Arctic

O κορυφαίος σύγχρονος Δανός ηθοποιός, Μαντς Μίκελσεν πρωταγωνιστεί στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Βραζιλιάνου, Τζο Πένα σε ένα ψυχολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα μέχρι το φινάλε. Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών, εκτός συναγωνισμού από την μακρινή Αρκτική και την Ισλανδία, έφτασε και στη Θεσσαλονίκη για να γεμίσει τις αίθουσες του Λιμανιού. Σε μία εβδομάδα μάλιστα που αρκετές νέες ταινίες έκαναν την πρώτη τους προβολή, μετά το Φεστιβάλ.

Ένας άνθρωπος σκαλίζει επίμονα τον πάγο. Το πλάνο ξεμακραίνει και βλέπουμε χαραγμένο ένα SOS. Ο Όβεργκαρντ είναι επιζώντας ενός αεροπορικού δυστυχήματος, ωστόσο έχει αποκλειστεί κυριολεκτικά στην μέση του πουθενά. Κάνει επίμονες προσπάθειες να καλέσει σε βοήθεια με τα λιγοστά μέσα που έχει στη διάθεσή του κι ως τότε τρέφεται λιτά με ψάρια. Ο κίνδυνος όμως συνεχώς παραμονεύει. Την ώρα που βλέπει μία σανίδα σωτηρίας στο βάθος ενός ατελείωτου λευκού τούνελ, η μοίρα θα του παίξει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι.

Έχει διπλό φορτίο κι ευθύνη πλέον στην πλάτη του. Δε χάνει την πίστη του. Είναι αποφασισμένος να ξεπεράσει τα όριά του, βιολογικά και ψυχικά. Η ηλιαχτίδα μέσα στα σύννεφα τον οδηγεί σαν ένα άλλο άστρο της Βηθλεέμ προς τον πολυπόθητο στόχο. Η επιστροφή στον πολιτισμό είναι ζωτικής σημασίας κι η κλεψύδρα συνεχώς αδειάζει. Τα εφόδια τελειώνουν κι όσα έμειναν είναι αναγκασμένος να τα πετάξει στον δρόμο για την ύστατη απόπειρα σωτηρίας κόντρα στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

H διαδρομή μοιάζει τραγική και το τέλος προδιαγεγραμμένο. Αναζητείται ένα θαύμα. Eλάχιστες κουβέντες κι ένα " hello " σαν ένα ευχαριστώ για την τεράστια δύναμη ψυχής. Ο αγώνα άνισος. Η εσωτερική πάλη στο βλέμμα του πρωταγωνιστή. Συνεχίζει μόνος για να αυξήσει τις πιθανότητές του ή με σημαία το ηθικό χρέος μέχρι τέλους; Aλύγιστος. Ένας αληθινός βράχος που σηκώνει τους πραγματικούς και συνεχίζει. Κάθε μέρα μία καινούρια αρχή κι ένα ακόμα λιθαράκι στον χάρτη.

Ο Μαντς Μίκελσεν μιλώντας γι΄αυτό το φιλμ ξεκαθαρίσει πως με ευχαρίστηση ανέλαβε αυτό το βαρύ φορτίο. Οι δυσκολίες στα γυρίσματα ήταν μεγάλες. Καθυστερήσεις κι αλλαγή πλάνου λόγω του καιρού. Δεν μπορώ να πω με ευκολία, όπως πολλοί πως είναι η κορυφαία ερμηνεία του. Για μένα έχει μείνει στο μυαλό μου ως δάσκαλος του "Jagten" κι εδώ όμως φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης. Μάλιστα σε έναν ρόλο μοναχικό, που ουσιαστικά τονίζει την εκφραστικότητά του, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος διακρίνουμε μόνο τα μάτια του.

Μία ταινία με διαχρονική αξία, καθώς ο άνθρωπος επιστρέφει στις ρίζες του, μακριά από την "ασφάλεια" και τη βοήθεια της τεχνολογίας. Εκεί πρέπει να επιβιώσει σαν θηρίο. Η αρχέγονη πάλη του ανθρώπου με την μητέρα φύση που τόσο έχει πληγώσει με τη συμπεριφορά και τις εφευρέσεις του. Το τέλος βρίσκει τους δύο αγωνιστές της ζωής αγκαλιασμένους, χέρι χέρι. " Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι μόνη ". Η τελευταία κουβέντα δίνεται από τον Πένα στον θεατή να ερμηνεύσει αν τελικά νίκησε το καλό ή όχι ...