To άγνωστο κορίτσι

Ακούγοντας για αδελφούς Νταρντέν, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος, πρέπει να δεις το έργο τους. Πρόκειται για ένα δίδυμο, που έχει κερδίσει δύο Χρυσούς Φοίνικες κι είναι γνωστοί ευρύτερα για το ανθρωποκεντρικό σινεμά τους. Η δέκατη μεγάλους μήκους ταινία τους έκανε πρεμιέρα στις Κάννες. Το " άγνωστο κορίτσι " ταξίδεψε σε πολλά Φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ήρθε και σ΄αυτό της Θεσσαλονίκης, τον Νοέμβριο, ενώ από την Πέμπτη προβάλλεται στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον, εκεί που το παρακολουθήσαμε κι εμείς.

Η Τζένι Ντάβιν είναι μία νεαρή γιατρός στη Λιέγη του Βελγίου. Δουλεύει με αυταπάρνηση και θεραπεύει κάθε λογής τραύμα. Ένα απροσδόκητο γεγονός, αλλάζει τη ζωή της. Μία γυναίκα, στην οποία τυχαία δεν είχε ανοίξει την πόρτα του ιατρείου της την προηγούμενη ημέρα, αργά τη νύχτα, βρίσκεται νεκρή από τις αρχές. Από εκεί και πέρα ξεκινάει ένας μαραθώνιος, προκειμένου να ανακαλύψει την ταυτότητα της κοπέλας και να αποδοθούν οι τιμές στη νεκρή, αφρικανικής καταγωγής, κοπέλα. Νιώθει θύτης εξ΄αμελείας και θέλει να αποκαταστήσει τη σχέση με τον εαυτό της.

Ο αγώνας της μόνο εύκολος δεν είναι. Θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον υπόκοσμο της πόλης, που επιθυμεί συγκάλυψη του γεγονότος. Ακόμα κι η αστυνομία έχει άλλες προτεραιότητες. Παίρνει την τύχη στα χέρια της και με όπλο της μία φωτογραφία του θύματος, προσπαθεί να ξετυλίξει το μίτο της Αριάδνης και μάθει περαιτέρω στοιχεία. Αφήνει, ακόμα και τη δουλειά της σε δεύτερη μοίρα, στο κυνήγι του κακού. Την έχει συνεπάρει το συναίσθημα. Θα τα καταφέρει άραγε;

Είναι ξεκάθαρο, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που νιώθουν τύψεις, παρ΄ότι δεν είναι δολοφόνοι. Η ευγένεια και το ενδιαφέρον έρχονται σε αντιδιαστολή με την ηθική απάθεια, που κυριαρχεί στις κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου, μέχρι το πρόβλημα να χτυπήσει την πόρτα μας. Η Τζένι εξελίσσεται σε τραγική φυσιογνωμία. Από το ιατρείο και τους ασθενείς, καλείται να βγει στο δρόμο και να μετατραπεί σε γιατρό της ζωής, ανάμεσα σε νοσηρά στοιχεία. Παλεύει για δικαιοσύνη.

Η απουσία μουσικής και μία μοναδική στιγμή έντασης στο νοσοκομείο, επιτείνουν τη δράση, με τον θεατή να μην αποσπάται λεπτό, μέχρι το φινάλε. Φτάνουμε στην τελευταία σκηνή. Ποιος είναι ο δράστης, υπεράνω υποψίας; Ποια είναι η κοπέλα και πως η αποτελμάτωση αξιών την οδήγησε στον θάνατο; Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίζει η ζήλια; Και πώς είμαστε αναγκασμένοι να συνεχίσουμε τη ζωή, με βάση τους δικούς της σκληρούς όρους, ξεπερνώντας κάθε σοκ;

Και πάλι με μία γυναίκα στο κεντρικό φόντο, την Adele Haenel, oι σκηνοθέτες, πετυχαίνουν τον στόχο τους, να ευαισθητοποιήσουν τον θεατή, να αφυπνίσουν συνειδήσεις και να τον θέσουν σε θέση πρωταγωνιστή. Σε όλο το έργο, η Τζένι, ψάχνει έναν ώμο να ακουμπήσει, έναν άνθρωπο να πει μία κουβέντα. Νομίζεις πως θα σκάσει, με το βάρος, που κουβαλάει. Μοναδική εκτόνωση, ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι. Το γεγονός, έχει στοιχειώσει την καθημερινότητά της. Ένα κοινωνικό δράμα, για την αποξένωση στον κόσμο και τους ρομαντικούς, που ακόμα αναζητούν την αλήθεια.

Απαντήσεις στα ερωτήματα; Μόνο βλέποντας την ταινία. Αξίζει τον κόπο ...