Η πρωταγωνίστρια είναι μία ηλικιωμένη κυρία που χάνει το τελευταίο τρένο για την πόλη. Η περιοχή ερημώνει. Μένει, λοιπόν, στο τουριστικό θέρετρο που την φιλοξένησε το καλοκαίρι, μόνη κι αβοήθητη. Εκεί θα περάσει έναν δύσκολο χειμώνα. Πρέπει να προστατευθεί από το παλιρροικό κύμα, που θα πλήξει την περιοχή. Αντιμετωπίζει την κατάσταση ψύχραιμα, σαν ένα στοίχημα ζωής, μην έχοντας κι άλλη επιλογή. Προσδοκά, πως έστω τα Χριστούγεννα θα έρθει κάποιος να τη δει.
Το έργο δεν αφορά μόνο ανθρώπους, πρεσβύτερους σε ηλικία. Δεν έχει όρια. Όπως κι οι σχέσεις μεταξύ τους. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ο παράγοντας έκπληξη έχει περιοριστεί. Η ελπίδα, ωστόσο κρατά το άτομο ζωντανό. Γενιές επί γενεών έζησαν με αυτό τον τρόπο και μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους, είχαν έναν κρυφό ανεκπλήρωτο πόθο. Στα δικά μου μάτια το έργο αφορά την Ελλάδα κι όλη την Ευρώπη. Δίνει συνεχή μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.
Θα έρθει το επόμενο καλοκαίρι. Η αποβάθρα του Biligen θα γεμίσει και πάλι κόσμο, ο δρόμος όμως προδιαγεγραμμένος. Η μοναχική ζωή είναι πλέον επιλογή. Αφού άντεξε τον Χειμώνα, τίποτα δεν τη φοβίζει, δεν την τρομάζει πια. Μέτρησε τις δυνάμεις της σε μία δύσκολη εποχή και κέρδισε. Ακόμα κι αν νιώθει τύψεις για τυχόν λάθη της στο παρελθόν, το ποτάμι δεν έχει επιστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου