Η Ευρώπη βιώνει την οικονομική, αλλά κυρίως την ανθρωπιστική κρίση. O Στεφάν Μπριζέ πήρε την πρωτοβουλία να καταδείξει τα κακώς κείμενα στη Γαλλία, που βεβαίως έχουν αντίκτυπο κι εφαρμογή σε όλη την Ευρώπη κι ειδικότερα στην Ελλάδα. Ακτινογραφεί την κοινωνία και σκιαγραφεί το αδυσώπητο πρόσωπο ενός καπιταλιστικού συστήματος, που έχει ως στόχο να εκμηδενίσει την εργαζόμενο. Τόσο επίκαιρη, τόσο απλή ταινία, που για 90 λεπτά περίπου σε κάνει πρωταγωνιστή, πλάι στο σύνολο των ερασιτεχνών ηθοποιών.
Ο Τιερί έχει μόλις απολυθεί από τη δουλειά του. Χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, καθώς αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της μικροαστικής τάξης και με την σιγουριά κάποιων χρημάτων, έφτιαξε τη ζωή του, δίχως υπερβολές. Όσες προσπάθειες κι αν κάνει, ο εγωισμός του πληγώνεται κι η αξιοπρέπεια του συρρικνώνεται. Δεν αφήνει να περάσει όμως αυτό στην οικογένεια του και να διαβρώσει τις σχέσεις. Αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα το μέλλον του γιο του, που πάσχει από αναπηρία, αλλά είναι ιδιαίτερα φιλομαθής. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη του πατέρα, για να αντέξει τα πάντα.
Η ευκαιρία θα έλθει. Mέλος προσωπικού ασφαλείας σε ένα σούπερ μάρκετ. Το οικονομικό πρόβλημα προς στιγμήν θα λυθεί, κάπου εδώ ξεκινούν όμως τα ηθικά διλήμματα. " Είναι ο άνθρωπος η δουλειά που κάνει; ", διερωτάται. Αναγκασμένος να ανακρίνει φτωχούς ανθρώπους που έκλεψαν κι ενδεχομένως κι ο ίδιος να βρισκόταν στη θέση τους, αν δεν είχε βρει αυτή την απασχόληση. Η εσωτερική πάλη είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, βιώνει ένα δράμα. H κοινωνική πραγματικότητα τον έχει περικυκλώσει, τον εγκλωβίζει, τείνει να τον αλλοτριώσει. Πόσο δυνατός ή αντίστοιχα αδύνατος είσαι για να μείνεις ή να φύγεις; Η απελπισία στα μάτια του, την κρατά για τον εαυτό του. " Μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για να κρατήσει τη θέση εργασίας του; ".
Πολύ δυνατή ερμηνεία από τον Βενσάν Λιντόν, που κέρδισε πέρυσι τέτοια εποχή στις Κάννες το πρώτο βραβείο ερμηνείας. Σκληρός ρεαλισμός από τον σκηνοθέτη. Με τον πλέον εμφατικό τρόπο κατανοούμε, ότι ο κόσμος βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Η ανεργία μαστίζει την Ευρώπη και το κατοχυρωμένο δικαίωμα του ανθρώπου για εργασία, έχει χαθεί κάπου στην πορεία των χρόνων. Με αμεσότητα και σαφήνεια, ο Μπριζέ στέλνει ένα πολιτικό μήνυμα. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Εμείς αποτελούμε την ζούγκλα τελικά κι όχι οι άλλοι. Ήρθε η ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να βρούμε ουσιαστικές λύσεις.
Στην Ελλάδα τόσο το Μικρό ψάρι, όσο και το Τετάρτη 4:45 έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να μιλήσουν για το ηθικό αδιέξοδο, στο οποίο έχουμε περιέλθει, εν μέσω οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης των αξιών. Μακάρι να υπάρξουν κι άλλες ανάλογες προσπάθειες στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου