Μία τρύπα στο κεφάλι

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συνεχίζεται και νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου, παρακολουθήσαμε, το " Μία τρύπα στο κεφάλι " του Ρόμπερτ Κίρχοφ, που βρέθηκε στην αίθουσα Σταύρος Τορνές και συζήτησε με τον κόσμο, εμφανώς συγκινημένος. Η ταινία εντάσσεται στην ενότητα για τις μειονότητες ανά τον κόσμου, που υπομένουν, διεκδικούν κι αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες κι ένα καλύτερο μέλλον. 

Οι στάμπες του Β΄παγκοσμίου πολέμου είναι ακόμα νωπές. Λίγοι γνωρίζουν, ότι εκτός από τους Εβραίους, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, τραγικό θάνατο βρήκαν κι οι Ρομά. Δολοφονήθηκαν κατά δεκάδες, με βάναυσο τρόπο κι αφού πρώτα υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Όσοι επιβίωσαν, ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ, στο περιθώριο της κοινωνίας, κρατούν τις μνήμες τους και μία ουλή ως φυλακτά, αλλά κι ως αποδεικτικά στοιχεία σε μία μάχη να φωνάξουν την ιστορία τους, να μην θαφτεί στο πέρασμα των χρόνων.

Ακριβώς γι΄αυτόν τον λόγο επέλεξε κι ο σκηνοθέτης να κάνει αυτό το ντοκιμαντέρ. Φόρο τιμής για όσους, τόσο άδικα έχασαν τη ζωή τους, αλλά και γι΄αυτούς που έμειναν πίσω σημαδεμένοι ανεξίτηλα από την μοίρα. Στόχος του είναι να κρατήσει τη θύμηση ζωντανή, γι΄αυτό και δούλεψε 13 χρόνια μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του. Τελειώνοντας τόνισε, πως το τέρας, που γέννησε τον φασισμό, είναι ακόμα ζωντανό κι ο κόσμος πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση, ώστε να μην βιώσει ξανά τα δεινά του παρελθόντος.

Άνθρωποι χωρίς πατρίδα, ακόμα και σήμερα οι τσιγγάνοι. Περιφέρονται νομάδες, περήφανοι για τον αγώνα τους. Τονίζεται, πως Ρομά ήταν κι ο Πικάσο, ο Γκάντι ή ο Αντόνιο Μπαντέρας. Εξέχουσες προσωπικότητε. Απαιτούν ελευθερία, αδελφότητα κι ισότητα. Τίποτα περισσότερο, από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμα και σήμερα όμως υφίσταται βία. Σαν τους κυνηγά μία κατάρα, το καταραμένο Ζ. Όσες προσπάθειες κι αν κάνουν να εξαγνίσουν το παρελθόν, τους κατατρέχει. Έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του.

Η ιστορία έχει πετρώσει από τη θλίψη. Το αίμα ήταν τόσο πολύ, που σχημάτιζε ομίχλη και μόνο ο ασβέστης την έσβηνε. Μία πραγματική κτηνωδία. Και μετά αποσιώπηση, υπό το φόβο του θανάτου και της κατακραυγής. Ένα μαρτύριο, δίχως τέλος. Kι η προσπάθεια μέχρι τη δικαίωση συνεχίζεται ...