To εταιρικό πραξικόπημα

Στην Ενότητα " Όλα είναι Πολιτική " του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκε " The Corporate Coup d' Εtat " του Φρεντ Πίμποντι σε συμπαραγωγή ΗΠΑ-Καναδά. Με αφορμή το βιβλίο, Πολιτισμός χωρίς Συνείδηση του Σάουλ Ράλστον Τζον, o σκηνοθέτης κάνει μία αναδρομή στην ιστορία και φτάνει μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής του σήμερα, με ηγέτη τον Ντόναλντ Τραμπ. Μπορεί άραφε αυτό το τόσο καλά οργανωμένο σύστημα να εξαλείψει τον σπόρο της καλοσύνης;

Παρεμβάσεις, εισβολές, πραξικοπήματα. Μία συνήθης τακτική που οδηγεί στην αποσταθεροποίηση. Και τότε ποιος θα επωφεληθεί; Είναι προφανές πως ο εταιρικός μηχανισμός είναι έτοιμος να αδράξει κάθε ευκαιρία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται κάπως κοινότυπα, αλλά είναι η αλήθεια μίας διαδρομής που κρατάει πολλά πολλά χρόνια. Δε βρίσκομαστε απλά στην απαρχή μίας σκοτεινής περιόδου, αλλά στην εξέλιξη ενός πολέμου συμφερόντων, διαφθοράς και διπλωματίας.

Μέσα από μαρτυρίες Αμερικανών πολιτών που νιώθουν πως η κεντρική εξουσία τους έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια κατανοούμε το μέγεθος της απόστασης στη νοοτροπία μεταξύ του μέσου ανθρώπου και της ηγεσίας. Όσο κι αν τα κατευθυνόμενα Μέσα προσπαθούν να περάσουν μία ωραιοποιημένη κατάσταση, η πλατιά μάζα του κόσμου βρίσκεται στα όριά της κι ο φόβος να ξυπνήσει το τέρας είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη εποχή μεταπολεμικά. Άλλωστε και τότε ανάλογες καταστάσεις εκμεταλλεύτηκαν για ανελιχθούν στην εξουσία.

Αυτό το καρπορατιστικό μοντέλο δημιουργεί πρόσφορο έδαφος σε ανθρώπους  με ανάλογες φιλοδοξίες. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά ο Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί το σύμπτωμα κι όχι την ασθένεια. Ένα ανδρείκελο της εξουσίας, που όταν της είναι άχρηστο θα το πετάξει και θα πάει στον επόμενο. Μία απόλυτα κυνική παρουσίαση της διαμορφωθείσας κατάστασης. " Για 500 πλουσίους, υπάρχουν 1.000.000 κάτω από το όριο της φτώχειας ". Εξαφανίζεται, εξαφανίστηκε η μεσαία τάξη. Κι όταν ο σωτήρας σε απογοητεύει είναι σαν να κόβεις μόνος σου τις αρτηρίες σου ...

Σύντομα στην κουβέντα έρχονται σύγχρονοι φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυτές, γίνεται αναφορά στον σπουδαίο ανθρωπολόγο-κοινωνιολόγο, Νόαμ Τσόμσκι, ενώ όλα τα παραπάνω συνυφαίνονται με αναλύσεις ερευνητών δημοσιογράφων, που με στοιχεία παρουσιάσουν κι επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. " Η ιστορία της Δημοκρατίας είναι σαν την Μπλουζ. Την ώρα που νομίζεις πως πέτυχες, πως κέρδισες, ξυπνάς, λες καλημέρα με τη θλίψη ". Το ζητούμενο είναι πλέον να βρεθεί αυτός που θα δώσει ξανά όραμα στον κόσμο.

Βρισκόμαστε στην κατάληξη μίας μακράς και μεθοδικής διαδικασίας. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ προσπαθεί να πιάσει το νήμα από την αρχή και να εντοπίσει το πότε και, κυρίως, το πως η Δημοκρατία στην Αμερική (κι όχι μόνο) πέρασε από τα χέρια των πολιτών σε αυτά των πολυεθνικών. Όλα αυτά σε μία εποχή που χάσαμε την ικανότητα μας να σκεφτόμαστε, να επεξεργαζόμαστε την πληροφορία κι είναι πλέον σύνηθες να συγχέουμε την εικόνα με τη γνώση.