Ζούμε στην εποχή του Διαδικτύου. Το Facebook φτιάχνει, κρίνει και διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις σαν τραπουλόχαρτα. Αυτό που μετρά είναι η εικόνα, δεν υπάρχει χρόνος για το κείμενο, εμβάθυνση, σκέψεις, ανάπτυξη συναισθημάτων. Η ζωή τρέχει κι όμως πολλοί χάνουν το τρένο της, χωρίς καν να το καταλάβουν, μέσα σε μία ανελέητη καθημερινότητα. Κλίμακα αρεσκείας πλέον τα Likes. Ελάχιστοι περιμένουν έναν καλό λόγο, μία επιβράβευση, μία αγκαλιά, ένα φιλί. Την έλξη των σωμάτων ή των ψυχών. Αυτό που κυριαρχεί είναι το πάτημα ενός κουμπιού. Ποιοι πάτησαν; Αυτοί είναι φίλοι μου και με σκέφτονται. Οι άλλοι αδιαφορούν. Πόσα χτυπήματα είχα; Αντίστοιχα μετράω ή όχι στην κοινωνία. Όχι φίλες και φίλοι, τα πράγματα δεν είναι έτσι. 2000 χρόνια οι άνθρωποι έζησαν χωρίς ίντερνετ. Κι όμως γνωρίστηκαν, ερωτεύθηκαν, αγαπήθηκαν, ανέπτυξαν δεσμούς φιλίας. Συν τοις άλλοις υπήρχε κι ο παράγοντας έκπληξη. Να δεις στον δρόμο κάποιον, να χαρείς αληθινά. Σήμερα τα μέσα έχουν ξεπεράσει τον άνθρωπο κι αυτό είναι βασικό πρόβλημα. Είναι σαν ένα θηρίο που εκθρέφεις και τελικά σε υπερβαίνει. Χρησιμοποιώ κι εγώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να είμαι μέρος του συνόλου. Δεν με ενδιαφέρουν όμως τα Likes. Ό,τι κάνω, ό,τι ανεβάζω το κάνω για μένα και τους οικείους μου. Είτε ένα, είτε 1000 είναι το ίδιο. Ξέρω ποιος είμαι, πόσο δυνατός ή ευάλωτος. Έχω χτίσει με κόπο κι αγώνες μία ισχυρή προσωπικότητα. Δεν περιμένω το Facebook και το κάθε μέσο να μου δώσει παρηγοριά κι ελπίδα. Όλα αυτά είναι θεμιτά, αρκεί να ξέρεις να τα χρησιμοποιείς σωστά. Να έχεις μάθει τα όριά τους. Καλό σας απόγευμα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου