H Ελιά

Μία ταινία, της οποίας σεναριογράφος είναι ο Πολ Λάφερτι, δεν μπορεί παρά να έχει έντονο κοινωνικοπολιτικό μήνυμα. Ο βασικός συνεργάτης του Κεν Λόουτς, δουλεύει με την 49χρονη Ισιάρ Μπογαίν και δίνουν ένα βαθιά συγκινητικό μήνυμα, μέσα από ένα φιλμ εκατό λεπτών. Ο ισπανικός κινηματογράφος ακμάζει και μετά τον " Ματωμένο Γάμο ", έρχεται μέσα στο 2016, μία ακόμα πολύ αξιόλογη προσπάθεια.

Με κινητήριο μοχλό την Ελιά, ιερό φυτό από αρχαιοτάτων χρόνων στη Μεσόγειο ξετυλίγεται η πλοκή του έργου, που ευαισθητοποιεί και ενεργοποιεί τον θεατή. Ο παππούς έχει ζήσει μία ζωή συνυφασμένη με το δέντρο. Είναι η ιστορία του, η κληρονομιά που του έλαχε από τους πρεσβύτερους κι είχε σκοπό να αφήσει στα παιδιά του. Ένα κειμήλιο. Για κακή του τύχη όμως, μόνο η εγγονή του αντιλήφθηκε την αξία του εγχειρήματος του. Πολλές φορές στη ζωή, δύσκολο είναι το απλό άλλωστε. Η μικρή έζησε το παραμύθι με το Τέρας. Τραγούδησε, σκαρφάλωσε, έπαιξε, έμαθε να μπολιάζει. Τα χρήματα δεν αλλοτρίωσαν τον γέροντα, μαράζωσε, έλειπε το " παιδί " του, η παρέα του. Πιστός συνοδοιπόρος του, η  Άλμα μεγαλώνοντας. Έκανε κάθε δυνατή κι αδύνατη προσπάθεια για να τον αναστήσει και να τον σώσει.

Το ταξίδι ξεκίνησε χωρίς σχέδιο και με περίσσειο θράσος, η παλιννόστηση του " δέντρου " ευσεβής πόθος. Η ανιδιοτελής αγάπη του φίλου της, Ράφα πυξίδα για να φτάσει στον στόχο η οικογένεια. Θυσιάζει τα πάντα κι ας γνωρίσει την σκληρή αλήθεια. Η ακτιβιστική κοινότητα της Γερμανίας ευαισθητοποιήθηκε, αγκάλιασε την προσπάθεια της νεαρής κοπέλας. Έγινε αγώνας μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι Γερμανοί όμως στυγνοί, όπως και στην καθημερινότητα αδιαφόρησαν.

O σεναριογράφος πήρε την ιδέα από ένα άρθρο σε εφημερίδα, που αφορούσε σε πώληση δέντρων από την Ισπανία, προς τον Βορρά της Ευρώπης και την Ασία. H φίλη της πρωταγωνίστριας καλείται συνεχώς Βίκι. Δεν είναι αυτό το όνομά της. Είναι το παρατσούκλι της από το Wikipedia, καθώς είναι μία κινητή εγκυκλοπαίδεια. Πανέξυπνη και καθ΄όλα ενημερωμένη.  Η περιοχή που ήταν η Ελιά είναι το Ελ Μεστράντζο. Μία έκταση στην επαρχία Καστεγιόν, στην αυτόνομη Βαλένθια.

Κι όταν η Άλμα, μετά από συνεχή αγώνα, ανέβηκε στο δέντρο, επήλθε η λύτρωση. Ο παππούς το ένιωσε, άγγιξε την Ελιά ένα μέλος της οικογενείας και κοιμήθηκε ήσυχος, πράος, ήρεμος. Η επιστροφή δύσκολη, το φορτίο βαρύ, η απώλεια δυσβάσταχτη. Κι όμως το σκηνικό ανατρέπεται, η ζωή νικά τον θάνατο. Μία νέα ελιά θα μεγαλώσει στην ίδια ακριβώς θέση. Φόρος τιμής στον παππού και την φύση.

Αν ερμηνεύσουμε αλληγορικά την ταινία, βλέπουνε ότι η Ευρώπη χωρίζεται στα δύο. Ο Βορράς του πλούτου κι η Μεσόγειος του ρομαντισμού και της κρίσης, που ακόμα επιβιώνουν το ήθος κι οι αξίες. Η Γερμανία κινεί τα νήματα κι εκμεταλλεύεται τον πλούτο των άλλων χωρών. Η φύση όμως θα εκδικηθεί είναι δεδομένο. Οι άνθρωποι κατανοούν το μέγεθος της καταστροφής πλέον, αλλά ίσως είναι ήδη αργά.

Πολυδιάστατο φιλμ, ανθρώπινες σχέσεις, δυνατοί δεσμοί. Ένα ταξίδι γεμάτο νόημα σε μία δεύτερη ανάγνωση, η προσπάθεια, ο αγώνας στέφθηκαν από επιτυχία. Είδαμε στην οθόνη ιδανικά, που σπανίζουν στην εποχή μας και τα συναντάμε κυρίως σε επαρχίες, που οι σχέσεις δεν έχουν εκφυλιστεί πλήρως.