Πουθενά να κρυφτείς

Στα πλαίσια της ενότητας των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παρακολουθήσαμε το " Νοwhere to Hide " του Ζαραντάστ Άχμεντ, που βρέθηκε μάλιστα στην προβολή, στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα και προλογίζοντας την ταινία του είπε τη φράση, " ελπίζω να επιβιώσετε ", μετά απ΄αυτήν. Μεταφερόμαστε στο Ιράκ, αμέσως μετά τον πόλεμο και την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων το 2011, που άφησαν πίσω τους καμμένη γη κι έσπειραν τη διχόνοια, ώστε να είναι σίγουροι, πως οι επιζώντες, θα αλληλοεξοντωθούν.

Έρημος, λειψυδρία κι όμως ακόμα κάποιοι μάχονται εθελοντικά για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Δεν έχουν γίνει κτήνη μέσα στη δίνη του πολέμου. Διατηρούν την ακεραιότητά τους. Έχουν ψυχή, λογική, αξίες κι ιδανικά. Η κατάσταση περίπλοκη. Συνεχείς συρράξεις μεταξύ του Ισλαμικού κράτους και διάφορων ιρακινών παραστρατιωτικών οργανώσεων. H κοινωνία, ένα καζάνι που βράζει. Η βία γεννά πάντα βία κι ο κύκλος είναι φαύλος. Εμφύλιος σπαραγμός. Η φρίκη προσωποποιημένη. Αδελφός να σκοτώνει αδελφό, τυφλωμένος από μίσος, θρησκείες και το αδυσώπητο ποτάμι αίματος, που τους περικυκλώνει.

Ο Νόρι, βρίσκεται παγιδευμένος, μέσα στην παραπάνω κατάσταση. Αναζητά ασφάλεια γι΄αυτόν και την οικογένειά του κι έχει διάθεση να προσφέρει αφιλοκερδώς, όντας νοσηλευτής, με ειδίκευση πλέον στα τραύματα πολέμου. Κι αφού μιλάμε για ιατρική, αυτός ο πόλεμος, παρομοιάζεται με έναν οργανισμό, που πάσχει από μίας μορφής καρκίνου, που κάνει συνεχείς μεταστάσεις. Στη θέση των ιστών, είναι οι άνθρωποι, που μεταλλάσσονται σε " καμικάζι ", σκορπώντας θάνατο.

Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Ο φόβος κι ο τρόμος κυριεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Συνεχή αποτρόπαια εγκλήματα. Το κακό, δυστυχώς, δεν σταματά. Είναι ίσως το πιο σκληρό, το πιο κυνικό ντοκιμαντέρ, που είδα, μέχρι σήμερα. Γιατί στα Μέσα Ενημέρωσης, δεν προβάλλεται αυτή η πλευρά, της ζωής, της αναζήτησης ελπίδας, παρά μόνο το αίμα, ο αριθμός των νεκρών κι οι εκτελέσεις. Κι αυτά, για όσα δίνουν νούμερα και πουλάνε.

Ο νοσηλευτής, από εκεί που ασχολείται με τις ζωές άλλων, γίνεται πλέον ο ίδιος πρωταγωνιστής και παρακολουθούμε τον έντιμο αγώνα του για επιβίωση. Παντού ελλοχεύει ο κίνδυνος της εκτέλεσης. Ακούγεται χαρακτηριστικά να λέει, " αν τα παιδιά μου, μου ζητούσαν, να τους εγγυηθώ για ένα καλύτερο αύριο, δεν θα μπορούσα να το κάνω ". Μία σκληρή πραγματικότητα, που σε αλλοτριώνει. Ένα ανελέητο κυνηγητό, δίχως να έχει προκαλέσει στιγμή τη μοίρα σου.

Ένα καθηλωτικό, οδυνηρό ταξίδι, στα άδυτα του " Τριγώνου του Θανάτου ". Ένας αόρατος εχθρός, που κινεί τα νήματα κι αφαιρεί καθημερινά εκατοντάδες ζωές. Βραβευμένο στο Άμστερνταμ (Καλύτερο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ-2016), ήρθε και στη Θεσσαλονίκη να μας εξιστορήσει τις δραματικές συνέπειες, που βιώνουν οι Ιρακινοί, ακόμα και σήμερα.  Στο τέλος όμως, " Η θέληση της δημιουργίας, θα νικήσει τις δυνάμεις καταστροφής, αυτός είναι ο νόμος της ζωής ".