Συνηθίζω να γράφω για ταινίες, που έχουν κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Σήμερα αποφάσισα, αντίθετα με το κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας, να γράψω για μία κωμωδία, που είδα το καλοκαίρι του 2014 και πραγματικά με έκανε να γελάσω. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως έσπασε τα ταμεία στη Γαλλία, με σχεδόν 9.000.000 ανθρώπων να την παρακολουθούν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο λόγος για το " Θεέ μου τι σου κάναμε " του Φιλίπ Ντε Σοβερόν.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Γαλλία. Μία καθολική, αστική οικογένεια με έντονα εθνικιστική ιδεολογία, μεγαλώνει τέσσερις κόρες με στόχο να τις μοσχοπαντρέψει. Η ζωή τα φέρνει έτσι κι οι τρεις μεγαλύτερες κόρες παντρεύονται αντίστοιχα με έναν Ασιάτη, έναν Εβραίο κι έναν Άραβα. Οι γονείς για χάριν της ευτυχίας τους αποδέχονται την επιλογή τους και προσδοκούν ο τέταρτος γάμος να είναι με έναν χριστιανό καθολικό. Πράγματι, αυτό συμβαίνει, αλλά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ο θυμόσοφος λαός λέει, πως όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει. Κάπως έτσι γίνεται και στην περίπτωσή μας.
Μία αντιρατσιστική ωδή, δοσμένη με χιούμορ και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Μία νύχτα σε ένα κελί της φυλακής είναι ικανό να αμβλύνει το χάσμα μεταξύ δύο κόσμων, είτε τι θέμα είναι φυλετικό, είτε θρησκευτικό, είτε ταξικό. Το τέλος στέλνει ένα οικουμενικό μήνυμα. Είμαστε μία κοινότητα, είμαστε άνθρωποι και με όπλο την αγάπη μπορούμε να προχωρήσουμε. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν παρωπίδες και διακρίσεις στην εποχή μας.
Στην Γαλλία το εγχείρημα πέτυχε. Η κωμωδία ήταν ίσως που έλειπε. Η βαριά κουλτούρα ίσως έχει κουράσει. Ο θεατής δεν έχει τον χρόνο να λάβει και να επεξεργαστεί σύνθετα νοήματα, μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της αδυσώπητης καθημερινότητας. Θέλει να διασκεδάσει, να ψυχαγωγηθεί και στην περίπτωσή μας αυτό συμβαίνει, με επίπεδο. Επιτηδευμένα. Κι αυτό με κέρδισε. Την είδα, την ξαναείδα κι αν δοθεί η ευκαιρία θα την ξαναδώ. Αυτή κατά την ταπεινή μου άποψη είναι η μεγάλη επιτυχία του σκηνοθέτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου