Jagten-Thomas Vinterberg

Το αριστούργημα του Τόμας Βίντεμπεργκ, " Jagten ", είναι η σημερινή επιλογή μου φίλες και φίλοι. Ο Δανός σκηνοθέτης γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη τον Μάιο του 1969. Αποτέλεσε τον θεμελιωτή του Κινηματογραφικού ρεύματος " Δόγμα 95" μαζί με τον Λαρς Φον Τρίερ. Το 1998 κατέπληξε τα πλήθη στις Κάννες με το Festen, που έθιγε το θέμα της παιδοφιλίας μέσα σε μία οικογένεια, με τις μάσκες να πέφτουν και τον πατέρα να αποκαλύπτεται. Μετά από μία περίοδο αφλογιστίας, δεκατεσσάρων ετών, επέστρεψε δυναμικά και πάλι στις Κάννες το 2012 με το Κυνήγι. Εδώ οι ρόλοι μοιάζουν να αντιστραφεί, το παιδί κάνει κακό στον μεγάλο, μέσω ενός αθώου ψέματος. Μέσα από το έργο του, καταδεικνύει τα νοσηρά στοιχεία της μίας κλειστής κοινωνίας, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, που οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο.

Την ταινία παρακολούθησα τον Γενάρη του 2013 στον ιστορικό Κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης, Φαργκάνη, ενώ φέτος στις 21 Νοεμβρίου προβλήθηκε και στο Ολύμπιον στο πλαίσιο της δράσης, Σινεμά και Ψυχανάλυση. Πρόκεται αναμφίβολα για ένα κοινωνικό δράμα. Ο Λούκας (Μαντς Μίκκελσεν-Casino Royale, Hannibal) είναι δάσκαλος σε ένα σχολείο, μακριά από την πρωτεύουσα Κοπεγχάγη. Αγαπά αυτό που κάνει, αλλά κυρίως τα παιδιά. Παράλληλα δίνει τον δικό του αγώνα, ώστε να αποκτήσει την κηδεμονία του υιού του, καθώς πρόσφατα έχει χωρίσει. Η Κλάρα είναι η τραγική πρωταγωνίστρια. Πρόκειται για ένα παιδάκι μικρής ηλικίας, που λέει ένα ψέμα ικανό να καταστρέψει τη ζωή του καθηγητή της. " Ένα παιδί δεν λέει ποτέ ψέματα ", σύμβολο αθωότητας κι αγνότητας, ο λόγος της αποτελεί πανάκεια. Η διευθύντρια τον καταδικάζει χωρίς δεύτερη σκέψη πριν τον ακούσει κι ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές. Από εκεί και πέρα ξεκινά ένας γολγοθάς για τον Λούκας και γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος του χωριού. Χάνει την δουλειά του, την κοπέλα του, τους φίλους του, τη γη κάτω από τα πόδια του. Θα υποστεί κάθε μορφή βίας (μέσα από ένα βλέμμα, λεκτική, γροθιές, εμπάρκο στα καταστήματα). Κλονίζεται η αξιοπρέπειά του. Μοναδικό του στήριγμα ο γιος του, Μάρκους, που ποτέ δεν έχασε την εμπιστοσύνη στον πατέρα του. Δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή, έναν αθώο άνθρωπο, που έχει πέσει θύμα μίας νοσηρούς κατάστασης. Η πιο δυνατή εικόνα, που πραγματικά με καθήλωσε μπροστά στη μεγάλη οθόνη ήταν η δολοφονία του σκύλου του Λούκας, ως αντίποινα για την ανάρμοστη συμπεριφορά του. Η ζωή του γίνεται κόλαση κι αποκορύφωμα αποτελεί η σύλληψή του. Για καλή του τύχη το δικαστήριο τον κρίνει αθώο, λόγω έλλειψης αρκετών στοιχείων για την ενοχή του. Κάπου εκεί ξεκινά η αντιστροφή μέτρηση για την ηθική του δικαίωση.  Η σκηνή στην εκκλησία αποτελεί την λύτρωση. Ο καλύτερος του φίλος και πατέρας της Κλάρα, βλέπει κατάματα την αλήθεια. Κερδίζει ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα, ωστόσο η ζωή του έχει στιγματιστεί ανεξίτηλα. Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα, όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός. Τα παραπάνω πιστοποιεί η σκηνή στο φινάλε, που μία σφαίρα περνά ξυστά από πάνω του. Η αμφιβολία έχει σφηνωθεί στο μυαλό κάποιων, το κλίμα έχει δηλητηριαστεί. Το αληθοφανές ψέμα είναι ικανό να καταστρέψει κάθε ίχνος λογικής, ειδικά σε μία κλειστή κοινωνία, που στερείται πιθανώς μόρφωσης και παιδείας. Ο Λούκας θα είναι για πάντα καταδικασμένος στη συνείδηση των συνανθρώπων του.