Μία πολύ ιδιαίτερη ταινία του 50χρονου Δανού σκηνοθέτη, Όλε Κρίστιαν Μάντσεν προβάλλεται από την Πέμπτη 21/4 στην κεντρική αίθουσα του Κινηματογράφου Ολύμπιον. Απαραίτητη προϋπόθεση για να την δει κάποιος είναι να ξέρει ακριβώς σε ποια εποχή αναφέρεται ο σκηνοθέτης, τις ιδιαιτερότητές της, όπως και το δικό του ιδιόρρυθμο στυλ. Ουσιαστικά μιλάμε για ένα "ντοκιμαντέρ" κι αναπαράσταση της ζωής του Έικ Σκάλοε, μετέπειτα τραγουδιστή του δανέζικου ροκ συγκροτήματος Steppeulvene.
Βρισκόμαστε στο 1962 στη Δανία. Οι νέοι επαναστατούν ενάντια στο κατεστημένο. Ο ακτιβιστής Έικ γνωρίσει την Ίμπεν στη φυλακή, μετά από διαδήλωση για τα πυρηνικά και την ερωτεύεται παράφορα. Έχουν κοινές αξίες κι ιδανικά (ειρήνη, ελευθερία), αγαπούν τη φύση, μπλέκουν όμως με τα ναρκωτικά. Παρά το κοινό σημείο εκκίνησης, στην πορεία επιλέγουν διαφορετικούς δρόμους. Πρέπει να θέλεις να σωθείς από την μάστιγα των ναρκωτικών. Ο πρωταγωνιστής στην πορεία θα πληγωθεί κι αυτό είναι ξεκάθαρο, αν κάποιος έχει ακούσει τους στίχους της μπάντας του. Ο ίδιος εγκλωβίστηκε σε ένα δίλημμα, που έτεινε να γίνει αδιέξοδο ζωής και τον οδήγησε τελικά σε ένα άδοξο τέλος. Απόλυτη δέσμευση στη γυναίκα της ζωής του ή ελευθερία κι απόρριψη κάθε κοινωνίας με κανόνες με νόμους. Ο ίδιος έγινε ίνδαλμα για τη νεολαία, κλασική cult φιγούρα της δεκαετίας του 1960.
Βλέποντας κάποιος πεζά την ταινία, θα πει σε τσόντα ήρθαμε; Άκουσα με τα αυτιά μου ανθρώπους να το λένε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Σας εξήγησα όμως την ιδιαιτερότητα του Μάντσεν στον πρόλογο μου. Τα ερωτικά τρίγωνα άλλωστε τα είδαμε και στο Πράγα (2006) και στο Superclàsico (2011). Δεν είναι αριστούργημα. Είναι μία ταινία, που δείχνει της συνθήκες της εποχής που πραγματεύεται. Γνωρίζουμε τους Μπήτνικς, ένα κίνημα ανθρώπων που προηγήθηκε χρονικά, συγκριτικά με τους Χίπεις. Παρακολουθούμε τον κύκλο της ζωής του Έικ. Από τη Δανία, στο Παρίσι μέχρι την Ελλάδα και την Ασία κι από πολιτικός ακτιβιστής, αρχηγός συγκροτήματος και υπαρξιστής συγγραφέας. Όλα αυτά λίγο πριν βάλει τέλος σε αυτό το μοναδικό ταξίδι, επηρεασμένος από ουσίες και κατάθλιψη, διότι ποτέ δεν κατάφερε να είναι τόσο ελεύθερος, όσο είχε ονειρευτεί ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου