Truth

Μία ωδή στην αμερόληπτη ερευνητική δημοσιογραφία. Ο Τζέιμς Βάντερμπιτ φέρνει στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα της Μέρι Μέιπς, " Truth and Duty, The Press, the President, and the Drivilege of Power ", κάνοντας την πρώτη του ταινία. Κι αν στο Spotlight είχαμε την αποθέωση της επιτυχίας του εγχειρήματος, εδώ έχουμε μία άλλη πτυχή, την πιο δύσκολη, αυτή της αποτυχίας. Έχει όμως κι αυτή την γοητεία της. Ο αγώνας του ανθρώπου, η αυταπάρνηση, το ταξίδι προς την "Ιθάκη".

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2004, ο Νταν Ράδερ, παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου του CBS, στην εκπομπή " 60 minutes ", αποκαλύπτει ότι ο πρόεδρος Μπους, απέφυγε την στρατιωτική του θητεία, μεταξύ 1968-1974, εν μέσω του πολέμου Βιετνάμ. Ισχυρές γνωριμίες και πολιτική δύναμη τον έφεραν στην Εθνοφρουρά του Τέξας, αλλά ούτε εκεί βρέθηκαν πρακτικά, που να επιβεβαιώνουν την παρουσία του. Η μαχητική δημοσιογραφία, δοκιμάζει τα όριά της, αγγίζει την εξουσία και δίνει αγώνα για να δει η αλήθεια το φως της δημοσιότητας. Η ρεπόρτερ Μέρι Μέιπς κι η ομάδα της παγιδεύονται. Η ηδονή του αποτελέσματος, η νίκη του καλού κι ηθική δικαίωση, δίνουν τη θέση τους στην αμφιβολία, το δριμύ κατήγορω, την αμφισβήτηση και την αποτυχία.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας υποστηρίζει, " Αγαπώ τις ταινίες, όπου μπορείς να δεις πως γίνονται τα πράγματα στο παρασκήνιο. Μου αρέσει η ιδέα να κάνω κάτι τέτοιο με τις τηλεοπτικές ειδήσεις κι αυτή μου φάνηκε μία τέλεια ιστορία. Υπάρχουν τόσες πολλές εκδοχές για το τι συνέβει πραγματικά. Με ενθουσιάζει το να μπορώ να το πραγματοποιήσω με την Κέιτ και μέσα από τα δικά της μάτια να δω τι έγινε μέσα από τα μάτια της Μέρι Μέιπς ".

Το παιχνίδι με το τηλέφωνο στο πρώτο μέρος επιτείνει την αγωνία, στο δεύτερο τρέχει τις εξελίξεις και προάγει την πλοκή. Η Cate Blanchett είναι συγκλονιστική. Το παιχνίδι με τα μάτια της φοβερό. Βρίσκει στο πρόσωπο του Robert Redford (Νταν Ράδερ), το πατρικό είδωλο που στερήθηκε (χαρακτηριστικό το Yes dad) στα παιδικά της χρόνια. O πολύπειρος ηθοποιός αφήνει το δικό του στίγμα. Ποιότητα και μεστή ερμηνεία.

Ο Ρέντφορντ υποδύεται επίσης έναν άλλον πραγματικό δημοσιογράφο, Bob Woodward, στο φιλμ " Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου " (1976). Συμμετέχει επίσης στο " Από κοντά προσωπικά " (1996). Εκεί, όπως και στην ταινία μας, οι πρωταγωνιστές χάνουν το κύρος τους στη δημοσιογραφία, επειδή έβγαλαν στον αέρα μία είδηση, που αργότερα θεωρήθηκε λανθασμένη. Κατά το τηλεφώνημα του Νταν στην Μέιπς, φαίνεται ξεκάθαρα στο φόντο, η αυτοβιογραφία του θρυλικού Ουάσιγκτον Ποστ του Μπεν Μπράντζι, που ονομάζεται " καλή ζωή ". Τότε ο Μπεν ανακάλυψε το σκάνδαλο Watergate. Το θέμα έπεσε στο κενό, καθώς η Jaben Cooke  είχε κατασκευάσει μία ιστορία με μία τοξικομανή. Μόλις πρυτάνευσε η αλήθεια, το Post επέστρεψε το βραβείο Πούλιτζερ, που είχε κερδίσει. Σημαντικό θεωρώ, επίσης το γεγονός, ότι τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Αυστραλία, μετά από αίτημα της Μπλάνσετ, που ήθελε να είναι κοντά στην οικογένειά της.

Παρ΄ότι το παιχνίδι ήταν στημένο, η Μέιπς βρέθηκε ενώπιον της επιτροπής. Ο μηχανισμός στήριξης του προέδρου Μπους, το σύστημα αν θέλετε, τους έθεσε στο περιθώριο. Στην Ελλάδα αυτό το είδος της αντικειμενικής ερευνητικής δημοσιογραφίας δεν υπάρχει. Δεν συμφέρει προφανώς.  Η δεοντολογία κι η αίσθηση του λειτουργήματος στο πέρασμα των χρόνων ξεθώριασαν. 

Δύο εικόνες με συγκλόνισαν. Η πρώτη με το τρομερό κοντράστ συναισθημάτων, την ώρα του τηλεφωνήματος της απόλυσης της πρωταγωνίστριας. Το παιδάκι παίζει ατάραχο, ενώ αυτή λυγίζει. Κι η δεύτερη, με τον διευθυντή της CBS να χειροκροτεί τον Νταν Ράδερ, μετά το τελευταίο του δελτίο, ενώ ουσιαστικά ο ίδιος τον έχει εξωθήσει σε παραίτηση. Ειρωνεία. Και φυσικά ο δημοσιογράφος δεν του δίνει το χέρι κι αποχωρεί προς την άλλη πλευρά. Περηφάνια, αξιοπρέπεια.

Όταν δείχνεις το δάσος κι οι άλλοι είναι κολλημένοι στο δέντρο, δυστυχώς αυτό είναι το φινάλε,

Κουράγιο ...