Addthis

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Τετάρτη 4:45


Η ταινία Τετάρτη 4:45, του Αλέξη Αλεξίου, σάρωσε τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το 2016. Πρόκειται για το δεύτερο φιλμ του σκηνοθέτη, μετά το " Ιστορία 52 ", με πρωταγωνιστή τον Στέλιο Μάινα, που δηλώνει πως η αισιοδοξία αποτελεί μότο ζωής για τον ίδιο. Τονίζει δε, πως είχε πολύ καλή συνεργασία με τον Αλεξίου, που βασίστηκε στον αμοιβαίο σεβασμό, την αυθεντικότητα και την ευθύτητα.

Το σκηνικό διαδραματίζεται στην Αθήνα της κρίσης, οικονομικής κι όχι μόνο. Ο Στέλιος είναι ένας χρεοκοπημένος ιδιοκτήτης ενός Τζαζ μπαρ. Έχει ερωτική σχέση με την καλή μουσική, αξία διαχρονική και δεν δέχεται να παρατήσει τα όπλα, βάζοντας λουκέτο. Το κακό είναι, ότι για να συντηρήσει την επιχείρησή του έχει δανειστεί χρήματα από έναν Ρουμάνο τοκογλύφο. Πλέον το χρέος ανέρχεται στις 150.000 ευρώ μαζί με τους τόκους κι ο πρωταγωνιστής μας έχει 32 ώρες να βρει τρόπο να το ξεπληρώσει. Παράλληλα γνωρίζουμε, τον Ομέρ, ιδιοκτήτη Στριπ Κλαμπ που κι αυτός έχει δανειστεί από το ίδιο πρόσωπο κι οι συγκυρίες τον έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής.

Η κατάσταση έχει περιπλεχθεί. Πέφτει στη μάστιγα των ναρκωτικών (κοκαΐνη), συνώνυμο της νύχτας και της μεγάλης ζωής στην Ελλάδα, ψάχνοντας δύναμη και παρηγοριά. Δυστυχώς, τα ΔΑΝΕΙΚΑ, κάποτε τελειώνουν. Ο ίδιος βιώνει την εσωτερική πάλη, μεταξύ του καλού ανθρώπου που είναι στην πραγματικότητα, από τη φύση του κι αυτού της νύχτας, που πρέπει να υιοθετήσει, αν θέλει να επιβιώσει. Κάπου εδώ έρχεται στο μυαλό μου, ο αντίστοιχος ρόλος που υποδύθηκε στην τηλεοπτική σειρά " Μαύρα Μεσάνυχτα " με μεγάλη επιτυχία.

Οι δυσκολίες αλλάζουν τον άνθρωπο, ο φόβος τον μετατρέπει σε αγρίμι. Παίρνει το όπλο του αδελφού του, που δουλεύει ως σεκιούριτυ και ξεκινά για το ραντεβού, αφού πρώτα μαθαίνει πως η γυναίκα του σκοπεύει να του ζητήσει διαζύγιο. Γίνεται μάρτυρας σκληρών εικόνων μέχρι το τέλος. " Έχετε ευθύνη ". Κι όμως δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του. Φοβερή εικόνα, τραγική σύμπτωση το λυμένο κορδόνι και στους δύο, του φέρνει στο μυαλό τα παιδικά του χρόνια. Επιστρέφει στο μαγαζί, βλέπει κόσμο, χαίρεται ως ιδιοκτήτης, δίνει 2000 ευρώ σε έναν υπάλληλό του που τα έχει ανάγκη και φεύγει. Η αντιστροφή μέτρηση για την μετάλλαξη ξεκινά. Σε κάθε ευκαιρία το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου ανοίγει. Τι κρύβεται άραγε μέσα; Ο πειρασμός μεγάλος. Ή τώρα η ποτέ, το αρνάκι θα γίνει λύκος και θα εκδικηθεί για τα δεινά, που του έχουν προξενήσει.

Φτάνει στον τόπο συνάντησης. Σε μία ταράτσα. Εκεί έχει μία απροσδόκητη συνάντηση με έναν άνθρωπο που σοφά του είχε πει κάποτε, πως " οι καλοί φεύγουν νωρίς " . Προοικονομία; Η στιχομυθία τους αυτή αγγίζει τα όρια της τραγικής ειρωνείας, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Στέλιος δεν αντέχει άλλο, η οργή του τον έχει κατακλείσει, το ξεκαθάρισμα είναι θέμα χρόνου. Η βροχή επιτείνει τη δράση στο σκηνικό. Η μουσική το πέπλο που θα καλύψει το έγκλημα. " Η Τζαζ χορεύεται ". Το όπλο του πέφτει κάτω, ποτάμι αίματος θα ακολουθήσει. Τρομεροί συμβολισμοί. Ο μοναδικός που θα επιβιώσει είναι ο πρωταγωνιστής, που ναι μεν λυτρώθηκε από τους διώκτες του, αλλά έγινε φονιάς, πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, μετέτρεψε τη ζωή του σε κόλαση. Και πάλι με το σχήμα του κύκλου μαεστρικά επιστρέφουμε στην ανθρωπιστική του πλευρά. Σαν να μιλάμε για διχασμένη προσωπικότητα κι όμως είναι ο ίδιος. Ενημερώνει την γυναίκα του πως θα πάνε μαζί για τους ελέγχους του γιου του και δίνει 500 ευρώ σε έναν άπορο στα φανάρια.

Το φινάλε συγκλονιστικό. Φτάνει στο σπίτι λαβωμένος. Βλέπει το δέντρο στολισμένο. Δεν μιλάει, σκέφτεται. Δεν ενημερώνει, ούτε ανησυχεί κανέναν, " ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός ", περιμένει να ξημερώσει. Ο Αλεξίου αφήνει την τελευταία σκέψη στον θεατή, να γράψει αυτός τον επίλογο.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Jagten-Thomas Vinterberg


Το αριστούργημα του Τόμας Βίντεμπεργκ, " Jagten ", είναι η σημερινή επιλογή μου φίλες και φίλοι. Ο Δανός σκηνοθέτης γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη τον Μάιο του 1969. Αποτέλεσε τον θεμελιωτή του Κινηματογραφικού ρεύματος " Δόγμα 95" μαζί με τον Λαρς Φον Τρίερ. Το 1998 κατέπληξε τα πλήθη στις Κάννες με το Festen, που έθιγε το θέμα της παιδοφιλίας μέσα σε μία οικογένεια, με τις μάσκες να πέφτουν και τον πατέρα να αποκαλύπτεται. Μετά από μία περίοδο αφλογιστίας, δεκατεσσάρων ετών, επέστρεψε δυναμικά και πάλι στις Κάννες το 2012 με το Κυνήγι. Εδώ οι ρόλοι μοιάζουν να αντιστραφεί, το παιδί κάνει κακό στον μεγάλο, μέσω ενός αθώου ψέματος. Μέσα από το έργο του, καταδεικνύει τα νοσηρά στοιχεία της μίας κλειστής κοινωνίας, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, που οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο.

Την ταινία παρακολούθησα τον Γενάρη του 2013 στον ιστορικό Κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης, Φαργκάνη, ενώ φέτος στις 21 Νοεμβρίου προβλήθηκε και στο Ολύμπιον στο πλαίσιο της δράσης, Σινεμά και Ψυχανάλυση. Πρόκεται αναμφίβολα για ένα κοινωνικό δράμα. Ο Λούκας (Μαντς Μίκκελσεν-Casino Royale, Hannibal) είναι δάσκαλος σε ένα σχολείο, μακριά από την πρωτεύουσα Κοπεγχάγη. Αγαπά αυτό που κάνει, αλλά κυρίως τα παιδιά. Παράλληλα δίνει τον δικό του αγώνα, ώστε να αποκτήσει την κηδεμονία του υιού του, καθώς πρόσφατα έχει χωρίσει. Η Κλάρα είναι η τραγική πρωταγωνίστρια. Πρόκειται για ένα παιδάκι μικρής ηλικίας, που λέει ένα ψέμα ικανό να καταστρέψει τη ζωή του καθηγητή της. " Ένα παιδί δεν λέει ποτέ ψέματα ", σύμβολο αθωότητας κι αγνότητας, ο λόγος της αποτελεί πανάκεια. Η διευθύντρια τον καταδικάζει χωρίς δεύτερη σκέψη πριν τον ακούσει κι ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές. Από εκεί και πέρα ξεκινά ένας γολγοθάς για τον Λούκας και γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος του χωριού. Χάνει την δουλειά του, την κοπέλα του, τους φίλους του, τη γη κάτω από τα πόδια του. Θα υποστεί κάθε μορφή βίας (μέσα από ένα βλέμμα, λεκτική, γροθιές, εμπάρκο στα καταστήματα). Κλονίζεται η αξιοπρέπειά του. Μοναδικό του στήριγμα ο γιος του, Μάρκους, που ποτέ δεν έχασε την εμπιστοσύνη στον πατέρα του. Δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή, έναν αθώο άνθρωπο, που έχει πέσει θύμα μίας νοσηρούς κατάστασης. Η πιο δυνατή εικόνα, που πραγματικά με καθήλωσε μπροστά στη μεγάλη οθόνη ήταν η δολοφονία του σκύλου του Λούκας, ως αντίποινα για την ανάρμοστη συμπεριφορά του. Η ζωή του γίνεται κόλαση κι αποκορύφωμα αποτελεί η σύλληψή του. Για καλή του τύχη το δικαστήριο τον κρίνει αθώο, λόγω έλλειψης αρκετών στοιχείων για την ενοχή του. Κάπου εκεί ξεκινά η αντιστροφή μέτρηση για την ηθική του δικαίωση.  Η σκηνή στην εκκλησία αποτελεί την λύτρωση. Ο καλύτερος του φίλος και πατέρας της Κλάρα, βλέπει κατάματα την αλήθεια. Κερδίζει ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα, ωστόσο η ζωή του έχει στιγματιστεί ανεξίτηλα. Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα, όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός. Τα παραπάνω πιστοποιεί η σκηνή στο φινάλε, που μία σφαίρα περνά ξυστά από πάνω του. Η αμφιβολία έχει σφηνωθεί στο μυαλό κάποιων, το κλίμα έχει δηλητηριαστεί. Το αληθοφανές ψέμα είναι ικανό να καταστρέψει κάθε ίχνος λογικής, ειδικά σε μία κλειστή κοινωνία, που στερείται πιθανώς μόρφωσης και παιδείας. Ο Λούκας θα είναι για πάντα καταδικασμένος στη συνείδηση των συνανθρώπων του.






Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Τα βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2016 (Seven Film Gallery)


Με 9 βραβεία

η ταινία του Αλέξιου Αλεξίου «Τετάρτη 04.45»

η μεγάλη νικήτρια  

της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου


Βραβείο Ειδικών Εφέ και 
Κινηματογραφικής Καινοτομίας
Τετάρτη 04:45 (Ιπποκράτης Χαλάς, Μιχάλης Σαμιώτης, Αφοι Αλαχούζοι, Dani Cohen)
Βραβείο Μακιγιάζ
Ναμπίλ Σαλαμέ για την ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης»
Βραβείο Ήχου
Αρης Αθανασόπουλος, Avi Mizrahi & Gil Toren, για την ταινία «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Ενδυματολογίας
Αννα Μαχαιριανάκη, «Ουζερί Τσιτσάνης»
Βραβείο Σκηνογραφίας
Σπύρος Λάσκαρης για το «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής
Felizol ( Γιάννης Βεσλεμές) για την ταινία «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Μοντάζ
Λάμπης Χαραλαμπίδης για την «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Φωτογραφίας
Χρήστος Καραμάνης για το «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου
Βασιλική Τρουφάκου, «Ουζερί Τσιτσάνης»
Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου
Μηνάς Χατζησάββας για την ταινία «Ενας Αλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη,
Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου
Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη για το «Smac» του Ηλία Δημητρίου
Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου
Στέλιος Μάινας για την «Τετάρτη 04.45»
Βραβείο Σεναρίου
Ευθύμης Φιλίππου και Αθηνά Τσαγγάρη για το «Chevalier»
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
Βραβείο Ιρις Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη εξ ημισείας στους Γιώργο Ζώη για το «Interruption» και στην Ευαγγελία Κρανιώτη για το «Exotica, Erotica, etc.»
Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους
«Το Σύκο» του Νικόλα Κολοβού
Βραβείο Ξένης Ταινίας
 «The Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου.
 Βραβείο Ταινίας Ντοκιμαντέρ "Λουκία Ρικάκη":
«Exotica, Erotica, etc» της Ευαγγελίας Κρανιώτη
Βραβείο Σκηνοθεσίας
Αλέξης Αλεξίου για την «Τετάρτη 04.45»



Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας


«Τετάρτη 04.45» του Αλέξη Αλεξίου

Seven Film Gallery

Leviathan


Το " Λεβιάθαν " έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 67ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου κι απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου για τους Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ κι Όλεγκ Νέγκιν. Ο πρώτος γεννήθηκε στη Σιβηρία το 1964. Το 1984 αποφοίτησε τη δραματική σχολή του Νοβοσιμπίρσκ, σε ηλικία μόλις 20 ετών και συνέχισε ως ηθοποιός. Το 2003 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, " Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ", που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Επόμενη μεγάλη διάκριση το 2011 στο Φεστιβάλ των Καννών με το φίλμ, " Έλενα ", το οποίο απέσπασε βραβείου κοινού. Η τέταρτη ταινία μεγάλους μήκους είναι αυτή που θα ασχοληθούμε σήμερα και προσωπικά θεωρώ, πως βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ταξίδεψε στα σημαντικότερα Φεστιβάλ του κόσμου. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κέρδισε μάλιστα  την Χρυσή Σφαίρα, καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, με το αριστούργημα του Πάβελ Παβλικόφσκι, Ida να είναι το απόλυτο φαβορί και να μένει δεύτερο. Προτάθηκε συνολικά για 37 βραβεία και κέρδισε τα 25, με κυριότερο χαρακτηρισμό, αυτόν της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.


Είδα την ταινία στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τότε ακόμα δεν είχε γίνει πολύ ντόρος, ωστόσο με κέρδισε η υπόθεση κι ανάμεσα σε πολλές άλλες επέλεξα κι αυτήν. Δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου, καθώς ήταν μία ταινία, που μπορεί τοπογραφικά να συνέβει σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ρωσίας, όμως τέτοιου είδους περιστατικά συμβαίνουν ανά τον κόσμο καθημερινά. Ο Κόλια (Aλεξέι Σερεμπριάκοφ) ζει μακριά από την Μόσχα, στη Βόρεια Ρωσία, κοντά στη θάλασσα Μπάρεντς. Έχει ένα συνεργείο αυτοκινήτων και μαζί του μένουν ο μαθητής, έφηβος γιος του κι η νεαρή γυναίκα, Λίλια, που είναι μητριά του νεαρού, καθώς η μητέρα του έχει πεθάνει. Αρχικά, έμμεσα θίγεται το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, χωρίς να δοθεί μεγάλη έκταση. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο δήμαρχος (Roman Madyanov), αποφασίζει να πάρει την επιχείρηση, το σπίτι του κι ουσιαστικά να τον εξορίσει, δίνοντάς του μία πενιχρή αποζημίωση. Μέσα σε μία κλειστή κοινωνία, που κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν η διαφθορά, η διαπλοκή κι η εξυπηρέτηση συμφερόντων, ο άρχων ελέγχει όλες τις εξουσίες (δικαστική, νομοθετική, αστυνομία, εκκλησία) κι ο Κόλια δεν έχει καμία τύχη να επιβιώσει αξιοπρεπώς, παρά μόνο ως πένητας. Δεν θέλει ωστόσο να αφήσει την όμορφη κατοικία του, που με τόσο κόπο κι αγώνα έχτισε, αλλά και τις συνθήκες ζωής, ψάχνοντας μία νέα ευκαιρία στην αχανή Μόσχα. Αναγκάζεται να καλέσει τον φίλο του δικηγόρο, Ντμίτρι από την Μόσχα κι από εκεί ουσιαστικά ξεκινά η δράση, με μεγάλες ανατροπές. Ο δικηγόρος έρχεται στο χωριό και φαινομενικά η πράξη του φανερώνει αλληλεγγύη κι ανυστεροβουλία. Πλεονεκτεί, καθώς γνωρίζει μεγάλα κεφάλια της πρωτεύουσας και βάζει δύσκολα στον διεφθαρμένο δήμαρχο. Το αρνητικό είναι πως δεν τιμά την φιλία του με τον πρωταγωνιστή και κάπου εκεί τα πάντα καταστρέφονται. Οι εξελίξεις θα είναι τραγικές κι απρόσμενες. Ο Ντμίτρι πέφτει σε ενέδρα κι ουσιαστικά κάπου εκεί ολοκληρώνεται ο ρόλος του, η Λίλια βιάζεται από τον Κόλια και στη συνέχεια βρίσκεται νεκρή και πνιγμένη, μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου. Μέσω μίας καλοστημένης πλεκτάνης ο πατέρας βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα, με κατηγορία ανθρωποκτονίας. H ποινή εξοντωτική, αφορά ποινή κάθειρξης 15 ετών. Ο γιος του βρίσκει άσυλο στην οικογένεια φίλων. Το κακό κερδίζει. Το σπίτι πέφτει, περνά στην κυριαρχία της αρχής. Είναι μία ταινία δεξιοτεχνικά δοσμένη, που εκτός των άλλων θέτει καίρια ερωτήματα για το καθεστώς Πούτιν. Το θέλημα του δυνατού νίκησε το δίκαιο του αγωνιστή ανθρώπου, που έχει αξίες κι ιδανικά. Το καλό θα εκδικηθεί αργά ή γρήγορα, με όπλα την αγάπη και τη δικαιοσύνη, ως τότε υπομονή και πίστη ...





Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Αλληλεγγύη, η εκδίκηση του καλού


Την ώρα που φορείς της πόλης διοργάνωσαν στο Φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου μία γιορτή Ποίησης υπό την αιγίδα του ΚΘΒΕ, ώστε να συγκεντρωθούν τρόφιμα για τους πρόσφυγες, ζήσαμε σκηνικό πολέμου στην περιοχή του Λευκού Πύργου, με αντιεξουσιαστές, ματ, ακροδεξιούς να συνθέτουν ένα αντιφατικό σκηνικό. Ήμουν εκεί και βίωσα όλα τα παραπάνω, που αποτελούν μικρογραφία της σημερινής Ελλάδας. Μία κοιτίδα πολιτισμού και γύρω γύρω το χάος. Σαν τους τυφλούς στην Πολιτεία του Πλάτωνα, που φοβούνταν μην τους θαμπώσει ο ήλιος. Το καλό θα νικήσει στο τέλος, η ανθρωπιά, η αγάπη. Η εκδήλωση " Αλληλεγγύη εκδίκηση του καλού ", στέφθηκε από επιτυχία στην Θεσσαλονίκη, ενώ λίγη ώρα κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην Αθήνα. Ποιητές, ηθοποιοί κι απλοί κάτοικοι της πόλης έδωσαν δυναμικό παρόν, συγκεντρώνοντας τρόφιμα κι αγαθά, γι'αυτά τα αθώα θύματα του πολέμου. Ούτε ακροδεξιοί, ούτε ακρό-αριστεροί, ούτε η αστυνομία, ούτε ο καφές της Κυριακής, ούτε ο καιρός (συνεχής βροχόπτωση) εμπόδισαν αυτούς που το έλεγε η καρδιά τους!











Η ώρα άλλαξε ...


Η ώρα άλλαξε ο κόσμος όμως παραμένει ίδιος. Στο τέλος το καλό θα νικήσει κι αν δεν το δούμε απλά δεν έχει έρθει το τέλος. Πλέον, περάσαμε στο μισό του έτους, που η μέρα είναι μεγαλύτερη από τη νύχτα. Ο ήλιος οπλίζει τον άνθρωπο με αισιοδοξία, η θάλασσα με ελπίδα. Κάπως έτσι ξεκινά η μέρα, πρωινό Κυριακής, 27ης Μαρτίου. Τα καλύτερα έρχονται ...

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Πόλεμος οικονομικός με φόντο αθώες ψυχές


Κάθε μέρα διαβάζουμε για βομβαρδισμούς, τρομοκρατικά χτυπήματα, για συλλήψεις, παραβιάσεις συνόρων, την άνοδο του φασισμού. Είναι άραγε όλα όπως φαίνονται; Μπορώ μετά βεβαιότητας πλέον να απαντήσω όχι. Βιώνουμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο σε οικονομικό φόντο με θύματα αθώες ψυχές. Η διαφθορά έχει κυριεύσει τον κόσμο απ'άκρη σε άκρη κι η έκρηξη δεν γίνεται απλά, λόγω της ισορροπίας τρόμου. Οι μεγάλες δυνάμεις εκμεταλλεύονται κάθε συγκυρία προς όφελός τους, πολλές φορές εσκεμμένα επιτρέπουν εκατόμβες θυμάτων κι ο φαύλος κύκλος πάλι από την αρχή. Αυτή είναι, φίλες και φίλοι, η σημερινή κατάσταση στην ανθρωπότητα. Τραγικοί πρωταγωνιστές τα θύματα του πολέμου, είτε από πόλεμο όπλων, τρομοκρατικά χτυπήματα, είτε λόγω του προσφυγικού, του φασισμού και του νεοναζισμού και πάει λέγοντας. Αυτοί οι άνθρωποι, που χάνονται στο βωμό του κέρδους και των συμφερόντων γίνονται σύγχρονες Ιφιγένειες, θυσία για να επιβιώσει το σύστημα. Δεν γνωρίζω, αν κάποια στιγμή στην εξίσωση, θα μπουν και τα όπλα. Εύχομαι να μην γίνει, διότι το τέλος του κόσμου θα επέλθει σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν μπορώ όμως να το αποκλείσω κιόλας, από την στιγμή που μιλάμε για άπληστους ηγέτες, που δεν λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή. Μοναδική ελπίδα κατ'εμέ οι νέοι, που δυστυχώς δεν φαίνονται ευαισθητοποιημένοι στην παρούσα φάση. Μπορεί να θεωρηθώ ρομαντικός και μακριά από την εποχή μας ή ακόμα και την πραγματικότητα, ωστόσο αυτή είναι πλέον η θέση μου, παγιωμένη. Έτσι είναι ο πόλεμος ...


Sicario-Denis Villeneuve


Πρόκειται για μία ταινία που εισχωρεί στα ενδότερα του υποκόσμου, κι αποκρυπτογραφεί τις οριακές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Λατινικής Αμερικής. Η Κέιτ Μέισερ είναι μία φιλόδοξη, ιδεολόγος πράκτορας του FBI. Επιλέγεται από τον Ματ Γκρέιβερ, αρχηγό της αποστολής κι άνθρωπο της CIA, για μία επικίνδυνη αποστολή, την οποία ούτε αυτή η ίδια γνωρίζει. Κάπου εκεί παρουσιάζεται ο Αλεχάντρο, ο εκτελεστής (Sicario). Για πολύ ώρα ο ρόλος του είναι μυστήριο. Πώς σχετίζεται με τα ναρκωτικά και τα καρτέλ του Μεξικού, ένας πρώην δικαστικός από την Καρταχένα της Κολομβίας; Μόνο στο φινάλε αποκαλύπτεται ο προσωπικός χαρακτήρας του θρίλερ, την ώρα της εκδίκησης. Τραγική φυσιογνωμία η νεαρή πράκτορας, που αναγκάστηκε να καταπατήσει κάθε αξία, ιδεώδες και πιστεύω της. Χρησιμοποιήθηκε ως δόλωμα, εκβιάστηκε και στο τέλος λύγισε. " Φύγε από εδώ και πάνε να ζήσεις σε ένα μικρό χωριό, δεν είσαι για να ζήσεις στον κόσμο των λύκων ", λέει στο τέλος ο Αλεχάντρο. Σε όλο το φιλμ αξιοσημείωτη είναι η χρήση της μουσικής. Λίγες νότες, μα απόλυτα στοχευμένες, που επιτείνουν τη δράση.




Ξυπνάς στις εφτά το πρωί. 25η Μαρτίου, αργία. Βγαίνεις στους δρόμους, ησυχία. Δεν συναντάς ανθρώπους, ούτε αυτοκίνητα όπως τις άλλες ημέρες. Ο καιρός συνηγορεί στη διαμόρφωση του σκηνικού, κρύο, μουντίλα, συννεφιά. Αγγλικό πρωινό. Το τριήμερο έδωσε ευκαιρία για μία απόδραση από την σκληρή καθημερινότητα, το άγχος και τα προβλήματα. Οι παραμένοντες στην πόλη, επιλέγουν μία βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που θυμίζει παλιότερες εποχές. Φτάνω με τα πολλά στην παραλία και τον Λευκό Πύργο, τα χρώματα συμπλέκονται κι αλληλεπιδρούν. Ο ήλιος που ξεπροβάλει, η θάλασσα, οι άνθρωποι. Ξαφνικά οι καφετέριες γεμίζουν. Από πού ξεπρόβαλαν όλοι αυτοί αναρωτιέμαι; Κάπως έτσι έζησα το πρωινό της Εθνικής επετείου, χωρίς παρελάσεις και τυμπανοκρουσίες για το θεαθήναι ...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Second chance (Sussane Bier)


Σήμερα θα επικεντρωθούμε φίλες και φίλοι, στη Δεύτερη Ευκαιρία της Susanne Bier. Πρόκειται για Δανέζα σκηνοθέτη, που γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 15 Απριλίου του 1960. Έχει τιμηθεί με Οscar, καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2011 (Ίσως αύριο), τη Χρυσή Σφαίρα, αλλά και βραβείο ευρωπαικού Κινηματογράφου καλύτερου σκηνοθέτη 2011 (Ίσως αύριο) και βραβείο ευρωπαικού Κινηματογράφου καλύτερης ευρωπαικής κωμικής ταινίας 2013, με το " Έρωτας είναι ".
Πρωτοείδα την ταινία, Second Chance, στο περσινό (55ο) Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Θυμάμαι ήταν Σάββατο στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον, ανάμεσα σε πολλές άλλες ταινίες.  Ένα ευτυχισμένο αντρόγυνο ζει στη Σουηδία και μόλις έχει φέρει στη ζωή ένα νεογέννητο παιδάκι. Το πρώτο διάστημα προσαρμογής στις νέες συνθήκες είναι δύσκολο. Λίγος ύπνος, πολύ κλάμα και νευρικότητα. Ξαφνικά όμως ένα φρικτό γεγονός είναι ικανό να καταστρέψει κάθε είδους ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Δεν είναι άλλο, από τον αιφνίδιο χαμό του μωρού τους. Η μητέρα είναι σε σύγχυση, κάπου εκεί ο πατέρας, βλέπει την ζωής τους να αποσυντίθεται, με αποτέλεσμα να πάρει την πρωτοβουλία να κάνει κάτι τρελό, που αγγίζει τα όρια του παράλογου. "Ανταλλάσσει" το νεκρό γιο του με τον Σοφούς. Ένα άλλο παιδάκι ίδιας ηλικίας, το οποίο πιθανότατα θα έβρισκε τραγικό θάνατο, με γονείς εθισμένους στα ναρκωτικά, που το είχαν παρατημένο και παραμελημένο μεταξύ της τουαλέτας και της ντουλάπας του σπιτιού. Ο ίδιος γνώριζε την κατάσταση, αφού ήταν ένας πολλά υποσχόμενος ντεντέκτιβ. Είχε εισβάλει μάλιστα, λίγες ημέρες νωρίτερα με τον συνεργάτη του, Σάιμον, στην οικεία των δύο τοξικομανών κι είδε κατάματα την σκληρή πραγματικότητα. Ο συνεργάτης του, πρόσφατα χωρισμένος, έχει χάσει τον έλεγχο και συχνά έπινε σε μπαρ, με τον Αντρέας να τον γλιτώνει συνεχώς από μπλεξίματα. Από το μοιραίο συμβάν και μετά, ξεκινά μία σειρά εναλλαγής συναισθημάτων. Η ροή της ταινίας αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι και να δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί. Ποιος δολοφόνησε το παιδί; Γιατί η μητέρα αυτοκτονεί; Πόσο αρρωστημένη ήταν η απόφαση για ανταλλαγή των βρεφών; Εν τέλει ο πρωταγωνιστής αποφασίζει την μεγάλη επιστροφή, γνωρίζοντας πως θα έχει το ανάλογο τίμημα, με την υπηρεσία του να τον θέτει εκτός σώματος. Η ηθική όμως κι η ανθρωπιά επιβάλλουν να γίνει. Τώρα ή πότε, αν θέλει να ζήσει σαν άνθρωπος. Καταλυτική παρουσία διαδραματίζει κάπου εδώ ο Σάιμον κι οι ρόλοι μεταξύ τους μοιάζουν να έχουν αντιστραφεί. Έτσι επισκέπτεται την μητέρα του Σοφούς μέσα στη φυλακή κι επιστρέφει το μωρό. Λυτρώνει τρεις ζωές-ψυχές, τη δική του, της μητέρας και του παιδιού. Ο ίδιος ύστερα από μαραθώνιες προσπάθειες βρίσκει που έχει θαφτεί ο γιος του, Αλεξάντερ και τις απαντήσεις που έψαχνε για τα αίτια του θανάτου (δολοφονίας του). Πλέον, χωρίς γυναίκα και παιδί αναγκάζεται να κάνει μία νέα αρχή σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον. Το χαμόγελο του μικρού Σοφούς στο φινάλε, είναι η επιβράβευση της γενναιότητας και της ευθιξίας του. Έτσι ο Αντρέας κέρδισε την δεύτερη ευκαιρία για μία ζωή απαλλαγμένος από τα μυστήρια και την ηθική αταξία του παρελθόντος. Πολλοί ερμηνεύουν τον τίτλο ως η Δεύτερη Αλήθεια, αυτό αφενός συμβαίνει επειδή ήδη υπάρχουν πολλά ελληνικά φιλμ με το αντίστοιχο όνομα κι αφετέρου, διότι ο Αντρέας, βασικός πρωταγωνιστής (γνωστός από το Game of Thrones- Nikolaj Coster-Waldau) έδωσε λύση στο αδιέξοδο μέσω της αλήθειας και κέρδισε την δεύτερη ευκαιρία. Παρά την εσωτερική πάλη, νίκησε τους φόβους και τις τύψεις κι έκανε ένα νέο ξεκίνημα.


    

                                                                               







Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Το Χαλάνδρι ζει στους δικούς του, ξεχωριστούς ρυθμούς. Μία σαγκρία, ένα κοκτέιλ και ένα απλό ρολόι με σχέδιο στο καντράν ένα μουστάκι μπορούν να απογειώσουν το κέφι της παρέας. Μέσα στα σοκάκια του Χαλανδρίου κρύβονται πολλά μαγαζιά ερωτικά και χουχουλιάρικα αλλά και άλλα με το δικό τους ξεχωριστό στυλ. Ένα από τα τελευταία είναι και το Theory. Για τους πιο ψαγμένους είναι ένα από τα κορυφαία μαγαζιά στην Αθήνα. Τα ποτά και τα κοκτέιλ είναι απολαυστικά μέχρι την τελευταία γουλιά. Οι μυστηριώδεις γεύσεις τους σε ταξιδεύουν. Όλα αυτά σε ένα πολύ ελεγκάντ περιβάλλον. Σας το συστήνουμε ανεπιφύλακτα!

H παρουσίαση των Κινηματογραφικών Δεινών στην Αθήνα!






Ο Θωμάς Λιναράς, μαζί με τους κύριους Μπακογιαννόπουλο, Δημόπουλο, Γουδέλη, Κορδομενίδη, παρουσίασε το βιβλίο του, Κινηματογραφικά Δεινά στην Αθήνα στο βιβλιοπωλείο Eπί Λέξει. Στην τελετή βρέθηκε ο Τάσος Τσιφτσής, που γνώρισε τον Θωμά πρώτα ως καθηγητή και στη συνέχεια ως άνθρωπο της τέχνης. Είναι κάποιες στιγμές, που ακόμα κι αν είσαι άσχετος με το χώρο και το αντικείμενο, νιώθεις ένα σκίρτημα, κολλάς το μικρόβιο και προσπαθείς να μάθεις τα πάντα, μου εκμυστηρεύτηκε πριν λίγα λεπτά. Αυτός είναι ο μαγικός χώρος της τέχνης και του πολιτισμού. Ο συγγραφέας γεννήθηκε κοντά στο Αιγίνιο, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Η σχέση του με το σινεμά είναι παθολογική και δηλώνει σινεφίλ παιδιόθεν. Μέσα στις αγαπημένες του ταινίες είναι το επάγγελμα ρεπόρτερ του Μικελάντζελο Αντονιόνι, το ταξίδι στο Τόκυο του Όζου και πολλά έργα του Βέντερς. Για τον ίδιο ο Κινηματογράφος συνδέεται άρρηκτα με την μουσική, την ίδια άποψη έχω ακριβώς κι εγώ. Σημαντική ήταν επίσης η τοποθέτησή του σχετικά με τα αστεράκια στις κριτικές και το imdb. Ως ένα σημείο όλα είναι θεμιτά, αλλά μήπως οι θεωρητικοί του Κινηματογράφου δεν ακούγονται πλέον κι άσχετοι κρίνουν; Μεγάλη αλήθεια. Πρέπει σαφώς να βρεθεί η ισορροπία, η χρυσή τομή μεταξύ αυτών. Αξιοσημείωτη ήταν για ακόμη μία φορά η αναφορά του στους φίλους (Γ.Τζιώτζιος, Περικλής και Γιάννης Δεληολάνης) που έφυγαν κι εκεί αφιερώνει αυτό του το βιβλίο. Πεθαίνει άλλωστε κάποιος μόνο όταν τον ξεχνάς και σταματάς να συζητάς γι΄αυτόν.

Επιμέλεια:Μίλτος Τόσκας
Φωτογραφία: Τάσος Τσιφτσής




























Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Υπογράφοντας μια δολοφονία


Ένα σοκαριστικό βίντεο μιας διπλής δολοφονίας από νεοναζί στη Ρωσία εμφανίστηκε στο Youtube το 2007. Οι έρευνες της αστυνομίας οδήγησαν σε αδιέξοδο. Ο σκηνοθέτης κι ο φίλος του Ντίμα δύο χρόνια μετά ξεκινούν τη δική τους έρευνα. Ο δρόμος που χαράζουν μόνο εύκολος δεν είναι, διότι είναι αναγκασμένοι να εισέλθουν στις πιο σκοτεινές σχισμές του ναζιστικού υποκόσμου της Μόσχας. Η κάλυψη του διπλού φονικού είναι εύκολη άπαντες πέφτουν πάνω στις ακροδεξιές οργανώσεις. Παράλληλα γίνονται δολοφονίες κι άλλων ξένων στοιχείων με βάση φυλετικά κριτήρια και ρατσιστικές αντιλήψεις. Η κυβέρνηση ελέγχει κι εκμεταλλεύεται τα πάντα. Ουσιαστικά οργανώσεις, αντίστοιχες της ελληνικής Χρυσής Αυγής, γίνονται όργανα του συστήματος. Μία δολοφονία παραμένει ανεξιχνίαστη πάντα για κάποιον λόγο, αναφέρεται χαρακτηριστικά. Καθάρματα δεν είναι οι δολοφόνοι, αλλά αυτοί που τους  δημιουργούν για να τους χρησιμοποιήσουν. Υπάρχουν άραγε σήμερα οικουμενικές ανθρωπιστικές αξίες; Ή πλέον μπροστά στο βωμό του κέρδους, κάθε ανθρώπινη ζωή είναι αμελητέα ποσότητα. Τις απαντήσεις καλούνται να δώσουν η Παγκόσμια Κοινότητα και κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι με προβληματίζει η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη, για την ώρα  μπορεί το φαινόμενο να είναι ελεγχόμενο, για πόσο ακόμα όμως; Η χειραφέτηση των προσωπικοτήτων, η πλύση εγκεφάλου κι η μαζοποίηση οδήγησαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εν μέσω πλήρους κατάλυσης αξιών κι ηθικής. Ο κίνδυνος ελλοχεύει. Η προσμονή για εξουσία κάνει τον άνθρωπο επικίνδυνο.