Πού πάω;

Οι καλές κωμωδίες σπανίζουν και μία τέτοια είδα πρόσφατα κι αποφάσισα να την μοιραστούμε. Ο λόγος για το Quo vado του Τζενάρο Νουνζιάντε με πρωταγωνιστή τον Κέκο Ζαλόνε, στην τέταρτη απόπειρα συνεργασίας τους. Πρόκειται για μία ταινία, που έσπασε τα ταμεία στη γειτονική χώρα κι έγινε η πιο επιτυχημένη όλων των εποχών στο box office, μετρώντας έσοδα 72.000.000 δολαρίων. Παρ΄όλα αυτά στην Ελλάδα δεν έτυχε ανάλογης υποδοχής από τους επαγγελματίες του χώρου.

Ένας άνθρωπος γεννήθηκε για να απολαύσει τα προνόμια του δημοσίου υπαλλήλου. Αυτό ήταν το όνειρο του. Είναι οικονομικά ανεξάρτητος, περιζήτητος γαμπρός, παρ΄όλα αυτά ζει ακόμα με τους γονείς του. Όταν το κράτος αποφασίζει περικοπές, χάνει τη μόνιμη θέση του και μεταφέρεται από μέρος σε μέρος προκειμένου να παραμείνει γρανάζι του συστήματος, καθώς δεν πληρεί πλέον τα κριτήρια της μονιμότητας. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει όμως για να την κρατήσει;

Μιλάμε για ένα άκρως επίκαιρο, χιουμοριστικό έργο που καταδεικνύει αφενός τις ιδιαίτερες σχέσεις κράτους-πολίτη στις μεσογειακές χώρες, τη διαφθορά, τις εξυπηρετήσεις κι αφετέρου τις μεγάλες αντιθέσεις με τις βορειοευρωπαικές χώρες, που υπάρχει μία άλλη κοσμοθεωρία συνολικά. Ένιωσα, τον Κέκο συμπατριώτη μου, άνθρωπο της διπλανής πόρτας, όπως πολλοί από εσάς, που είχατε την τύχη να δείτε την ταινία ή θα την επιλέξετε στο εγγύς μέλλον, γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Με σαφή διάθεση να ψέξει τα κακώς κείμενα και στερεότυπα χρόνων, με πολιτικό σαρκασμό και με την υπογραφή του στο σενάριο και τη μουσική (ψευδώνυμο Luca Medici), πέραν της ερμηνείας, ο Κέκο Ζαλόνε δημιουργεί ένα έργο απαραίτητο για την εποχή. Εύπεπτο, άμεσο, χωρίς να απαιτεί δεύτερες σκέψεις κι ιδιαίτερη εμβάθυνση. Εδώ μιλάμε για ψυχαγωγία. Ένα μήνυμα για το σήμερα μέσα από τη σάτιρα και τη διακωμώδηση της καθημερινότητας.

Πλάι στον πρωταγωνιστή, από την μία, η οικολόγος Βαλέρια κι από την άλλη η διευθύντρια του κρατικού φορέα, η οποία προφανώς σηκώνει τα χέρια ψηλά και φτάνει σε σύγχυση-αμόκ, με το πείσμα και την επιμονή του Κέκο να διατηρήσει τη θέση του, πάση θυσία. Πώς τα μαθαίνουμε όλα αυτά; Τα διηγείται, έχοντας φτάσει πια στην Αφρική, στον αρχηγό μίας φυλής, που προσωρινά τον έχει συλλάβει και θα κρίνει την τύχη του. Aπίστευτο; Κι όμως μεσογειακό.

Με σκηνές ικανές να σε κάνουν να λυθείς από τα γέλια, μιλάμε σίγουρα για την κωμωδία του 2016-17.Φτάνει στα στάνταρ του γαλλικού, Θεέ μου τι σου κάναμε (2014) και καλώ ανεπιφύλακτα τον κάθε σινεφίλ να την παρακολουθήσει, αφιερώνοντας κάτι περισσότερο από μία ώρα. Δεν θα το μετανιώσει ...