Ο Στράτος τάραξε τα λιμνάζοντα νερά στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2014 κι ήρθε στην Ελλάδα, προκειμένου να καταδείξει τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας, που ζούμε. Ο Γιάννης Οικονομίδης κάνει την τέταρτη ταινία του μεγάλου μήκους και σε συνδυασμό με την ερμηνεία-δυναμίτη του Βαγγέλη Μουρίκη συναρπάζει.
Πάνω στην εφηβεία του ο πρωταγωνιστής θα διαπράξει ένα έγκλημα πάθους για χάρη μίας κοπέλας. Θα περάσει δύσκολες στιγμές στη φυλακή, ωστόσο ο αρχινονός της νύχτας, Λεωνίδας θα βάλει πλάτη για χατίρι του και θα του σώσει πολλές φορές τη ζωή από αντίπαλες συμμορίες. Παίρνει το πτυχίο από το κολλέγιο. Ελεύθερος πια, εργάζεται σε έναν φούρνο για τα προς το ζην κι εκτελεί ανθρώπους, δίνοντας τα χρήματα στον Γιώργο, αδελφό του προστάτη του, που οργανώνει το σχέδιο απόδρασής του. Στόχος ζωής, να εξοφλήσει το ηθικό χρέος στον Λεωνίδα. Ξαφνικά την μεγάλη ημέρα, βρίσκεται κρεμασμένος στο κελί του. Τα λεφτά του κάνουν φτερά. Προδοσία, απόγνωση. Βιώνει την πιο σκληρή πλευρά της ζωής. Μέσα του έχει κλονιστεί. Παραμένει, ωστόσο ατάραχος, ήσυχος, σιωπηλός. Αποφασίζει να καθαρίσει τον κόσμο, αρχής γενομένης από τον πιεστικό του περίγυρο. Φτάνει η στιγμή της κάθαρσης. Πλέον, μόνος σε ένα παγκάκι, περιμένει την λύτρωση.
Αυτή είναι η κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα, όπου τα συμφέροντα συμπλέκονται κι η διαφθορά κι η διαπλοκή έχουν μολύνει όλους τους τομείς δράσης. Η οικονομική, αλλά κυρίως η ηθική κρίση, αφήνει χώρο, ώστε να ξυπνήσουν τα πιο άγρια ένστικτα. Το χρήμα είναι ο κυρίαρχος χαρακτήρας, τονίζει ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Το αίσθημα της δικαιοσύνης κυριαρχεί. Αυτό είναι το οξύμωρο της υπόθεσης. Το βίωσε με την τιμωρία του ο πρωταγωνιστής και δεν μπορεί παρά να πράξει τα όμοια. Όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου δεν μπορεί παρά να είσαι έτσι και με τους γύρω σου. Καταντά να είναι ο μόνος ηθικός σε ένα σύνολο ανηθικότητας.
Μαζί με το Τετάρτη 4:45 αποτελούν κατ'εμέ, δύο από καλύτερες ελληνικές ταινίες της τελευταίας πενταετίας. Ζεις με τον πρωταγωνιστή, ταυτίζεσαι. Τόσο σκληρός (εκτελεστής), αλλά κι εύθραυστος, Ο Στράτος είναι το μικρό ψάρι, όπως όλοι μας, ένα κομμάτι της κοινωνίας. Έχει όμως μεγάλη ψυχή. Δεν φοβάται τον θάνατο, αρκεί να ξεχρεώσει, να΄ναι καλά με τον εαυτό του. Να κερδίζει την αξιοπρέπεια του. Αυτό κρύβεται στην μελαγχολική του ματιά.
Το υβρεολόγιο που χρησιμοποιεί ο Οικονομίδης εύκολα παρεξηγείται και κάποιος απορρίπτει το φιλμ, αν το δει πεζά, επιφανειακά. Στόχος του είναι όμως να καταδείξει το μεγαλείο του Στράτου, που βάλλεται απ΄όλες τις πλευρές, δέχεται έναν συνεχή λεκτικό βιασμό, αλλά απορροφά τους κραδασμούς, μοιάζει με αλεξικέραυνο και δεν λυγίζει. Το πιο πλήρες έργο του σκηνοθέτη, που σε κάνει να νιώσεις, ότι επιτέλους μία ελληνική ταινία χτυπά φλέβα, θέλει να ξυπνήσει τον κόσμο και να του πει, εδώ ζεις, μην τρέφεις πια αυταπάτες. Είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος!
Η μουσική της ταινίας
Το τρέιλερ της ταινίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου