Η Τρομοκρατία σε καιρό πολέμου, δεν μπορεί παρά να ανθίζει. Ο φόβος πρέπει να κυριεύσει. Αυτός είναι ο στόχος. Ποιοι τροφοδοτούν άραγε φίλες και φίλοι με όπλα τους βομβιστές αυτοκτονίας; Το Παρίσι, το Λονδίνο, η Βαρκελώνη, πόλεις της Γερμανίας, η Φιλανδία, κάθε μέρα και μία επίθεση, μικρή η μεγάλη, με θύματα αθώους. Όπως σε κάθε πόλεμο, θα πω εγώ, αυτοί την πληρώνουν. Αμέριμνοι, ήσυχοι άνθρωποι, φεύγουν, επειδή το επέλεξαν κάποιοι άλλοι. Στην Ελλάδα δεν έχει έρθει ακόμα η μάστιγα της Ευρώπης. Τι να το κάνεις όμως; Kαθημερινά νεκροί με γεωμετρική πρόοδο. Νέα παιδιά, μεσήλικες με οικογένειες. Πού; Μα φυσικά στους δρόμους. Τι να τους κάνεις τους καμικάζι, όταν οι οδηγοί συμπεριφέρονται σαν κι αυτούς, άθελά τους. Το αυτοκίνητο ή μηχανή είναι μέσο για να πάμε στη δουλειά μας, στον προορισμό μας. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Όταν ξεπερνάμε τους νόμους της φυσικής, αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθούμε. Το κράτος σιωπή. Μία τόσο εκνευριστική, που τείνει προς την αδιαφορία, ενώ κάθε μέρα κλείνουν σπίτια ολόκληρα. Δεν είναι ένα και δύο περιστατικά, αλλά εκατοντάδες. Η Ελλάδα έχει αυτή τη δραματική πρωτιά, με αύξηση που αγγίζει το 60% από το 2010 και μετά. Το ακούει κανείς; Το διαβάζει; Το αισθάνεται ή περιμένει να χτυπήσει την πόρτα του, ο θάνατος; Όπως κάπου επισήμανε ο Ιαβέρης, πολύ σωστά, " είμαστε τρομοκράτες από ανοησία " και νομίζω αυτό είναι χειρότερο από τους φανατισμούς, που προκαλούν ομάδες, θρησκείες και κόμματα. Καταλάβετε το επιτέλους, το αυτοκίνητο εφόσον περάσει συγκεκριμένα όρια, είναι φονικό όπλο. Κι όχι, δεν πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Γιατί τις περισσότερες φορές είναι αργά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου