Chained

Δέκα χρόνια μετά το 50ό και τον Χρυσό Αλέξανδρο με τα "Σταυροδρόμια της Ζωής" ο Γιαρόν Σανί επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης με τη νέα του ταινία, "Εγκλωβισμένος". Από το Βερολίνο και την πρεμιέρα, στις εγχώριες διακρίσεις και την μεγάλη διαδρομή στις διεθνείς διοργανώσεις, που τον έφερε μέχρι την πατρίδα μας. Μία από τις πιο δυνατές προβολές του τμήματος "Special Screenings", που για καλή τύχη όσων την έχασαν έχει πάρει ήδη διανομή για τις ελληνικές αίθουσες.

Ο Ρασί είναι ένας μεσήλικας αστυνομικός στο Τελ Αβίβ. Αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στο σπίτι, αλλά είναι κύριος στη δουλειά του. Δεν αφήνει τίποτα να τον επηρεάσει. Ένα μεσημέρι αναλαμβάνει μία υπόθεση, η οποία δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων του με εντολή άνωθεν. Σύντομα μπλέκει δίχως να το καταλάβει και γύρω από το πρόσωπό του στήνεται μία σκευωρία, μία πλεκτάνη. Κατηγορείται για ένα ευαίσθητο θέμα που θίγει την τιμή και την αξιοπρέπειά του. Τίθεται σε διαθεσιμότητα. Άμεσα μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο.

Προσπαθεί να απορροφήσει τους κραδασμούς. Διατηρεί την αισιοδοξία του. "Όλα θα πάνε καλά". Είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Τι γίνεται όμως όταν την τύχη σου κρατούν στα χέρια τους οι "μεγάλοι"; Είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις. Ακόμα κι αν είσαι σίγουρος πως η αλήθεια θα λάμψει, θα επικρατήσει κι η δικαιοσύνη θα κάνει το χρέος της. Οι ήρωές μας δεν είναι ηθοποιοί. Πάλεψαν, μόχθησαν κι έκαναν κομμάτι του εαυτού τους τον ρόλο τους. Δεν υστερούν σε τίποτα από επαγγελματίες.

Το δράμα υφαίνεται αριστοτεχνικά σε δύο άξονες. Ο πρώτος εσωτερικός για τον πρωταγωνιστή, που έχει δώσει τα πάντα στο σώμα και με αυταπάρνηση έχει τιμήσει το σήμα του. Ο δεύτερος αφορά την πατριαρχική οικογένεια. Το γεγονός αυτό διαβρώνει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της και φέρνει κατάρρευση στους δεσμούς, που κάποτε υπήρξαν ισχυροί. Σιγά σιγά η απόσταση μεταξύ των μελών κυριολεκτικά και μεταφορικά μεγαλώνει. Το χάσμα αμβλύνεται. Ο Ρασί χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Οι κόποι μίας ζωής γίνονται στάχτες μίας στιγμής.

Πρόκειται για ένα πολύ πολύ αληθινό φιλμ, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο σκηνοθέτης, που βρέθηκε στην αίθουσα μαζί μας. Εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο, εξορισμένος πια από την εστία. Μία συντηρητική κοινωνία που σε οδηγεί σε λάθος μονοπάτια κι επιλογές. Πλάι του μένουν μονάχα οι καλοί φίλοι. Το σημάδι έχει μείνει όμως και τον πληγώνει βαθιά σαν μαχαιριά. Αναζητεί τον τρόπο να λυτρωθεί, να κερδίσει ξανά τον χαμένο του κόσμο. Όταν καταλάβει πως είναι πια αργά ο κόσμος του συνθλίβεται.

Δημιουργείται ένα ντόμινο διαδοχικών εξελίξεων. Σιγά σιγά με διαβαθμισμένη κλιμάκωση βιώνει την απώλεια σε όλα τα επίπεδα. Είναι άνθρωπος, μέχρι πού θα αντέξει; Ο θεατής ταυτίζεται μαζί του. Του δίνει δίκιο, τον συμπονεί. Είναι όμως αρκετό; Με το σχήμα του κύκλου ολοκληρώνεται μία πολύ δυνατή ταινία για μία νοσηρή κοινωνία, που κυριαρχούν η διαφθορά κι ο νόμος των ισχυρών. Αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο στην μεσαία τάξη και στις σχέσεις μεταξύ των απλών ανθρώπων κι ισχύει από άκρη σε άκρη σε όλον τον κόσμο ...