόνο πίσω σε καμία περίπτωση.

Επιστρέφει στο παρόν. Αναζητεί μία ευκαιρία να ξαναπιάσει τη ζωή από τα μαλλιά. Είναι ένα νέο παλικάρι. Θέλει να φλερτάρει, να προχωρήσει με όσα έχει. Αρνείται να παραιτηθεί προς τιμήν του. Την ίδια ώρα ένα χέρι μόνο ακολουθεί τη δική του διαδρομή. Μοιάζει κάπως μακάβριο, αλλά δεν είναι. Φαίνεται να έχει μία μαγική δύναμη. Άτρωτο. Η στιγμή της ένωσης θα αργήσει. Πρώτα θα συνέλθει η ψυχή, το πνεύμα και μετά το "χαμένο" σώμα. Οι συνθήκες θέλουν τον χρόνο τους να ωριμάσουν.

Ακόμα μία αξιόλογη στάση στο Netflix. Φυσικά ο λόγος για ένα αnimation που αποδέκτες έχει ενήλικες με βαθείς συμβολισμούς κι ευαίσθητο νόημα. Μου θύμισε κάτι από το "Εγώ, ο Κολοκυθάκης". Μία στιγμή ικανή να υποθηκεύσει μία ζωή. Ένα λάθος ανεξίτηλο στην ιστορία της οικογένειας. Θέλει καθαρή σκέψη, υπομονή, ψυχραιμία και τύχη. Το μόνο εύκολο είναι να χαθείς στους δρόμους της Πόλης του Φωτός. Ο Ναουφέλ έχει βρει όμως τη δική του πυξίδα να τον οδηγήσει με επιτυχία μέχρι το τέλος.