O Επιφανής Πολίτης

Μία απλή φαινομενικά, αλλά τόσο πολυδιάστατη κι επίκαιρη ταινία, ξεκίνησε τη διαδρομή της από το περασμένο Φεστιβάλ Βενετίας, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου κι από χθες 30/3 προβάλλεται στις αίθουσες. Ο λόγος για τον Επιφανή Πολίτη των Γκαστόν Ντουπράτ και Μαριάνο Κον, που καταφέρνουν να ισορροπήσουν άψογα ανάμεσα στη σαρδόνια κωμωδία και το κωμικό δράμα. Ποιο στοιχείο άραγε υπερτερεί; 

O Nτάνιελ Μοντοβάνι, είναι ένας συγγραφέας, διεθνώς αναγνωρισμένος. Του απονέμεται μάλιστα, το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Καθημερινά δέχεται δεκάδες προσκλήσεις, για συνεντεύξεις κι ομιλίες, ο ίδιος όμως έχει χαράξει έναν μοναχικό δρόμο στη Βαρκελώνη και προτιμάει την ησυχία και την απόσταση από τον κόσμο. Μοναδική συντροφιά του, η γραμματέας του. Τη μονότονη ζωή του διακόπτει ένα γράμμα από τη γενέτειρά του, το Σάλας της Αργεντινής, που έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα έργα του. Σαράντα χρόνια μετά, αποφασίζει να επιστρέψει. Θα είναι όλα όμως, όπως τα φαντάζεται;

Η αλήθεια είναι, ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μία παρηκμάζουσα απ΄όλες τις απόψεις κοινωνία, που καμία σχέση δεν έχει μ΄αυτήν που έχει συνηθίσει να ζει. Η χρεοκοπία έχει επηρεάσει τη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Στο απόγειο της καριέρας του, έρχεται αντιμέτωπος με το νοσηρό παρελθόν, που μπορεί να ήταν ιδανικό, ως περιεχόμενο για τις νουβέλες του, αλλά ως τόπος επιβίωσης, φαντάζει άκρως επικίνδυνο. Κι όμως έχει το θάρρος να περπατήσει και να θυμηθεί. Μία ιστορία με κλιμακούμενη ένταση κι ένα άκρως αγωνιώδες φινάλε.

Οι ίδιοι οι σκηνοθέτες τονίζουν: " H αίσθηση μας για την κωμωδία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τις αποφάσεις που παίρνουμε σε επίπεδο φόρμας, στην σκηνοθεσία. Γι’ αυτό και αναλαμβάνουμε οι ίδιοι και τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ. Προτιμούμε μια πιο λιτή οπτική προσέγγιση ώστε να εστιάζουμε στη δουλειά των ηθοποιών. Ο Επιφανής Πολίτης δεν είναι μια ταινία που μπορείς να δεις παθητικά. Σε ωθεί να πάρεις το μέρος του ενός ή του άλλου. Δίνουμε στους χαρακτήρες τη δυνατότητα να λένε ελεύθερα αυτό που πιστεύουν. Αυτό έχει να κάνει πολύ με την αργεντίνικη ιδιοσυγκρασία. Οι άνθρωποι μιλούν πολύ και λένε τι σκέφτονται. Ο Όσκαρ Μαρτίνεζ είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός και ίσως πριν τον Επιφανή Πολίτη δεν είχε την ευκαιρία να το δείξει σε μεγάλο βαθμό. Κάθε φορά που ξαναβλέπουμε την ταινία παρατηρούμε νέα στοιχεία της ερμηνείας του, νέες λεπτομέρειες που αποκαλύπτουν την περίφημη δουλειά που έκανε ".

Η μυθοπλασία συγχέεται με την πραγματικότητα κι εκεί ξεκινά η Τέχνη. Η σεμνότητα κι η ταπεινότητα του πρωταγωνιστή, Όσκαρ Μαρτίνεζ, που γνωρίσαμε στις Ιστορίες για Αγρίους, έρχεται σε αντιδιαστολή με τον φθόνο και τη ζήλια της τοπικής κοινωνίας, που δεν μπορεί να αντέξει, πως κάποιος όμοιος της προόδευσε κι έφτασε με προσωπικό αγώνα τόσο ψηλά. Πόσες φορές μπορεί να μετανιώσει ένας άνθρωπος για τη δεύτερη ευκαιρία, που έδωσε στον τόπο που τον γέννησε; Σας θυμίζει μήπως κάτι από Ελλάδα;

Προσωπικά βρίσκω πολλά κοινά στοιχεία της Αργεντινής, με την πατρίδα μας. Από την κοινωνική-οικονομική κρίση, μέχρι τις συμπεριφορές των ανθρώπων, τη διαπλοκή και το κράτος εξυπηρετήσεων, όπως και το νόμο του ισχυρού, που επιβάλλεται αθόρυβα καθημερινά. Η συγκεκριμένη ταινία, έρχεται να προστεθεί στην Παουλίνα και τη Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις. Τρία σπουδαία έργα από την Αργεντινή, για ολόκληρο τον κόσμο.

Μιλάμε για μία τραγωδία της ανθρώπινης φύσης, με αρκετά κωμικά στοιχεία, ικανά να ελαφρύνουν το κλίμα και να αποπροσανατολίσουν τον θεατή, που χρειάζεται δεύτερη ανάγνωση της κατάστασης για να προσεγγίσει την αλήθεια και να την ερμηνεύσει. " Πόσο γλυκερή εικόνα, καίω τα βιβλία μου, για να επιβιώσω " .

Με δώδεκα Βραβεία συνολικά, όπως ανδρικής ερμηνείας στη Βενετία, Κοινού στη Θεσσαλονίκη, Καλύτερης Λατινοαμερικάνικης ταινίας στα Ισπανικά Goya. Είναι ένα φίλμ, που πρέπει να δεις και να εμβαθύνεις, ώστε να αφουγκραστείς πλήρως τον σφυγμό του. Σας καλώ, λοιπόν, να το κάνετε ανεπιφύλακτα. Να΄στε σίγουροι, αξίζει τον κόπο!