Βερολίνο, Αντίο

O Φατίχ Ακίν επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με ένα road trip ενηλικίωσης και σαφείς κοινωνικές αιχμές για προβλήματα, που μαστίζουν την κοινωνία της Γερμανίας. Μετά την τεράστια επιτυχία του Soul Kitchen το 2009, βλέπουμε μία δραματική κωμωδία για την επώδυνη αυτή φάση της ζωής μας, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ, που έγινε best seller και μεταφράστηκε τουλάχιστον σε εικοσιπέντε γλώσσες.

Η σχολική χρονιά μόλις έχει ολοκληρωθεί. Ένα φαινομενικά αταίριαστο δίδυμο, ο Μάικ κι ο Τσικ, αποκλεισμένοι από τον περίγυρο της τάξης, αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα ασυνήθιστο ταξίδι για την ηλικία τους. Το μόνο σίγουρο είναι, πως κανείς δεν πρόκειται να τους αναζητήσει. Πυξίδα τους, η καρδιά, σε μία δοκιμασία που τους ωριμάζει, δίχως να το καταλάβουν και τους δένει για μία ζωή.

Η άγνοια κινδύνου, η παιδική αφέλεια κι η νεανική τρέλα τους οδηγούν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Αυτό το καλοκαίρι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη τους, διότι έκαναν το ξεπέταγμά τους κι έδωσαν νόημα στη γεμάτη πλήξη αστική ζωή τους, νικώντας τη δειλία και τον φόβο. Έζησαν στα όρια, στην ανομία, κινδύνεψαν, πάλεψαν, γνώρισαν νέα πρόσωπα και μέρη και τελικά επέστρεψαν στη βάση τους φανερά πιο δυνατοί. 

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης τονίζει, πως τα γυρίσματα ήταν τα πλέον εξοντωτικά τις καριέρας του. Ίσως παρόμοια να ήταν η κατάσταση μόνο στην ταινία «Μαζί Ποτέ». Δεν είχαν τον χρόνο να δουν τι κάνουν σωστά και τι λάθος, έπρεπε απλά να συνεχίσουν. Και παρά την ένταση και την πίεση, ο Φ. Ακίν δεν έχασε το έλεγχο. Δημιούργησε μία ταινία ποιητική, που θέλοντας και μη παραδίνεσαι στη μαγεία της και γίνεσαι πρωταγωνιστής. Άραγε πόσοι είχαμε ονειρευτεί κάτι ανάλογο και δεν βρήκαμε ποτέ το κουράγιο, να το πραγματοποιήσουμε;

Η μαγεία της Φύσης, τα φανταστικά τοπία μίας Γερμανίας αλλιώτικης, που τα Μέσα δεν θέλουν να προβάλλουν, σε συνδυασμό με τη μουσική των R. Clayderman και Vince Pope απογειώνουν το έργο. Γεννιούνται συναισθήματα, ενεργοποιούνται οι αισθήσεις και μαεστρικά οδηγούμαστε σε ένα συγκινητικό φινάλε, που οι αξίες και τα ιδανικά κερδίζουν πανηγυρικά, τα εφήμερα της εποχής.

Πώς φτάσαμε όμως σ΄αυτήν την μοναδική εμπειρία; Ο Τσικ είναι Ρώσος, τσιγγανικής καταγωγής και αλλάζει συνεχώς ορφανοτροφεία, ο Μάικ είναι γόνος ευκατάστατης, πλην όμως προβληματικής οικογένειας, με αλκοολική μητέρα (εθισμός), που τα καλοκαίρια πηγαίνει στη " Φάρμα Ομορφιάς " κι αδιάφορο πατέρα (παραμέληση και ενδοοικογενειακή βία). Αν σ΄αυτά προσθέσουμε και το περίεργο παρουσιαστικό τους, που τους αποκλείει από τις κοινές δραστηριότητες του σχολείου (ρατσισμός), εύκολα καταλαβαίνει κανείς, γιατί έκαναν τη δική τους επανάσταση, τώρα που το αίμα τους ακόμα βράζει και τα θέλω μπορούν να νικήσουν τα πρέπει.

Σε αυτήν την ηλικία για να περάσεις καλά και να μείνεις χωρίς απωθημένα, πρέπει να είσαι και λίγο ψυχάκιας, όπως χαρακτηρίζουν οι συμμαθητές του, τον Μάικ. Να τολμάς, να ρισκάρεις, να γεύεσαι. Ο Τσικ άναψε απλά το φυτίλι. Κάποια στιγμή αναρωτιέμαι, τα καύσιμα δεν τελειώνουν ποτέ; Κι όταν συμβεί όμως αυτό θα βρουν τη λύση και μαζί τον έρωτα και τη ξεγνοιασιά μέσα στην περιπέτεια.

Μία ζωγραφιά, ένα παραμύθι με χιούμορ, ειλικρίνεια κι αυθορμητισμό, που αγγίζει τον θεατή. Ξεκινά κι ολοκληρώνεται με το σχήμα του κύκλου και μας θυμίζει πως κάθε " δάνειο " στη ζωή πληρώνεται ακριβά κι ότι σημασία έχει το ταξίδι, η στιγμή κι όχι απαραίτητα ο προορισμός ...