Και ενώ κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο πλανήτης έχει προσβληθεί από τον ιό, οι περισσότεροι ατενίζουμε την επαναφορά στους κανονικούς ρυθμούς. Άλλοι αισιοδοξώντας και άλλοι όχι.
Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Πάντα έβλεπα και συνεχίζω να βλέπω τη ζωή ως ένα ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Ευγνωμονώντας για όσα έχουμε καταφέρει και κατακτήσει, πρέπει να σηκωνόμαστε πιο δυνατοί μετά από κάθε κατραπακιά. Πόσες φορές και αν το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει. Από την προσωπική οικονομική δυσχέρεια μέχρι την οικονομική ανάκαμψη χωρών. Σε όλα τα μέτωπα, στον αθλητισμό, στον έρωτα. Πάμπολλα τα παραδείγματα.
Σε έναν φάκελο, λοιπόν, φωτογραφιών βρήκα μια αποτύπωση της σκέψης μου. Ο ήλιος λαμπερός ξεπρόβαλε μετά από μια απρόσμενη μπόρα. Οι σταγόνες στο τζάμι, βέβαια, ακόμη φρέσκες.
Café Louis Philippe, Paris 2019
4/4/2020
Τάσος Τσιφτσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου