Ο καφές κι η τηλεθέαση

Κυκλοφορείς στην παραλία της Θεσσαλονίκης, Τετάρτη πρωί, όλα τα καφέ γεμάτα, παρ'ότι οι τιμές βρίσκονται σε προ κρίσης επίπεδα. Αναρωτιέται κανείς είναι δυνατόν; Κι όμως. Μπορεί λεφτά να μην υπάρχουν, δεν υπάρχουν όμως και δουλειές να απασχοληθούν οι νέοι. Αντί λοιπόν να εργάζονται και να είναι παραγωγικοί, ξοδεύουν, χρήματα και χρόνο άσκοπα. Σημεία των καιρών. Αυτός είναι κι ο βαθύτερος στόχος του συστήματος. Ένας καφές το πρωί και κουπόνια για συσσίτιο την υπόλοιπη μέρα. Το γεγονός, ότι η χώρα δεν έχει παραλύσει, οφείλεται στην ισχυρή μεσοαστή τάξη, που υπήρχε στην Ελλάδα, μέχρι και το 2009. Αντίστοιχα κυμαίνονται κι οι τηλεθεάσεις. Στον καφέ πρέπει κάτι να πεις. Σε μία περίοδο ηθικής κι οικονομικής (δεν έχεις να βγεις το βράδυ) κρίσης θα πιαστείς, όπως είναι φυσιολογικό, από το Survivor, το Voice, τις ομάδες (τεχνητά μίση, κατασκευή μαζών, ή κάτι ανάλογα ρηχό. Είναι δύσκολο σήμερα ο νέος να διαβάσει, έξτρα από το μοτίβο που του έχουν καταδείξει, το βαθμοθηρικό. Έχει συνδυάσει το διάβασμα με κάτι κακό, ψυχαναγκαστικό και σίγουρα όχι με τη μόρφωση. Κι όμως η φοιτητική ζωή, εφόσον έχεις στόχο πραγματικά να δουλέψεις, είναι η τελευταία ευκαιρία να λάβεις και να επεξεργαστείς μεγάλο όγκο πληροφοριών, πριν οι υποχρεώσεις στην καθημερινότητά σου σε πνίξουν. Στο αντικείμενο σου, αλλά και σφαιρικές γνώσεις για τη ζωή, με στόχο τη δημιουργία μίας πολυσχιδούς προσωπικότητας. Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση. Μετά λύπης μου την περιγράφω, μα έτσι τη βιώνω. Χάρηκα, που χθες το βράδυ παρακολούθησα το " Manchester By the Sea ", στον Κινηματογράφο κι όχι σε μία οθόνη υπολογιστή. Σε μία σκοτεινή αίθουσα, ανάμεσα σε οικείους κι αγνώστους. Είναι ένα είδος επανάστασης, στην εποχή μας. Να νιώσεις άνθρωπος, να ενεργοποιηθούν οι άμυνες σου, τα συναισθήματα σου, να δακρύσεις και να αναγνωρίσεις το μεγαλείο της ερμηνείας. Κάποιοι ίσως να μην είχαν την ευκαιρία να το κάνουν ποτέ, άλλοι ίσως να μην το επιδιώξουν ποτέ, είναι όπως στην Πολιτεία του Πλάτωνα, όσοι είναι στο σπήλαιο και δεν έχουν αντικρίσει ποτέ το φως είναι ευτυχισμένοι κι απαξιώνουν κάθε τι άλλο. Απαίδευτοι, δίχως να στίψουν το μυαλό τους, χωρίς να προσπαθήσουν. Και στο κεφάλι μου γυρίζει συνεχώς ο στίχος του Καβάφη, " κι αν τη ζωή σου δεν μπορείς να την κάνεις, όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε μόνο, μην την εξευτελίζεις ... Αυτό ακριβώς.